บทที่ 71 รายการของขวัญสุดช็อก! เขตดาวกลาง ตระกูลมู่หรง

บทที่ 71 รายการของขวัญสุดช็อก! เขตดาวกลาง ตระกูลมู่หรง

หลินเซียวจากชิงเฉิง ราชันย์มือใหม่ของปีนี้

และเป็นราชันย์มือใหม่แกรนด์สแลมเพียงคนเดียวในรอบร้อยปี!

ข่าวนี้ยังไม่ถูกประกาศอย่างเป็นทางการ แต่ชาวเมืองชิงเฉิงต่างก็ล่วงรู้กันหมดแล้ว!

ทุกคนตื่นเต้นจนน้ำตาคลอเบ้า

คนได้ดิบได้ดี ญาติมิตรก็พลอยได้ดีไปด้วย นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

สถานที่ที่ราชันย์มือใหม่ถือกำเนิดขึ้นมา มักจะกลายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของดาวเคราะห์ ทุกๆ ปี เมื่อใกล้ถึงการทดสอบ นักเรียนมากมายจะเดินทางมาแสวงบุญ

แม้แต่ตระกูลร่ำรวยจากดาวเคราะห์ดวงอื่น ก็ยังยอมจ่ายเงินจำนวนมาก เพื่อเดินทางข้ามดวงดาว พาลูกหลานมาแสวงบุญ

พวกเขาหวังว่า ลูกหลานจะได้รับโชค และปลุกพลังความสามารถที่ดีในการทดสอบ

มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับชาวเมือง โดยเฉพาะเรื่องเศรษฐกิจ ที่จะเฟื่องฟูมากกว่าที่เคย!

ทั้งเมืองชิงเฉิงถูกประดับประดาไปด้วยโคมไฟหลากสีสัน

ตระกูลจางมีแขกมาเยี่ยมมากมาย ทั้งเพื่อนร่วมทีม เพื่อนร่วมงาน

แม้แต่เพื่อนร่วมชั้นของจางเมิ่งหลี ก็ยังมาเยี่ยม

เมื่อหลินเซียวกลับถึงบ้าน เขาก็เห็นของขวัญมากมายวางอยู่เต็มห้อง

แต่พอพวกเขาเห็นหลินเซียว ทุกคนก็รีบขอตัวกลับ

การเผชิญหน้ากับราชันย์มือใหม่ ที่กำลังจะได้เข้าร่วมกับสิบตระกูลใหญ่

พวกเขารู้สึกไม่สบายใจ เหมือนกับคนธรรมดา ที่ต้องเผชิญหน้ากับเทพเจ้า

“คุณ…คุณชายหลินเซียว ท่านกลับมาแล้วเหรอ?”

แม้แต่จางเปิ่นฉางก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ

เพราะพวกเขาไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆของหลินเซียว แต่ก่อน พวกเขาเรียกหลินเซียวว่า เสี่ยวซิว

แต่วันนี้ไม่เหมือนเดิม เหมือนกับยุคศักดินาในอดีต

เมื่อหญิงสาวจากครอบครัวธรรมดา ถูกเลือกให้เข้าวังเป็นสนมหรือฮองเฮา

พ่อแม่ของเธอก็ต้องคุกเข่าคารวะ!

ตอนนี้เขารู้สึกแบบนั้น เขาระมัดระวังตัว ไม่กล้าล่วงเกินหลินเซียว

“ลุงรอง…”

หลินเซียวไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขารีบพยุงจางเปิ่นฉางขึ้น

หลังจากที่ปลอบใจอยู่พักหนึ่ง จางเปิ่นฉางก็รู้สึกดีขึ้น แต่ก็ไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้

หลินเซียวรู้สึกจนใจ เขารู้ดีว่า เมื่อสถานะและความแข็งแกร่งเปลี่ยนไป เขาก็ต้องเสียสละบางสิ่งบางอย่าง

คนที่แข็งแกร่ง สามารถปฏิบัติต่อกันอย่างเท่าเทียม เพราะพวกเขาอยู่ในสถานะที่ได้เปรียบ ส่วนคนที่อ่อนแอ จะต้องระมัดระวังตัวมากขึ้น เมื่อต้องเผชิญหน้ากับญาติมิตรที่แข็งแกร่ง

นี่คือสิ่งที่มนุษย์ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้!

