บทที่ 12: ตัดสินใจเด็ดขาด
บทที่ 12: ตัดสินใจเด็ดขาด
ถงหย่าอาศัยอยู่ในคอนโดที่หรูหราและมีสไตล์เป็นของตัวเอง ค่าเช่าขั้นต่ำต่อเดือนอยู่ที่หกพันหยวน ซึ่งสำหรับคนทำงานทั่วไปไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจ่ายได้
“โอ้โห คุณหนูถงของฉัน ในที่สุดก็ยอมกลับมาซะที!”
ทันทีที่ถงหย่าเข้ามาในห้อง ถังเสี่ยวเว่ยก็จับแขนเธอไว้ด้วยความตื่นเต้นและถามด้วยความคาดหวังเต็มเปี่ยมว่า "แล้วหนูน้อยล่ะ ไม่ได้พากลับมาด้วยเหรอ?"
หลังจากที่ได้เห็นรูปของถวนถวน ถังเสี่ยวเว่ยก็หลงรักเธอทันที
ถงหย่ากลอกตา “เธอคิดว่าเด็กคนนี้เป็นอะไรกัน ทำไมถึงจะพากลับมาง่ายๆ ได้ล่ะ? แล้วเสื้อผ้าเธอเนี่ยนานเท่าไหร่แล้วไม่ได้ซัก ดูสีที่เปื้อนจนมีกลิ่นแล้วสิ!”
ถังเสี่ยวเว่ยเป็นนักวาดการ์ตูน ปกติไม่ค่อยออกจากบ้าน มักจะคลุกคลีกับภาพวาดและสีจนบางครั้งลืมกินลืมนอน เรื่องความสะอาดส่วนตัวจึงถูกละเลยไป
“โอ๊ย ฉันกำลังอุทิศตัวเพื่อศิลปะอยู่ต่างหาก! แล้วว่าแต่ วันแรกที่เธอไปเดทเป็นไงบ้าง? มีอะไรคืบหน้าบ้างไหม?”
ถงหย่าชะงักเล็กน้อย ก่อนจะยกถุงในมือขึ้นมาให้ดู
“นี่ไง ปาท่องโก๋สิบชิ้น!”
“อะไรนะ!”
ถังเสี่ยวเว่ยทำหน้าบูด “เธอเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนจริงๆ นะ! อย่าลืมสิว่าเธอยกเลิกนัดหม้อไฟกับฉันเพื่อไปหาหนุ่มๆ แล้วกลับเอาแค่นี้มาปลอบใจฉันเนี่ยนะ?”
“ปาท่องโก๋นี่เป็นสูตรพิเศษนะ เธอไม่อยากลองเหรอ?”
“ลองสิ ทำไมจะไม่ลอง!”
แม้ว่าปกติถังเสี่ยวเว่ยจะไม่ค่อยกินของมันๆ เพราะพยายามรักษารูปร่าง แต่พอเธอกัดปาท่องโก๋เข้าปากก็ถึงกับชะงักไป
แม้ปาท่องโก๋จะเย็นแล้ว แต่ก็ไม่เลี่ยนเหมือนปาท่องโก๋ทั่วไป กลับมีความนุ่มนวลพอดี เคี้ยวแล้วเหมือนกินขนมหวานชั้นดี
“นี่ไม่ใช่ขนมใหม่จากร้านปาเซียงไจ๋เหรอ?”
ถงหย่าขมวดคิ้ว “ปาเซียงไจ๋?”
“ใช่ ร้านขนมที่ฉันพาเธอไปครั้งก่อน จำได้ไหม? ขนมเยลลี่มิ้นต์ของเขายังขายชิ้นละสองร้อยหยวนเลย”
ถงหย่ารู้สึกพอใจในใจ เพราะนี่เป็นการยืนยันถึงฝีมือของเฉินอวี่จากถังเสี่ยวเว่ย
“ฉันไม่มีเวลาหรอกที่จะไปซื้อขนมจากปาเซียงไจ๋ให้เธอ นี่เป็นฝีมือของผู้ชายในฝันของฉันเอง!”
