(ฟรี) บทที่ 456 (ฟรี)
(ฟรี) บทที่ 456 (ฟรี)
“ตูม———!!!”
ในป่า
เผ่าแมลงหลายสิบตัวเพิ่งจะพุ่งออกมา
ลำแสงที่ตกลงมาจากท้องฟ้าก็กวาดล้างทุกสิ่ง ฉีกกระชากเผ่าแมลงจนแหลกเป็นชิ้นๆ!
สังหารในทีเดียว!
"ติ๊ง!......"
"ติ๊ง!......"
อู๋เทียนร่อนลงมาจากท้องฟ้า มองไปรอบๆ เดินไปทางเมืองของมนุษย์
เขาเตรียมที่จะลงมือกับ “ภูเขา” นั่น
แต่ข้างๆ มีเมืองของมนุษย์อยู่ บางทีอาจจะได้ข้อมูลบางอย่าง อู๋เทียนจึงตัดสินใจมาที่นี่ก่อน
“กึก———!”
“กึก กึก!”
“กึก———!”
ม้าตัวแล้วตัวเล่าค่อยๆวิ่งสวนเขา ออกห่างจากที่นี่อย่างรวดเร็ว
อู๋เทียนมองไปรอบๆ เดินไปพลางสังเกตการณ์
เขาพบว่ายิ่งใกล้เมือง คนก็ยิ่งเยอะ!
ดูเหมือนว่า มนุษย์เหล่านี้รวมตัวกัน ไม่ใช่เพราะวิกฤตชีวิต
“แปลกจริงๆ!” อู๋เทียนเกิดข้อสงสัย
แต่หลี่ฉิงลู่กลับตาเป็นประกาย ยื่นหน้าเข้ามากระซิบกับเขา “พี่ใหญ่ หรือว่าพวกเขาจะมาฟาร์มคะแนนกับค่าสังหารที่นี่?”
คล้ายประกายบางอย่างวาบผ่านแววตา อู๋เทียนหยุดฝีเท้า ทันใดนั้นก็เข้าใจ!
จริงด้วย!
ก่อนหน้านี้เขามองจากมุมมองของตัวเอง ที่ว่าภูเขาแมลง สำหรับเขามันก็แค่เหยื่อ
แต่สำหรับมนุษย์เหล่านี้ มันคือปัญหาที่ใหญ่คับฟ้า!
“มิน่าล่ะ พวกเขามาฟาร์มคะแนนกันนี่เอง” อู๋เทียนเลิกคิ้ว เกิดความคิดบางอย่างขึ้นในใจ
ถ้าต้องแย่งกับคนมากมายแบบนี้ .. งั้นไปดีกว่าไหม?
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังคิด ก็มีเสียงดังขึ้น
ชายคนหนึ่งที่กำลังขี่ม้าอยู่ เห็นเขา ก็ตะโกน “พี่ชายซวนผู่!”
ได้ยินดังนั้น อู๋เทียนก็เงยหน้าขึ้นมอง
เห็นคนกลุ่มหนึ่งที่สวมชุดเกราะโบราณ กำลังวิ่งเข้ามาอย่างมีความสุข!
เป็นเหมิงฮู่ และคนอื่นๆ ที่เขาเคยเจอ!
“พี่ชายซวนผู่ ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่?” เหมิงฮู่ตื่นเต้นมาก
จากนั้นก็หันไปมองหลี่ฉิงลู่ แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าพิเศษอะไร พูดกับอู๋เทียนว่า “หลังจากที่เราจากกัน ข้าก็คิดถึงพี่ชายซวนผู่มาโดยตลอด ครานี้มีวาสนาได้เจอกัน พวกเราต้องนอนคุยกันให้หนำใจ”
นอนคุยกัน....
อู๋เทียนหน้ากระตุก ถึงแม้ว่าเขารู้ความหมายว่าคำนี้ ไม่ได้มีอะไรแอบแฝง
แต่เพราะอยู่ในยุคข้อมูลข่าวสารจินตนาการล้ำเลิศไปไกล เลยคิดเลยเถิดไปหน่อย
ดังนั้นอู๋เทียนจึงปฏิเสธทันที “ขอผ่านดีกว่า พอดีฉันมาที่นี่เพราะมีธุระ!”