หลังจากที่ปลอบใจจางเปิ่นฉางแล้ว เขาก็สอนทักษะดาบขั้นพื้นฐานให้กับจางเมิ่งหลี

เพราะเธอเป็นเด็ก จึงไม่ได้รู้สึกเกร็งเหมือนจางเปิ่นฉาง

เธอกลับมาเป็นน้องสาว ที่มักจะออดอ้อนหลินเซียว

หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จ ก็ดึกมากแล้ว

หลินเซียวถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อกลับมาที่ห้อง จากนั้น เขาก็นำข้อเสนอของตระกูลใหญ่ทั้งเก้าออกมา

“เหรียญทอง สมุนไพรวิเศษ อุปกรณ์สวมใส่ ฮีโร่ พิมพ์เขียวปราการระดับอีปิคระดับเจ็ด และวัสดุอื่นๆ!”

โดยทั่วไปแล้ว ข้อเสนอของทั้งเก้าตระกูล คล้ายคลึงกัน ล้วนเป็นสิ่งที่ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่ง

แม้แต่หลินเซียว เมื่อเห็นข้อเสนอเหล่านี้ ก็ยังอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น สิ่งของเหล่านี้ สามารถทำให้คนธรรมดาๆ อิจฉาได้

และที่นี่ มีมากกว่าสิบชิ้น!

แต่แน่นอนว่า มูลค่าของมันย่อมแตกต่างกัน มีสามตระกูลที่เสนอราคาสูงสุด

นั่นก็คือ ตระกูลหลัว ตระกูลมู่หรง และตระกูลโม่!

หลินเซียวอดสงสัยไม่ได้ ว่าเขามีมูลค่าสูงขนาดนั้นเลยเหรอ?

“เหรียญทอง 500 ล้านเหรียญ สมุนไพรวิญญาณระดับเหลือง 100 ชนิด และสมุนไพรวิญญาณระดับดำ 10 ชนิด ชุดอุปกรณ์ระดับตำนานครบชุด ตั้งแต่ระดับทองแดงไปจนถึงราชันย์สงคราม และพิมพ์เขียวปราการระดับอีปิคระดับเจ็ดหนึ่งชุด!”

นี่คือข้อเสนอของตระกูลหลัว สมกับเป็นหนึ่งในสามตระกูลใหญ่

ข้อเสนอแบบนี้ เพียงพอที่จะสร้างราชันย์สงคราม ถ้ามีความสามารถเล็กน้อย ก็จะกลายเป็นกึ่งเทพได้ในอนาคต!

“เหรียญทอง 700 ล้านเหรียญ สมุนไพรวิญญาณระดับเหลืองนับพันชนิด ชุดอุปกรณ์ระดับตำนานครบชุด ตั้งแต่ระดับทองแดงไปจนถึงราชันย์สงคราม และพิมพ์เขียวปราการระดับอีปิคระดับเจ็ดหนึ่งชุด!”

นี่คือข้อเสนอของตระกูลโม่ เงื่อนไขต่างกันเล็กน้อย แต่มูลค่าโดยรวม ไม่น้อยไปกว่าตระกูลหลัว

นอกจากนี้ พวกเขายังเสนอคู่หูฮีโร่สายสัตว์ที่มีความสามารถระดับ SSS… ช่างเย้ายวนใจ!

“เหรียญทอง 300 ล้านเหรียญ สมุนไพรวิญญาณระดับเหลือง 1,000 ชนิด และสมุนไพรวิญญาณระดับดำ 10 ชนิด ชุดอุปกรณ์ระดับตำนานครบชุด ตั้งแต่ระดับทองแดงไปจนถึงราชันย์สงคราม และพิมพ์เขียวปราการระดับอีปิคระดับเจ็ดหนึ่งชุด!”

