บทที่ 17 เริ่มการเปลี่ยนแปลงครั้งแรก!

ตึง!

เฉินหลี่ผลักประตูเข้ามาในบ้าน เห็นแม่ของเธอ หลี่ฮุ่ยหรู กำลังยุ่งอยู่กับการหั่นวัตถุดิบในครัว

เฉินหลินกำลังจะกลับมาจากการสอบเข้ามหาวิทยาลัยในไม่ช้า วันนี้เธอเลยเลิกงานเร็วเพื่อมาเตรียมอาหารมื้อพิเศษ

"แม่! แม่!" เฉินหลี่หอบแฮ่ก ๆ วิ่งเข้ามาในครัวแล้วดึงผ้ากันเปื้อนของหลี่ฮุ่ยหรู "พี่... พี่เขา..."

เห็นท่าทางแบบนั้น สีหน้าของหลี่ฮุ่ยหรูก็เปลี่ยนไปทันที หัวใจเต้นรัว "เกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวหลิน?"

"พี่ได้ที่หนึ่งของมณฑลตงเทียนค่ะ!" ดวงตาของเฉินหลี่เป็นประกาย เธอเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟัง

หลี่ฮุ่ยหรูถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก อย่างน้อยก็ไม่ใช่เรื่องร้าย

"เรื่องนี้ยังไม่แน่นอนนะ รอให้พี่ชายเธอกลับมาก่อน แล้วค่อยถามให้แน่ใจอีกที"

เธอยังคงมีเหตุผล เผื่อว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงความบังเอิญ จะได้ไม่ต้องผิดหวังทีหลัง

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา เฉินหลินก็กลับมาถึง โดยมีหลี่หมิงจื้อขับรถมาส่ง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เข้ามาในบ้านด้วย เพราะเฉินหลินได้ผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ ย่อมต้องการแบ่งปันความสุขกับครอบครัว เขาจึงไม่ควรรบกวน

หลี่หมิงจื้อยิ้มมองเฉินหลินเดินเข้าบ้านไป

เห็นพี่ชายกลับมา เฉินหลี่ก็วิ่งปรู๊ดมาเหมือนกระต่าย ดวงตาเป็นประกายวิบวับ "พี่ พี่ได้ที่หนึ่งของมณฑลตงเทียนจริง ๆ เหรอ?!"

เฉินหลินรู้สึกแปลกใจ เขายังไม่ทันพูดอะไรเลย แต่น้องสาวกลับรู้แล้ว "ใช่"

"พี่ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม คนที่ได้ที่หนึ่งของมณฑล ที่มีสัตว์เลี้ยงเก่งกาจนั่นคือพี่จริง ๆ?" เผชิญกับคำถามซ้ำของน้องสาว เฉินหลินก็พยักหน้า

"ใช่"

ได้รับคำตอบยืนยันถึงสองครั้ง เฉินหลี่ก็รู้สึกว่าหายใจถี่ขึ้น เธอตื่นเต้นจนกระโดดโลดเต้นหลายที ดวงตาเป็นประกายราวกับมีดาวระยิบระยับ!

"พี่! พี่เก่งมาก! สัตว์เรียกอยู่ไหน ขอดูหน่อยสิ!"

"ทุกคนบอกว่าสัตว์เรียกของพี่แข็งแกร่งมาก หล่อมาก!"

ตอนนี้หลี่ฮุ่ยหรูก็เดินเข้ามาด้วย ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข เธอไม่เคยคิดว่าลูกชายของเธอจะเก่งได้ขนาดนี้!

ชั่วขณะหนึ่ง เธอแทบจะคิดว่านี่เป็นความฝัน

"แม่ครับ ต่อไปนี้แม่ไม่ต้องทำงานสองงานแล้วนะ" เฉินหลินยิ้มพูด

"ดี..." หลี่ฮุ่ยหรูรู้สึกจมูกแสบร้อนขึ้นมาทันที แต่ก็ฝืนยิ้มต่อไป "ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ"

"อือ! ไม่กิน ไม่กิน! หนูอยากดูสัตว์เรียกของพี่!" เฉินหลี่ป่องแก้ม

เฉินหลินได้แต่ถอนหายใจ "ในบ้านแคบเกินไป เดี๋ยวออกไปข้างนอกแล้วค่อยเรียกออกมาให้ดู"

"ตกลงตามนั้น!"

