ตอนที่ 27 พบกับเฉียว กู่ไป๋อีกครั้ง การทดสอบจากไป๋จื่ออัน!

ตอนที่ 27 พบกับเฉียว กู่ไป๋อีกครั้ง การทดสอบจากไป๋จื่ออัน!

ระดับของปลาเกล็ดขาวเพิ่มขึ้นเป็นระดับ 8 แล้ว

ถึงแม้ว่ามันจะยังไปไม่ถึงระดับ 9 เหมือนกับที่ไป๋จื่ออันคาดหวังเอาไว้ก็เถอะ

แต่เขาเชื่อว่า…

ถ้าหากปล่อยให้ปลาเกล็ดขาวต่อสู้อย่างดุเดือด มันจะต้องทะลวงขีดจำกัดระดับ 9 ได้สำเร็จแน่!

แต่สิ่งที่ทำให้ไป๋จื่ออันดีใจยิ่งกว่านั้น ก็คือระดับความชำนาญของทักษะ “ม่านฟองสบู่” ที่เพิ่มขึ้นเป็นระดับสำเร็จขั้นสูง!

นี่เป็นการพัฒนาที่น่าเหลือเชื่อมาก!

เพราะยิ่งระดับความชำนาญของทักษะสูงมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งใช้เวลานานมากขึ้นเท่านั้น

การจะฝึกฝนทักษะหนึ่งๆ จากเริ่มต้นไปจนถึงระดับสำเร็จขั้นต้น อาจจะใช้เวลาเพียงแค่ 2-3 เดือน หรือไม่ก็ 1 ปี

แต่การจะพัฒนาจากระดับสำเร็จขั้นต้น ไปถึงระดับสำเร็จขั้นสูง อาจจะต้องใช้เวลาหลายปี!

ดังนั้น ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ไป๋จื่ออันจึงไม่ได้ให้ปลาเกล็ดขาวฝึกฝนทักษะ “ม่านฟองสบู่”

แต่เขาให้มันฝึกฝนทักษะ “วารีปะทุ” แทน

เพราะมันเป็นทักษะระดับสีฟ้า!

ถ้าหากปลาเกล็ดขาวเชี่ยวชาญทักษะนี้ พลังต่อสู้ของมันจะต้องเพิ่มขึ้นมาก

ไป๋จื่ออันจึงพยายามฝึกฝนทักษะ “วารีปะทุ” ให้มันจนกระทั่งไปถึงระดับสำเร็จขั้นต้น

เขาไม่คิดเลยว่าทักษะ “ม่านฟองสบู่” จะพัฒนาไปถึงขั้นสำเร็จขั้นสูง!

สาเหตุน่าจะเป็นเพราะปลาเกล็ดขาวยังเคลื่อนไหวในพื้นที่ภูเขาไฟได้ไม่สะดวก มันจึงต้องใช้ทักษะนี้ตลอดเวลา

เมื่อใช้มันบ่อยครั้งเข้า ปลาเกล็ดขาวจึงเข้าใจทักษะ “ม่านฟองสบู่” มากขึ้น มันจึงนำมาสู่ผลลัพธ์แบบนี้

ถือเป็นเรื่องดี!

แต่ตอนนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการทำให้ปลาเกล็ดขาวทะลวงขีดจำกัดระดับ 9 ให้ได้!

“ถ้าหากอยากให้ปลาเกล็ดขาวทะลวงขีดจำกัด ต้องให้มันต่อสู้อย่างดุเดือด”

“แต่ด้วยพลังของปลาเกล็ดขาวที่มีในตอนนี้ คงมีแค่… ศัตรูระดับเหล็กดำขั้นสูงเท่านั้นถึงจะกดดันมันได้”

“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องหา”หัวหน้าแมงมุมแสงเทียน“ซะแล้ว”

ไป๋จื่ออันพึมพำกับตัวเอง

แมงมุมแสงเทียนระดับเหล็กดำขั้นสูง นี่คือขีดจำกัดสูงสุดของแมงมุมแสงเทียน!

