บรรลุมรรคาด้วยวิชาบำเพ็ญคู่ ตอนที่ 11 [18+]

บรรลุมรรคาด้วยวิชาบำเพ็ญคู่ ตอนที่ 11 [18+]

“ทำไมพวกเราไม่กลับไปฝึกการใช้นิ้วต่อล่ะ?” เสี่ยวฟางเสนอเพื่อโน้มน้าวให้นางหยุด แต่นางกลับเพิกเฉย นางจดจ่ออยู่กับกระบี่เนื้อของเขาที่ใหญ่ยาวเท่ากับใบหน้าตั้งแต่คางถึงปอยผมของนาง

ยามเมื่อนางรู้สึกพอใจกับสิ่งที่เห็นแล้ว ในที่สุดนางก็หยุดและลุกขึ้น เสี่ยวฟางที่เกือบจะหลับตื่นขึ้นเพราะเหตุนี้ และเขาที่เห็นนางหันกลับมาคิดว่ามันคงจบลงแล้ว ทว่าตอนนั้นเอง นางเริ่มหย่อนก้นนั่งลงในตำแหน่งกระบี่เนื้อของเขา ภาพนี้ทำให้เสี่ยวฟางหวาดกลัว

“เจ้าจะทำอะไรน่ะ?” เขากล่าวขณะที่คว้าเอวของนางไว้เพื่อหยุดไม่ให้นางแนบลงมา

“เจ้าทำแบบนี้กับชุนฮวาไม่ใช่หรือ? ตอนนี้ข้าก็อยากทำเหมือนกัน”

“เจ้าแน่ใจได้ยังไงว่าข้าไม่ได้โกหก?”

“ฮึ่ม! ข้าน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ?! ข้าได้ยินมาว่าบุรุษทำเรื่องนี้ได้ราวกับสัตว์ป่าถ้ามีอารมณ์พอ หรือเจ้าไม่ใช่บุรุษ?!” นางแผดร้องใส่เขาอย่างขุ่นเคือง

ความจริงก็คือนางเป็นเพียงเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่ง รูปลักษณ์ภายนอกที่ธรรมดาของนางทำให้นางดูเป็นมิตรและเข้าถึงได้ง่าย ทว่าในแง่ของรูปโฉม นางเทียบไม่ได้เลยกับหญิงงามในนิกายนี้ คำว่าธรรมดาหมายถึงต่ำกว่ามาตรฐาน แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เขาไม่ต้องการจะทำต่อ

เขาคิดว่าถ้าพวกเขายังทำต่อไป เขาอาจทำร้ายนางโดยไม่ได้ตั้งใจ ทว่าหลังจากที่นางร้องว่า "หรือเจ้าไม่ใช่บุรุษ" เขาก็เปลี่ยนความคิดทันที

“ได้สิ ได้เลย นี่เป็นเจ้าวอนหาที่เองนะ” เขาไม่พยายามห้ามปรามนางอีก สีหน้าขุ่นเคืองของนางปลาสนาการสิ้นกลายเป็นรอยยิ้มอันสดใส ราวกับว่านางเป็นเด็กหญิงที่ถูกบิดาตามใจจนเคยตัวและในที่สุดก็ได้สิ่งที่นางต้องการ

นางหย่อนก้นลงบนกระบี่ของเขาโดยคิดว่าตนเองทำได้แล้ว แต่แล้วก็ตระหนักได้ว่านางสามารถหุ้มกระบี่ของเขาได้เพียงสองนิ้วเท่านั้น

“ข้ายังไปไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ เป็นไปได้ยังไงกัน?” นางทั้งสงสัยทั้งผิดหวัง

