บรรลุมรรคาด้วยวิชาบำเพ็ญคู่ ตอนที่ 7 [18+]
บรรลุมรรคาด้วยวิชาบำเพ็ญคู่ ตอนที่ 7 [18+]
[18+]
หลี่เหลียนพาเสี่ยวฟางไปที่บ้านของนาง ยังไม่ทันที่จะปิดประตูดี หลี่เหลียนก็ถูกเปลื้องผ้าจนเปลือยเปล่าแล้ว นี่ไม่ใช่กระบวนการฝึกฝน แต่เป็นกระบวนการของความรักอันเร่าร้อน หลังจากแยกทางกัน นางก็ไม่สามารถหยุดคิดถึงเขา และเขาก็ไม่สามารถหยุดคิดถึงนางได้เช่นกัน
เขาอุ้มนางขึ้นวางพาดบนต้นขา ขณะที่ขาของนางโอบรอบเอวของเขาไว้ เขาอุ้มนางไปที่ห้องของนางขณะที่พวกเขาจูบกันอย่างดูดดื่ม รู้สึกถึงสัมผัสของลิ้นอันคุ้นเคยของกันและกัน ราวกับว่าพวกเขาเป็นคู่รักที่ห่างหายกันไปนานแล้วกลับมาพบกันอีกครั้ง มือของนางไล้ไปตามเส้นผมของเขา เกิดความรู้สึกจั๊กจี้ขึ้นระหว่างนิ้วของนาง หลังจากที่เขาวางนางลง เขาก็เริ่มถอดเสื้อผ้าออกเช่นกัน มือของนางค่อยๆลากขึ้นไปสัมผัสกล้ามเนื้อทุกส่วนบนร่างกายอันกำยำของเขา กลิ่นอันโดดเด่นของเขาทำให้นางเฝ้ารอคอย นางเริ่มรู้สึกว่าริมฝีปากด้านในของนางชุ่มชื้นจนคล้ายราวกับว่านางเป็นสุนัขที่ได้ยินเสียงกระดิ่งภายใต้ฝึกสอน
“ทำกับข้าเหมือนครั้งที่แล้วสิ” นางเอ่ยอย่างไม่เอียงอาย
เสี่ยวฟางยิ้มอย่างมีเสน่ห์และตัดสินใจตอบด้วยวาจาที่คุ้นเคย
"แน่นอนอยู่แล้ว"
เสี่ยวฟางสอดกระบี่เนื้อเข้าไปในถ้ำของนาง และน้ำผลไม้ก็รั่วไหลออกมาพร้อมกับเสียงครวญครางของนาง นางคว้าผ้าปูที่นอนทั้งบิดและดึงมันขณะที่เขาเจาะทะลวงเข้าไปในร่างกายของนาง
“อืม อย่างที่ข้าจำได้เป๊ะๆ” นางคิดขณะจิตใจของนางค่อยๆว่างเปล่า
แตกต่างจากครั้งก่อน เขาไม่ได้พยายามทำให้นางพ่ายแพ้ต่อกระบี่เนื้อของเขา ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องผลักดันอะไรไกลเกินไป เขาละความคิดของเขาออกจากจุดหวานด้านล่างของนางและแทนที่ด้วยการลูบไล้ร่างกายของนางจนพอใจ ทุกผิวกาย ทุกจุดสงวน ทุกตารางนิ้วของผิวหนังของนางถูกสำรวจโดยไม่ว่างเว้นจุดใดไว้ ชั่วขณะนั้นนางก็กลายเป็นของเขา และนางก็สารภาพรักกับเขาเช่นนั้น
หลังจากร่วมรักกันเกือบชั่วโมง นางก็พูดขึ้นในที่สุด “เสี่ยวฟาง เสี่ยวฟาง รอสักครู่ ข้าอยากลองอะไรบางอย่าง”
เขาแปลกใจแต่ก็ตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน ราวกับได้เห็นเด็กจับตะเกียบเป็นครั้งแรก
นางมีเหงื่อออกทั่วตัว แต่ส่วนใหญ่ผุดขึ้นที่หน้าอกและหน้าผากของนาง การที่มันก่อตัวเป็นหยดน้ำรอบๆปรางแก้มของนางทำให้ใบหน้าของนางเปล่งประกายงดงามยิ่งขึ้น หลังจากทัดผมไปข้างหนึ่งแล้ว นางก็เริ่มเป็นฝ่ายเข่นฆ่าบ้าง ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขามักจะเป็นคนที่ใช้เคล็ดวิชาทุกชนิดกับสตรีที่แตกต่างกัน นี่เป็นครั้งแรกที่มีสตรีเป็นฝ่ายรุกใส่เขา
