บทที่ 13 : การสังหารราชาหมาป่า

ขณะที่ฉินยี่ ถูกหมาป่ายักษ์ลอบโจมตีเข้าที่ด้านหลัง เขารู้สึกเจ็บปวดที่แผ่นหลังเป็นอย่างมาก จนต้องอาเจียนออกมาเป็นเลือด แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดมากนัก

เขาลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ใช้ขวานฟันไปที่ด้านหลัง และรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างทะลุผ่านเข้ามา

ร่างของหมาป่ายักษ์ถูกตัดออกเป็นสองส่วน ซึ่งมันดูน่ากลัวมาก

ดวงตาของหมาป่ายักษ์ที่เหลืออยู่กลายเป็นสีแดง และพุ่งเข้าหาฉินยี่

ฉินยี่ไม่มีเวลาที่จะหลบเลี่ยง ดังนั้นเขาจึงกลิ่นไปบนพื้น ขวานของผ่าออกได้อย่างง่ายดาย ทันใดนั้น ลำไส้ หัวใจ ตับ และอวัยวะภายในอื่นๆ ของหมาป่ายักษ์ก็ร่วงหล่นลงมาทั้งหมด มันตายทันทีโดยที่ยังไม่ทันได้กรีดร้องออกมาเลยแม้แต่น้อย

เขาผลักซากศพของหมาป่ายักษ์ที่ทับร่างของเขาออกไป ในตอนนี้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด มีกลิ่นเหม็น และเขาก็แทบจะอาเจียนออกมา

หมาป่ายักษ์ที่เหลืออยู่อีกสองตัวอ้าปากขึ้น และต้องการที่จะกัดฉินยี่ ซึ่งทำให้ฉินยี่รู้สึกตกใจจนเหงื่อแตกพลั่ก เขาใช้ด้ามขวานสกัดกั้นการกัดของหมาป่า

ทันใดนั้น แสงสีขาวก็สว่างวาบขึ้นมาขาของหมาป่าทั้งสองตัวก็ขวานฟัน ขาหน้าของหมาป่าตัวหนึ่งเกือบที่จะขาด เหลือเพียงชั้นผิวหนังที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่ และกระดูกกล้ามเนื้อทั้งหมดถูกตัด

ในขณะนี้มีหมาป่ายักษ์เหลืออยู่อีก 5 ตัว แต่ละตัวได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยหรือบางตัวได้รับบาดเจ็บสาหัส และยังเหลืออีกสามตัวที่อยู่ตรงหน้าของฉินยี่ ตัวหนึ่งมีบาดแผลที่หัวอีกสองตัวมีบาดแผลอยู่ที่ขา ซึ่งไม่มีภัยคุกคามต่อเขาอีกต่อไป

หลังจากที่ฉินหยวนเห็นว่าฉินยี่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ภายใต้การปิดล้อมของหมาป่า เขาก็รู้สึกเป็นกังวลมาก

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เห็นหมาป่ายักษ์สีขาว ปรากฏตัวออกมาจากป่า ซึ่งมีขนาดใหญ่มากกว่าหมาป่าทั่วไปมาก

หมาป่าตัวนี้ดูดีมาก มันมีขนสีเงินและตัวใหญ่มาก และมันก็สูงมากเกือบที่จะถึงหน้าอกของฉินยี่แล้ว

หมาป่าตัวนี่เป็นสัตว์ร้ายระดับสอง!

“เสี่ยวหยวน รีบมาหาข้าเร็ว!” ฉินยี่เช็ดเลือดบนใบหน้าออก แววตาของเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย เขาแทงเข้าไปที่คอของหมาป่ายักษ์ที่ตรงหน้าของเขาอย่างเต็มกำลัง เมื่อดึงขวานออกมาร่างของหมาป่ายักษ์ก็กระตุก และขาของมันก็สั่นเทา

หมาป่ายักษ์อีกสองตัวที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ทำได้แค่มอบอยู่บนพื้นเท่านั้น และไม่สามารถคุกคามเขาได้อีกต่อไป เขาจึงไม่สนใจพวกมันทั้งสองอีกต่อไป จ้องมองไปที่หมาป่ายักษ์สีเงินตัวนั้น

ฉินหยวน ฟันออกไปด้วยความเร็ว กล้ามเนื้อและเส้นเลือดของเขาตึง ขวานสีดำในมือของเขาเป็นเหมือนสายฟ้า และฟันไปที่คอของหมาป่ายักษ์อีกตัว!

