บทที่ 79 อุ้มเธอเดินไปขยับไป 2

บทที่ 79 อุ้มเธอเดินไปขยับไป 2

ฉินหว่านหอบหายใจถี่เพราะการสอดใส่ มือเล็กๆ ของเธอจับบ่าเขาไว้ เสียงอ่อนหวานเบาๆ ที่ไร้แรงกลับยิ่งกระตุ้นให้เจียงฟางแข็งตัวมากขึ้น

เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องในห้อง ขณะที่ช่องคลอดของเธอถูกขยับจนเต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่น และยังไม่ทันที่น้ำจะไหลออก เขาก็สอดใส่อีกครั้ง เสียงที่ดังขึ้นทำให้รู้สึกได้ถึงความเร่าร้อน ไม่ต้องมองก็รู้ว่าทั้งคู่เปียกชุ่มจนเลอะเทอะ

เจียงฟางอุ้มเธอเดินไปรอบห้องนั่งเล่น ขาของเธอพาดอยู่ที่แขนแข็งแรงของเขา มือใหญ่ประคองสะโพกของเธอไว้ ขณะที่เขาขยับอวัยวะเพศเข้าไปอีก แม้การเดินจะช้า แต่ความเร็วของการสอดใส่นั้นรุนแรงจนทนไม่ไหว ยิ่งทำก็ยิ่งลึกเข้าไป

มีหลายครั้งที่ฉินหว่านรู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกสลาย ขาของเธออ่อนแรงลอยอยู่กลางอากาศ ขยับไปตามจังหวะ แม้แต่หน้าอกของเธอก็เด้งขึ้นลง ถูกกดไว้กับหน้าอกแข็งแรงของเขา จนแบนราบ

เขาประคองเธอขึ้นแล้วปล่อยให้ตกลงมาอีกครั้ง ปากช่องคลอดของเธอถูกอวัยวะเพศของเขาแยกออกและกลืนเข้าไปจนสุด

ภายในนั้นชุ่มและนุ่ม แต่ก็ยังแน่นจนทำให้ไม่สามารถหยุดการขยับได้

เจียงฟางที่ปกติดูจะไม่สนใจอะไร แต่เมื่อถึงเรื่องนี้กลับเต็มไปด้วยความดุดันที่ไม่สามารถปฏิเสธได้

เหมือนตอนนี้ ยิ่งเขาทำก็ยิ่งเพลิดเพลิน ความสุขทำให้เขาชาไปทั้งหลัง เขาไม่สนใจว่าเธอจะรับได้หรือไม่ อวัยวะเพศของเขาสอดเข้าไปลึกขึ้นทุกครั้ง ฟังเสียงร้องของเธอ

“เสียงน่าฟังจังเลย หว่านหว่าน”

“อือ...เร็วไปแล้ว...เจียงฟาง...” ฉินหว่านร้องไห้เบาๆ ขณะที่น้ำหล่อลื่นอุ่นๆ พุ่งออกมาจากช่องคลอด

ความสุขทับซ้อนกันจนท้องน้อยปวดตึง ในที่สุดเธอก็ถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง

ฉินหว่านจำไม่ได้แล้วว่าคืนนี้เธอเสร็จไปกี่ครั้ง ร่างกายของเธอสั่นระริก ดวงตาเริ่มพร่ามัวจนเกือบจะหลงไปกับความสุขที่ท่วมท้น

“วางฉันลงเถอะ เหนื่อยแล้ว...” ฉินหว่านหอบหายใจเบาๆ ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาคลอเล็กน้อย

แต่อวัยวะเพศของเจียงฟางกลับยิ่งแข็งขึ้นมากกว่าเดิม ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย

เขาอุ้มเธอกลับไปนั่งบนโซฟา แต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำลายบรรยากาศ

ฉินหว่านผลักเขาออกเบาๆ เหมือนเจอข้ออ้างที่จะหนี เธอพูดเสียงอู้อี้ “มีโทรศัพท์...รอก่อน...”

เจียงฟางเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะน้ำชาให้เธอ แต่ยังคงสอดใส่อยู่ในตัวเธอโดยไม่ขยับออกแม้แต่น้อย

“ถอยออกไปสิ...” ฉินหว่านพยายามหุบขาหนี แต่ถูกมือใหญ่ของเขาจับไว้ “ฉันจะรับโทรศัพท์”

“พอเธอเสร็จแล้วก็คิดจะเขี่ยฉันทิ้งงั้นเหรอ?” เจียงฟางหัวเราะเบาๆ ก่อนกดรับสาย เขาก้มลงกระซิบข้างหูเธอ เสียงต่ำจนเกือบจะกัดใบหูเธอ “หว่านหว่าน เธอคุยของเธอไป ฉันทำของฉันต่อ”

เสียงของเขาเบามาก มีเพียงเธอที่ได้ยิน

หลังจากพูดเสร็จ เจียงฟางก็เริ่มขยับเข้าออกอย่างเบาๆ ในตัวเธออีกครั้ง

หูของฉินหว่านแดงก่ำ เธออยากด่าเขาว่าบ้า แต่ก็จำได้ว่าโทรศัพท์เชื่อมต่อแล้ว เสียงพูดคุยดังมาจากปลายสาย เธอหมดอารมณ์จะโต้เถียง เลยพูดแก้ไปก่อน “ฮัลโหล?”

“พี่! ทำไมพี่ถึงไม่รับโทรศัพท์ตั้งนาน!” ฉินเหยาร้องโวยวายอย่างไม่พอใจ บอกว่าทั้งสองคนไม่แคร์เธอเลย ไปกินของดีๆ กันโดยไม่บอกเธอ

ร่างกายของฉินหว่านยังไวต่อสัมผัสเพราะเพิ่งถึงจุดสุดยอด เธอโดนสอดใส่จนแม้แต่เสียงของเธอก็นุ่มนวลไปด้วย เธอฟังไม่ค่อยถนัดนักว่าอีกฝ่ายพูดอะไร จึงตอบไปอย่างคลุมเครือ “เปล่า...ไม่มี...”