ตอนที่ 21 ยันต์กายาเหล็ก
ตอนที่ 21 ยันต์กายาเหล็ก
ฟุ่บ—
สายลมกรรโชกแรงจากที่ไกลพัดมา ชายชราผู้สวมชุดคลุมสีเทาปรากฏตัวพร้อมกับพลังวิญญาณรุนแรงขวางทางเยี่ยหานไว้
สายตาที่เย็นเยียบราวกับใบมีดของเขาจ้องมองเยี่ยหานด้วยความเหี้ยมเกรียม ดุจดังหมาป่าที่มองลูกแกะผู้ไร้หนทางหนี
ชายชราผู้นี้คือหลิวสือผู้อาวุโสลำดับที่สี่ของตระกูลหลิว
พลังวิญญาณที่แผ่ออกมาจากร่างของเขาทรงพลังยิ่งนัก บ่งบอกว่าเขาได้ก้าวเข้าสู่ระดับทะเลจิตวิญญาณขั้นปลายแล้ว
เยี่ยหานถอยหลังออกมาเล็กน้อย คิ้วขมวดแน่น แววตาแฝงความระวังตัวอย่างเงียบงัน
“เจ้าเด็กน้อย ข้าขอแนะนำให้เจ้ายอมแพ้โดยดี ไม่เช่นนั้นหากข้าลงมือ เจ้าคงจะต้องทนทุกข์ทรมานแน่”
เสียงของหลิวสือแหบพร่าและเย็นชา ราวกับมีก้อนเสลดติดอยู่ในลำคอ
“หมาเฒ่าเอ๋ย ข้าแค่กลัวว่าเจ้าจะไม่มีความสามารถ!”
ตูม—
เยี่ยหานกำหมัดทั้งสองแน่น พลังวิญญาณสีทองอ่อนพลันระเบิดออกจากร่าง ห่อหุ้มร่างกายของเขาไว้อย่างแน่นหนา คล้ายกับเกราะทองคำ
“ไอ้เด็กบัดซบกล้าหยามข้า! เช่นนั้นเจ้าหาที่ตายเอง!”
หลิวสือแค่นเสียงเยาะเย้ย คิดในใจว่าเด็กหนุ่มเช่นนี้กล้าท้าทายเขา นี่มันบ้าไปแล้ว!
ทันใดนั้นร่างในชุดคลุมสีเทาพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเหมือนลูกศรที่ถูกยิงออกไป
ฝ่ามือที่แห้งเหี่ยวของเขาพลันปรากฏแสงทองคำเปล่งประกายห่อหุ้มฝ่ามือ ทำให้มันดูราวกับฝ่ามือทองคำเจิดจ้า
“ฝ่ามือเทพวานร… ตายซะ!”
ฟุ่บ—
หลิวสือทะยานขึ้นฟ้า ฝ่ามือขวาฟาดลงมาที่เยี่ยหานพลังวิญญาณแปรเปลี่ยนเป็นรอยฝ่ามือสีทองขนาดใหญ่หลายเมตร พุ่งเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง
นี่คือวิชาวิญญาณระดับเจ็ดของตระกูลหลิว!
“มังกรดูดกลืน!”
ฮือฮา~
เยี่ยหานภายในร้องเรียก พลังจากจุดตันเถียนพลันกู่ก้องเหมือนเสียงมังกรโบราณ พลังวิญญาณอันมหาศาลหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา
ตูม!
ในพริบตาระดับพลังของเขาเพิ่มพูนขึ้นอย่างรวดเร็ว
“เกิดอะไรขึ้น? ระดับทะเลจิตวิญญาณขั้นกลาง?!”
ดวงตาที่ขุ่นมัวของหลิวสือเปล่งประกายด้วยความตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่าเยี่ยหานจะมีวิชาเร้นลับที่สามารถเพิ่มพูนพลังอย่างรวดเร็วเช่นนี้
นอกจากนี้แม้ว่าอายุยังน้อย แต่ระดับพลังกลับทัดเทียมกับเขาแล้ว!