เฉินหลี่นั่งลงที่โต๊ะอาหารด้วยความดีใจ แล้วเริ่มกินข้าวอย่างรวดเร็ว

อาหารค่ำคืนนี้อุดมสมบูรณ์มาก มีหลายอย่างที่แต่ก่อนไม่กล้าซื้อเพราะแพงเกินไป

แต่จากนี้ไป มันก็จะไม่ใช่อย่างนั้นอีกต่อไป!

เฉินหลินก้มลงมองข้อความแจ้งเตือนที่เพิ่งส่งมาในโทรศัพท์มือถือ แสดงว่าบัญชีได้รับเงิน 1 ล้านหยวนเหอ เขายิ้มเบา ๆ

ตอนกลับบ้าน เขาได้พูดเรื่องรางวัลกับหลี่หมิงจื้อไปเล็กน้อย

ผลปรากฏว่า เขาไม่พูดอะไรมาก แค่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา บอกว่าไม่จำเป็นต้องรอถึงพรุ่งนี้ ตอนนี้จะแจ้งให้สำนักงานเมืองจ่ายเงินรางวัลก่อนเลย!

ในฐานะผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยมปลายที่สอง เขาไม่มีอำนาจสั่งการสำนักงานเมืองได้ แต่เฉินหลินมีน้ำหนักพอที่จะทำได้!

พูดเล่น ๆ ตอนนี้ถ้าบอกว่าเขาคือบรรพบุรุษของเมืองฟานยุน ที่ต้องบูชา ก็คงไม่มีใครกล้าคัดค้าน!

ที่หนึ่งของมณฑลในอดีต ถ้าไม่นับคนที่เกิดอุบัติเหตุ ตอนนี้แทบทั้งหมดล้วนเป็นกำลังสำคัญระดับสูงของต้าเหอ!

ดังนั้นน้ำหนักของเฉินหลินตอนนี้ก็พอจะคาดเดาได้!

หลังจากได้รับโทรศัพท์จากหลี่หมิงจื้อ สำนักงานเมืองก็ตอบตกลงทันที ทำอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

เมื่อรู้ว่าที่หนึ่งของมณฑลตงเทียนมาจากเมืองฟานยุนของพวกเขา พวกเขาก็ดีใจจนแทบบ้า กำลังจะจุดประทัดฉลอง

จู่ ๆ ก็มีโอกาสสร้างความสัมพันธ์กับเฉินหลิน พวกเขาย่อมไม่ลังเลที่จะทำ!

คำขอเล็ก ๆ น้อย ๆ แลกกับไมตรีจิตของผู้มีพลังระดับสูงในอนาคตของต้าเหอ คุ้ม คุ้มสุด ๆ !

ยังมีรางวัลที่ใหญ่กว่านี้ตามมาอีก แต่พวกนั้นไม่สามารถจัดการได้ในทันที เฉินหลินจึงไม่รีบร้อน

เงิน 1 ล้านหยวนเหอนี้ เขาเลือกที่จะเก็บไว้ที่บ้านทั้งหมดเพื่อช่วยเหลือครอบครัว เพราะถึงเอาไว้ก็ไม่ได้ใช้อะไรมาก

อย่างแรก อุปกรณ์และหนังสือทักษะเขาไม่จำเป็นต้องคิด จากที่หลี่หมิงจื้อบอก ด้วยคะแนนที่หนึ่งของมณฑลของเขา รางวัลที่สำนักงานเมืองจะมอบให้ในภายหลังต้องมีแน่นอน

ส่วนเฮยหมิงก็ไม่จำเป็นต้องซื้อเนื้อกิน สามารถล่าสัตว์เองได้เลย

เงินนี้เก็บไว้ที่บ้านเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ต่อไปนี้แม่และน้องสาวจะไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างประหยัดอีกต่อไป นี่แหละคือความหมายของการที่เฉินหลินเข้มแข็งขึ้น!

หลังอาหารเย็น เฉินหลินทำงานบ้านเสร็จเรียบร้อยเหมือนทุกวัน จากนั้นก็กลับเข้าห้อง

นอกหน้าต่าง น้องสาวเฉินหลี่กำลังนั่งอยู่บนร่างสูง 7 เมตรของเฮยหมิง ร้องว้าวๆ ราวกับได้ของเล่นที่ชอบที่สุด

"เฮยหมิง พาฉันออกไปเที่ยวเร็ว!"