นี่คือข้อเสนอของตระกูลมู่หรง เหรียญทองน้อยกว่าเล็กน้อย แต่สมุนไพรวิญญาณเยอะกว่ามาก

สำหรับหลินเซียวแล้ว สิ่งนี้มีค่ามากกว่า!

เพราะเขามีอาฮวา ผู้เชี่ยวชาญด้านการเพาะปลูก สมุนไพรวิญญาณชนิดใดก็ตาม แค่ให้เธอกินหนึ่งครั้ง เธอก็สามารถปลูกมันได้

ด้วยสมุนไพรวิญญาณมากมายขนาดนี้ ในอนาคต เขาไม่ต้องพึ่งพาใคร และอาจจะรวยจากการขายสมุนไพรวิญญาณ!

โดยรวมแล้ว ข้อเสนอของทั้งสามตระกูล ต่างก็มีข้อดี

ไม่มีใครดีกว่าใคร แต่ในเมื่อพวกเขาเสนอข้อเสนอแล้ว

ก็ย่อมมีข้อกำหนด

การสนับสนุนคนที่มีความสามารถ ก็เพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตระกูล

แน่นอนว่า พวกเขาก็มีข้อจำกัด

หลินเซียวตัดตระกูลหลัวออกไปก่อน เพราะพวกเขาขอให้เขาเปลี่ยนนามสกุลเป็นหลัว!

พวกเขายังเสนอที่จะให้เขาแต่งงานกับบุตรสาวสายตรงของตระกูลหลัว

เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน พวกเขาจะไม่ก้าวก่ายเรื่องการแต่งงานของเขา!

ข้อเสนอนี้ ไม่ได้ดูถูกเขา มันเหมือนกับการรับเขาเป็นบุตรบุญธรรม

ในอนาคต เขาสามารถเข้าไปในหอประวัติศาสตร์ของตระกูลหลัวได้ เพียงแต่เขาไม่สามารถสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลได้

การปฏิบัติอื่นๆ ไม่ต่างจากศิษย์ของตระกูลหลัว!

จะเห็นได้ว่า ตระกูลหลัว ให้ความสำคัญกับหลินเซียวมาก!

แต่น่าเสียดาย หลินเซียวเป็นคนที่เดินทางข้ามเวลามา

เขาเกิดมาพร้อมกับชื่อนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็จะไม่เปลี่ยนนามสกุล

ส่วนข้อกำหนดของตระกูลโม่ ไม่ได้มากมายขนาดนั้น แต่พวกเขาก็ต้องการให้เขาสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อตระกูลโม่ตลอดไป

เขาสามารถเลือกราชันย์รุ่นเยาว์ของตระกูลโม่ เพื่อติดตาม และร่วมเป็นร่วมตายกัน!

ส่วนตระกูลมู่หรงนั้น ผ่อนคลายที่สุด พวกเขาต้องการให้เขาเป็นแขกของตระกูลมู่หรง

ในอนาคต แค่ทำงานให้ตระกูลมู่หรงสามอย่าง พวกเขาจะไม่ก้าวก่ายเรื่องอื่นๆ!

“ตระกูลมู่หรง…ฉลาดจริงๆ”

หลินเซียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ถอนหายใจ

ข้อกำหนดของตระกูลมู่หรง ดูเหมือนจะผ่อนคลายที่สุด แต่จริงๆแล้ว มันแยบยลมาก!

พวกเขาให้สัญญาว่า จะขอให้เขาทำแค่สามอย่าง แต่สำหรับบุคคลที่แข็งแกร่ง แค่อย่างเดียว ก็สามารถเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของตระกูลได้

แล้วนี่ตั้งสามอย่าง!

ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลมู่หรงยังคอยช่วยเหลือเขาอยู่ตลอด ถ้าเกิดเรื่องขึ้นกับเขา เขาจะอยู่เฉยได้เหรอ?