แมงมุมแสงเทียนระดับนี้สามารถรวบรวมลูกสมุน สร้างรังแมงมุมขนาดเล็กขึ้นมาได้

มันจึงถูกเรียกว่า “หัวหน้าแมงมุมแสงเทียน” !

พูดตามตรง นี่คือศัตรูที่ผู้ใช้สัตว์วิญญาณที่ผจญภัยอยู่ในภูเขาไฟไม่อยากพบเจอที่สุด!

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่รังแมงมุมขนาดเล็ก แต่ภายในรังกลับมีแมงมุมแสงเทียนมากกว่า 10 ตัว!

การที่แมงมุมแสงเทียนกว่า 10 ตัวร่วมมือกันโจมตี มันเป็นสถานการณ์ที่น่ากลัวมาก!

สำหรับผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับต่ำ มันไม่ต่างอะไรกับฝันร้าย!

ส่วนสาเหตุที่ไป๋จื่ออันต้องการสู้กับ “หัวหน้าแมงมุมแสงเทียน” ก็เป็นเพราะปลาเกล็ดขาวของเขานั่นแหละ

พลังที่แท้จริงของปลาเกล็ดขาวมันน่ากลัวมาก!

ถึงแม้ว่ามันจะยังไม่สามารถทะลวงขีดจำกัดระดับ 9 ไร้ขั้นได้สำเร็จ ตอนนี้มันมีพลังอยู่แค่ระดับ 8 เท่านั้น

แต่พลังของมันกลับแข็งแกร่งมาก!

ครั้งหนึ่งไป๋จื่ออันเคยเจอกับแมงมุมแสงเทียนระดับเหล็กดำขั้นสูง

แต่ แมงมุมแสงเทียนระดับนั้น กลับไม่สามารถต้านทานการโจมตีของปลาเกล็ดขาวได้แม้แต่ครั้งเดียว!

เพียงแค่การโจมตีครั้งเดียว

แมงมุมแสงเทียนระดับเหล็กดำขั้นสูงก็ถูกสังหาร!

เรื่องนี้ทำให้ไป๋จื่ออันรู้สึกทั้งดีใจและจนใจ

ดังนั้น เขาจึงต้องหาแมงมุมแสงเทียนที่แข็งแกร่งกว่านี้!

ถ้าไม่ทำแบบนี้ ปลาเกล็ดขาวคงไม่สามารถพัฒนาได้

จริงๆ แล้ว แม้แต่ไป๋จื่ออันไม่มั่นใจว่าแมงมุมแสงเทียนระดับเหล็กดำขั้นสูงจะสามารถกดดันปลาเกล็ดขาวได้หรือเปล่า?

เพราะการที่ปลาเกล็ดขาวสามารถจัดการแมงมุมแสงเทียนระดับเหล็กดำขั้นสูงได้อย่างง่ายดาย มันทำให้…

เขาไม่แน่ใจว่าหัวหน้าแมงมุมแสงเทียนระดับเหล็กดำขั้นสูงจะสามารถกดดันปลาเกล็ดขาวได้มากแค่ไหน?

แต่ถ้าไม่ลองก็คงไม่มีใครรู้ผลลัพธ์

ดังนั้น ไป๋จื่ออันจึงเลือกที่จะเข้าไปยังส่วนลึกของภูเขาไฟ เพื่อตามหาคู่ต่อสู้ที่เหมาะสม

ซ่าาาาาา~

ทันใดนั้น ก็มีเสียงดังมาจากพุ่มไม้ข้างๆ

ไป๋จื่ออันเตรียมพร้อม เขาสามารถเรียกปลาเกล็ดขาวออกมาได้ทุกเมื่อ

แต่สิ่งที่เดินออกมาจากพุ่มไม้ ไม่ใช่แมงมุมแสงเทียน แต่เป็น นักเรียนหญิงที่สวมชุดนักเรียนเก่าๆ

“เฉียว กู่ไป๋? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”

ไป๋จื่ออันพึมพำกับตัวเอง เขาดูประหลาดใจเล็กน้อย

คนที่ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า คือ นักเรียนหญิงพรสวรรค์ระดับ S คนนั้น!

“นายคือเด็กผู้ชายบนรถไฟตะขาบพันคม?”