ใบหน้าของเสี่ยวฟางทอประกายอันตรายวูบ ทันใดนั้น เขาก็ดันเอวของเขาขึ้นไปและดันสิ่งนั้นให้เข้าไปลึกกว่าเดิม ตอนนี้นางเข้าไปได้ประมาณครึ่งหนึ่งแล้ว แผ่นหลังของนางโค้งงอราวกับว่ามีคนสาดน้ำเย็นจัดใส่นาง หยดเลือดไหลลงมาบนกระบี่เนื้อของเขา ราวกับว่ามันเจาะเข้าไปในผิวเนื้อ

แท่งเนื้อของเขาเสียบเข้าไปได้แค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้น แต่เขาก็เริ่มกระหน่ำแทงนางทั้งอย่างนั้น การแทงทุกครั้งดำเนินไปด้วยความเชื่องช้าและต้องดิ้นรน หลังจากพยายามอย่างหนักอยู่ราว 10 นาที ในที่สุดเขาก็สร้างพลังหยางจากพลังหยินที่มีอย่างจำกัดของนางได้เพียงพอที่จะปลดปล่อยออกมาเล็กน้อยภายในตัวนาง

“เอาล่ะ ข้าพร้อมแล้ว เจ้าพร้อมหรือยัง?” เขาเอ่ยเสียงล้า พยายามทำให้ทุกอย่างสงบลง

นางมีสีหน้าเจ็บปวด อันเป็นสีหน้าเดียวกับที่เสี่ยวฟางมักจะเห็นจากสาวพรหมจรรย์ก่อนที่เขาจะดึงพลังหยินของพวกนางออกมา

“เดี๋ยว รอก่อน อย่าหยุดนะ ร่างกายข้าเริ่มชินแล้ว... เสียบเข้ามาอีก”

ถ้าแม้แต่นางยังสามารถไปต่อ แล้วมีหรือที่เสี่ยวฟางจะหยุดลงแต่กลางคัน? เดิมทีแล้วเขาเสียบกระบี่เนื้อเข้าไปเพียงครึ่งเดียว แต่ในที่สุดเขาก็พบว่าตัวเองแทบจะเสียบเข้าไปในตัวนางได้จนสุด เมื่อตระหนักถึงข้อนี้ เขาก็จ้องมองนางด้วยความชื่นชม

หลังจากผ่านไป 20 นาที ในที่สุดนางก็รับกระบี่เนื้อของเขาจนสุด มันเป็นถ้ำที่ตอดแน่นที่สุดที่เขาเคยพบเจอ หลังจากสอดใส่มานาน ถ้ำด้านในของนางถูกหล่อหลอมรอบกระบี่อันสง่างามของเขา ไม่มีทางที่เขาจะใช้เคล็ดวิชาใดๆ กับรูที่ตอดแน่นของนางได้ ดังนั้น เขาจึงใช้นิ้วมือของเขาเพื่อทำให้นางถึงจุดสุดยอด แต่เมื่อทำไปได้ครึ่งทาง นางก็หยุดเขาไว้

“ให้ข้าลอง” นางกล่าว

นางใช้สิ่งที่นางเรียนรู้จากเสี่ยวฟาง นางใช้เคล็ดวิชานี้ราวกับมือใหม่ แต่เนื่องจากมือของเสี่ยวฟางกำลังบีบคลึงภูเขาแฝดเล็กๆของนางขณะที่กระบี่เนื้อของเขายังคงทิ่มแทงเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของนาง นางจึงถึงจุดสุดยอดได้อย่างรวดเร็ว

ก่อนที่นางจะถึงจุดสุดยอด เสี่ยวฟางได้ยกเอวของนางขึ้นเหนือเขา จากนั้นก็กระแทกขึ้นไปเป็นครั้งสุดท้าย โดยใช้เคล็ดวิชากระบี่เนื้อทะลวงสวรรค์ฉบับย่อ ในขณะที่พลังหยางของเขาหลั่งออกไป