ถังเสี่ยวเว่ยเบิกตากว้าง “ไม่น่าเชื่อ! ผู้ชายในฝันของเธอยังทำขนมได้ด้วย! ไม่แปลกใจเลยที่เธอจะหลงเขาขนาดนี้ แค่ฝีมือทำอาหารแบบนี้ เลี้ยงเธอไปตลอดชีวิตก็ไม่ใช่ปัญหาแล้ว!”
ถงหย่ายักไหล่ “เพราะงั้น ฉันตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว!”
“ตัดสินใจอะไร?” ถังเสี่ยวเว่ยถามโดยไม่คิด
“จะแต่งงานกับเขา!”
“เห็นด้วยสุดๆ!”
ท่าทีของถังเสี่ยวเว่ยเปลี่ยนไปทันที “ถ้าเธอเอาปาท่องโก๋มาให้ฉันทุกวัน ต่อให้เธอจะไปเป็นแม่เลี้ยงให้คนอื่น ฉันก็จะหาวิธีช่วยเธอจัดการกับทางบ้านเธอเอง”
“เธอนี่ขายฉันเพื่อปาท่องโก๋ไม่กี่ชิ้นเองเหรอ!”
“หย่าๆ อย่าว่าฉันเลย มันอร่อยเกินไปจริงๆ!” ถังเสี่ยวเว่ยพูดพร้อมกับหยิบปาท่องโก๋ขึ้นมากินอย่างรวดเร็ว
“เขาไม่ได้ทำแค่ปาท่องโก๋เท่านั้นนะ!”
ถงหย่าหน้าแดงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว “ว่าแต่ จากนี้ไปฉันคงต้องออกจากบ้านเช้าหน่อย และตอนเย็นก็ไม่กลับมากินข้าวแล้วนะ!”
“เธอจะทำอะไร?” ถังเสี่ยวเว่ยงงงวย
“เขาต้องเลี้ยงลูกคนเดียว มันไม่ง่ายเลย จากนี้ไปฉันจะช่วยรับส่งลูกของเขาไปโรงเรียน”
“อะไรนะ! เพิ่งเริ่มต้นเอง เธอก็จะทิ้งฉันแล้วเหรอ?” ถังเสี่ยวเว่ยทำหน้าตาเศร้าๆ
“ก็บอกแล้วไงว่าจะเอาปาท่องโก๋มาให้เธอทุกวัน!”
ทันทีที่ได้ยินคำว่า "ปาท่องโก๋" ถังเสี่ยวเว่ยก็ทำหน้าจริงจังขึ้นมา
“ไปเลย เพื่อนรัก เพื่อความสุขของเธอ ฉันยอมเสียสละ!”
...
ที่งานเลี้ยงธุรกิจแห่งหนึ่ง ฟางหยวนถือแก้วไวน์และยืนพิงอยู่ในมุมที่เด่นชัด โชว์ท่วงท่าที่เย้ายวนอย่างเต็มที่
"คุณฟาง ขอโทษที่ทำให้คุณต้องรอนาน"
ชายวัยกลางคนรูปร่างเตี้ยและมีท่าทางเจ้าเล่ห์เดินเข้ามาหาฟางหยวนพร้อมรอยยิ้ม
แม้ว่าฟางหยวนจะรู้สึกขยะแขยง แต่ก็ยังยิ้มต้อนรับอย่างสุภาพ
"คุณหวงพูดอะไรกันคะ! คุณเป็นนักลงทุนของละครเรื่องนี้ และเป็นผู้สนับสนุนใหญ่ของกองถ่าย พวกเรานักแสดงจะรอคุณสักหน่อยจะเป็นไรไป?"