ในใจของหลิวสือปรากฏความคิดอันโหดร้าย เขาจะปล่อยเด็กคนนี้ไปไม่ได้! มิฉะนั้นจะกลายเป็นภัยร้ายแรงในอนาคต!
หลังจากพลังเพิ่มพูนขึ้นอย่างรวดเร็ว มือของเยี่ยหานพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนเหล็กเผา และพลังวิญญาณที่ร้อนแรงถูกบีบอัดเข้าสู่ฝ่ามืออย่างบ้าคลั่ง
เสียงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ ดวงอาทิตย์สีแดงเจิดจ้าปรากฏขึ้นจากฝ่ามือของเขา ลอยขึ้นสู่อากาศ
“ฝ่ามือสุริยันผลาญฟ้า!”
ตูม!
ดวงอาทิตย์ร้อนแรงนั้นพุ่งออกไปด้วยเสียงอันเกรียวกราว มุ่งหน้าปะทะกับวิชาฝ่ามือเทพวานร ท่ามกลางสายตาที่จับจ้องของผู้คน
บึ้ม!
การปะทะกันของพลังอันแข็งแกร่งทั้งสองส่งเสียงดังก้อง สายลมพัดกรรโชกแรงจากคลื่นพลังสีทองที่แผ่กระจายไปทั่วท้องฟ้า
แรงกระแทกของวิชาวิญญาณทั้งสองทิศทางผลักทั้งเยี่ยหานและหลิวสือถอยหลังไปคนละสิบกว่าก้าว
“นี่มันฝ่ามือสุริยันผลาญฟ้า?!”
ดวงตาของหลิวสือเบิกกว้าง รู้ได้ทันทีว่าเยี่ยหานต้องขโมยวิชาวิญญาณระดับสูงของตระกูลหลิวจากหลิวหมิงมาอย่างแน่นอน!
“เจ้าสมควรตาย!”
หลิวสือกัดฟันแน่น ความโกรธพุ่งพล่านในใจ ไม่คาดคิดว่าแม้กระทั่งวิชาวิญญาณชั้นยอดของตระกูลยังถูกเยี่ยหานขโมยไป
ความโหดเหี้ยมในจิตใจของเขาเพิ่มขึ้นทันใด!
แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าการที่หลิวหมิงแพ้ให้กับเยี่ยหานนั้นมีเหตุผลบางอย่าง
แม้ว่าเขาจะมีระดับพลังสูงกว่าเยี่ยหานหนึ่งขั้น แต่ในการปะทะพลังเมื่อครู่นี้ เขากลับไม่ได้เปรียบอะไรเลย
“เด็กคนนี้ฝึกวิชาอะไรกันแน่? ถ้าข้าได้มันมาบางทีข้าก็อาจจะสามารถทะลวงสู่ระดับจิตวิญญาณพิสุทธิ์ได้”
หลิวสือรู้สึกตื่นตะลึงอยู่ในใจ ขณะเดียวกันความโลภก็เริ่มปรากฏในสายตา
“หึ!”
หลิวสือแค่นเสียงเย็นชา พร้อมกับใช้วิชาวิญญาณที่ทำให้ร่างกายของเขาเคลื่อนที่ราวกับภูตผี แล้วฝ่ามือของเขาก็ปรากฏพลังสีดำออกมา ก่อนจะฟาดออกไป
“ฝ่ามือพายุคลั่ง!”
ตูม!
ลมฝ่ามืออันน่าสะพรึงพัดกรรโชกผ่านอากาศ มุ่งตรงไปยังอกของเยี่ยหานอย่างไร้ความปรานี วิชาวิญญาณนี้ไม่ด้อยไปกว่าวิชาฝ่ามือเทพวานรแม้แต่น้อย
ทว่าเยี่ยหานพลิกตัวอย่างรวดเร็ว กระโดดลอยขึ้นกลางอากาศก่อนจะพลิกกลับมายืนอยู่ด้านหลังของหลิวสือฝ่ามือของเขาตีผิดพลาด ทำให้พื้นที่ว่างเปล่าที่โดนการโจมตีสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
สายตาอันคมกริบของหลิวสือเหลือบมองไปด้านหลังอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะหันกลับมาทันที พลังกดฝ่ามือที่รออยู่แล้วระเบิดออกอีกครั้ง ปะทะกับเยี่ยหานอย่างดุเดือด
ปัง! ปัง! ปัง!
