ตอนที่ 342 รางวัลที่คาดไม่ถึง

เขาเพิ่งได้ [การ์ดบังคับซื้อมูลค่าหมื่นล้านหยวน] มาเมื่อกี้ เย่เฉิน ไม่รู้เลยว่าคราวนี้เขาจะได้อะไรดีๆ อีกหรือเปล่า

แต่เขาก็หวังว่าเกมจะไม่ทำให้เขาผิดหวังแน่นอน

[ผู้เล่นชนะ]

[ขอแสดงความยินดีด้วยที่คุณได้รับการ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภ (ระดับกลาง)]

เกมได้เด้งหน้าต่างป๊อปอัปแจ้งเตือนขึ้นมา เย่เฉิน แทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง

“การ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภระดับกลาง! ฉันได้การ์ดระดับกลางมาแล้ว!”

เย่เฉิน ดีใจจนแทบคลั่ง

มันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมาก

เหมือนกับคุณเก็บได้ตะเกียงวิเศษของอะลาดิน ตะเกียงให้คุณขอพรสามข้อ ข้อแรกคุณได้สิ่งที่ต้องการ และข้อที่สองคุณก็ได้สิ่งที่ต้องการ

แล้วพอข้อที่สาม คุณได้ขออีกตะเกียงหนึ่งที่ดีกว่าเดิม

นี่มันราวกับว่าโชคของเขาพุ่งทะลุเพดานไปแล้ว!

ในหนึ่งเดือนสามารถใช้ลูกเต๋าเสี่ยงโชคได้สามครั้ง ครั้งหน้าเขาสามารถใช้ [การ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภ (ระดับกลาง)] เพื่อเล่นอีกครั้งได้

ครั้งนี้เมื่อใช้การ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภ ระดับต้น เขาชนะสองในสามรอบ

ถ้าใช้การ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภ ระดับกลาง เขาน่าจะชนะหมดทั้งสามรอบแน่นอน

และรางวัลก็ต้องยิ่งใหญ่กว่า [การ์ดบังคับซื้อมูลค่าหมื่นล้านหยวน] แน่ๆ

ถ้าไม่ใช้ในเดือนหน้า ก็คงจะใช้ตอนที่ระดับของเขาเลื่อนเป็น LV5

เมื่อถึงเวลานั้นรางวัลลูกเต๋าเสี่ยงโชคจะมาจากร้านค้าระดับเจ็ดดาวซึ่งยิ่งคุ้มค่ามากกว่าเดิม

แน่นอน การใช้การ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภเพื่อให้ได้ผลประโยชน์สูงสุดจากเกม มันคือการหาวิธี ‘โกง’ จากเกมนั่นเอง

[ติ๊ง]

[กฎของเกมออกใหม่ : นับจากนี้ ผู้เล่นที่ใช้การ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภจะไม่สามารถเล่นลูกเต๋าเสี่ยงโชคได้]

ขณะที่ เย่เฉิน คิดจะหาโอกาส ‘โกง’ เกมเพื่อรับผลประโยชน์สูงสุด เกมก็ประกาศกฎใหม่ออกมาทันที

เมื่อเห็นกฎนี้ สีหน้าของ เย่เฉิน ซับซ้อนมาก เกมชัดเจนว่ากำลังป้องกันไม่ให้เขา ‘โกง’

แน่นอนว่าการพยายามหาประโยชน์จากช่องโหว่ของเกม ไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ

ถึงแม้จะทำไม่ได้แล้ว แต่การที่ เย่เฉิน สามารถหาประโยชน์จากช่องโหว่ของเกมได้ครั้งหนึ่ง และทำกำไรได้ถึงขนาดนี้นั่นก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว

ครั้งนี้เขาได้รับ [การ์ดบังคับซื้อมูลค่าหมื่นล้านหยวน] และ [การ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภ (ระดับกลาง)] สองรางวัลที่มีค่าอย่างมาก

มันคุ้มค่าอย่างแน่นอน แม้จะเสียสิทธิ์การซื้อในสามวัน แต่ก็ยังถือว่าคุ้มค่ามาก

ทั้งสองไอเท็มนี้มีค่ามาก และจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการพัฒนาในอนาคตของ เย่เฉิน

“ถ้าเล่นลูกเต๋าเสี่ยงโชคไม่ได้ตอนใช้การ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภแล้วเมื่อไหร่เกมจะเปิดโอกาสให้เพิ่มแต้มโชคล่ะ?”