ตราบใดที่ความสัมพันธ์ดี ตระกูลมู่หรงก็ไม่จำเป็นต้องขออะไรมาก

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเขาเข้าร่วมกับตระกูลมู่หรงแล้ว ในสายตาของคนนอก เขาก็คือคนของตระกูลมู่หรง

ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาจะหนีไปไหนไม่ได้ เขาต้องเผชิญหน้ากับมันร่วมกับตระกูลมู่หรง!

ถึงแม้จะตกลงกันไว้แค่สามอย่าง แต่จริงๆแล้ว ก็ไม่ต่างจากข้อกำหนดของตระกูลอื่นๆ

แค่ใช้วิธีที่อ่อนโยนกว่า

และให้เกียรติเขามากกว่า แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!

หลินเซียวตัดสินใจทันที เขาต้องเลือกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

มันเป็นสิ่งจำเป็น สำหรับคนธรรมดา ที่ต้องการไต่เต้าสู่จุดสูงสุด ไม่ว่าจะมีพรสวรรค์มากแค่ไหน ก็ต้องใช้เวลาในการเติบโต

ในระหว่างนี้ สิบตระกูลใหญ่ คงไม่ยอมปล่อยให้คนที่อยู่นอกเหนือการควบคุม เติบโตขึ้นมาอย่างแน่นอน

แค่พวกเขาขยับนิ้ว ก็สามารถฆ่าเขาได้ในสนามรบแห่งความโกลาหล!

ส่วนตระกูลมู่หรง ถือเป็นตระกูลที่มีข้อกำหนดที่อ่อนโยนที่สุด

เขาจึงไม่ต้องคิดมาก

วันรุ่งขึ้น

“ยินดีด้วย คุณหนูมู่หรง ท่านมีอนาคตไกล!”

“ยินดีด้วย คุณหนูมู่หรง!”

ทุกคนต่างพากันแสดงความยินดีกับมู่หรงฉวน หลินเซียวไม่ได้เลือกตระกูลหลัวหรือตระกูลชุย

แต่กลับเลือกตระกูลมู่หรง ทำให้พวกเขาประหลาดใจเล็กน้อย

แต่เรื่องแบบนี้ ก็เป็นเรื่องปกติ หลินเซียวก็แค่ราชันย์ปราการ

ไม่คุ้มค่าที่จะแย่งชิง

“หลินเซียว การที่เจ้าเลือกพวกเรา เจ้าจะไม่ผิดหวัง!”

มู่หรงฉวนดีใจมาก ที่ดึงตัวหนุ่มหล่อมาได้

ดวงตาของเธอกลายเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว เผยให้เห็นรอยบุ๋มเล็กๆ เธอกอดแขนของหลินเซียวอย่างมีความสุข

“คุณหนูมู่หรง โปรดวางตัวด้วยครับ”

หลินเซียวมองไปที่แฟนคลับตัวน้อยคนนี้อย่างจนใจ ถ้าเขาไม่รู้จักตระกูลมู่หรง เขาคงจะใช้มารยาหญิงกับพวกเขา

จริงๆแล้ว เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมมู่หรงฉวนถึงทำท่าทางแบบนี้ เพราะทั้งคู่เคยทำธุรกรรมกันแค่ไม่กี่ครั้ง

จริงๆแล้ว ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ ก็เหมือนเจ้าหนี้กับลูกหนี้

มู่หรงฉวนยังติดหนี้เขาอยู่หลายล้านเหรียญทอง!

แต่ตอนนี้ ตระกูลมู่หรงกลับมอบเหรียญทอง 300 ล้านเหรียญให้เขา ทำให้เขารู้สึกเกรงใจ ที่จะทวงหนี้จากมู่หรงฉวน

“พี่หลิน แล้วเจอกันที่สนามรบแห่งความโกลาหล!”

