ตอนที่ 455

ตอนที่ 455

เมื่อจักรพรรดิจีหยุนโจวเสด็จมาถึง ความวุ่นวายในงานก็พลันสงบลง ทุกสายตาต่างจับจ้องไปยังพระองค์

"ขอแสดงความยินดีกับผู้อาวุโสเหวินเทียนในวันคล้ายวันเกิด" จีหยุนโจวตรัสพลางก้าวเข้าหาเหวินเทียนจิงสือด้วยรอยยิ้มแย้ม

พระมเหสีเทียนช่างที่เคียงข้างก็ทรงทักทายตามมาติดๆ เหล่าองค์ชายทั้งสามที่ตามเสด็จก็ทรงโค้งคำนับเล็กน้อย พร้อมแสดงความยินดี

"พี่ชางลี่ ช่วงนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง?" เหวินเทียนจิงสือพยักหน้าพร้อมเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

พี่ชายชางลี่ที่เอ่ยถึงคือจักรพรรดิองค์ก่อน

จีหยุนโจว จักรพรรดิองค์ปัจจุบัน ได้รับการฝึกฝนอย่างเข้มงวดจากราชวงศ์ตั้งแต่ยังเยาว์วัย ดังนั้นหลังจากที่เขาขึ้นครองราชย์ จีชางลี่ก็สละราชบัลลังก์และใช้ชีวิตอย่างสงบ ไม่ค่อยปรากฏตัวต่อสาธารณะอีก

"เรียนผู้อาวุโส เขากำลังบำเพ็ญเพียรอยู่นั่นแหละ" จีหยุนโจวตอบอย่างใจเย็น

เหวินเทียนจิงสือรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาและจีชางลี่อยู่ในยุคสมัยเดียวกัน การที่อีกฝ่ายยังคงบำเพ็ญเพียรต่อไป แสดงให้เห็นถึงความทะเยอทะยานที่ไม่สิ้นสุด

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา สองตระกูลใหญ่ได้แอบจับตามองและสืบเรื่องของราชวงศ์อยู่เงียบๆ

"เชิญประทับนั่งเถิด" เหวินเทียนจิงสือพูดด้วยรอยยิ้ม

เมื่อทุกคนนั่งลงแล้ว ก็เริ่มมีการพูดคุยกันอย่างออกรส เนื่องจากทุกคนมาจากทั่วทั้งอาณาจักรเฟิงฉี จึงค่อนข้างคุ้นเคยกันดี บรรยากาศเป็นไปอย่างอบอุ่นและเป็นกันเอง

กลุ่มคนในงานสามารถแบ่งออกเป็นสามกลุ่มใหญ่ๆ ได้แก่ กลุ่มของตระกูลหว่าน กลุ่มของจักรพรรดิจีหยุนโจว และกลุ่มของกษัตริย์อันติง หวังเยว่หยุนเฟย

"ขอบใจทุกท่านที่มาร่วมงานวันเกิดของข้า" เหวินเทียนจิงสือยืนขึ้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม "พวกเราล้วนอยู่ในอาณาจักรเฟิงฉี ข้าหวังว่าในอนาคตพวกเราจะร่วมมือกันเพื่อความเจริญรุ่งเรืองของอาณาจักร ข้าจะไม่พูดพร่ำทำเพลงอีกต่อไป เริ่มงานเลี้ยงกันเลยดีกว่า!"

เมื่อได้ยินคำกล่าวของเหวินเทียนจิงสือ ทุกคนก็ตอบรับอย่างสุภาพ แต่ในใจต่างคิดอะไรอยู่ไม่มีใครรู้

สมาชิกตระกูลเหวินเทียนเริ่มทยอยนำอาหารออกมาเสิร์ฟ ขณะที่ทุกคนกำลังเพลิดเพลินกับอาหาร บนเวทีที่ถูกสร้างขึ้นก็มีกลุ่มนักแสดงแต่งกายแปลกตามาเริ่มการแสดง การแสดงเหล่านี้เน้นความตื่นเต้นเร้าใจ ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการใช้ทักษะต่างๆ บรรดาจอมยุทธ์ที่มาร่วมงานต่างชมการแสดงอย่างสนุกสนาน บางคนถึงกับวิพากษ์วิจารณ์ออกมาเป็นระยะ

