บทที่ 474 ยิ่งคุณแกล้งเธอ เธอยิ่งรักคุณ

ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย ถังหยวนค่อยๆ ก้าวลงจาก Rolls-Royce Phantom ตามมาด้วยฟู่ซิงเหวินและหลี่หว่านชิว ทั้งสองคนรู้สึกประหม่าและอึดอัดเมื่อเห็นรถหรูและผู้คนมากมายที่รออยู่หน้าร้านอาหาร จึงก้มหน้าตามถังหยวนเข้าไป

“ยินดีต้อนรับท่านประธานถัง!”

ทันทีที่ถังหยวนลงจากรถ ผู้คนที่ยืนรออยู่ด้านหน้าโรงแรมต่างพร้อมใจกันส่งเสียงต้อนรับ เสียงต้อนรับดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง แสดงให้เห็นว่าพวกเขาเตรียมการมาก่อนแล้ว

“สวัสดีทุกคน!”

ถังหยวนยิ้มเล็กน้อยและโบกมือทักทายพร้อมตอบกลับด้วยเสียงดัง

“หยวน ยินดีต้อนรับสู่ฮั่นตง!”

ถ้าผู้คนยังกล้ารายล้อมเว่ยจื่อต้งอยู่บ้าง แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ถังหยวนที่ไม่ใช่สมาชิกคณะกรรมการได้

เว่ยจื่อต้งและเหยาเล่ยที่ยืนคุยกันอยู่ข้างๆ เมื่อเห็นถังหยวนมาถึงที่หลินเจียงโหลว ก็เดินเข้ามาทักทายทันที แม้จะไม่ได้พบกันนาน แต่เว่ยจื่อต้งยังคงแสดงออกอย่างอบอุ่น

“พี่เว่ย พี่เหยา พวกพี่มาด้วยเหรอครับ”

ถังหยวนยิ้มออกมาเล็กน้อยและก้าวไปกอดทั้งสองคน

“ฉันมาทำธุระที่เมืองเผิง เลยแวะมาดู” เหยาเล่ยตอบยิ้มๆ ขณะที่เว่ยจื่อต้งไม่พูดอะไร เพราะเมื่อคืนทั้งคู่ได้พูดคุยกันแล้วทาง WeChat

“มีคนจากคณะกรรมการ SSTP มาด้วยอีกไหม?”

ถังหยวนมองไปรอบๆ และถาม

“อืม…”

“มีคนมาจริงๆ คนนึง” เหยาเล่ยตอบพร้อมแสดงสีหน้าแปลกๆ

“ใครเหรอ?”

“ศัตรูของนายไง”

ถังหยวนได้ยินแล้วนิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นก็เริ่มรู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดี “พี่เหยา อย่าบอกนะว่า... หยูซินซีมาเหรอ…”

“ฮ่าๆ นายเดาถูกแล้ว”

“ใช่เลย หยูซินซีเอง เดี๋ยวฉันหาดูก่อนว่าเธออยู่ไหน” เหยาเล่ยหัวเราะเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าของถังหยวนเปลี่ยนเป็นซีด และเริ่มมองหา จนกระทั่งชี้ไปที่หลินเจียงโหลว “นั่นไง เธออยู่ในนั้น กำลังมองมาที่นายจากชั้นสามอยู่”

ถังหยวนมองตามนิ้วของเหยาเล่ย และเห็นหยูซินซียืนอยู่ที่หน้าต่างชั้นสามของหลินเจียงโหลว เธอสวมชุดกระโปรงสไตล์ฝรั่งเศสสีขาว ร่างกายที่ขาวซีดดุจตุ๊กตาเซรามิกของเธอดูราวกับจะเรืองแสงใต้แสงอาทิตย์

หยูซินซีเมื่อเห็นว่าถังหยวนพบเธอแล้ว ก็ยกศีรษะขึ้นอย่างเย่อหยิ่งและเดินออกจากหน้าต่าง ไม่เปิดโอกาสให้ถังหยวนได้มองเธอต่อ

“เธอมาทำอะไรที่นี่?”

ถังหยวนเกาหัวอย่างงุนงง

“หยวน ตามประสบการณ์ของพี่แล้ว เธอน่าจะชอบนายนะ” เหยาเล่ยกระซิบด้วยท่าทีลึกลับ

“พี่เหยา หยุดเล่นเถอะ”

“เธอจะชอบผมได้ยังไง?”

“เจอหน้ากันไม่ตีกันก็ดีแล้ว จะชอบได้ยังไง?” ถังหยวนส่ายหัว รู้สึกว่าเหยาเล่ยกำลังจับคู่ให้เขาอย่างไม่มีเหตุผล

“หยวน นายไม่เข้าใจอะไรบ้างเลยใช่ไหม?”

