บทที่ 453 ผมมันโง่จริงๆ...
แสงอาทิตย์ลับฟ้าเข้ามืดค่ำ แสงไฟจาก West Lake State Guesthouse สว่างไสวไปทั่ว “ขอโทษจริงๆ ค่ะคุณ” “วันนี้ห้องจัดเลี้ยงจื่อเวยมีการรับรองแขกสำคัญ จึงไม่เปิดให้บริการ ขออภัยด้วยค่ะ” หญิงสาวผู้จัดการที่สวมชุดกี่เพ้าสง่างาม ยกมือขึ้นขอโทษชายหนุ่มสี่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า “เมื่อเช้าผมโทรมาถามแล้ว คุณบอกว่า...