ทันใดนั้น จักรพรรดิจีหยุนโจวที่นั่งอยู่ก็ลุกขึ้นยืน พระองค์มองไปรอบๆ ก่อนจะหันไปพูดกับเหวินเทียนจิงสือ

"ผู้อาวุโสเหวินเทียน ข้ามีข้อเสนอ" จีหยุนโจวยิ้มน้อยๆ "ในยามปกติ พวกเราต่างมีภาระหน้าที่ จึงไม่ค่อยมีเวลาหรือโอกาสได้พบปะกัน ข้ามีโอรสธิดาอยู่หลายคน แต่โอรสทั้งสามที่พามาในวันนี้ มักจะอาศัยอยู่ในวัง ไม่ค่อยได้ออกไปพบเจอโลกภายนอก พวกเขาไม่เคยเห็นอัจฉริยะที่แท้จริง ตระกูลเหวินเทียนเป็นตระกูลชั้นนำในอาณาจักรเฟิงฉีของเรา บัดนี้เป็นโอกาสอันดีที่ผู้อาวุโสเหวินเทียนจัดงานวันเกิด และลูกหลานตระกูลเหวินเทียนก็อยู่กันพร้อมหน้า ข้าจึงใคร่ขอให้ท่านช่วยสั่งสอนโอรสทั้งสามของข้า ให้พวกเขารู้ว่ายังมีคนเก่งกาจอีกมากมายบนโลกใบนี้"

เมื่อได้ยินคำกล่าวของจีหยุนโจว ทุกคนต่างหันมาสนใจ

ก่อนที่เหวินเทียนจิงสือจะเอ่ยตอบ เหวินเทียนเจาที่อยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าลำบากใจ "ฝ่าบาทหยุนโจว วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของบิดาข้า ข้าหวังว่าท่านจะยับยั้งชั่งใจ"

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร" เหวินเทียนจิงสือยิ้มพลางโบกมือ "องค์ชายทั้งสามล้วนมีพรสวรรค์ เป็นที่เลื่องลือไปทั่วอาณาจักรเฟิงฉี หากจะมีการประลองกันจริงๆ ก็ไม่จำเป็นต้องหยุดหรอก บางทีหลานชายไร้ค่าของข้าอาจจะได้รับกับสั่งสอนเสียบ้าง"

เหวินเทียนจิงสือยิ้มอย่างมีเลศนัย จีหยุนโจวได้แต่แค่นเสียงเย็นในใจ "จิ้งจอกเฒ่า!" ทั้งสองต่างฝ่ายต่างเสแสร้งยกยอปอปั้นกัน

จีหยุนโจวต้องการใช้คนรุ่นใหม่เพื่อประกาศเกียรติภูมิว่าตนเองเหนือกว่าตระกูลเหวินเทียนต่อหน้าทุกคน

แน่นอนว่าเขาไม่อาจยอมให้ผู้ใดมาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของตนได้

"หย่งหนิง เจ้าไปลองดูหน่อย" จีหยุนโจวโบกพระหัตถ์เล็กน้อย

องค์ชายคนโตที่ยืนอยู่ด้านหลัง จีหย่งหนิง ก้าวออกมาเบื้องหน้าอย่างองอาจ ทรวงอกผายไหล่ผึ่ง ร่างกายตั้งตรงดุจหอก มือกำแน่น ดวงตาคมกริบเปล่งประกาย "ข้าอยากรู้ว่ามีอัจฉริยะผู้ใดในตระกูลเหวินเทียนจะประมือกับข้าหรือไม่"

"ให้คณะนักแสดงลงจากเวทีเสียก่อน" เหวินเทียนจิงสือโบกมือ

เหล่านักแสดงในชุดแปลกตาบนเวทีสูงรีบรุดลงจากเวที

เหวินเทียนจิงสือครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าว "หลี่เอ๋อร์ เจ้าไปลองดูหน่อย"

