บทที่ 319: สมควรถูกทุบตี!
หลูมู่หยานและเยว่ชิงหานนั่งบนปิงจื่อ และเปลี่ยนทิศทางไปเรื่อย ๆ ขณะที่ด้านหลังของพวกเขามีฝูงผึ้งสีแดงบินตามมาฝูงใหญ่ “เรารอนแรมอยู่ข้างนอกมากว่าสองวันแล้ว หากเราไม่กลับไปตอนนี้ เราจะไม่ทันการเลือกนิกายของเรา” หลูมู่หยานหันกลับไปมองฝูงผึ้งสีแดงเข้มและกุมหน้าผากของนางโดยไม่พูดอะไร เยว่ชิงหานก็หมดหนทาง...