“หา? งั้นหรือ น่าเสียดายจัง” เหมิงฮู่บ่นอย่างเสียดาย ก่อนถอนหายใจ “พี่ชายซวนผู่แข็งแกร่งมาก ครั้งที่แล้วที่เจอกัน ท่านช่างเป็นอัจฉริยะที่หาตัวจับยาก!”
“หลังจากมาถึงเมืองฮั่นไห่ ข้าถึงรู้ว่าไม่ใช่ทุกคนที่กล้าต่อสู้กับร่างอดีตและอนาคต มนุษย์กว่าแสนคนในเมืองฮั่นไห่ มีแค่ไม่กี่คนที่เคยกล้าต่อสู้กับร่างอดีตและอนาคต แถมยังพ่ายแพ้!”
“คงจริงที่คนอื่นพูด ต้องเป็นอัจฉริยะที่หาตัวจับยาก ถึงจะสามารถต่อสู้กับตัวเองได้!”
ได้ยินดังนั้น ทหารแคว้นฉิน คนอื่นๆ ก็พยักหน้า
พวกเขายังหนุ่ม ดังนั้นปกติมักทำตัวเย่อหยิ่งจองหอง
แต่ในตอนนี้ พวกเขากลับมองอู๋เทียนด้วยสายตาชื่นชมและนอบน้อม ทำให้อู๋เทียนอดเขินไม่ได
“อ้อจริงสิ พี่ชายซวนผู่ท่านมาที่นี่มีธุระอะไร? เพื่อตอบแทนบุญคุณครั้งที่แล้ว พวกเราพร้อมรับใช้ท่าน!” เหมิงฮู่พูดขึ้น
เมื่อทหารคนอื่นๆ ได้ยิน ก็พากันเห็นด้วย!
“ใช่!”
“ขอแค่พี่ชายซวนผู่เอ่ยปาก ข้าพร้อมยอมทำตามทุกอย่าง!”
“พี่ชายซวนผู่ ท่านต้องการอะไร?”
“หรือว่าต้องการให้พวกเราไปล่าเผ่าแมลง?”
ได้ยินดังนั้น อู๋เทียนก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถามว่า “ก็ได้ๆ งั้นช่วยเล่าเรื่องเมืองฮั่นไห่ และภูเขานั่นให้ฟังหน่อยแล้วกัน”
“ฮ่าๆๆๆ ที่นี่มีเรื่องราวมากมาย!” เหมิงฮู่หัวเราะเบาๆ พูดว่า “ที่นี่ ถูกสร้างขึ้นเมื่อครึ่งเดือนก่อน โดยมีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งเสนอให้ทุกคนร่วมมือกันสร้างเมืองแห่งนี้ ชื่อว่า ฮั่นไห่!”
“ส่วนภูเขาแมลงนั่น ก็คือสมบัติของพวกเรา!”
“ข้างในมีราชินีแมลงระดับลอร์ด และราชินีแมลงระดับวีรบุรุษ ในทุกๆวัน พวกมันคอยวางไข่สร้างกองทัพคลื่นแมลง!”
เหมิงฮู่เผยยิ้ม แล้วพูดว่า “ที่บอกว่าเป็นสมบัติ ก็เพราะว่าคลื่นกองทัพแมลงแม้แข็งแกร่ง แต่พวกเรายังพอต้านไหว ดังนั้น พวกเราก็เลยมาอยู่ที่นี่ ทุกคนสามารถสะสมคะแนนมากมายทุกวัน!”
หลี่ฉิงลู่เดาถูกจริงๆด้วย!
อู๋เทียนหน้ากระตุก จู่ๆก็เกิดรู้สึกจนใจ.....
โจทย์การสอบปลายภาคครั้งนี้ คือ หยุดภัยพิบัติทำลายล้างโลก!
แต่ให้ตาย ตอนนี้มีคนเริ่มหาช่องโหว่ แอบฟาร์มคะแนนแล้ว......