บทที่ 94 การเพิ่มขึ้นของราคากระเทียมล่วงหน้า

“เชิญนั่งครับ ผู้จัดการฉี!” แม้ว่าภายในใจจะคิดอย่างอื่น แต่ภายนอกจางเยว่ยังคงยิ้มอย่างสดใส

เขาสั่งให้พนักงานเสิร์ฟเพิ่มจานและตะเกียบอีกชุด แล้วกล่าวว่า “ขอโทษด้วยนะครับ ผมเป็นคนที่เก็บเรื่องอะไรไม่อยู่”

“คุณมาหาผมเรื่องอะไรครับ?”

ฉีฟางฉวนหัวเราะ “ได้ยินว่าช่วงนี้คุณจางกำลังเก็บกระเทียมอยู่ใช่ไหม?”

“ใช่ครับ เก็บมาได้นิดหน่อย” จางเยว่ตอบตามตรง “สองสามวันก่อนผมเพิ่งไปที่อำเภอจินมา แทบไม่ได้ของจากหลู่ตี้เอ้อซาวมาเลย”

ฉีฟางฉวน “ผมขอถามได้ไหมว่าคุณเก็บกระเทียมพวกนี้ไปทำไม?”

“ง่ายๆ เลยครับ กิน”

“กิน?”

“ใช่ กระเทียมก็ต้องเอาไว้กินไม่ใช่เหรอครับ?”

“เอ่อ...” เมื่อเห็นรอยยิ้มแบบครึ่งๆ ของจางเยว่ ฉีฟางฉวนรู้ทันทีว่าฝ่ายตรงข้ามไม่คิดจะบอกความจริง

คิดอยู่สักครู่ เขากล่าวว่า “คุณจาง อย่างนี้ครับ ศูนย์ขายธัญพืชฮัวอวี้ของเราก็สนใจกระเทียมเหมือนกัน

ดังนั้นผมจึงอยากจะขอซื้อกระเทียมจากคุณบ้าง แน่นอนว่าราคาสามารถต่อรองกันได้”

จางเยว่ส่ายหัว “ขอโทษครับ กระเทียมที่ผมมีตอนนี้ยังไม่คิดจะขาย”

“แล้วถ้าผมขายให้คุณล่ะ?”

จางเยว่ตกใจ “จริงเหรอ?”

“แน่นอนจริงครับ คุณเฉียนเจ้านายของเราก็อยากเป็นเพื่อนกับคุณ

ศูนย์ขายธัญพืชฮัวอวี้ของเราก็มีคลังสินค้าอยู่ในเมืองจงโจวด้วย ในคลังมีอยู่ประมาณ 500 ตัน ถ้าคุณสนใจ เอาไปทั้งหมดได้เลย”

“แล้วราคาล่ะ?”

“เท่ากับที่คุณซื้อจากหลู่ตี้เอ้อซาวนั่นแหละครับ”

จางเยว่ยอมรับว่าเขางงจริงๆ

เพราะเขาไม่เข้าใจสถานการณ์เลย

การปั่นกระเทียมครั้งนี้ ผู้เริ่มก็คือศูนย์ขายธัญพืชฮัวอวี้

ดังนั้นเมื่อฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าเขาซื้อกระเทียมมาจากหลู่ตี้เอ้อซาว การมาซื้อคืนก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้

แต่พอรู้ว่าเขาไม่ขาย แล้วกลับจะขายให้เขาซะเอง 500 ตัน มันก็แปลกเกินไป

คิดได้แบบนี้ เขาจึงหันไปดูกราฟราคากระเทียม

แล้วเขาก็โล่งใจไปบ้าง

เพราะกราฟราคายังไม่เปลี่ยนแปลง

นั่นหมายความว่าถ้าเขารับกระเทียม 500 ตันนี้ มันจะไม่ส่งผลกระทบต่อการปั่นราคาของฝ่ายตรงข้าม

แบบนี้จะรออะไรล่ะ?

จางเยว่ลุกขึ้นยืนทันที “ผู้จัดการฉี คุณนี่เหมือนคนที่ฟ้ามาโปรดจริงๆ!

คุณไม่รู้หรอกว่าผมวางแผนไม่ดี กำลังขาดกระเทียมพอดี

พอไปติดต่อหลู่ตี้เอ้อซาว ทางนั้นบอกว่าขายหมดแล้ว

คุณนี่มาได้ถูกจังหวะจริงๆ

ไม่พูดแล้ว มาครับ ผมขอใช้ชาแทนเหล้า ดื่มให้คุณสักแก้ว

จากนี้ไป นับว่าผมติดหนี้คุณแล้ว

หากมีเรื่องอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือ มาหาผมได้เลย

ถ้าผมช่วยได้ ผมจะทำเต็มที่แน่นอน!”

