บทที่ 249 ปล่อยเสือกลับถ้ำ โอบล้อมศัตรูและรอการช่วยเหลือ
"ไปกันเถอะ" จงหมิงถูกแรงสั่นสะเทือนอันรุนแรงจากหอกที่พุ่งใส่จนร่างแทบแตกกระเจิง พลังลมปราณภายในร่างแทบจะกระจัดกระจายไปหมด เขาตกใจกลัว เมื่อหันไปมองเงาร่างสวมชุดสีฟ้าที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วประหนึ่งลูกศร ความกล้าของเขาก็หายไป จึงได้แต่ร้องตะโกน แล้วกระโดดลอยตัวไปทางทิศซ้าย วิ่งเหยียบกระเบื้องหลังคา ...
