ตอนที่ 37 พวกเขาเป็นคนไม่ดี

เด็กคนนั้นไม่น่ากลัวเลย

ตอนนี้เธอดูเหมือนเด็กที่น่าสงสาร ทำอะไรไม่ถูก

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงไม่สนใจเธอ แต่กลับสงสารเด็กอีกคนหนึ่งที่หน้าตาเหมือนเธอ

ในโลกของเธอ ยังไม่รู้จักความตาย จึงไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร

ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดเห็นภาพนี้ ต่างก็รู้สึกประหลาดใจและเป็นห่วง

ประหลาดใจที่เธอไม่ได้คิดจะทำร้ายใคร แล้วสามคนที่หายตัวไปยังมีชีวิตอยู่ไหม?

เจอผีเด็กแบบนี้อาจจะตกใจ แต่โอกาสที่จะทำร้ายคนมีน้อยมาก

แต่วันนี้เป็นวันที่  26  มีนาคม  ผ่านไปเกือบสองเดือนแล้ว

สองเดือน มีคนสามคนหายตัวไป  จะมีชีวิตรอดได้ยังไง?

พอคิดถึงคำถามนี้ ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดก็รู้สึกหนาวสั่น

เจียงเย่ไม่ได้มองโลกในแง่ร้าย พอเห็นเด็กคนนั้นถาม  เขาก็พูดเบาๆ ว่า  "เสี่ยวหยู อยากเจอพ่อแม่ไหม?"

"อยากค่ะ  แต่พ่อแม่มองไม่เห็นหนู ไม่ได้ยินที่หนูพูด"

"ลืมไปแล้วเหรอ คุณยายมองเห็นหนู ถ้าพี่ช่วยหนูตามหาพ่อแม่ หนูสัญญากับพี่ได้ไหม?"

เจียงเย่พูดจบ เด็กคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองเขา พยักหน้าโดยไม่ลังเล  "แบบนี้ พวกเขาจะมองเห็นหนูเหรอ?"

"ใช่ ถ้าหนูอยากเจอ ตอนนี้ก็เจอได้"

"งั้น เมื่อไหร่หนูถึงจะได้เจอพ่อแม่?"

"จำชื่อพ่อได้ไหม?"

"จำได้ค่ะ พ่อชื่อจางเจิน แม่ชื่อหวงหนิง พ่อเคยเป็นหมอที่โรงพยาบาล แม่เป็นครู"

เจียงเย่มองดูเจียงห่าว "เจ้าหน้าที่เจียง ช่วยหาข้อมูลก่อนฟ้าสาง หวังว่าพวกเขาจะไม่อยู่ไกลจากเมืองชิงโจว"

"ได้ครับ ไม่ต้องห่วง มีอาชีพ ชื่อ รวมกับเรื่องราวของเสี่ยวหยู หาง่ายครับ"

เจียงห่าวตอบแล้วก็โทรหาตำรวจ ให้คนไปสืบหาข้อมูลของจางเจินกับหวงหนิง

ตามที่เจียงห่าวบอก  การสืบสวนเป็นไปอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงชั่วโมง เจียงเย่ก็ได้เบอร์โทรศัพท์ของจางเจิน

เจียงเย่โทรหาเขา โทรศัพท์ดังนานกว่าสิบวินาที ก็มีเสียงทุ้มๆ  รับสาย  "ฮัลโหล  ใครครับ?"

"สวัสดีครับ  คุณจางเจินใช่ไหมครับ?"

"ใช่ คุณคือ?"

"ต่อไปจะมีคนคุยกับคุณ ผมไม่รู้ว่าคุณยังจำเสียงของเธอได้ไหม แต่เธอเคยเป็นญาติสนิทของคุณ หวังว่าพอได้ยินเสียงของเธอ  คุณจะไม่ตกใจเกินไปนะครับ"

เจียงเย่พูดเตือน แล้วก็พูดกับเสี่ยวหยู  "เสี่ยวหยู เรียกพ่อสิ"

"พ่อจะได้ยินหนูจริงๆ เหรอคะ?"

"จริงสิ"

"พ่อคะ?"

เสี่ยวหยูเรียกเบาๆ  แต่จางเจินกลับเงียบ

เวลาผ่านไปทีละวินาทีก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ

ผ่านไปเกือบครึ่งนาที  เสี่ยวหยูก็พูดอย่างหมดหวัง  "พ่อไม่ได้ยินหนู พ่อไม่ได้ยินหนูแล้ว"

"ได้ยิน ได้ยินสิ!คุณเป็นใคร?เด็กคนนั้นเป็นใคร? นี่เป็นเสียงของเสี่ยวหยู ผมจะลืมเสียงนี้ได้ยังไง?  นั่นคือลูกสาวของผม!"

เสียงของจางเจินสั่นมาก แทบฟังไม่ออกว่าเขาพูดอะไร  แต่เสี่ยวหยูกลับตะโกนด้วยความดีใจ  "พ่อคะ พ่อได้ยินหนูเหรอ? ทำไมพ่อถึงไม่สนใจหนู? หนูยืนอยู่ข้างๆ ตั้งนาน  แต่พ่อไม่เคยมองเสี่ยวหยูเลย"

พูดจบ เด็กสาวก็ร้องไห้อีกครั้ง

ปลายสายร้องไห้ตาม

เจียงเย่พูดว่า  "คุณจาง เรื่องมันไม่เหมือนที่คุณคิด ถ้าอยากเจอเสี่ยวหยู ตอนนี้ คุณต้องใจเย็นๆ"

"ได้ ผมสัญญา ผมสัญญาทุกอย่าง ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าเธอตายแล้ว แต่ผมก็สัญญา ขอแค่คุณให้ผมได้ยินเสียงของเธอได้ไหม? 5 ปี 5 ปี  ผมไม่เคยลืมเธอ!"