เมื่อออกจากจางเยว่ ฉีฟางฉวนรีบรายงานต่อเฉียนอวี้ฮว่า:

“เจ้านาย กระเทียม 500 ตัน ฝ่ายตรงข้ามเอาไปแล้วครับ”

“เอาไปแล้ว? แน่ใจเหรอ?” เฉียนอวี้ฮว่าตกใจ

พอฉีฟางฉวนพยักหน้า เขากล่าวว่า “งั้นหมายความว่าฝ่ายตรงข้ามก็ซื้อกระเทียมไปเพื่อปั่นราคาเหมือนกับเรา?”

พอได้ยินเช่นนั้น ฉีฟางฉวนก็สับสน “ไม่แน่ครับ

หลังจากที่ผมเจอเขา ผมพยายามพูดคุยเพื่อลองเชิงเขาอยู่ตลอด

ฟังจากที่เขาพูดแล้ว ดูเหมือนจะเน้นไปทางการผลิตสินค้าเกษตรมากกว่า

แถมตอนที่ผมบอกว่าจะขายกระเทียมให้เขา 500 ตัน เขาทำหน้าเบลอๆ สงสัยอยู่ในใจ

หากเขาต้องการจะปั่นราคาจริงๆ น่าจะตอบตกลงทันทีนะครับ”

เฉียนอวี้ฮว่าหรี่ตาลงเล็กน้อย เงียบไปสักครู่แล้วกล่าวว่า “งั้นก็ช่างเขา

คุณเตรียมตัวทำการปั่นครั้งสุดท้ายเพื่อเคลียร์พวกที่ใจไม่นิ่งออกไป

อีกหนึ่งสัปดาห์แล้วเริ่มดันราคาได้เลย”

“เจ้านาย!” ฉีฟางฉวนพูดขึ้นทันที “ผมว่าการปั่นลงราคาไม่จำเป็นแล้วครับ”

“ทำไม?”

“เพราะว่าการหมุนเวียนของกระเทียมในตลาดตอนนี้ต่ำกว่าระดับวิกฤติไปแล้ว เกิดสภาวะนิ่งสนิทที่หาได้ยาก”

เฉียนอวี้ฮว่าแทบไม่เชื่อหูตัวเอง:

“การหมุนเวียนต่ำกว่าระดับวิกฤติ? สภาวะนิ่งสนิท?

คุณแน่ใจ?”

ในฐานะคนปั่นราคา การตัดสินว่าสินค้าชิ้นไหนควรดันราคาก็คือการพิจารณาการหมุนเวียนของสินค้า

ตราบใดที่การหมุนเวียนต่ำกว่าระดับหนึ่ง หมายความว่าสินค้าในตลาดมีน้อย

เมื่อถึงเวลาดันราคา ก็จะไม่มีการขายมากมาย

เวลานั้นใช้เงินไม่เยอะก็สามารถดันราคาให้สูงได้

ส่วนสภาวะนิ่งสนิทก็เหมือนกับการหมุนเวียนต่ำ เพียงแต่เข้มงวดกว่า

โดยทั่วไปแล้วสินค้าที่ผ่านเกณฑ์ใดเกณฑ์หนึ่งก็สามารถปั่นราคาได้

แต่ถ้าเกิดสองเกณฑ์นี้พร้อมกัน นั่นหมายถึงโอกาสที่หาได้ยาก

อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างย่อมมีสาเหตุ

แล้วอะไรคือสาเหตุที่ทำให้เกิดสถานการณ์นี้?

ฉีฟางฉวนกล่าว “นี่เป็นข้อมูลที่ฝ่ายเทคนิคตรวจสอบแล้วส่งมา ผมจะกล้าพูดเล่นได้อย่างไร?

หลังจากนั้นผมก็ค้นคว้าเพิ่มเติมมาตลอด แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีเบาะแสอะไร”

เฉียนอวี้ฮว่าคิดสักครู่ กัดฟันกล่าวว่า “ช่างมันเถอะ

ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว ขาดแต่ลมส่งท้าย

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องเดินหน้าตามแผน

คุณรีบกลับไปที่สำนักงานใหญ่ ไปดูแผนปั่นราคากระเทียมอย่างใกล้ชิด

ต้องสำเร็จ ห้ามล้มเหลว!”

“ครับ!”