หมาป่ายักษ์สีเงินเอียงหัวของมันจ้องมองฉินยี่และฉินหยวน และเริ่มโจมตีทั้งสองทันที

พวกเขาทั้งสองไม่สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวใดๆ ของมันเลย ฉินยี่รู้สึกเพียงว่ามีสายลมพัดมา และจู่ๆ ราชาหมาป่าซึ่งอยู่ห่างจากพวกเขามากกว่าสิบเมตร ก็มาปรากฏตัวอยู่ที่ตรงหน้าของพวกเขาในทันที

เร็วมาก!

นัยน์ตาของฉินยี่หดตัวลงอย่างรุนแรง และถอยกลับไปทันที

ซึ่งแตกต่างจากฉินหยวนเขาตอบสนองอย่างรวดเร็ว รีบยกขวานขึ้นมาและฟันออกไปทันที แต่เขากลับถูกราชาหมาป่าโจมตีสวนกลับทันที

“แค่ก แค่ก!” ฉินหยวนพยายามลุกขึ้น มือดันพื้นไอออกมาเป็นเลือด

“เสี่ยวหยวน!” ดวงตาของฉินยี่แดงก่ำ ความคิดของเขาเปลี่ยนแปลงไปมาอย่างรวดเร็ว เขากำลังคิดหาหนทางที่จะสังหารราชาหมาป่า

อัพเกรดขวานอย่างนั้นเหรอ? ไม่ ไม่ ไม่มีประโยชน์!

แม้แต่ขวานที่ผ่านการอัพเกรด ก็ยังไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย การอัพเกรดขวานถือว่าเป็นการสิ้นเปลือง

ไม่มีทางที่เขาจะอัพเกรดระดับการฝึกฝนของเขาได้ในตอนนี้ และ ถึงแม้ว่าเขาจะกลายเป็นนักรบระดับสองก็ไม่อาจสามารถสังหารราชามหาป่าตัวนี้ได้!

ฉินยี่พยายามคิดแล้วคิดอีก!

ความเร็วของราชาหมาป่านั้นเร็วมาก ถ้าหากว่าเขาสามารถลดความเร็วของมันลงได้ เขาก็จะมีโอกาสที่จะสังหารมัน!

มีวิธีใดบางที่จะจำกัดความเร็วของมันได้?

ตาข่ายจับปลา? เชือก? กับดัก?

ใช่แล้วกับดัก!

กับดักที่พวกเขาติดตั้งเอาไว้ก่อนหน้านี้!

ดวงตาของฉินยี่เปล่งประกาย!

ในตอนที่เขาถูกฝูงหมาป่าไล่ตาม ในตอนแรกนั้นเขาวิ่งไปทางตาน้ำพุ หลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนเส้นทาง!

แล้วข้าจะไปที่นั้นได้ยังไง?

หมาป่าตัวนี้จะเหยียบกับดักของข้าหรือไม่?

ความเร็วของเขานั้นไม่ได้เร็วมากนัก เขากลัวว่าราชาหมาป่าจะสังหารเขาก่อน ก่อนที่เขาจะวิ่งไปถึงกับดักที่เขาวางเอาไว้!

ฉินยี่คิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะต้องทำยังไงดีถึงจะล่อให้ราชาหมาป่าตามเขาไป และหลังจากที่เขามองไปยังฉินหยวนที่ยังคงนอนอยู่บนพื้น ฉินยี่ก็เงียบไปชั่วขณะ

"ดูเหมือว่าข้าคงต้อง สู้กับมัน!"

ฉินยี่กัดฟัน หันหลังวิ่งไปทางกับดักอย่างไม่ลังเล เตรียมที่ดึงดูดความสนใจของราชาหมาป่าให้ไล่ตามเขาไป

“แล้วสมุนไพรล่ะ ใช่ได้ไหม?”

