บทที่ 9 การหาคู่ 

บทที่ 9 การหาคู่

"คุณปู่คุณย่าทั้งหลาย!" ถวนถวนตะโกนขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้บรรยากาศรอบข้างเงียบลงทันที

"พวกคุณกำลังจะหาแม่ให้หนูใช่ไหม?"

"ใช่แล้ว เธอไม่อยากให้พ่อของเธอหาแม่คนใหม่ให้เธอหรอกหรือ?"

"อยากสิ!" ถวนถวนตบมือเบาๆ "แต่ว่าหนูชอบคนที่สวยและต้องใจดีกับหนูด้วย! อย่างน้อยก็ต้องเหมือนคุณครูถงหย่าแบบนี้!"

คุณลุงคุณป้าทั้งหลายหัวเราะขึ้นมาทันที ไม่คิดว่าถวนถวนจะเลือกมากขนาดนี้

"โอ้โห คุณครูคนนี้สวยเหมือนนางฟ้าเลย หาคนสวยเท่านี้ไม่ง่ายนะ!"

"เด็กน้อย เธอนี่อยากให้พ่อเธอเป็นโสดไปทั้งชีวิตหรือไง!"

"เด็กคนนี้มีความคิดเป็นของตัวเองนะ! งั้นเธอต้องช่วยพ่อเธอหาอย่างจริงจังล่ะ!"

แต่ใครจะรู้ว่าถวนถวนจะทำปากเบ้ ด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง

"ยังต้องหาอีกเหรอ? ยังไงหนูก็ชอบคุณครูถงหย่า แล้วคนที่สวยกว่านี้คงหาไม่ได้แล้ว ถ้าให้หนูเลือกก็ต้องเป็นเธอแหละ!"

คำพูดนี้ทำให้สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ถงหย่าทันที

มีคุณป้าคนหนึ่งเข้ามาใกล้ๆ แล้วพูดว่า "หนูคนนี้สวยขนาดนี้ คนมาจีบคงไม่น้อย บางทีอาจจะมีแฟนแล้วก็ได้!"

ถวนถวนรีบคว้าโอกาสนี้ทันที "ครูถงหย่าคะ ครูมีแฟนแล้วจริงๆ เหรอ?"

ใบหน้าของถงหย่าแดงขึ้นมาทันที เธอมองไปทางเฉินอวี่โดยไม่รู้ตัว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นเล็กน้อย

"ฉันยังไม่เคยคบใครเลย"

"แล้วครูมีคนที่ชอบไหม?" ถวนถวนถามต่อ

"ไม่มี!" ถงหย่าตอบโดยอัตโนมัติ แต่ในขณะนั้นสายตาของเธอจ้องมองไปที่เฉินอวี่อย่างแน่วแน่

ถวนถวนตบมือด้วยความตื่นเต้น "พ่อ! พ่อได้ยินไหม? คุณครูถงหย่ายังโสดอยู่นะ!"

เฉินอวี่แค่ก้มหน้าทำงานต่อไป ไม่สนใจถวนถวนเลย ในความคิดของเขา เด็กคนนี้แค่สนุกไปกับการยุของคุณลุงคุณป้าพวกนี้เท่านั้น

ถวนถวนรู้สึกเหมือนกับความพยายามของเธอสูญเปล่า

คุณลุงคุณป้าทั้งหลายหัวเราะชอบใจ

"หนุ่มน้อย เห็นไหม ลูกสาวของเธอยังห่วงเรื่องของเธอเลย ถึงขั้นจะแนะนำครูสาวสวยให้เธอด้วย!"

เฉินอวี่เพียงแค่ยิ้มตอบอย่างสุภาพ แล้วทำปาท่องโก๋ต่อไป เขาคิดว่าทุกคนแค่ล้อเล่นเท่านั้น

ส่วนถงหย่ากลับรู้สึกประหม่าจากคำล้อเล่นเหล่านี้ เธอแกล้งก้มหน้าดูโทรศัพท์เพื่อซ่อนความเขินอาย

เมื่อเปิดโทรศัพท์ เธอเห็นข้อความจากถังเสี่ยวเว่ย

"เจอตัวแล้วเหรอ? รีบถ่ายรูปมาให้ดูหน่อย อยากรู้ว่าใครกันที่ทำให้เธอหลงใหลขนาดนี้"

ถงหย่าเงยหน้าขึ้นมองเฉินอวี่โดยไม่รู้ตัว

"เขากำลังยุ่งอยู่ จะถ่ายรูปได้ยังไงล่ะ?"