ในหมู่ลูกหลานรุ่นเยาว์ เหวินเทียนหลี่ก้าวออกมา

ทั้งสองประสานหมัดคารวะกัน ก่อนจะเดินตรงไปยังเวทีสูง

"ลูกพี่ลูกน้องเต๋าซุน ท่านคิดว่าพี่ใหญ่ของข้าจะชนะไหม?" เหวินเทียนซูมองไปที่เต๋าซุนด้วยแววตาเป็นกังวล

"ข้าจะรู้ได้อย่างไร" เต๋าซุนส่ายหน้า "ยังไม่ได้ประมือกัน ข้าก็ไม่อาจทราบได้ว่าทั้งสองฝ่ายมีฝีมือเพียงใด"

ทุกสายตาจับจ้องไปที่เวทีด้วยความสนใจ เหล่าคนรุ่นใหม่เหล่านี้คือตัวแทนแห่งอนาคตของแต่ละตระกูล การประลองเช่นนี้จึงเป็นเสมือนการมองภาพอนาคตของตระกูล

"ว่ากันว่าองค์ชายจีหย่งหนิงถูกจักรพรรดิส่งไปฝึกในค่ายทหารตั้งแต่ยังเยาว์วัย ไม่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษ ต้องต่อสู้ฆ่าฟันศัตรูตั้งแต่ยังเด็ก นั่นคือการเข่นฆ่าศัตรูนับหมื่นที่คลานออกมาจากทะเลเลือด!"

"แม้ว่าองค์ชายจะมีอำนาจ แต่เหวินเทียนหลี่ผู้นี้ก็ถูกส่งไปยังสถาบันเทียนเต๋าในทวีปกลางตั้งแต่เด็กเช่นกัน ถึงเราจะไม่ค่อยรู้เรื่องนี้มากนัก แต่เขาอาจมีดีอะไรซ่อนอยู่ก็เป็นได้"

ไม่สนใจเสียงสนทนาของผู้คน เต๋าซุนมองไปที่คนทั้งสองบนเวที พวกเขายืนประจันหน้ากัน ออร่ารอบตัวเริ่มแผ่ขยายออกไป ทั้งคู่อยู่ในระดับ 6 แต่รัศมีที่แผ่ออกมานั้นแตกต่างกัน

รัศมีของเหวินเทียนหลี่ดูลึกลับกว่า ออร่าสีฟ้าส่องประกายรอบกาย บางครั้งพวยพุ่ง บางครั้งก็รวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อน

ส่วนจีหย่งหนิงนั้น ออร่าสีแดงฉานราวกับโลหิตแผ่ออกมาจากร่าง ใบหน้าดุดัน แววตาแข็งกร้าว เปี่ยมไปด้วยจิตสังหารและหมอกโลหิต

เหวินเทียนหลี่ค่อยๆ ชักดาบสีเขียวสามฟุตออกมาจากฝัก ดาบวาดเป็นสามคมกลางอากาศ พุ่งตรงไปยังจีหย่งหนิง

จีหย่งหนิงสวมเสื้อคลุมสีดำที่พลิ้วไหวไปตามการเคลื่อนไหวของดาบ มือทั้งสองกำแน่น ออร่าสีแดงฉานพวยพุ่งออกมา

หมัดและดาบปะทะกัน เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ทั้งสองฝ่ายดูเหมือนจะเสมอกัน

มือขวาของจีหย่งหนิงกลายเป็นหมัด คว้าดาบของเหวินเทียนหลี่ไว้แน่น มือซ้ายซัดเข้าใส่เหวินเทียนหลี่อย่างรวดเร็ว

เสียง "เปรี้ยง!" ดังสนั่น

เหวินเทียนหลี่หรี่ตาลงเล็กน้อย ดาบในมือสั่นสะเทือนด้วยพลังดาบอันแข็งแกร่ง สะบัดมือขวาของจีหย่งหนิงออก ก่อนจะถอยหลังอย่างรวดเร็ว

"ดูเหมือนองค์ชายจีจะได้เปรียบในการปะทะครั้งแรก" เสียงกระซิบดังขึ้นจากด้านล่าง

หลังจากการปะทะครั้งนี้ เหวินเทียนหลี่ก็ไม่ต้องการทดสอบอะไรอีกต่อไป