การโจมตีของเขาบางครั้งก็รวดเร็วและบางครั้งก็เจ้าเล่ห์ ดุจดังฝนที่โปรยลงมาไม่หยุดหย่อน ทุกการโจมตีล้วนแฝงด้วยความรุนแรงและอำมหิต
ลมฝ่ามือพัดผ่านอากาศส่งเสียงหวีดหวิว!
การต่อสู้ระยะประชิดของทั้งคู่เป็นไปอย่างอันตราย ทุกกระบวนท่าเต็มไปด้วยความเสี่ยงต่อชีวิต หากพลาดเพียงนิดเดียวอาจถูกปลิดชีพด้วยฝ่ามือของฝ่ายตรงข้ามได้ทันที!
แต่ถึงอย่างนั้นเยี่ยหานอาศัยสัญชาตญาณการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมของเขา หลบหลีกการโจมตีอันน่ากลัวหลายครั้งได้สำเร็จ
“ข้าจะดูว่าเจ้าจะทนได้นานแค่ไหน ถึงอย่างไรระดับพลังของข้าก็สูงกว่าเจ้า หากผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เจ้าก็ต้องพ่ายแพ้แน่!”
หลิวสือกล่าวเสียงเย็นชา แม้ปากจะพูดเช่นนั้นแต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความตกใจ เพราะการต่อสู้ของเยี่ยหานกลับราวกับมีประสบการณ์ที่แก่กล้ายิ่งกว่าเขาเสียอีก!
เมื่อได้ยินคำพูดของหลิวสือคิ้วของเยี่ยหานก็ขมวดเล็กน้อย เขารู้ดีว่าหลิวสือต้องการถ่วงเวลา รอจนกระทั่งพลังวิญญาณของเขาหมดลงแล้วจึงค่อยโจมตีอย่างหนัก
“ดูเหมือนว่าข้าคงต้องจบการต่อสู้โดยเร็วแล้ว!”
ปัง!
เยี่ยหานปะทะฝ่ามือกับหลิวสือพลังที่สะท้อนจากการปะทะส่งผลให้เขาถอยออกไปหลายสิบเมตร
ทันใดนั้นในฝ่ามือของเขาปรากฏยันต์ใบหนึ่งขึ้นมา เขารีบใส่พลังวิญญาณลงไปในยันต์อย่างรวดเร็ว
“ยันต์กายาเหล็ก!”
ฟุ่บ—
ยันต์สีเหลืองหม่นระเบิดแสงออกมา กลายเป็นพลังอันมหาศาลซึมซับเข้าสู่ร่างกายของเขา
เพียงชั่วพริบตา ผิวหนังของเยี่ยหานกลายเป็นสีทองราวกับถูกเคลือบด้วยทองคำ และยังปรากฏลวดลายสีทองแปลกประหลาดบนกล้ามเนื้อของเขาอีกด้วย
ในขณะนั้น เยี่ยหานรู้สึกว่าร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ ราวกับไม่มีอาวุธใดสามารถทะลุผ่านได้ และน้ำไฟก็ไม่อาจทำอันตรายเขาได้เช่นกัน!
“หืม?”
ไม่ไกลนัก หลิวสือมองเห็นการเปลี่ยนแปลงของผิวหนังเยี่ยหานจึงขมวดคิ้วทันที สัมผัสถึงความไม่ชอบมาพากลในสถานการณ์นี้ และกล่าวเสียงหนัก
“ถ้าปล่อยให้ช้ากว่านี้ สถานการณ์จะเปลี่ยนแน่!”
“มือปีศาจแห่งแดนมรณะ!”
