บทที่ 200 ปลูกตะไคร่น้ำและฝันร้ายจากแมลงหวนคืน
หลังจากทำงานเสร็จ หงเยี่ยนก็หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก ก่อนเดินมายืนข้างๆ เฉินโม่ เธอยืนอยู่เงียบๆ มองดูสิ่งของขนาดเท่ารถม้าที่เฉินโม่กำลังจัดการอยู่ มันดูแปลกประหลาดจนเธอไม่รู้จะอธิบายอย่างไร แต่ก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น และยังรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของงานนี้ เฉินโม่ด...