“หืม... สมุนไพรอย่างนั้นเหรอ?” ทันใดนั้น ฉินยี่ก็รู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต และมีความคิดอะไรบางอย่างผุดขึ้นมาในหัวของเขา

ฉีหลิงเฉา!

ฉินยี่เกือบจะตะโกนออกมา!

ราชาหมาป่ามองไปที่ฉินยี่ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่มันก็ไม่ได้ขยับตัวแต่อย่างใด

จากมุมมองของมัน มนุษย์ทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้า เป็นเพียงแค่อาหารของมันเท่านั้น!

มันอาศัยอยู่แต่บนภูเขามาตลอดชีวิต และมันแทบจะไม่เคยเห็นมนุษย์เลยแม้แต่คนเดี่ยว ดังนั้นมันจึงต้องการที่จะสำรวจอีกฝ่ายอย่างใกล้ชิด ว่าทำไมมนุษย์เหล่านี้ถถึงทำให้บรรพบุรุษของพวกมันหวาดกลัวได้มากมายขนาดนั้น?

ฉินยี่ไม่ได้สนใจว่าราชาหมาป่ากำลังคิดจะทำอะไร

เพราะว่าตอนนี้มาข้อมูลบางอย่างปรากฏขึ้นมาในหัวของเขา

ชื่อ : หญ้าฉีหลิงอายุ 1 ปี

คำแนะนำ : หญ้าฉีหลิงอายุสามปีสามารถทำให้สัตว์ร้ายกำเนิดสติปัญญาได้ หญ้าฉีหลิงอายุสิบปีสามารถทำให้สัตว์ร้ายเปิดภูมปัญญาทางจิตวิญญาณได้ หญ้าฉีหลิงอายุหนึ่งร้อยปีสามารถทำให้สัตว์ร้ายเพิ่มพรสวรรค์ของมันได้ หญ้าฉีหลิงอายุหนึ่งพันปีสามารถทำให้สัตว์ร้ายยกระดับสายเลือดของมันได้ และหญ้าฉีหลิงอายุหนึ่งหมื่นปีสามารถทำให้สัตว์ร้ายสามารถทำลายขีดจำกัดของมันได้

สถานะ : อัพเกรดได้

คะแนนความโกลาหลที่เหลืออยู่ : 30 คะแนน

ในมือของฉินยี่ในตอนนี้มี มีหญ้าฉีหลิงอยู่สองต้น ซึ่งมีอายุเพียวแค่หนึ่งปีเท่านั้น

หญ้าฉีหลิงอายุ 1 ปีจริงๆ แล้วไม่ได้หายากเลย มันมีขึ้นอยู่มากมายบนภูเขา และสิ่งที่หายากที่สุดก็คือหญ้าฉีหลิงที่มีอายุมากกว่า 10 ปี

เมื่อหญ้าฉีหลิงเติบโตเต็มที่ มันจะส่งกลิ่นหอมที่แปลงประหลาดออกมา ซึ่งมนุษย์ไม่สามารถได้กลิ่นของมัน และมีเพียงแค่สัตว์ร้ายเท่านั้นที่ได้กลิ่นหอมของหญ้าฉีหลิง! เมื่อหญ้าฉีหลิงที่มีอายุสิบปีปรากฏขึ้น สัตว์ร้ายก็จะกินมันทันทีเพื่อเพิ่มพูนสติปัญญาของมัน

“อัพเกรด! ชีวิตของข้าและฉินหยวนขึ้นอยู่กับมันแล้ว!”

ฉินยี่หยิบหญ้าฉีหลิง ต้นหนึ่งขึ้นมาจากนั้นก็อัพเกรด และโยนมันออกไปไกลๆ

หลังจากที่อัพเกรดหญ้าฉีหลิงแล้วมันก็ส่งกลิ่นหอมออกมาในทันที ดวงตาของราชาหมาป่าสีเงินหันกลับมาในทันที มันมองไปที่หญ้าฉีหลิง ที่ถูกฉินยี่โยนทิ้งไป มันวิ่งเข้าไปหาหญ้าฉีหลิงทันที และกลืนกินหญ้าฉีหลิงเข้าไปโดยตรง