นางกดเขาลงไปนอน ก่อนที่นางจะขึ้นมานั่งอยู่บนตัวเขา นางสูดหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเริ่มขยับตัวเล็กน้อย แต่ทันทีที่ของสิ่งนั้นสอดใส่เข้ามา นางก็หลับตาแน่นและเกือบจะร้องครางออกมา นางลืมตาขึ้นและเห็นเสี่ยวฟางกำลังยิ้มกลั้นหัวเราะโดยเอามือช้อนไว้หลังศีรษะ เขามองนางแบบเดียวกับที่เขามองมือสมัครเล่นตัวน้อยที่น่ารัก แต่แฝงไปด้วยการให้กำลังใจ
เมื่อเห็นเช่นนั้น แววตาแห่งความมุ่งมั่นก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของนาง และสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง นางเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งแต่ก็หยุดลง จากนั้นอีกสักพักก็หยุดอีกครั้ง คราวนี้นางเกือบจะถึงจุดสุดยอดแล้ว
“นี่เป็นครั้งแรกของเจ้า และข้าก็ไม่ใช่ไก่อ่อนที่จะมาปราบลงง่ายๆ” เสี่ยวฟางพยายามทำให้นางรู้สึกดีขึ้น อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาพยายาม นางก็เคลื่อนไหวต่อไปโดยไม่มีทีท่าจะหยุด นางเร่งความเร็วขึ้นอย่างช้าๆ และหายใจหอบจากทุกแรงกระแทก ดวงตาของเสี่ยวฟางเบิกกว้าง “เจ้า... เจ้ากำลังทำมันจริงๆ” เขาเอ่ยอย่างไม่อาจทำใจไม่เชื่อ
ในที่สุดนางก็ตกอยู่สภาพอันร้อนแรงขณะที่นางรักษาจังหวะไว้ ไม่นานนางก็เริ่มน้ำตาไหล น้ำตาไหลเพราะมันรู้สึกสุดยอดมาก แต่ส่วนใหญ่เป็นเพราะในที่สุดนางก็สามารถทำให้เสี่ยวฟางรู้สึกดีได้เช่นกัน
“อย่าเสียสมาธิ มันยังดีไม่พอ” นางเอ่ยในใจ พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ทำให้จังหวะติดขัด นางกัดริมฝีปากพลางเค้นคลึงภูเขาแฝด และบีบนวดมันเข้าหากัน
ดวงตาของเสี่ยวฟางปิดแน่น และในที่สุดมือของเขาก็ตกมาอยู่ข้างกาย คล้ายกำลังพยายามดิ้นรนที่จะต้านทานไม่ให้คว้าก้นกลมกลึงที่ดีดขึ้นลงอย่างไม่อาจต้านทานของนาง เขาแทบจะลืมไปเลยว่าน้องชายของเขากำลังถูกหนีบโดยเกี๊ยวอุ่นร้อนที่เด้งขึ้นลงอย่างน่ายินดี มือของเขาได้กำเอาไว้แน่น
หลี่เหลียนมองเสี่ยวฟาง ด้วยความประหลาดใจ เขาดูราวกับว่าเขากำลังจะถึงจุดสุดยอดในไม่ช้า สิ่งนี้ทำให้นางตื่นเต้น
“ข้าทำได้ เขาเกือบจะเสร็จแล้ว ใกล้แล้ว!” นางกรีดร้องในหัว ตอนนี้ร่างกายของนางอยู่ห่างจากการถึงจุดสุดยอดเพียงไม่กี่วินาที นางไม่ได้ขย่มขึ้นลงอีกต่อไป แต่กลับถูไถเขาอย่างเกรี้ยวกราด และเคลื่อนไหวเร็วขึ้นกว่าที่เคยเป็นมา ในความพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะทำให้เขาครางของนาง นางกรีดร้อง
“เสี่ยวฟาง เร็วเข้า!”