หลังจากจางเยว่กินข้าวกับสองสาวเสร็จ เขาก็กำลังจะไปดูที่คลังสินค้า แต่แล้วเขาก็ชะงัก

เพราะเมื่อเขาดูกราฟราคากระเทียมอีกครั้ง กลับพบว่ามันเริ่มขึ้นราคาก่อนเวลา

แม้จะไม่รู้สาเหตุ แต่จางเยว่รีบติดต่อโจวเซวติง ให้เขาเตรียมตัวทันที

เช้าวันถัดมา เวลา 9 โมง

สือหม่านหม่านและเจิ้นซูซูเดินเข้ามาที่ออฟฟิศ

สือหม่านหม่านพูดขึ้น “ซูซู ค่าเช่าบ้านของเราก็จะหมดสัปดาห์หน้าแล้วนะ เมื่อวานเจ้าของบ้านโทรมาถามว่าจะต่อสัญญาไหม”

เจิ้นซูซูตอบ “ต่อสิ จะรออะไรล่ะ?”

แต่สือหม่านหม่านจ้องมองเธออย่างมีนัย “เธอไม่คิดจริงๆ ว่าจะต่อสัญญาใช่ไหม?”

เจิ้นซูซูรู้สึกงงๆ

สือหม่านหม่านยิ้มออกมา “คุณจางไม่ได้บอกแล้วเหรอว่าเขายกห้องเล็กๆ ที่ชิงผิงกั๋ว เรสซิเดนซ์ให้เธอใช้เป็นห้องพัก?

งั้นเอาอย่างนี้ดีไหม?

เรายกเลิกเช่าบ้าน แล้วไปอยู่ที่ห้องนั้นด้วยกัน แบบนี้เราก็ประหยัดเงินได้เยอะเลยนะ!

ที่สำคัญ ชิงผิงกั๋ว เรสซิเดนซ์ก็อยู่ใกล้กับบริษัท เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึงแล้ว

ไม่ต้องไปเบียดกับคนอื่นบนรถเมล์ทุกเช้าอีก”

เจิ้นซูซูพูดด้วยความไม่พอใจ “โอ้ย ห้องนั้นมันเป็นแค่ที่พักชั่วคราวนะ!”

“แต่ห้องที่เราเช่าก็เป็นที่พักชั่วคราวเหมือนกัน!

ฉันนับดูแล้วนะ ห้องที่เราเช่า เราอยู่แค่ไม่ถึง 8 ชั่วโมงต่อวัน”

“แต่…”

“ไม่ต้องแต่แล้ว ฉันรู้ว่าเธอเกรงใจไม่กล้าพูดกับคุณจาง

ไม่เป็นไร เรื่องนี้ปล่อยให้ฉันจัดการเอง เธอแค่รอฟังข่าวดีพอ”

สือหม่านหม่านเพิ่งพูดจบ ประตูออฟฟิศก็เปิดออก

จริงดังคาด จางเยว่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

สือหม่านหม่านกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับหยุดทันที

เพราะตามหลังจางเยว่มาอีกสองคน ก็คือโจวเซวติงและลูกศิษย์ของเขา

เมื่อเห็นสองสาว จางเยว่พูดขึ้น “หม่านหม่าน เธอเฝ้าระวังราคากระเทียมไว้ให้ดี

ส่วนซูซู เตรียมตัวรับมือ”

หลังจากที่จางเยว่พาโจวเซวติงและลูกศิษย์ของเขาเข้าไปในห้องทำงานเล็กๆ

สือหม่านหม่านก็งงอยู่พักหนึ่ง

ทันใดนั้น เธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ รีบเปิดโทรศัพท์ดูตามกลุ่มธัญพืชต่างๆ

ช่วงแรกทุกอย่างดูปกติดี จนถึงเวลา 9:58 น. ดวงตาของเธอกระตุกทันที

เพราะราคากระเทียมเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

1.4 หยวน/กิโลกรัม!

1.8 หยวน/กิโลกรัม!

……

2.4 หยวน/กิโลกรัม!

เพียง 20 นาที ราคาก็กลับสู่ราคาปกติ

แต่ยังไม่จบแค่นั้น

อีก 5 นาทีต่อมา

2.8 หยวน/กิโลกรัม!

3.1 หยวน/กิโลกรัม!

3.3 หยวน/กิโลกรัม!

……

จนถึงเวลา 17:00 น. ราคาพุ่งไปถึง 5.2 หยวน/กิโลกรัม เพิ่มขึ้น 3.7 เท่า

แม้แต่ตามราคาปกติ ก็ยังเพิ่มขึ้นมากกว่าเท่าตัว!