ฉินยี่ไม่ลังเลอีกต่อไปเขาวิ่งไปหาฉินหยวน อุ้มฉินหยวนขึ้นมาไว้บนหลังและวิ่งไปยังกับดักที่เขาจัดวางเอาไว้ก่อนหน้านี้

“ท่านลุง รีบไปเร็วเข้า ปล่อยข้าไว้ที่นี่คนเดียว!” ฉินหยวนกำบาดแผลบนหน้าอกของเขาเอาไว้แน่น และรู้สึกหายใจไม่ออกเล็กน้อย

“เงียบซะ เอาขวานของเจ้ามา! วันนี้พวกเราจะสังหารฆ่าราชาหมาป่ากัน!” ฉินยี่พูดออกพร้อมกับปลดปล่อยจิตสังหารออกมา ขณะที่วิ่งข้ามกับดัก และยืนอยู่อีกด้านของกับดัก

ฉินยี่วางฉินหยวนไว้ที่โคนต้นไม้ หลังจากนั้นฉินยี่ก็หยิบขวานขึ้นมา หลังจากนั้นเขาก็อัพเกรดหญ้าฉีหลิงที่อยู่ในมือของเขา และวางไว้ที่ด้านบนกับดัก

หลังจากที่เขาเจอกับดัก เขาก็เริ่มอัพเกรดกับดักอีกครั้ง

ชื่อ : กับดักสัตว์ร้ายระดับสอง

คำแนะนำ : สามารถดักจับสัตว์ร้ายที่มีระดับต่ำกว่าระดับ 3 ได้ และสัตว์ร้ายที่มีระดับสูงกว่าระดับ 3 มีโอกาสที่จะหลุดออกไปจากกับดักได้ พร้อมฟังก์ชั่น "ล่อสัตว์ร้ายที่ทรงพลัง" พร้อมฟังก์ชั่น “ค่ายกลซ่อนเร้น” แต่ว่าไม่สามารถใช้ได้กับสัตว์ร้ายที่มีระดับที่สูงกว่าระดับ 3 ขึ้นไป เมื่อสัตว์ร้ายก้าวเข้าไปข้างในกับดัก สัตว์ร้ายที่มีระดับ 3 หรือต่ำกว่าจะไม่สามารถหลบหนีออกไปได้

สถานะ : ไม่สามารถอัปเกรดได้

คะแนนความโกลาหลที่เหลืออยู่ : 0 คะแนน

"ข้าหวังว่ากับดักนี้จะสามารถช่วยเหลือข้าได้!"

ฉินยี่มองดูราชาหมาป่าสีเงิน ซึ่งมีกลิ่นอายที่ไม่ค่อยมั่นคงมากนักหลังจากที่มันกินหญ้าฉีหลิงไปแล้ว หลังจากนั้นไม่นานมันก็ถูกดึงดูดด้วยกลิ่นหอมของหญ้าฉีหลิงที่ฉินยี่เพิ่งอัพเกรดไปเมื่อสักครู่

ฉินยี่ยกขวานขึ้นและถอยหลังออกไปอย่างช้าๆ เขาจ้องมองไปยังราชาหมาป่าสีเงินอย่างไม่กระพริบตา

แต่ราชาหมาป่าก็ไม่ได้สนใจการกระทำของฉินยี่มากนัก

แต่เมื่อมันเข้าไปใกล้หญ้าฉีหลิง มันก็ไม่พบกับสิ่งผิดปกติในบริเวณที่หญ้าฉีหลิงอยู่

ซึ่งทำให้มันรู้สึกสับสนอยู่เล็กน้อย

ทำไมถึงมีหญ้าฉีหลิง ปรากฏขึ้นมาถึงสองต้น?

มันไม่สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติใดๆเลย บางทีอาจเป็นเพราะว่าฟังก์ชั่น "ล่อสัตว์ร้ายที่ทรงพลัง" หรือไม่ก็ พร้อมฟังก์ชั่น “ค่ายกลซ่อนเร้น” จึงทำให้ราชาหมาป่าสีเงินเหยียบกับดักโดยที่มันไม่รู้ตัว

“ฉึบ เคร้ง!” เสียงเหล็กกระทบกันดังสนั่น

จู่ๆ ราชาหมาป่าสีเงินก็กรีดร้องออกมา!

“โฮกกกก!”