บทที่ 84 จักรพรรดิผู้ทำให้ตนเองผิดหวัง
บทที่ 84 จักรพรรดิผู้ทำให้ตนเองผิดหวัง
ช่างเป็นความปรารถนาที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมา
ทำให้เทพเจ้าถึงกับเงียบไป
เทพเจ้าแทบจะไม่ลงมายังโลกมนุษย์ เพราะพลังของเขาไม่สามารถรับได้ในโลกมนุษย์
แต่ทุกครั้งที่เขาลงมา จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ของประเทศหนานกั๋ว
ทุกความปรารถนาจะถูกจารึกลงในคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์และส่งต่อไปชั่วลูกชั่วหลาน
ความปรารถนาครั้งนี้คือ: อยากกินไก่ย่างของข้าหรือ?
เทพเจ้า...
"ข้าสามารถมอบความมั่งคั่งไม่มีที่สิ้นสุดให้เจ้าได้ เจ้าจะซื้อไก่ย่างได้ไม่รู้จบ" เทพเจ้าหยุดคิดครู่หนึ่ง การที่เขาลงมาเพียงเพื่อจะมอบไก่ย่างให้ ใครจะทนได้
ลู่เฉาเฉา หุบปากและทำหน้าบูดบึ้ง
“ท่านโง่จริง ๆ”
“เงิน เงินก็ถูกริบไปดูแล ไม่ใช่ของข้า!”
“ไก่ย่าง นั่นแหละของข้า!” เธอเงยหน้ามองเทพเจ้าด้วยสายตาที่เหมือนมองคนโง่
จักรพรรดิที่อยู่บนแท่นเทพเจ้าถึงกับกระทืบเท้าด้วยความโกรธ
"ได้หามันเจอแล้วหรือไม่? ไก่ย่างที่เธออยากได้ ข้าจะให้เธอกินจนพอใจ!!"
“สิ้นเปลือง สิ้นเปลือง จับข้าไว้ ข้าจะเป็นลมแล้ว” จักรพรรดิทรงโกรธจนสั่นไปทั้งตัว
เพราะการสนทนากับเทพเจ้า ทำให้พวกเขาได้ยินเสียงคำขอพรเช่นกัน
แต่เสียงที่ได้ยินนั้นถูกขยายและบิดเบือน ทำให้เสียงนั้นฟังดูเหมือนเสียงเด็กที่น่ารัก
จักรพรรดิทรงโกรธมาก
โกรธจนกระทืบเท้า
อยากจะเอาไก่ย่างยัดใส่ปากเด็กคนนั้นเสียจริง
ส่วนลู่เฉาเฉาเธอหาวแล้วแสดงท่าทางไม่พอใจขึ้นเรื่อย ๆ “ไก่ย่าง จะให้หรือไม่ให้?”
ถ้าไม่ให้ ข้าจะไปแล้ว
เทพเจ้านี่มันงกจริง ๆ
บอกว่าจะมอบทุกอย่างให้ในโลกนี้ แต่กลับไม่ให้ไก่ย่างเพียงตัวเดียว
ลู่เฉาเฉาขยับตัวขึ้นไปแตะไก่ย่างบนโต๊ะ แล้วดมกลิ่นที่มือ หอมจริง ๆ
คืนนี้เธอตัดสินใจว่าจะไม่ล้างมือ
ต้องนอนพร้อมกลิ่นหอมนี้
เทพเจ้าหยุดเงียบไปนาน
เสียงของเขาเหมือนเศร้าลงไปว่า “ข้าจะให้เจ้าสิ่งที่เจ้าปรารถนา”
จากนั้นไก่ย่างตัวนั้นก็บินไปยังมือของลู่เฉาเฉา
ลู่เฉาเฉาถึงกับดวงตาเป็นประกาย “ข้า จากนี้ไปข้าจะเป็นสาวกของท่านแล้ว!”
เธอกอดไก่ย่างและกัดเข้าที่ก้นของมัน ความสุขแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้า ดีใจจนเกือบจะเต้น
จากนั้น...
เธอก็เอาก้นไก่ออกจากปาก
“ท่านจะกินไหม?”