“อ๊า~ เร็วเข้า!”
“แตกในข้าสิ! ข้าทนไม่ไหวแล้ว!”
"อ๊า~!!"
ทันใดนั้น ด้วยเสียงเรียบแต่สูงปรี๊ด คำพูดสุดท้ายของนางราวกับกำลังอ้อนวอน
"แตกในใส่ข้า"
นางกำลังจะถึงจุดสุดยอดจริงๆแล้ว นางกำลังถึงจุดสุดยอดแล้ว แม้จะอยู่ในสภาพนั้น แต่ร่างกายของนางก็ยังคงเคลื่อนไหวโดยไม่รู้ตัว ถ้ำสวรรค์ของบีบตัว และน้ำรักของนางก็ไหลออกมาขณะที่นางกำลังจะขย่มเป็นครั้งสุดท้าย
แทบจะทันทีที่คำพูดออกจากริมฝีปากของนาง เสี่ยวฟางก็ร้องออกมา
"อ๊า!"
[ กระบี่เนื้อทะลวงสวรรค์ ]
เอวของเขาดันขึ้นสุดแรงจนก้นของเขาไม่ติดเตียงอีกต่อไป ในตำแหน่งนั้น ปราณหยางของเขาไหลเข้าสู่ร่างกายของนางอย่างต่อเนื่องไม่มีสิ้นสุดเหมือนธารน้ำที่ไหลเชี่ยว ในที่สุดมือของเขาก็จับก้นของนางแล้วบีบ จากนั้นจึงดึงนางกระแทกลงบนกระบี่เนื้อของเขา เขาปลดปล่อยปราณหยางออกมามากขึ้นกว่าเดิม เพราะเป็นครั้งแรกที่เขาถึงจุดสุดยอดอย่างแท้จริง กระบี่เนื้อของเขากระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ ในขณะที่มันถ้ำสวรรค์ที่กำลังถึงจุดสุดยอดของนางถูกตอดรัดแน่น
................
จากมุมมองของเสี่ยวฟาง มันยากที่จะบอกว่าใครถึงจุดสุดยอดก่อน พวกเขาแทบจะเสร็จพร้อมกัน
ในที่สุดเสี่ยวฟางก็เริ่มสูดหายใจเฮือกใหญ่เพื่อผ่อนคลายตัวเอง หลี่เหลียนยังคงสั่นกระตุกราวกับนางยังคงอารมณ์ค้าง
“เสี่ยวฟาง ข้าทำให้เจ้ารู้สึกดีใช่ไหม?” นางหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ
เสี่ยวฟางลุกขึ้นนั่งและจูบนางโดยไม่ทันตั้งตัวจนกระทั่งร่างกายของนางหยุดกระตุก
“เจ้าน่าทึ่งมาก” เขากล่าว นางยิ้มเหมือนเด็กหญิงที่ทำบางสิ่งสำเร็จ
พวกเขามีเวลาทั้งคืน นางยังไม่พอใจ นางต้องการให้วันนี้ถูกสลักลึกไว้ในกระดูกของนาง คืนที่พวกเขาจะได้อยู่โดยปราศจากสิ่งรบกวนใดๆ ในคืนที่พวกเขาทั้งคู่สามารถปลดปล่อยอารมณ์ได้อย่างเต็มที่
นางเริ่มร่วมรักรอบสอง นางจับจังหวะของนางได้แล้ว
“เสี่ยวฟาง เรามาทำกันอีกเถอะ ตอนนี้ข้าจับหลักแล้ว เจ้าไม่ต้องอดกลั้นอีกต่อไป” นางกล่าวด้วยความมั่นใจ