เรื่องการดึงตัวราชันย์มือใหม่ จบลงแล้ว บุคคลจากเก้าตระกูลใหญ่ก็กล่าวลา

เมืองชิงเฉิงเล็กๆ สำหรับพวกเขาแล้ว ก็เหมือนหมู่บ้านในชนบท

ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย

ในเมื่อเรื่องจบลงแล้ว ก็ควรจะรีบกลับ

ส่วนคนของตระกูลเซี่ยนั้น กลับไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว

“แล้วพบกันที่สนามรบ!”

หลินเซียวโค้งคำนับและกล่าวลา คนเหล่านี้ จะต้องสร้างชื่อเสียงในสนามรบแห่งความโกลาหลในอนาคต

และเขาคงได้พบกับพวกเขาอีก

“พี่หลินเซียว วันนี้พี่จัดการธุระที่บ้านให้เรียบร้อย คืนนี้ ไปเขตดาวกลางกับข้าเลย พรุ่งนี้ข้าจะพาพี่ไปพบกับคนในครอบครัว มะรืนนี้ พวกเราก็จะไปสนามรบแห่งความโกลาหล”

มู่หรงฉวนยืนอยู่ข้างๆหลินเซียว เธอมองดูคนอื่นๆจากไป และพูด

หลังจากจบการทดสอบ ทุกคนมีเวลาพักผ่อนเพียงไม่กี่วัน ถือเป็นการบอกลากัน

จากนั้นก็จะเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่!

เมื่อไปที่สนามรบแห่งความโกลาหลแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกเมื่อไหร่

เช้าวันนี้ กองทัพได้ประกาศอันดับของดินแดนทดสอบ และเริ่มนับจำนวนราชันย์ที่ผ่านการทดสอบในแต่ละเมือง

การเข้าสู่สนามรบแห่งความโกลาหล เป็นหน้าที่ของราชันย์ทุกคน

แม้แต่สมาชิกของสิบตระกูลใหญ่ ก็หนีไม่พ้น!

แต่แน่นอนว่า สิบตระกูลใหญ่ ย่อมมีสิทธิพิเศษ

พวกเขาไม่ต้องเดินทางไปพร้อมกับกองทัพ และไม่ต้องทำตามคำสั่งของกองทัพ

ตระกูลจะส่งพวกเขา ไปประจำการในเขตทหาร ที่อยู่ในขอบเขตอำนาจของตน เพื่อรับการดูแลเป็นพิเศษ

อัตราการรอดชีวิตของพวกเขา สูงกว่าราชันย์ทั่วไปมากกว่าสิบเท่า!

แต่คนธรรมดา ไม่มีทางเลือก พวกเขาถูกสุ่มเลือก

ถูกส่งไปประจำการที่ไหน ก็ต้องไป ถ้าโชคดี ก็จะได้ประจำการในแนวป้องกันที่ไม่ค่อยอันตราย

พวกเขาก็จะมีโอกาสพัฒนา และสร้างฐานะในสนามรบแห่งความโกลาหล

ถ้าทำผลงานได้ดี ในอนาคตก็อาจจะได้เป็นขุนนาง และมีวันหยุดทุกปี เพื่อกลับมาเยี่ยมญาติ

ถ้าโชคร้าย วันนี้ไปสนามรบ พรุ่งนี้อาจจะตาย

หรือถูกใช้เป็นเหยื่อล่อ!

ความโหดร้ายของสนามรบนั้น ยิ่งกว่าดินแดนทดสอบหลายร้อยเท่า!