แต่ทว่าถ้ำสวรรค์ของนางนั้นแน่นเกินไป และนางก็ถึงจุดสุดยอดในเวลาเดียวกัน ทำให้มันยิ่งตอดแน่นขึ้น ดังนั้นกระบี่เนื้อของเขาจึงหลุดออกมาจากตัวนางราวกับจรวดก่อนที่เขาจะทันได้เสร็จ นางเข้าใจว่าทำไมแท่งเนื้อของเขาถึงหลุดออกมา ดังนั้นนางจึงก้มลงและเอาคว้าเอาแท่งเนื้อของเขายัดเข้าไปในปากของนาง นางก้มหน้าขึ้นลง และเขาย่อมเข้าใจว่านางมีเจตนาใด

เขาไม่สามารถอั้นปราณหยางไว้ได้อีกต่อไป มันจึงฉีดพุ่งออกมาเป็นครั้งสุดท้าย

“อื้ม~” นางร้องครางเบาๆขณะที่น้ำขาวขุ่นของเขาไหลลงคอ มันไร้ซึ่งรสชาติ แต่กลับให้ความรู้สึกแปลกๆที่น่าพึงพอใจ

นางเริ่มดูดกระบี่เนื้อของเขาด้วยความหวังว่าจะมีหยาดกระบี่ไหลออกมาอีกเล็กน้อย ทว่าก็ไม่มีอีก แม้ว่านางจะผิดหวังที่ไม่สามารถรีดเค้นหยาดกระบี่ออกมาได้อีก แต่โดยรวมแล้วนางก็พอใจมากกับประสบการณ์ครั้งนี้

ซุนเว่ยนั่งลงบนตักของเสี่ยวฟาง คราวนี้นางหันหน้าเข้าหาเขา

“ข้าเป็นยังไงบ้าง?” นางถามด้วยดวงตากลมโต

"แน่นมาก แต่ข้ามีความสุข" เขายิ้ม

พวกเขาพูดคุยกันสักพัก และหัวเราะร่วมกันอีกเล็กน้อยก่อนออกจากห้องน้ำพร้อมกัน

ดวงอาทิตย์ยังคงแขวนอยู่กลางอากาศ ดังนั้นเขาจึงเดินตามซุนเว่ยกลับเข้าไปในห้องเรียน ทว่าเมื่อพวกเขาเข้าไป ศิษย์สองสามคนก็จำพวกเขาได้ และเฝ้าดูพวกเขานั่งลงที่ด้านหลังของห้องเรียน เสี่ยวฟางเข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามแผน เมื่อข่าวลือแพร่กระจายออกไป เหยื่อของเขาก็จะมาหาเขาในที่สุด

“นี่น่าจะเป็นชั้นเรียนสอนปรุงยา เรื่องพวกนี้ข้าคิดว่าข้าถนัดที่สุด” นางกล่าวอย่างภูมิใจ

ทันใดนั้น เสี่ยวฟางก็สังเกตเห็นศิษย์สตรีคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขา นางมีท่าทางถือดีเล็กน้อยขณะก้าวเดิน ทำให้นางคล้ายเป็นตัวตนที่ไม่ควรไปตอแยด้วย

เสี่ยวฟางเหลือบมองนางด้วยหางตาราวกับว่านางเป็นเนื้อที่ปรุงสดใหม่ และนั่นทำให้นางมีท่าทางลังเล แต่นั่นก็เพียงชั่วขณะเท่านั้น

“เจ้าก็คือไอ้สารเลวไร้ยางอายที่ชอบเอาเปรียบสตรีในนิกายนี้?”

“แล้วถ้าข้าเป็นล่ะ?”

นางต่อยใส่เสี่ยวฟาง ทว่าเขาไม่แม้แต่จะลืมตา เพียงเบี่ยงศีรษะหลบเลี่ยงในขณะที่มือของเขาตะปบจับที่หน้าอกของนาง นิ้วของเขาลูบคลึงจุกนูนนั้นจนทำให้ร่างของนางกระตุก

[รุกรับในเวลาเดียวกัน นั่นคือวิถีของมือกระบี่]

นางสะดุ้งโหยงถอยหลังและคุกเข่าข้างหนึ่ง เอามือกุมหน้าอกตัวเอง ท่าทางคล้ายจะเจ็บปวดมาก แต่จริงๆแล้วนางไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดใดเลย มีเพียงความเสียวซ่าน

“เจ้าทำอะไรกับข้า?!”