จางเจินร้องไห้หนักมาก เจียงเย่ถอนหายใจ  "ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?ไกลจากเมืองชิงโจวไหมครับ?"

"200 กิโลเมตร  ไม่ไกลครับ"

"โอเค ตอนนี้ คุณพาภรรยามาที่ชั้น14 ตึกหรูฝู เมืองชิงโจว  ผมจะรอคุณที่นี่ จำไว้นะ ต้องมาถึงก่อนฟ้าสาง"

"ได้ครับ ผมจะรีบไป  ได้โปรด  อย่าไปไหนนะครับ!"

จางเจินพูดจบก็วางสาย

เจียงเย่มองดูเสี่ยวหยู  "พ่อของหนูกำลังเดินทางมา แต่กว่าจะมาถึงก็คงใช้เวลา ดังนั้นเสี่ยวหยู ถึงเวลาที่หนูต้องช่วยพี่แล้ว"

"ได้ค่ะ  หนูจะช่วยพี่"  เด็กคนนั้นพูดอย่างมั่นใจ

เจียงเย่ชี้ไปที่เทียนไห่  "รู้จักบริษัทนี้ใช่ไหม? เคยเล่นเกมกับลุงป้าที่นั่นใช่ไหม? ตรงที่คุณยายนั่งอยู่"

"ค่ะ หนูซ่อนพวกเขาไว้"  เด็กคนนั้นพูดโดยไม่ลังเล

เจียงเย่ดีใจมาก  "แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน?"

"เอ่อ..   ลุงป้าพวกนั้น ไม่ใช่คนดี"  เด็กคนนั้นลังเล

"หา? ไม่ใช่คนดี?"  เจียงเย่ประหลาดใจ

เด็กคนนั้นพยักหน้า "วันนั้น ป้าที่หนูซ่อนไว้อยู่กับลุงคนหนึ่งในรถ หนูได้ยินพวกเขาคุยกัน ป้าคนนั้นบังคับลุงคนนั้นว่าถ้าไม่แต่งงานกับเธอ ก็จะฆ่าเด็กในท้อง"

"เด็กน่ารักขนาดนั้นจะฆ่าได้ยังไง? ตอนนั้น ลุงคนนั้นขอโทษตลอดเลย หนูคิดว่าเขาเป็นคนดี แต่หนูไม่คิดเลยว่าพอเขากลับบ้าน ก็จะตบตีป้าอีกคนหนึ่ง หนูจะไปห้าม แต่ก็ทำไม่ได้ หนูโมโหมาก เลยเอาพวกเขาไปซ่อน"

พอเสี่ยวหยูพูดแบบนี้ ทุกคนก็ตกใจ ไม่คิดเลยว่าหลี่ฉินกับหวังลี่จะเป็นแบบนี้!

"แล้วลุงอีกคนหนึ่งล่ะ?"

"ลุงคนนั้นน่ารำคาญกว่า หนูเห็นเขาแกล้งพี่ชายคนหนึ่งในห้องน้ำ พี่ชายคนนั้นโดนเขาด่าร้องไห้หลายครั้ง  เขาน่ารังเกียจมาก หนูเห็นพี่ชายคนนั้นน่าสงสาร  หนูก็เลยเอาลุงนิสัยไม่ดีไปซ่อน"

เสี่ยวหยูพูดจบ  เจียงห่าวก็มองดูป้าแม่บ้านด้วยความตกใจ  ป้าแม่บ้านก็มองดูเจียงห่าวด้วยความตกใจ

เจียงเย่อึ้งไปครู่หนึ่ง  ก่อนจะยิ้มแห้งๆ  "แล้ว..  พวกเขาอยู่ที่ไหน?"

"หนูเอาพวกเขาไปซ่อนไว้บนภูเขา หนูเคยไปภูเขานั้นกับพ่อ รู้ว่ามีถ้ำอยู่ที่นั่น ก็เลยโยนพวกเขาเข้าไป แต่หนูให้ข้าวพวกเขาทุกวัน ตอนนี้ พวกเขาปลอดภัยดี  แต่สกปรก  เหม็น  หนูไม่อยากสนใจพวกเขาแล้ว  แต่หนูไม่อยากปล่อยพวกเขาออกมา ไม่งั้น พวกเขาจะต้องทำเรื่องไม่ดีอีก!"

เจียงเย่จะพูดอะไรได้?

เขาไม่เคยเจอผีซนขนาดนี้

หลี่ฉินกับหวังลี่หายตัวไปเพราะเรื่องนี้จริงๆ  หลี่ฉินบังคับให้แต่งงาน ยังขู่ว่าจะฆ่าเด็กในท้อง สำหรับเสี่ยวหยูแล้ว นี่คือสิ่งที่คนไม่ดีทำ

ส่วนหลี่เจิ้งเฟิงที่ตะโกนในวิดีโอว่าไม่กลัว ใครกล้าก็ออกมา สุดท้ายก็ร้องไห้ ในสายตาของเสี่ยวหยู  เขาก็เป็นคนไม่ดี  เพราะว่าแกล้งเด็กใหม่

พวกเขาทำผิด  จึงโดนผีเด็กที่เพิ่งถูกปลดปล่อยจัดการ  ตอนนี้  พวกเขาน่าจะอยู่ในถ้ำ  ใช่ไหม?