“จำได้ว่านายชื่อไป๋จื่ออันใช่ไหม? ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”

เมื่อเห็นไป๋จื่ออัน เฉียว กู่ไป๋ก็รู้สึกประหลาดใจ เธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่ภูเขาไฟแห่งนี้

ที่นี่คือภูเขาไฟ ที่อยู่อาศัยของแมงมุมแสงเทียน!

ดูเหมือนว่าไป๋จื่ออันจะเข้ามาพร้อมกับผู้ใหญ่

แต่ตอนนี้ ทำไมเขาถึงอยู่คนเดียวล่ะ?

หรือว่าเขาจะเหมือนกับเธอ ไป๋จื่ออันพลัดหลงกับอาจารย์และเพื่อนๆ?

เฉียว กู่ไป๋คิดไปต่างๆ นานา

เธอเริ่มลังเล

ในเมื่อเจอไป๋จื่ออันที่อยู่คนเดียว เธอก็ควรจะช่วยเขา

เพราะไป๋จื่ออันดูเด็กมาก บางทีเขาอาจจะยังไม่ได้ทำสัญญากับสัตว์วิญญาณก็ได้

แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

เพราะเธอเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บตัว เธอจึงมักจะเดินอยู่ท้ายแถว

บวกกับการจลาจลที่เกิดขึ้น ทำให้เธอพลัดหลงกับอาจารย์และเพื่อนๆ

เรื่องนี้มันแย่มาก!

เพราะที่นี่คือส่วนลึกของภูเขาไฟ มันมีอันตรายอยู่รอบด้าน!

เธอเองก็เอาตัวรอดแทบไม่ไหว

ถ้าหากมีคนมาถ่วงอีกล่ะก็ มันคงจะลำบากมากแน่ๆ

สิ่งที่ดีที่สุดที่เธอทำได้ตอนนี้คือหันหลังกลับแล้วทิ้งเขาเอาไว้

แต่เธอทิ้งไป๋จื่ออันไว้ในภูเขาไฟอันตรายแบบนี้ไม่ได้

เฉียว กู่ไป๋จึงลังเล

เฉียว กู่ไป๋กำลังลังเล แต่ไป๋จื่ออันกลับจ้องมองเธอด้วยความสนใจ

เขาสนใจเฉียว กู่ไป๋มาตั้งแต่บนรถไฟแล้ว

เขายังใช้เส้นสายของตระกูลไป๋เพื่อสืบข้อมูลของเธออีกด้วย

บางทีเขาอาจจะใช้โอกาสนี้ ทดสอบเธอสักหน่อย

“พี่เฉียว ผมเข้ามาที่นี่กับลุงครับ ผมอยากจะตามหาสัตว์วิญญาณ”

“แต่ไม่คิดเลยว่าผมจะพลัดหลงกับลุง”

“พี่เฉียวครับ ผมขอไปกับพี่ด้วยได้ไหมครับ?”

ไป๋จื่ออันทำหน้าหวาดกลัว เขากำลังขอร้องให้เฉียว กู่ไป๋ให้ช่วยเหลือ

“เอ่อ ที่นี่อันตรายมาก ตามฉันมาก่อนเถอะ”

“ไม่ต้องห่วง ฉันจะพานายออกไปเอง”

เฉียว กู่ไป๋ขมวดคิ้วแน่น เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจ

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าจะเอาตัวรอดได้หรือเปล่า?

แต่ในเมื่อเจอไป๋จื่ออันแล้ว เธอจะปล่อยให้เขาตายที่นี่ไม่ได้

นี่คือสิ่งที่เฉียว กู่ไป๋คิด

“นิสัยใช้ได้ แต่ต้องรอดูต่อไป”

ไป๋จื่ออันทำท่าทางขอบคุณ แต่ในใจกลับกำลังประเมินเฉียว กู่ไป๋

ในเมื่อเจอเฉียว กู่ไป๋แล้ว เขาจึงไม่รีบร้อนที่จะไปหาหัวหน้าแมงมุมแสงเทียน เขาจะคอยติดตามและสังเกตการณ์เธอไปสักพัก

ไป๋จื่ออันเดินตามเฉียว กู่ไป๋