“สิ่งที่ข้าทำนั้นไม่สำคัญ ที่สำคัญคือจะหยุดยั้งมันอย่างไรต่างหาก”

“อ๊าา~!” เสียงครางของนางในยามนี้คล้ายกับเสียงครางด้วยความเจ็บปวด ซึ่งดึงดูดความสนใจของศิษย์หลายคนในชั้นเรียน

“อึก รีบหยุดมันซะ!”

“เข้ามาใกล้ๆสิ”

นางเดินเข้าไปหาเขาจนกระทั่งนางอยู่ใกล้พอที่เขาจะเอื้อมมือถึง

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม อย่าขยับเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นความเสียหายจะร้ายแรงเกินแก้ไข” เขาเอ่ยเตือนนาง เหงื่อของนางผุดขึ้นด้วยออกด้วยความกังวล

เสี่ยวฟางคว้าจับหน้าอกของนางแล้วบีบมันแน่น เขาลูบคลำมันด้วยมือข้างเดียว ลูบไล้มันทุกตารางนิ้ว ผ่านไปไม่กี่วินาที ในที่สุด เขาก็บีบเค้นยอดเขาของนางผ่านเสื้อผ้าและบิดมันตามเข็มนาฬิกาและทวนเข็มนาฬิกาสองสามครั้ง เขาบีบ บีบ ดึง และคลึงหน้าอกของนางจนพอใจ เขาทำทุกอย่างเท่าที่นึกได้กับนางในเวลานั้น และนางก็ไม่แม้แต่จะกระดิกตัว

เหล่าศิษย์สตรีที่เฝ้าดูวิธีที่เขาลูบคลำนาง และพวกนางก็รู้สึกร่างกายเริ่มร้อนรุ่ม

ไม่มีใครรู้สึกร้อนรุ่มมากไปกว่าที่หญิงสาวที่ถูกเสี่ยวฟางกำลังลูบคลำ นางจำไม่ได้ว่าหน้าอกของนางหยุดกระตุกตั้งแต่เมื่อใด แต่สิ่งเดียวที่นางจำได้คือวิธีที่เขาจับหน้าอกของนาง และนางรู้สึกว่ามันน่าอัศจรรย์มาก นางรู้สึกว่าปากถ้ำด้านล่างของนางเริ่มชื้นแฉะ นางมองเสี่ยวฟางด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอันแสนคุ้นเคยสำหรับเสี่ยวฟาง

ในที่สุด เสี่ยวฟางก็ถอนมือกลับด้วยแววตาเบื่อหน่าย นั่นคือความสนุกทั้งหมดที่เขาจะได้รับจากหน้าอกที่ถูกซ่อนไว้ใต้ร่มผ้า

เมื่อเห็นว่าศิษย์จำนวนมากกำลังจ้องมองพวกเขา เสี่ยวฟางจึงลุกขึ้น คว้ามือนาง และจากไป นางเดินตามเขาออกไปจากห้องอย่างว่านอนสอนง่าย ศิษย์หญิงทุกคนรู้สึกว่าปากถ้ำด้านล่างของพวกนางเริ่มแฉะชื้น เมื่อจินตนาการว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรกันก่อนที่ชั้นเรียนจะเริ่มต้น ซุนเว่ยก็ส่ายหน้าเมื่อนางเห็นสีหน้าของเหล่าศิษย์หญิง

“แบบนี้เขาจะได้สตรีอีกกี่คนกันเนี่ย” นางพึมพำพลางถอนหายใจ