สายตาของเทพเจ้ามองก้นไก่ แล้วค่อย ๆ สลายไปในท้องฟ้ายามค่ำคืน
ลู่เฉาเฉาเอียงศีรษะ เสียงนี้คุ้นเคย แต่เธอจำไม่ได้เลย
เธอถูกโลกนี้กลืนกินไปแล้ว
เธอถือไก่ย่างอย่างมีความสุขและกินอย่างเต็มที่ น้ำมันไหลเปื้อนเต็มหน้า ไก่ย่างช่างอร่อยเหลือเกิน
“การบูชาเทพเจ้านี่ดีจริง ๆ” ได้ไก่ย่างกินด้วย
จักรพรรดิทรงโกรธจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ ทรงกดอกไว้และใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียว
"หาให้เจอ ต่อให้ต้องขุดค้นสามชั้นก็ต้องหาตัวเจ้าโง่นั่นออกมา!!" จักรพรรดิพูดด้วยความโกรธแค้น
ทายาทของจักรพรรดิดูมีสีหน้าประหลาด
เขาก้มหน้าไม่พูดอะไร
【ไก่ย่าง ไก่ย่าง ไก่ย่าง อยากกินไก่ย่าง...】
【ไก่ย่างอร่อยจริง ๆ ...】 ในขณะนี้ ความคิดของเขาเต็มไปด้วยเสียงพร่ำเพ้อของลู่เฉาเฉาเกี่ยวกับไก่ย่าง...
เขาคงรู้แล้วว่าใครคือคนผิด
ทั้งเมืองต่างสงสัยว่าเด็กโง่คนไหนที่ไปขอไก่ย่างจากเทพเจ้า
“เดาว่า คงเป็นเด็กแน่ ๆ”
ได้ยินเสียงที่ดังแว่วออกมา ก็ฟังดูเหมือนเสียงของเด็กจริง ๆ
หลังจากจักรพรรดิเสด็จกลับมายังวังไม่นาน ก็ได้ยินมีคนมารายงาน
"ฝ่าบาท พวกเขาพบตัวแล้ว"
“เพิ่งเจอเด็กที่มีไก่ย่างอยู่ในมือ แล้วบอกว่าเป็นของขวัญจากเทพเจ้า” ทหารองครักษ์รายงานจากภายนอก “พาตัวเข้ามา” จักรพรรดิทรงนิ่งสงบ
ไม่นานนัก หญิงสาวคนหนึ่งก็พาเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เดินเข้ามา
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ น่าจะมีอายุประมาณหนึ่งปี มีดวงตาที่เป็นประกาย แม้จะเป็นเพียงเด็ก แต่ก็มีบางอย่างที่ไม่เข้ากัน
“เจ้าเด็กน้อยบอกว่าไก่ย่างนี้เป็นของขวัญจากเทพเจ้า?” จักรพรรดิทรงยืนอยู่บนแท่นสูงและถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
หวังกงกง กล่าวเบา ๆ ว่า “นี่คือ...”
“น้องสาวของลู่จิ่งหวย ชื่อว่าลู่จิ่งเหยา กำลังจะอายุครบหนึ่งปี”
“หญิงที่ยืนอยู่ด้านหลังคือนางผู้เป็นมารดาของเธอ นามว่า เพ่ยเจียวเจียว”
ดวงตาของจักรพรรดิและองค์รัชทายาทเปล่งประกายขึ้นเล็กน้อย เพ่ยเจียวเจียว? ลู่จิ่งหวย?
เป็นภรรยาน้อยของลู่หยวนเจ๋อ !
เพ่ยเจียวเจียวจูงลู่จิ่งเหยา หัวใจเต้นแรง และหมอบลงกับพื้น
“ฝ่าบาททรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน”
ลู่จิ่งเหยา โค้งตัวคำนับอย่างนอบน้อมสองครั้ง
เพ่ยเจียวเจียวไม่กล้ามองพระพักตร์ของจักรพรรดิ มือที่จับลู่จิ่งเหยาเริ่มสั่นเล็กน้อย
จิ่งเหยาฉลาดจริง ๆ
เด็กที่ได้รับการคุ้มครองจากเทพเจ้า เป็นคนที่ท้องฟ้าให้ความรักใคร่ อย่างน้อยก็น่าจะสร้างความประทับใจที่ดีในสายพระเนตรของจักรพรรดิ
ท่านลู่ก็จะให้ความสำคัญกับพวกเธอมากขึ้นอีกเล็กน้อย
ลูกหลานของสกุลสวี่ถูกพวกเธอแซงหน้าไปแล้ว
“กราบทูลฝ่าบาท...”
“หยุดพูด! ฝ่าบาทยังมิได้ตรัสถามเจ้า!” หวังกงกงรีบขัดจังหวะ
เพ่ยเจียวเจียวตกใจ ลู่จิ่งเหยาบีบมือแม่ของเธอ และกล่าวด้วยเสียงเล็ก ๆ “ใช่แล้ว ฝ่าบาท”
“จิ่งเหยาคือคนที่ขอไก่ย่างจากเทพเจ้า”
จักรพรรดิที่ไม่ชอบนางสนมของลู่หยวนเจ๋อมองพวกเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม
ลู่จิ่งเหยานั้นยังเป็นเพียงเด็กที่มีสายตาเยือกเย็นและมีจิตใจที่ชั่วร้าย นี่หรือเด็กอายุหนึ่งปี?
