บทที่ 43 ไอเดียสุดบรรเจิดของฉัน
บทที่ 43 ไอเดียสุดบรรเจิดของฉัน ในขณะที่ทุกคนกำลังดื่มด่ำกับความยินดีที่จ้าวแห่งเลือดเนื้อถูกดึงกลับสู่ห้วงลึก ความสุขชั่วคราวนั้นก็พลันสลายไปราวกับฟองสบู่! รอยแยกที่ควรจะปิดลงกลับไม่ยอมสมาน... มันกลับขยายกว้างขึ้นเหนือน่านฟ้าเมืองท่าเรือ ราวกับอสูรกายที่กำลังกลืนกินเส้นแบ่งระหว่างความจริงและความว่า...