หลินเซียวกลับถึงบ้าน จางเปิ่นฉางออกไปทำงานแล้ว

ถึงแม้ว่าลูกชายบุญธรรม จะกลายเป็นราชันย์มือใหม่ แต่คนที่ต้องทำงาน ก็ยังต้องทำงาน

แค่เขาได้รับการดูแลเป็นพิเศษ งานน้อยลง แต่เงินเดือนเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

หลินเซียวไปบอกลากับจางเปิ่นฉาง จากนั้นก็ไปโรงเรียน เพื่อบอกลาจางเมิ่งหลี

เขาพบกับเพื่อนร่วมชั้นและอาจารย์ แต่พวกเขาไม่ได้ปฏิบัติต่อเขาเหมือนเดิม

ไม่ว่าจะเป็นใคร เมื่อเห็นเขา พวกเขาก็ทำท่าทางเกร็งๆ และเคารพ

หลินเซียวรู้สึกสะเทือนใจ

เขาไม่ได้ไปบอกลาใครอีก เขาตรงกลับไปที่คฤหาสน์เจ้าเมือง

เพื่อไปหามู่หรงฉวน และออกเดินทาง

“ลาก่อน คุณหนูมู่หรง ท่านหลินเซียว!”

“ท่านหลินเซียว นี่คือเหรียญทองที่ได้จากการประมูลอุปกรณ์ของท่านเมื่อวานนี้ ตามธรรมเนียมปฏิบัติของเมืองชิงเฉิง คฤหาสน์เจ้าเมืองจะจ่ายเงินเพิ่มให้ท่านสามเท่า

ถือเป็นการตอบแทนที่ท่านช่วยเหลือเมือง!”

หยูฮวาฉวน เจ้าเมือง มองดูทั้งสองจากไปด้วยความเคารพ ท่าทางของเขาดูเหมือนคนรับใช้

ก่อนจากไป เขามอบเหรียญทอง 300 ล้านเหรียญให้หลินเซียว!

“300 ล้าน!? ไม่ใช่สองเท่าเหรอครับ?”

หลินเซียวตกใจ เมืองชิงเฉิงเล็กๆ กลับมอบเหรียญทอง 300 ล้านเหรียญให้เขา

แบบนี้…ราคาที่ตระกูลมู่หรงเสนอ… ก็ไม่ได้สูงมาก?

“คนอื่นๆ เทียบไม่ได้กับท่านหรอกขอรับ! ถ้าให้ข้าน้อยพูด ไม่ใช่สามเท่า แต่ควรจะเป็นสิบเท่า!”

“แต่เมืองชิงเฉิงของพวกเรา ไม่มีเงินมากขนาดนั้น… เลยให้ท่านได้แค่สามเท่า โปรดอย่าถือโทษโกรธเคือง!”

หยูฮวาฉวนพูดด้วยท่าทีประจบประแจง

มู่หรงฉวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก

“ขอบคุณมากครับ ท่านเจ้าเมือง”

หลินเซียวพยักหน้า ครั้งหนึ่ง ใครจะไปคิดว่า จะได้เห็นเหรียญทองหลายร้อยล้าน?

แต่ตอนนี้ เพียงแค่สิบวัน เขาก็มีเหรียญทอง 300 ล้านเหรียญแล้ว!

พอไปถึงตระกูลมู่หรง ก็จะมีเงินอีก 300 ล้านเหรียญในบัญชี

มันเป็นเงินจำนวนมหาศาล!

“เอาล่ะ พวกเราไปกันเถอะ!”

หลังจากพูดคุยกันเล็กน้อย มู่หรงฉวนก็ออกคำสั่ง

ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เข้าใจ เขาคิด และยานลำเลียงลำหนึ่งบนท้องฟ้า ก็ยิงลำแสงลงมา

“คุณหนู คุณชาย เชิญ!”

ชายวัยกลางคน เป็นญาติห่างๆของตระกูลมู่หรง และเป็นหนึ่งในราชันย์มือใหม่ไม่กี่คนที่ถูกคัดออกจากดินแดนทดสอบ

โดยปกติแล้ว เขารับผิดชอบงานจิปาถะของตระกูลมู่หรง ในเขตดาวส่วนกลาง คนนอกต่างก็ยกย่องเขา

แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับราชันย์รุ่นใหม่ของตระกูลมู่หรง เขาก็ต้องทำตัวเป็นทาส!

“พี่หลินเซียว ไปกันเถอะ!”