“สาวๆ ตระกูลรวยแบบเธอ ยิ่งนายแกล้งเธอเท่าไหร่ เธอยิ่งจะรักนายมากขึ้น”

“ก็เพราะเธอถูกพ่อแม่ตามใจที่บ้าน ถูกคนตามจีบที่โรงเรียน ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยความดูแลเอาใจใส่อย่างไม่ขาดสาย ชีวิตเธอจืดชืดไปหมด แต่แล้วจู่ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งโผล่มา ไม่ใช่แค่ไม่ตามใจเธอ แต่ยังคอยทำให้เธอหงุดหงิด และทำให้เธอเสียหน้า”

“แรกๆ เธอจะโกรธ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เธอจะรู้สึกว่ามันแปลกใหม่ นายเป็นคนที่แตกต่างจากคนอื่นๆ ในชีวิตของเธอ อารมณ์เหล่านั้นคือสิ่งที่ไม่มีใครให้เธอได้”

“ผู้หญิงเป็นสัตว์ที่อ่อนไหวกับอารมณ์ เมื่อเธอรู้สึกว่าเธอได้รับคุณค่าในเชิงอารมณ์จากนาย เธอก็จะรู้สึกชอบนาย และจะคิดถึงนายตลอดเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพวกสาวๆ ร่ำรวย ที่ไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน ดังนั้นพวกเธอจึงให้ความสำคัญกับคุณค่าทางอารมณ์มากขึ้น” เหยาเล่ยอธิบายอย่างละเอียด จนถังหยวนเริ่มคิดว่าเหยาเล่ยอาจจะพูดมีเหตุผล

“แต่ถ้าพี่พูดอย่างนั้น หมายความว่าใครก็แกล้งเธอได้แล้วเธอจะรักเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้นจริง พวกผู้ชายจนๆ คงดีใจกันมาก” ถังหยวนถามอย่างสงสัย

“หยวน สาวๆ ตระกูลรวยพวกนี้ไม่ใช่คนโง่นะ”

“ถ้ามีคนที่มีเจตนาแอบแฝงพยายามเข้ามาแกล้งเธอ พวกเขาก็อาจจะโดนซ้อมเอาได้”

“สิ่งที่ฉันพูดถึง ต้องเกิดขึ้นในสภาวะที่ทั้งสองฝ่ายมีสถานะเท่ากัน เช่นนายกับหยูซินซี นายมีทั้งความร่ำรวย หน้าตา และสถานะที่อยู่ในระดับเดียวกับเธอ เธอจึงรู้ว่านายมีอารมณ์ที่บริสุทธิ์ และจากนั้นเธอถึงจะเกิดปฏิกิริยาทางอารมณ์”

เหยาเล่ยยักไหล่และอธิบายต่อ

“พอแล้ว ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า”

“ด้วยนิสัยของหยูซินซี ต่อให้เธอจะชอบผมจริงๆ ผมก็ไม่กล้าคบกับเธอหรอก เพราะถ้าผมคบกับเธอ เธอคงทำให้ผมปวดหัวตายแน่ๆ”

ถังหยวนส่ายหัวและหันไปพูดกับเว่ยจื่อต้ง “พี่เว่ย พี่เหยา ทุกคนรอเราอยู่ข้างในแล้ว เราเข้าไปกันเถอะ”

“ไปเถอะ”

“ฉันก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน” เว่ยจื่อต้งตอบอย่างยิ้มแย้ม

ในที่สุด ถังหยวนก็พาทุกคนเดินเข้าไปในหลินเจียงโหลว

หลินเจียงโหลว ซึ่งเป็นร้านอาหารจีนสไตล์กวางตุ้งที่มีชื่อเสียงในหยางเฉิง ตั้งแต่ก่อตั้งในปี 2003 เคยได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงร้านอาหารมิชลินและ Black Pearl หลายครั้ง ถือเป็นหนึ่งในร้านอาหารที่หรูหราที่สุดในหยางเฉิง

สองชั้นแรกของหลินเจียงโหลวเปิดให้ลูกค้าทั่วไปเข้าใช้บริการ ชั้นที่สามรับจัดงานเลี้ยงขนาดใหญ่ ส่วนชั้นสี่และห้ามีห้องส่วนตัวทั้งหมด เนื่องจากวันนี้มีผู้คนจำนวนมากมาร่วมงาน ถังหยวนจึงนำทุกคนไปที่ชั้นสาม

เมื่อถังหยวนนำทุกคนมาถึงชั้นสาม เขาก็เห็นหยูซินซีทันที

“เธอมาที่นี่ทำไม?”

ถังหยวนบอกให้ทุกคนไปนั่งก่อน ส่วนตัวเขาเดินไปทักทายหยูซินซี เพราะถึงจะเป็นศัตรูกัน แต่ก็ยังเป็นสมาชิกของ SSTP ซูเปอร์คาร์คลับด้วยกัน ทั้งสองไม่ได้เกลียดชังกันขนาดที่ไม่พูดกัน

“นายมาที่นี่ได้ แล้วทำไมฉันจะมาที่นี่ไม่ได้?”

“นายรู้ไหมว่าที่นี่คือหลินเจียงโหลว?” หยูซินซียกศีรษะขึ้นอย่างเย่อหยิ่งและพูดด้วยน้ำเสียงกระทบกระเทียบ

“เธอกินยาพิษมาหรือไง?”

“พูดดีๆ หน่อยไม่ได้หรือไง?”

“หลินเจียงโหลวมีอะไรผิดปกติ นอกจากมากินข้าวแล้วจะมาอาบน้ำหรือไง?” ถังหยวนตั้งใจจะพูดกับหยูซินซีอย่างสุภาพ แต่เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ประชดประชันของเธอ เขาก็โมโหและพูดโต้กลับตามวิถีเดิมของพวกเขา

“นาย…”

หยูซินซีโกรธจัดกับการตอบโต้ของถังหยวน หน้าอกเธอสั่นสะท้านด้วยความโกรธ ริมฝีปากสีชมพูของเธอก็ขยับไปมาอย่างรุนแรง แต่ไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปดี