บทที่ 200: ดื้อรั้นและกบฏ!

"เจ้าอยากตายหรือ!"

เสียงของนักบุญแห่งการลงทัณฑ์ก้องกังวานไปทั่วทั้งอาณาจักรเทพ

สิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนในอาณาจักรเทพต่างน้ำตาคลอในขณะนี้ พวกเขาคุกเข่าลงและสักการะ ประนมมือและสวดมนต์ออกพระนามของนักบุญแห่งการลงทัณฑ์

"นั่นคือนักบุญแห่งการลงทัณฑ์ นักบุญแห่งการลงทัณฑ์ของตระกูลเทพของข้า!"

"โลกแห่งเทพจะรอดแล้ว"

"ในที่สุดเราก็จะได้เห็นเผ่ามนุษย์ถูกประหาร"

ไม่ใช่ว่าสิ่งมีชีวิตในอาณาจักรเทพไม่รู้ถึงชะตากรรมของมนุษย์ผู้ทรงพลังที่มายังอาณาจักรเทพ ฆ่าเทพผู้ยิ่งใหญ่มากมาย กึ่งนักบุญ และผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญ และแม้แต่เหยียบย่ำวังหลิงเซียวจนแหลกละเอียด จนแทบไม่มีใครสามารถควบคุมพวกเขาได้

ช่างน่าอับอายเพียงใด?

ช่างน่าหงุดหงิดเพียงใด!

แน่นอนว่าชายผู้ทรงพลังจากอาณาจักรเทพไม่กล้ามาตาย พวกเขาภาวนาในใจว่านักบุญแห่งการลงทัณฑ์ผู้ทรงพลังจากตระกูลเทพที่เดินทางในท้องฟ้าอันไร้ที่สิ้นสุดจะกลับมาช่วยอาณาจักรเทพ

นักบุญแห่งการลงทัณฑ์กลับมาจริงๆ!

"ฉึบ!" "ฉึบ!" "ฉึบ!"

เมื่อผู้ทรงพลังระดับนักบุญขั้นกลางทั้งสามได้ยินเสียงของนักบุญ พวกเขาก็แสดงสีหน้าปีติยินดีทันทีและรีบถอยห่างจากหลินเฟิง ถ้าพวกเขายังสู้ต่อไป พวกเขาจะถูกหลินเฟิงตีจนตายแน่นอน!

"นี่คือนักบุญแห่งการลงทัณฑ์ที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรเทพของเรา หนึ่งในสามนักบุญแห่งการลงทัณฑ์ ท่านบาร์ท!"

"ท่านบาร์ทมาแล้ว ซิงเทียนจะต้องตาย"

"เผ่ามนุษย์แห่งชะตากรรมไม่มีรากฐานและไม่มีคนแข็งแกร่งนอกจากซิงเทียน พวกเขาจะเทียบกับตระกูลเทพของเราได้อย่างไร!"

สีของผืนป่ายังคงเหมือนเดิม

"ฮ่า...เจียเซิง" ริมฝีปากของหลินเฟิงโค้งขึ้นเป็นรอยเยาะหยัน

เพียงชั่วขณะ

"ตาย!"

เสียงคำรามดังขึ้นในจิตใจของหลินเฟิงอย่างกะทันหัน

ก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งตัว เขารู้สึกว่าชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงและเขากำลังจะตายในวินาทีถัดไป

อย่างไรก็ตาม......

แรงกดดันบนตัวหลินเฟิงผ่อนคลายลงทันที

ราวกับว่ามีพลังลึกลับบางอย่างปกป้องเขาอยู่

หลินเฟิงปลอดภัยดี

อืม!

ร่างอันแข็งแกร่งปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า

นักบุญบาร์ท

บุคคลผู้ทรงพลังในอาณาจักรนักบุญแห่งการลงทัณฑ์สามครั้งของตระกูลเทพ

"เจ้ามีอะไรติดตัวอยู่?" บาร์ทขบฟันและเต็มไปด้วยความโกรธ เขาสามารถฆ่าซิงเทียนได้ในทันที แต่คลื่นพลังงานที่พุ่งขึ้นมาอย่างกะทันหันกลับหักล้างพลังของเขาได้อย่างง่ายดาย

"เกิดอะไรขึ้น?" ผู้ทรงพลังระดับนักบุญจากอาณาจักรเทพรู้สึกสับสนเล็กน้อย

"ท่านบาร์ท..." ผู้ทรงพลังระดับนักบุญตกตะลึง

"ฮ่าฮ่า" หลินเฟิงเงยหน้าขึ้นและพูดเย็นชา "ข้า ผู้เข้าแข่งขันในการจัดอันดับมังกรซ่อนเร้น เป็นคนที่ผู้แข็งแกร่งในอาณาจักรนักบุญแห่งการลงทัณฑ์สามครั้งอย่างเจ้าจะฆ่าได้หรือ?"

"อาณาจักรนักบุญแห่งการลงทัณฑ์สามครั้งเล็กๆ น้อยๆ!" ความโกรธของบาร์ทพลุ่งพล่าน และผู้ทรงพลังระดับนักบุญก็ตกตะลึง

เจ้ากล้าพูดเช่นนั้นได้อย่างไร

อาณาจักรแห่งการลงทัณฑ์?

เล็กน้อย?

รายชื่อมังกรซ่อนเร้น!

ผู้เข้าแข่งขัน...

บาร์ทตอบสนองทันที

"ก็เป็นเช่นนั้น ดูเหมือนว่าอันเหาให้การสนับสนุนเขา" บาร์ทกำหมัดแน่น เส้นเลือดปูดโปน และคิดในใจ "แต่แล้วยังไง คำเชิญสามารถปกป้องเจ้าได้หนึ่งครั้ง แต่มันจะปกป้องเจ้าได้ตลอดไปหรือ?"

"เจ้ากล้าฆ่าข้าหรือ?" หลินเฟิงยั่วยุและเยาะเย้ย "ฆ่าข้าสิ ต้นไม้ทองแดงจะไม่ปล่อยเจ้าและพวกเทพไปง่ายๆ หรอก"

รายชื่อเฉียนหลงนี้ช่างพิเศษนัก

มันไม่ได้จัดโดยอาณาเขตดาวเจียหลานเพียงผู้เดียว แต่จัดร่วมกันโดยพื้นที่ดาวมากมาย มีเพียงผู้แข็งแกร่งสามสิบอันดับแรกในรายชื่อมังกรซ่อนเร้นเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าร่วม เป็นตัวแทนของอาณาเขตดาวเจียหลานในการแข่งขันและพยายามเพื่อผลประโยชน์ของอาณาเขตดาวเจียหลาน

ในขณะนี้

ความสำคัญของหลินเฟิงต่อต้นไม้ทองแดงไม่น้อยไปกว่านักบุญแห่งการลงทัณฑ์เลย

พวกเทพกล้าฆ่าหรือ?

"ฮ่าฮ่าฮ่า!" บาร์ทหัวเราะลั่นอย่างบ้าคลั่งทันใด ราวกับว่าเขาเสียสติ เขาพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ "ข้า นักบุญแห่งการลงทัณฑ์ผู้ยิ่งใหญ่ จะยอมให้พวกมดเช่นพวกเจ้ามาจัดการข้าได้อย่างไร!"

"ข้าไม่กล้าฆ่าเจ้าหรือ?" บาร์ทยิ้มอย่างดุร้ายและพูดอย่างบ้าคลั่ง "เจ้าฆ่าสิ่งมีชีวิตของตระกูลเทพของข้าและทำลายวังหลิงเซียวของตระกูลเทพของข้า แล้วยังกล้าถามข้าว่าข้ากล้าฆ่าเจ้าหรือไม่..."

"วันนี้ ข้าจะฆ่าเจ้า" ร่างของบาร์ทสั่นสะเทือน และออร่าที่มองไม่เห็นแผ่ออกมา ครอบคลุมหลินเฟิงในทันที เขายิ้มอย่างหยิ่งผยองและพูดว่า "ออร่าบนคำเชิญนั้นเป็นสิ่งที่อันเหาทิ้งไว้เป็นพิเศษ ให้เขามาสิ!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า!"

"มด" บาร์ทขบฟัน "ตาย!"

บึ้ม!

ทันใดนั้น

ร่างของหลินเฟิงเปล่งแสงวาบ และภาพลวงตาปรากฏขึ้น

ทันทีที่ภาพลวงตาปรากฏขึ้น มันก็กำจัดพลังของนักบุญแห่งการลงทัณฑ์ของบาร์ท ในขณะเดียวกันก็พุ่งขึ้นไปและเตะบาร์ทออกไป จากนั้นก็เหยียบหน้าบาร์ทด้วยเท้าข้างหนึ่ง

บึ้ม!

ภาพลวงตาและบาร์ทลงสู่พื้น

เท้าวางลงบนใบหน้าของบาร์ทอย่างมั่นคง

"ข้ามาแล้ว" ภาพลวงตานั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอันเหา ผู้ส่งสารของต้นไม้ทองแดง ผู้แข็งแกร่งในอาณาจักรนักบุญแห่งการลงทัณฑ์หกครั้ง อันเหา!

"ท่านบาร์ท!" ผู้ทรงพลังระดับนักบุญจากอาณาจักรเทพอ้าปากกว้าง

"ท่านบาร์ทถูกผู้แข็งแกร่งลึกลับเหยียบหน้า" มุมมองของผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญพังทลายในทันที

"ทำไม ทำไมพวกเราถึงได้อับอายขายหน้าถึงเพียงนี้" ผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญเศร้าโศกจนน้ำตาไหล

หลินเฟิงถอนหายใจโล่งอกทันที

"ข่าวลือไม่ได้หลอกข้า" รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของหลินเฟิง "ยิ่งนักบุญแห่งการลงทัณฑ์ทรงพลัง การชักนำก็ยิ่งแรง นักบุญแห่งการลงทัณฑ์ผู้ทรงพลัง อย่าว่าแต่เรียกชื่อของเขาเลย แม้แต่มีความคิดเพียงนิดเดียว พวกเขาก็จะรู้"

"ท่านอันเหามาจริงๆ" หลินเฟิงยิ้มในใจ "ข้าเป็นผู้เข้าแข่งขันจากอาณาเขตดาวเจียหลาน และข้ามีความประทับใจที่ดีต่อท่านอันเหา แม้ว่าท่านอันเหาจะไม่มา ข้าก็จะไม่ตาย"

"เจ้าเป็นเพียงหุ่นเชิดของข้าในอาณาจักรเทพ ไม่ต้องพูดถึงว่าข้าเป็นอมตะ"

"แม้ว่าเจ้าจะฆ่าตัวตายไม่รู้จบ ก็จะไม่มีการสูญเสียใดๆ"

"ข้ามาแล้ว" อันเหาไม่ได้ใจดีเหมือนก่อนหน้านี้และถามอย่างเย็นชา

บาร์ทยังคงมึนงงเล็กน้อย

"ท่านผู้อาวุโส น้องน้อยคนนี้ไม่ยอมรับ!" บาร์ทพูดอย่างขมขื่น "ซิงเทียนกับตระกูลเทพของพวกเรามีเลือดแค้นและสาบานไว้ ข้าไม่ยอมรับที่ท่านลำเอียงให้เขาเช่นนี้!"

"ไม่ยอมรับหรือ?" อันเหาไม่ได้ถอนเท้าออกจากใบหน้าของบาร์ท แต่พูดอย่างสงบ "ข้าไม่สนใจว่าพวกเจ้ามีความแค้นอะไรกัน ซิงเทียนไม่สามารถตายได้ในตอนนี้ เจ้าจะทำอะไรก็ได้หลังจากที่เขาเสร็จสิ้นการแข่งขันจัดอันดับมังกรซ่อนเร้น"

"เข้าใจหรือไม่?" อันเหาพูดเย็นชา

เส้นเลือดบนแก้มของบาร์ทปูดโปนด้วยความโกรธ ดวงตาของเขาแดงก่ำ และหน้าอกของเขาสะท้อนขึ้นลง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถกลืนความโกรธนี้ลงไปได้

"หืม?" อันเหาไม่พอใจ ใบหน้าของเขาเย็นชาดุจน้ำแข็ง "เจ้าต้องการให้ตระกูลเทพถูกกวาดล้างหรือ บาร์ท!"

กวาดล้างตระกูล!

ด้วยพลังของนักบุญแห่งการลงทัณฑ์หกครั้ง การกวาดล้างไม่เพียงแต่ตระกูลเทพหนึ่งตระกูล แต่รวมถึงหมื่นตระกูลเทพก็ทำได้อย่างง่ายดาย

"น้องน้อย" บาร์ทขบฟันและพูดอย่างไม่เต็มใจ "ข้าเข้าใจแล้ว!"

อันเหาจึงถอนเท้าออกจากใบหน้าของบาร์ทและพูดอย่างสงบ "ก่อนการเริ่มต้นของการจัดอันดับมังกรซ่อนเร้น เจ้า นักบุญแห่งการลงทัณฑ์ของตระกูลเทพ ไม่ได้รับอนุญาตให้ก้าวเข้าสู่สวรรค์และหมื่นโลกอีก มิฉะนั้นข้าจะลงโทษเจ้าอย่างหนัก"

"ออกไปเดี๋ยวนี้"

บาร์ทลุกขึ้นยืน มองหลินเฟิงอย่างโกรธแค้น และกลายร่างเป็นลำแสงหายไปอย่างเด็ดขาด

"ซิงเทียน" อันเหาช้อนตามองหลินเฟิง ขมวดคิ้ว และเตือน "ระวังตัวไว้"

"ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ ท่านผู้อาวุโส" หลินเฟิงพยักหน้า

ฉึบ! รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของอันเหา และภาพลวงตาค่อยๆ จางหายไป

นักบุญแห่งการลงทัณฑ์ของอาณาจักรเทพมา และนักบุญแห่งการลงทัณฑ์ของอาณาจักรเทพก็จากไปอีกครั้ง

นักบุญแห่งการลงทัณฑ์มาด้วยความโกรธ แต่จากไปด้วยความอับอาย

ดวงตาของหลินเฟิงเย็นชาและกวาดมองไปยังผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญทั้งสามที่ไม่มีจิตวิญญาณในการต่อสู้

ดวงตาของเขาเป็นเหมือนมีดในตอนนี้ ทำให้นักบุญทั้งสามรู้สึกไม่สบายใจ

"ไม่ดีแล้ว ท่านบาร์ทไปแล้ว พวกเราบาดเจ็บสาหัสและไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา"

"ดูเหมือนว่าเราจะต้องหนีเท่านั้น"

"ถ้าเราต้องการหนี ซิงเทียนไม่สามารถตามทัน"

หลินเฟิงดูเหมือนจะเห็นทะลุความคิดของพวกเขา

"พวกเจ้าสามารถหนีได้" ดวงตาของหลินเฟิงเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ข้าไม่เชื่อว่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดของตระกูลเทพของพวกเจ้าจะหนีได้ ตอนนี้ข้าใช้สิ่งมีชีวิตในอาณาจักรเทพของพวกเจ้าเป็นตัวประกันเพื่อขอผลประโยชน์บางอย่าง มันมากเกินไปหรือไม่?"

การใช้สิ่งมีชีวิตในอาณาจักรเทพเป็นตัวประกัน

นี่คือการจับตัวประกัน!

มันคือการขู่กรรโชก!

และเขาปล้นทั้งระนาบเพียงลำพัง

เทพผู้ยิ่งใหญ่ปล้นนักบุญ!

ใบหน้าของนักบุญทั้งสามเปลี่ยนไปทันที

"ซิงเทียน เขาจับตัวประกันทั้งอาณาจักรเทพ!"

"ไร้กฎหมาย หยิ่งผยองเกินไป!"

"เขาอยู่คนเดียว กล้าพูดแบบนั้นได้อย่างไร"

"แต่พวกเราก็ไม่มีทางเลยจริงๆ!"

"ช่างน่าหงุดหงิด น่าหงุดหงิดเหลือเกิน"

(จบบท)