มู่หรงฉวนจูงแขนหลินเซียว และเดินไปยังลำแสง

หลินเซียวพยักหน้า เมื่อก้าวเข้าไปในลำแสง เขาก็รู้สึกเหมือนร่างกายเบาหวิว ราวกับอยู่ในสุญญากาศ

แรงดึงดูดจากลำแสง ดึงพวกเขาทั้งสามคนขึ้นไปบนท้องฟ้า

ภาพที่มหัศจรรย์นี้ ทำให้หลินเซียวรู้สึกทึ่ง สิบตระกูลใหญ่ ไม่เพียงแต่มีผู้แข็งแกร่งมากมายเท่านั้น

แต่เทคโนโลยีของพวกเขาก็ล้ำหน้าไม่แพ้กัน!

เทคโนโลยีของยานอวกาศลำนี้ คนธรรมดาๆไม่อาจเข้าใจได้

หลินเซียวมองลงไปยังเมืองชิงเฉิงจากบนท้องฟ้า

เขารู้สึกใจหาย

เขาไปบอกลาทุกคนแล้ว ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกเมื่อไหร่

สนามรบแห่งความโกลาหล เป็นสถานที่ที่เขาเคยได้ยินแค่ชื่อ

มันเป็นสถานที่ที่แม้แต่อาจารย์ก็ยังไม่เคยไป ดังนั้นจึงไม่มีใครบอกเล่าเรื่องราวของมันได้

ทุกอย่างที่เขารู้เกี่ยวกับสนามรบแห่งความโกลาหล ล้วนเป็นเรื่องเล่าลือ

“พี่หลินเซียว พี่อยากดื่มอะไร?”

ยานอวกาศทะยานขึ้นฟ้าอย่างรวดเร็ว ภาพเบื้องล่างก็เปลี่ยนไป กลายเป็นห้องโถงที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยี

พื้นที่กว่า 1,000 ตารางเมตร การตกแต่งภายในดูเหมือนห้องนอน

แต่หลินเซียวไม่เคยเห็นห้องนอนที่ใหญ่โตและหรูหราขนาดนี้มาก่อน!

มู่หรงฉวนนั่งลงบนโซฟาอย่างคล่องแคล่ว เธอยืดเส้นยืดสาย และถาม

“อะไรก็ได้”

หลินเซียวมองไปรอบๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น ข้างๆเขา มีเตียงขนาดใหญ่ ที่สามารถนอนได้สิบแปดคน

บนเตียงมีชุดชั้นในลูกไม้

“อะ…พี่มองอะไร!?”

มู่หรงฉวนหน้าแดงก่ำ เธอดุหลินเซียว เธอลืมเก็บชุดชั้นใน ก่อนที่จะลงจากยาน…

“น้ำผลไม้แสงดาวสองแก้ว!”

มู่หรงฉวนรีบเก็บชุดชั้นใน และตะโกนบอก

ในวินาทีต่อมา เครื่องดื่มสองแก้ว ก็ปรากฏขึ้นบนโต๊ะ

“แฮ่ม…”

หลินเซียวกระแอมไอเบาๆ เขารู้สึกเขินอาย

เขาหยิบน้ำผลไม้ขึ้นมา แสงระยิบระยับภายในแก้ว ดูเหมือนแสงดาว

สวยงามมาก

เมื่อเขาดื่ม มันมีรสชาติหวานอร่อย ละลายในปาก

มีกลิ่นอายของพลังวิญญาณ!

“นี่คือน้ำผลไม้ ที่ทำจากผลไม้แสงดาว ระดับเหลือง ถ้าคนธรรมดากินเป็นประจำ จะช่วยเสริมสร้างร่างกาย…”

มู่หรงฉวนจิบน้ำผลไม้ และอธิบาย

“การเดินทางไปเขตดาวส่วนกลาง จะใช้เวลาประมาณสิบชั่วโมง… พี่…พี่หลินเซียว อยาก…อยากนอนด้วยกันไหม?”

หลินเซียวมองไปที่เตียงขนาดใหญ่ในห้องนอน เขารู้สึกประหม่า…