ทว่าทันทีที่สิ้นเสียงของนาง ร่างกายของนางก็เดินโอนเอนจากการแทงเพียงครั้งเดียว มันทำให้นางสูดหายใจเสียงดังจนเกือบจะฟังดูเหมือนเสียงกรีดร้องแผ่วเบา นางทรุดตัวลงบนหน้าอกของเขาทันที เกือบจะถึงจุดสุดยอด มือของเขาบีบคลึงกระต่ายหยกของนางอย่างรุนแรงจนทำให้นางเกือบจะแตก ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็ดันเอวขึ้นไป
"อ๊าาาาา~"
เสียงครวญครางของนางกระเส่าเสียจนทำให้เขาอยากจะจับกดนางอีกครั้ง แต่เขาสังเกตเห็นว่านางหยุด เขาก็หยุดลงเช่นกัน
“อา ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะ-” เสี่ยวฟางพูดเขาคิดว่าเขาขัดจังหวะอารมณ์ของนาง
“ไม่หรอก ไม่ใช่อย่างนั้น รู้สึกดีจริงๆ” นางเอ่ยภายใต้เสียงหอบหายใจ
“ข้าอยากจะฝึกสิ่งนี้อีกครั้ง แต่ตอนนี้ได้โปรดเถอะ ข้าอยากจะรู้สึกแบบนั้นอีกครั้ง” นางแทบจะอ้อนวอน
"เข้าใจแล้ว"
ด้วยเหตุนี้เสี่ยวฟางจึงเริ่มการฝึกฝนโดยใช้ร่างกายของนางตลอดทั้งคืน เขาเริ่มกระแทกถ้ำสวรรค์ของนาง และร่วมรักกับนางไปทั่วบ้าน นางส่งเสียงครวญครางออกมาด้วยความยินดีที่ไม่อาจเข้าใจได้
"แรงขึ้นอีก"
"ใช่ ใช่ แบบนั้นแหละ"
“แบบนี้แหละ อ๊าอ๊าอ๊า~”
ถ้ามิใช่เพราะบ้านของนางกันเสียง ป่านนี้ทั่วทั้งนิกายอาจจะได้ยินเสียงการร่วมรักของพวกเขาไปแล้ว ศีรษะของนางสั่นกระตุกขณะที่นางขณะหลั่งน้ำหวานของนาง เส้นผมของนางยุ่งเหยิงไปทั่วร่างกาย แต่นั่นไม่สำคัญ ในที่สุดนางก็เป็นหยุดส่งเสียงยามเมื่อเสี่ยวฟางเริ่มกระแทกมุกเม็ดงามของนาง นางใช้มือดันพื้นที่ก่อนที่จะโดนกระแทกกระทั้นอย่างต่อเนื่องจนแขนของนางห้อยตกลง
เสี่ยวฟางกระแทกใส่นางอยู่แบบนั้นราวหนึ่งนาที โดยจับเอวนางไว้ในขณะที่เขายืน น้ำผลไม้รสหวานของนางฉีดพุ่งใส่เสี่ยวฟางและหยดไหลไปตามร่างกายของเขา ในไม่ช้านางก็เริ่มฉี่ราดใส่ตัวเอง มันก็ไหลลงมาตามขาที่ห้อยต่องแต่งของนางซึ่งสั่นเทาทุกครั้งที่ถูกกระแทก นางไม่มีอะไรให้ต้องเขินอายอีก นางแทบจะไม่สังเกตเห็นเลยด้วยซ้ำ นางรู้สึกราวกำลังตนเองกำลังอยู่ในสรวงสวรรค์ ดังนั้นสิ่งต่างๆทางโลกจึงไม่มีความหมายสำหรับนางในสภาพนั้น
ในที่สุดเสี่ยวฟางก็หลั่งปราณหยางของเขาออกมา ทันทีที่เขาหลั่ง นางก็ฟื้นจากสภาวะนั้น เขาวางนางลงบนเตียง นับเป็นเรื่องปาฏิหาริย์ที่มันยังคงแห้งอยู่ จากนั้นจึงเริ่มคลายกล้ามเนื้อให้นาง