เย่เฉิน พึมพำหวังว่าเกมจะมีฟังก์ชันที่ช่วยให้โชคของเขาเพิ่มขึ้น

ถึงแม้เขาจะไม่สามารถเห็นแต้มโชคของตัวเอง แต่จากประสบการณ์ที่ผ่านมา แต้มโชคของเขาน่าจะไม่เกินเลขหลักเดียวแน่ๆ

อะแฮ่ม แต้มโชคเป็นลบเหรอ?

เอิ่ม ไม่จริงหรอกน่า!

เย่เฉิน ไม่เชื่อว่าโชคของเขาจะย่ำแย่ขนาดนั้น อย่างน้อยๆ ก็น่าจะมีอยู่บ้าง...ใช่ไหม?

แต่ตอนนี้เขาทำได้แค่ภาวนาให้แต้มโชคของเขาเพิ่มขึ้นบ้าง

เพราะการเพิ่มแต้มโชคมันเป็นผลถาวร

ครั้งหน้าที่เล่นลูกเต๋าเสี่ยงโชค ก็ไม่ต้องพึ่งการโกงแล้ว ไม่สิ การโกงเหรอ? คนดีๆ อย่าง เขา ..เย่เฉิน จะโกงได้อย่างไร?

การใช้รางวัลที่ได้จากเกมมาเพื่อเอาผลประโยชน์จากเกม มันแค่เป็นวิธีลับๆ เท่านั้น ใครบอกว่าเป็นการโกง?

หลังจากนั้น เย่เฉิน ก็เข้าไปเช็คในกระเป๋าในเกม การ์ดที่เพิ่งได้รับมาสองใบก็ถูกเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว

เย่เฉิน ยิ้มอย่างพึงพอใจ เขาเล่นโทรศัพท์มือถืออีกสักพักแล้วจึงไปพักผ่อน

วันต่อมา เย่เฉิน ออกไปเที่ยวกับ ซู หนิงซวง และซู หลิงเอ๋อร์ ต่อ

เมื่อพวกเขาเดินผ่านลานกว้างแห่งหนึ่ง ก็เห็นนักท่องเที่ยวจำนวนมากกำลังเล่นเกมโยนห่วง

บนพื้นมีของรางวัลหลายชนิด เช่น ตุ๊กตาน่ารักๆ หรือของตกแต่งต่างๆ อย่างพวกงานศิลปะ และอื่นๆ

ในหมู่พวกนั้นยังมีซองแดงซองใหญ่ที่มีเงินหนึ่งพันหยวนอยู่ด้วย

ซึ่งนี่น่าจะเป็นรางวัลใหญ่ที่สุด

แต่ดูเหมือนว่า มันก็เป็นรางวัลที่ยากที่สุดเช่นกัน เพราะข้างๆ ซองแดงนั้นมีห่วงสิบกว่าห่วงที่ยังไม่สามารถโยนให้ครอบได้เลย

“ดูสิ! ตุ๊กตาปิกาจูน่ารักมากๆ เลย!”

ทันใดนั้น ซู หลิงเอ๋อร์ เห็นตุ๊กตาปิกาจูที่ดูน่ารักท่ามกลางของรางวัลมากมายก็รู้สึกอยากได้ขึ้นมาทันที

ส่วน ซู หนิงซวง ก็มองไปที่ตุ๊กตาอีกตัวหนึ่งที่เธอชอบ

“หนูอยากเล่น! หนูอยากเล่น!”

