บทที่ 120 เหยื่อล่อหอมหวาน, ยาสลบสำหรับสัตว์
ราวกับเป็นเพียงชั่วพริบตา เวิ่นเหยียนลืมตาขึ้นอีกครั้ง ทุกอย่างรอบตัวยังคงเหมือนเดิม ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าจิตใจของเขาได้ออกไปแล้ว เขายืนอยู่ข้างหน้าต่าง มองไปทางเต๋อเฉิง ดูเหมือนลูกโง่ของเขาจะมีความคิดอะไรบางอย่าง หรือพูดอีกอย่างคือ มันไม่มีความคิดอะไรเลย แค่ทำไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น นึกถึงพลังที่เพิ...