ฟุ่บ—
กลุ่มควันสีดำพวยพุ่งออกจากร่างกายของหลิวสือทำให้ฝ่ามือของเขากลายเป็นสีดำสนิท พร้อมกับเกล็ดสีดำบาง ๆ ปรากฏขึ้นบนมือ
กลุ่มควันสีดำนี้คือพิษสังหารร้ายแรง!
หากถูกมือภูตนี้โจมตีเข้าไป พิษร้ายจะเข้าจู่โจมถึงหัวใจภายในไม่กี่ชั่วโมงและคร่าชีวิตในที่สุด!
ตูม—
สายตาของหลิวสือเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและโกรธแค้น ฝ่ามือที่ห่อหุ้มด้วยควันพิษพุ่งตรงไปยังหัวใจของเยี่ยหานอย่างไม่ปรานี
ทว่าเยี่ยหานกลับไม่หลบหนีแม้แต่น้อย เขายืนนิ่งไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว
“เจ้านี่รนหาที่ตายจริง ๆ!”
หลิวสือหัวเราะเย้ยเยาะในใจไม่หยุด แม้แต่ผู้มีพลังระดับจิตวิญญาณพิสุทธิ์ก็ยังต้องระวังตัวเมื่อเจอกับวิชานี้
แต่ทว่าเด็กคนนี้กลับไม่คิดจะหลบหรือป้องกันใด ๆ
นี่มันเท่ากับวิ่งเข้าหาความตายโดยแท้!
ตึง—
“อะไรนะ?!”
ในวินาทีถัดมา ดวงตาของหลิวสือหดแคบลงทันที
ฝ่ามือของเขาที่กระแทกลงบนร่างของเยี่ยหานกลับรู้สึกราวกับชนเข้ากับหินผาแข็งแกร่ง เสียงที่เกิดขึ้นดังกังวานเหมือนโลหะปะทะกัน
ไม่เพียงแค่เยี่ยหานไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย แต่กระทั่งพิษร้ายในฝ่ามือของหลิวสือก็ไม่มีผลใด ๆ เลย!
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”
ความหวาดหวั่นพลันเข้าครอบงำใจของหลิวสือ ร่างกายของเด็กคนนี้ทำไมถึงได้แข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ มันราวกับร่างกายของเขากลายเป็นเกราะทองคำที่ไม่มีวันพังทลายได้!
“ยันต์กายาเหล็กทรงพลังจริง ๆ”
เยี่ยหานกำหมัดแน่น ร่างกายของเขาในตอนนี้แข็งแกร่งราวกับศิลา ไม่ว่าจะเป็นดาบวิญญาณระดับเก้าก็ไม่อาจทิ้งรอยขีดข่วนบนร่างกายของเขาได้!
ในขณะที่หลิวสือกำลังตกตะลึงและเสียสมาธิอยู่นั้น เยี่ยหานรีบเร่งรวบรวมพลังวิญญาณภายในร่างกายของเขา แล้วสูดลมหายใจอย่างหนักหน่วง
"วิชาวิญญาณระดับเจ็ด พยัคฆ์สวรรค์คำรามทลายทอง!"
โฮก——
เสียงคำรามของราชสีห์ดังสนั่น พลังเสียงอันโหดเหี้ยมแผ่กระจายออกมาเป็นคลื่นลมไร้ลักษณ์พุ่งตรงเข้าหาหลิวสือ
“บ้าเอ๊ย!”
สีหน้าของหลิวสือเปลี่ยนไปทันที แต่พลังเสียงนั้นเร็วเกินไป เกือบจะพุ่งกระแทกร่างของเขาในทันที
ตูม—
ในพริบตาเดียวหลิวสือถูกคลื่นเสียงกระแทกจนเลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ด ร่างกายสั่นสะท้านราวกับวิญญาณจะถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ร่างทั้งร่างของเขากลิ้งตกลงไปไกลหลายสิบเมตร!
พรวด—
หลิวสือกระอักเลือดคำโตออกมา ราวกับหมาที่ตายแล้วนอนคว่ำอยู่กับพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด สายตาที่มองไปยังเยี่ยหานเต็มไปด้วยความหวาดกลัว...