เมื่อนางฟื้นตัวเต็มที่แล้วนางก็คว้ากระบี่เนื้อของเสี่ยวฟางสอดกลับเข้าไปในตัวนาง และลากแขนของเขามาพาดไว้บนร่างราวกับว่ามันเป็นผ้าห่ม
“เสี่ยวฟาง ข้าคิดถึงเจ้า ต่อไปนี้เจ้ามานอนกับข้าที่นี่ได้ไหม”
ในที่สุดนางก็หลับไปโดยที่กระบี่เนื้อของเขายังคงเสียบคาลึกเข้าไปในถ้ำของนาง เขากอดหน้าอกอวบอิ่มของนางไว้พลางซุกศีรษะลงบนเส้นผมที่มีกลิ่นหอมของนาง ขณะที่เขาหลับตาลงและพยายามจะหลับไปเช่นกัน
“สาวน้อย เจ้าอยากจะบ่มเพาะกับข้าในฝันของเจ้าด้วยหรือไม่?” เขาหัวเราะกับความคิดนั้น แต่ก็เก็บมันไว้เพื่อไม่ให้ปลุกสาวงามที่หลับใหลไปแล้ว
..............
..............
..............
ในขณะเดียวกัน ผู้อาวุโสที่มอบชุดคลุมใหม่ให้เสี่ยวฟางกำลังนั่งรออย่างกระวนกระวายใจอยู่นอกประตูโถงทดสอบ นางกำลังรอให้ศิษย์มาถึงมากขึ้น ทว่ากลับไม่มีใครมา
“สวัสดีผู้อาวุโสตู้ สีหน้าเจ้าดูเคร่งเครียดนะ” เสียงที่อ่อนโยนหากแต่มีอายุเอ่ยขึ้น
“ผู้อาวุโสอวี่ มีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้น ท่านช่วยตรวจสอบให้ข้าได้หรือไม่?” ผู้อาวุโสตู้ร้องขออย่างสุภาพ
“มีอะไรแปลกงั้นรึ?”
“ตั้งแต่ข้ามาที่นี่ มีศิษย์เพียงคนเดียวเท่านั้นที่ออกมา”
“อืม น่าสนใจ เขาต้องเก่งมากแน่ๆถึงผ่านการทดสอบรวดเร็วปานนี้”
“ผ่านไปกว่า 7 ชั่วโมงแล้วตั้งแต่เขาออกมา”
“7 ชั่วโมง!?” ใบหน้าสูงวัยของนางแสดงความตกใจอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับนางมาหลายสิบปี
“ผู้อาวุโสตู้ การทดสอบเพิ่งเริ่มต้นขึ้นเมื่อประมาณ 10 ชั่วโมงที่แล้วเท่านั้น ข้าทราบว่าแม้แต่ตัวเจ้าในอดีตก็ยังทำไม่ได้ นี่เป็นการทดสอบที่กำหนดเวลา 2 วัน ไม่ใช่สิ่งที่จะผ่านการทดสอบได้ภายใน 3 ชั่วโมง! ศิษย์ผู้นี้มีนามว่ากระไร?”
“ข้าไม่ได้ถามชื่อเขาไว้”
“เจ้ารู้ไหมว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?”
“ไม่ทราบเจ้าค่ะ แต่เขาควรจะพักอยู่ในเขตที่ 33”
“ข้าจะหาคนมาดูแลที่นี่ก่อน เมื่อข้ากลับมา เราไปหาเขาด้วยกัน”
ผู้อาวุโสทั้งสองได้ค้นหาทั่วทั้งเขตที่ 33 ทว่าไม่พบเขาแม้แต่เงา