มันไม่เหมือนเฉาเฉาเลย ไม่มีความโง่ที่บริสุทธิ์และใสสะอาด
“โง่เง่า!” จักรพรรดิทรงกริ้ว
ทั้งสองคนตัวสั่นด้วยความกลัวจากเสียงกริ้วของจักรพรรดิ
“แคว้นเป่ยเจา ขาดแคลนอาหารการกินให้เจ้าหรือ?”
“เจ้ากล้าถามเทพเจ้าเพื่อขอไก่ย่างเช่นนั้นหรือ?! ช่างไม่รู้จักสถานการณ์ ไร้สาระ! เจ้าทำให้แคว้นเป่ยเจาอับอายขายหน้า!”
“ในฐานะแม่ เจ้าได้สอนลูกสาวอย่างไร? ลูกสาวเจ้ายังไม่ประสา เธออายุแค่หนึ่งปี เจ้ายังไม่ประสาด้วยหรือ?” จักรพรรดิทรงชี้ไปที่เพ่ยเจียวเจียวและกล่าวตำหนิ
เพ่ยเจียวเจียวหน้าซีดด้วยความหวาดกลัว
เธอแค่อยากจะได้เครดิตแต่ไม่คิดว่าจะถูกตำหนิ
ลู่จิ่งเหยาเม้มปากเล็กน้อย ตกอยู่ในความมึนงง ทำไมสิ่งที่เกิดขึ้นไม่เหมือนกับที่เธอจินตนาการไว้เลย?
“ออกไปซะ! ยังเด็กอยู่แท้ ๆ แต่เต็มไปด้วยคำโกหก ไม่มีมารยาท!”
คำพูดของจักรพรรดิทำให้หวังกงกงรีบนำพวกเขาออกไปทันที
ขณะเดินออกไป เขายังบ่นว่า “เจ้าเป็นคนบอกเองว่าเจ้าเป็นแม่ของลู่จิ่งหวย ข้าเลยเชื่อเจ้า เจ้ากล้าหลอกลวงฝ่าบาทได้อย่างไร?”
“หากไม่ใช่เพราะลูกยังเล็ก เจ้าคงได้รับโทษหนัก”
เพ่ยเจียวเจียวหน้าขึ้นสีแดงด้วยความอับอาย และถูกไล่ออกจากพระราชวังอย่างอับอาย
อย่างไรก็ตาม ข่าวเรื่องแม่ของลู่จิ่งหวยแอบอ้างได้รับการเผยแพร่ไปทั่วเมืองหลวง
“เสด็จพ่อ ท่านทราบได้อย่างไรว่าไม่ใช่เธอ?”
จักรพรรดิทรงมององค์รัชทายาทด้วยความไม่พอพระทัย “ข้ายังไม่ตาบอดและยังไม่บ้า เรื่องนี้นอกจากลู่เฉาเฉาแล้ว จะมีใครทำได้อีก?”
“ไปเชิญลู่เฉาเฉาเข้ามาในวัง อย่าให้ใครรู้”
หวังกงกงรีบไปเชิญทันที
เขาคิดในใจ ครั้งนี้ฝ่าบาทคงจะตำหนิเจ้าหญิงน้อยแล้ว
เมื่อเห็นลู่เฉาเฉาเดินเข้ามาด้วยปากมัน ๆ แทบจะปักใจเชื่อทันที
“ลุงขา กินไก่ไหม...” เธอยื่นกระดูกไก่ให้จักรพรรดิด้วย
องค์รัชทายาทถึงกับต้องเอามือขึ้นมาปิดหน้า เขาจะอธิบายอย่างไรให้เสด็จพ่อยกโทษให้เฉาเฉา?
ทันใดนั้นจักรพรรดิทรงตรัสว่า “เฉาเฉา เป็นเจ้าที่ขอไก่ย่างจากเทพเจ้าหรือ?”
เด็กน้อยพยักหน้าอย่างแรง “ใช่ ใช่ ใช่ค่ะ ข้าเอง อร่อยมากเลย...”
องค์รัชทายาทกำลังจะเดินไปขอพระราชทานอภัย
ก็ได้ยินเสด็จพ่อทรงตรัสว่า “เฉาเฉาเป็นเด็กดีจริง ๆ”
“ไม่เห็นแก่ชื่อเสียง ไม่เห็นแก่ความมั่งคั่ง เป็นเด็กดี เป็นเด็กดีจริง ๆ...”
“ถ้าเป็นคนอื่น คงอยากได้ตำแหน่งจักรพรรดิแล้ว แต่เฉาเฉา ขอเพียงไก่ย่างธรรมดาเพียงตัวเดียว!”
องค์รัชทายาทถึงกับอึ้งไป
เมื่อครู่ท่านไม่ได้ตรัสเช่นนั้นนี่นา!!
จักรพรรดิทรงทำให้ตัวเองผิดหวังอย่างจริงจัง!