"คุณฟางไม่เพียงแต่สวย พูดจายังสุภาพเรียบร้อยอีก ไม่แปลกใจเลยที่คุณจะมีตำแหน่งที่สูงขนาดนี้"
พูดจบ คุณหวงก็พยายามแตะมือของฟางหยวน แต่เธอก็หลบอย่างแนบเนียน
"คุณหวงชมเกินไปแล้วค่ะ ว่าแต่ได้ยินมาว่าคุณหวงกำลังจะลงทุนในภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ ไม่ทราบว่าฉันจะมีโอกาสได้ร่วมงานบ้างไหมคะ?"
"แน่นอนสิ! ด้วยความสัมพันธ์ของเราสองคน บทเล็กๆ ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ถ้าคุณฟางอยากให้ความสัมพันธ์ของเราก้าวหน้าไปอีกขั้น จะให้เป็นนางเอกก็ยังได้!"
คุณหวงไม่ปิดบังอีกต่อไป เขาเอามือวางบนไหล่ของฟางหยวนทันที
"โอ๊ย คุณฟาง! มาทำอะไรที่นี่ล่ะคะ? ทางนั้นยังมีฉากที่ต้องถ่ายอยู่นะคะ!"
ผู้จัดการส่วนตัวของฟางหยวนปรากฏตัวขึ้นอย่างเหมาะสม และดึงฟางหยวนออกมาเล็กน้อย
"ขอโทษจริงๆ นะคะ คุณหวง ช่วงนี้งานโฆษณาของหยวนหยวนเยอะมาก ต้องไปทำงานต่อแล้ว หวังว่าคุณหวงจะเข้าใจนะคะ"
หลังจากทักทายกันเล็กน้อย ผู้จัดการก็พาฟางหยวนออกจากงานเลี้ยงและขึ้นรถตู้ที่จอดอยู่ข้างถนน
ฟางหยวนเพิ่งจะเลิกทำหน้าที่ยิ้มและแสดงความรังเกียจออกมาอย่างชัดเจน
"ไม่ใช่ว่าบอกว่าคุณหวงเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ หนุ่มและมีความสามารถเหรอ? ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้?"
ผู้จัดการรีบปลอบใจ "วงการบันเทิงก็แบบนี้แหละ นักลงทุนหลายคนยังดูแย่กว่าคุณหวงอีกนะ! ดีที่เราหนีออกมาเร็ว ถ้าเมื่อกี้ถูกปาปารัสซี่ถ่ายไป อาจจะกลายเป็นข่าวใหญ่ได้เลย"
ฟางหยวนพยายามสงบสติอารมณ์
"ครั้งหน้าอย่าให้ฉันต้องเจอกับคนแบบนี้อีกนะ! ว่าแต่ เรื่องการสร้างกระแสคู่จิ้นเป็นยังไงบ้าง?"
"ไม่ต้องห่วงค่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทางสตูดิโออีกฝั่งตอบรับแล้ว! อีกไม่กี่วันคุณก็โพสต์ในโซเชียลมีเดียแบบบอกใบ้ก็พอ แต่ไม่ต้องยืนยันชัดเจนนะคะ เพื่อให้สะดวกในการยกเลิกคู่จิ้นในอนาคต"
"เข้าใจแล้ว" ฟางหยวนรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย
แม้ว่าเธอจะโด่งดังแล้ว แต่การอยู่ในวงการบันเทิงก็ต้องใช้เวลาและความพยายามมากในการประจบผู้มีอิทธิพลเพื่อให้ได้งาน แถมยังต้องสร้างกระแสข่าวลือกับดาราชายที่ไม่เคยเจอหน้าเพื่อรักษาความนิยม
เพราะในวงการนี้ ถ้าไม่มีคนลงทุนและไม่มีความนิยมจากสาธารณะ ต่อให้มีชื่อเสียงก็ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นรายได้ได้
จู่ๆ ภาพของถวนถวนก็ผุดขึ้นมาในหัวของฟางหยวน
(จบบท)