"......" เฉินหลินยกมือขึ้นกุมขมับ รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

เขาเพียงแค่นึกในใจ หน้าต่างแสดงข้อมูลส่วนตัวยาวๆ ก็ปรากฏขึ้นมาทันที

เฉินหลิน ประเภท: มนุษย์ อาชีพ: นักเรียก -- ไม่มีการเปลี่ยนแปลง (สามารถเปลี่ยนแปลงครั้งที่ 1 ได้) ระดับ: 10 (ไม่สามารถเพิ่มขึ้นได้ ต้องการเปลี่ยนแปลงครั้งที่ 1) คุณสมบัติ: พลัง 65, ร่างกาย 64, ความคล่องแคล่ว 66, จิตใจ 121 ค่าชีวิต: 100% ทักษะ: 【การเรียก】,【การเสริมพลัง】,【การฟื้นฟู】 พรสวรรค์: ไม่มี

เฉินหลินมีข้อสงสัยอยู่ตลอด ความสามารถในการมอบพรสวรรค์ให้สัตว์เรียกและการได้รับผลตอบแทนของเขา จะไม่ใช่ระบบหรือเปล่า?

เพราะเขาลองเรียกหลายครั้งแล้ว แต่ไม่มีการตอบสนองเลยแม้แต่น้อย

ดังนั้นคำอธิบายสุดท้ายที่เหลืออยู่ก็คือ ความสามารถนี้จริงๆ แล้วเป็นพรสวรรค์ของเขา เพียงแต่ไม่สามารถแสดงออกมาบนหน้าต่างได้

เฉินหลินคาดเดาว่า อาจเป็นเพราะพรสวรรค์ของตัวเองนั้นน่ากลัวเกินไป เกินกว่าระดับ SSS หรือไม่ก็เป็นเพราะสาเหตุอื่นที่ทำให้ไม่สามารถตรวจจับได้

อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่สามารถสำรวจได้ตอนนี้ เฉินหลินส่ายหัว แล้วเบนความสนใจไปที่ช่องอาชีพ

"เวลาเข้าเรียนคือในอีกสามวัน ในช่วงเวลานี้ แค่ส่งความตั้งใจในการเลือกสถาบันการศึกษาไปที่โรงเรียน แล้วรอการแจ้งเตือนก็พอ"

"อย่างไรก็ตาม ที่หนึ่งของมณฑลจะได้รับการเชิญชวนจากอาจารย์ของสถาบันชั้นนำโดยตรง จึงไม่จำเป็นต้องคิดตอนนี้ว่าจะเข้าสถาบันไหนดี"

"ถ้าเป็นแบบนั้น ก็ทำการเปลี่ยนแปลงครั้งที่ 1 คืนนี้เลย!"

หลังจากที่เฉินหลี่เล่นจนพอใจแล้ว

เฉินหลินก็เรียกเฮยหมิงกลับเข้าพื้นที่เรียก จากนั้นก็ยื่นนิ้วออกไปแตะที่ "ทำการเปลี่ยนแปลงครั้งที่ 1"!

การเปลี่ยนแปลงครั้งที่ 1 ต้องผ่านด่านเปลี่ยนแปลงที่สุ่มมาจึงจะสำเร็จได้

โดยทั่วไปแล้ว ยิ่งแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ด่านเปลี่ยนแปลงที่จับคู่มาก็จะยิ่งยากมากขึ้นเท่านั้น

ในทางกลับกัน หากทำได้ดี ศักยภาพของอาชีพก็จะได้รับการเพิ่มขึ้น นั่นคือทุกครั้งที่เลเวลอัพ คุณสมบัติจะเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม

หากคะแนนผ่านด่านถึงระดับสูงสุด อาจทำให้อาชีพยกระดับขึ้นหนึ่งขั้นด้วยซ้ำ!

นี่ถือเป็นโอกาสที่หายากสำหรับผู้ใช้อาชีพทั่วไปในการลดช่องว่างระหว่างคนที่เก่งกว่าและด้อยกว่า แต่ก็มีเพียงคนส่วนน้อยเท่านั้นที่ทำได้

【กำลังเข้าสู่ด่านเปลี่ยนแปลงที่เหมาะสมตามดัชนีโดยรวมของคุณ......】

ชั่วครู่ต่อมา เฉินหลินก็หายตัวไปจากห้องในทันที!

จบบท