ซู หลิงเอ๋อร์ ดูตื่นเต้นอยากลองเล่นมากๆ ซู หนิงซวง เองก็อยากลองเหมือนกัน

ซู หลิงเอ๋อร์ รีบเข้าไปสอบถามราคาแล้วพบว่าต้องจ่ายสิบหยวนต่อห่วงห้าอัน

เธอจึงจ่ายเงินซื้อมายี่สิบห่วง โดยแบ่งให้พี่สาวสิบห่วง

“พี่เขย อยากลองเล่นบ้างไหม?”

ซู หลิงเอ๋อร์ หันมาถาม เย่เฉิน

“ลองดูหน่อยเถอะ”

ในเมื่อสองพี่น้องต่างก็เล่นกันแล้ว เย่เฉิน ก็ไม่อยากแค่มองดูอยู่เฉยๆ

แถมเธอทั้งสองมีห่วงคนละสิบห่วง ถ้าไม่มีเทคนิคที่ยอดเยี่ยม หรือโชคดีสุดๆ คงยากที่จะโยนให้โดนสิ่งที่ตัวเองต้องการ

ถ้าอยากได้ของที่ตัวเองชอบ ก็คงต้องพึ่ง เย่เฉิน แล้ว

เย่เฉิน เองก็ไม่ค่อยได้เล่นบ่อยนัก ไม่มีเทคนิคพิเศษอะไร แต่ [การ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภ (ระดับต้น)] ยังมีเวลาเหลืออีกไม่กี่ชั่วโมง

ช่วงเวลาประมาณหกถึงเจ็ดโมงเย็น การ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภถึงจะหมดเวลาลง

ด้วยความช่วยเหลือจากการ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภนี้ เย่เฉิน จึงมีความมั่นใจมาก

“พี่เขย เรามาเดิมพันกันหน่อยดีไหม?”

ซู หลิงเอ๋อร์ พูดพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเธอ

เกมโยนห่วง เธอเล่นบ่อยมาก แทบจะทุกครั้งที่ไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วเห็นเกมนี้ เธอมักจะลองเล่นเสมอ

และอีกอย่าง.. เธอเองก็ค่อนข้างเชี่ยวชาญเกมนี้มากเลยทีเดียว

เมื่อวานเธอแพ้พี่เขยตอนเล่นพนันหิน ซึ่งเกมนั้นอาศัยโชคล้วนๆ และพี่เขยของเธอโชคดีมาก

แต่เกมโยนห่วงนี้อาศัยฝีมือเป็นสำคัญ

เธอซึ่งเป็น ‘ผู้เชี่ยวชาญ’ ด้านเทคนิคเกมนี้ ..คิดว่าไม่น่ายากที่จะชนะพี่เขย

หลังจากพบเจอโอกาสดีๆ แบบนี้ เธอคงไม่ยอมปล่อยให้มันหลุดมือไปแน่ๆ

“โอ้ เดิมพันเหรอ? แล้วจะเดิมพันอะไรล่ะ?”

เย่เฉิน เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

การ์ดประสบการณ์เทพเจ้าแห่งโชคลาภยังมีผลอยู่ เขาไม่อยากรังแก ซู หลิงเอ๋อร์ หรอกนะ

แต่ถ้า ซู หลิงเอ๋อร์ มาท้าเอง เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะ ‘ปฏิเสธ’...

หลังจากได้ยินสิ่งที่ ซู หลิงเอ๋อร์ พูด ซู หนิงซวง เองก็หันมามองด้วยความสนใจเช่นกัน

“ง่ายๆ เลยพี่เขย เรามาดูกันว่าใครจะโยนห่วงได้มากที่สุด”

“ถ้าหนูชนะพี่เขยล่ะก็.. พี่จะต้องยอมทำตามที่หนูขอหนึ่งอย่าง...หึๆ...”

ซู หลิงเอ๋อร์ พูดขึ้นพร้อมกับเผยยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยมขึ้นบนใบหน้าของเธอ…