"โอ้โห คุณหนูถงหย่าเริ่มหวงแล้วนะ" ข้อความของถังเสี่ยวเว่ยแฝงความอิจฉาเล็กน้อย

"พูดเรื่อยเปื่อยอีก รอฉันกลับไปจะฉีกปากเธอเลย!"

"ไม่ล้อเธอแล้ว ส่งเซลฟี่ตอนนี้มาพร้อมบอกตำแหน่งที่อยู่ด้วย! ไม่ใช่ว่าฉันกลัวเธอจะเป็นอะไรนะ ฉันแค่กลัวว่าเธอจะทำอะไรไม่ดีกับพ่อลูกคู่นั้นต่างหาก!"

"บ้าไปแล้ว!"

แต่ถงหย่าก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เตรียมจะถ่ายเซลฟี่

"คุณครูคะ คุณกำลังจะถ่ายเซลฟี่เหรอคะ? หนูขอถ่ายด้วยได้ไหม?" ถวนถวนเข้ามาใกล้ๆ อย่างกะทันหัน

"ได้สิจ๊ะ!"

ถงหย่าไม่ได้ปฏิเสธ แถมยังอุ้มถวนถวนขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดโดยไม่รู้ตัว แล้วจัดท่าถ่ายรูป

ไม่รู้ทำไม ตอนที่อุ้มถวนถวน ถงหย่ารู้สึกอยากกอดเธอไว้แบบนี้ตลอดไป

หลังจากถ่ายรูปหลายภาพ เธอจึงค่อยๆ ปล่อยถวนถวนลงอย่างไม่เต็มใจ

เมื่อถังเสี่ยวเว่ยได้รับรูปภาพ เธอก็ร้องออกมาทันที

"พระเจ้า น่ารักจังเลย! นี่คงเป็นลูกสาวของหนุ่มในฝันของเธอใช่ไหม?"

"ใช่จ้ะ!" ตอนที่ถงหย่าตอบกลับ ใบหน้าของเธอเปี่ยมไปด้วยความสุขอย่างบอกไม่ถูก

"น่าแปลกใจจังที่เธอยอมเป็นแม่เลี้ยงให้เขา เด็กผู้หญิงน่ารักขนาดนี้ ถ้าเป็นฉันก็อยากเหมือนกันนะ!"

"อย่ามายุ่งกับหนุ่มในฝันของฉัน"

"ไม่แย่งกับเธอหรอก! แต่มีบางอย่างที่เธอต้องคิดให้ดีนะ ผู้ใหญ่ในตระกูลถงไม่มีทางยอมให้เธอแต่งงานกับผู้ชายที่หย่าร้างมาแล้วหรอก!"

"ไปกินหม้อไฟของเธอเถอะ!"

ถงหย่าตอบกลับแค่นั้นแล้วก็วางโทรศัพท์ลง

ตอนนี้หน้ารถขายอาหารคึกคักมาก โต๊ะเก้าอี้พับได้ทั้งหมดถูกจัดวางบนพื้นที่ว่างข้างๆ แต่ก็ยังไม่พอให้ทุกคนนั่ง

คนส่วนใหญ่ยืนกินปาท่องโก๋อย่างหิวโหย

แม้แต่ถวนถวนก็ไม่มีเวลามาคุยกับถงหย่า เธอยุ่งอยู่กับการรับเงินและจดรายการรสชาติ

ถงหย่ารู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที เธอลุกขึ้นโดยไม่รู้ตัวและเดินไปหาถวนถวน

"ให้ครูช่วยจดแทนไหมจ๊ะ?"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณครู หนูจัดการได้! แต่ว่าคุณพ่อดูเหมือนจะยุ่งมากเลย ทั้งทำปาท่องโก๋ ทั้งต้องห่อด้วย!"

ถงหย่าเข้าใจความหมายของถวนถวนทันที หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น

"งั้นครูไปช่วยคุณพ่อของหนูนะ!"

แม้ถงหย่าจะพยายามควบคุมตัวเองให้รักษาความสุภาพไว้ แต่ร่างกายของเธอก็ไม่ฟังคำสั่ง รีบเข้าไปในรถขายอาหารอย่างรวดเร็ว

ในส่วนของครัว เฉินอวี่กำลังทอดปาท่องโก๋สองกระทะพร้อมกันอย่างคล่องแคล่ว

บนเคาน์เตอร์มีถาดไม้ห้าอัน วางปาท่องโก๋ห้ารสชาติเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ

ข้างๆ ถาดมีกองใบสั่งซื้อหนาๆ เขียนรสชาติ จำนวน และชื่อ

ถงหย่าไม่ลังเลเลย หยิบถุงมือสำรองข้างๆ มาสวม แล้วเริ่มห่อปาท่องโก๋ตามใบสั่ง

"คุณเฉิน น้ำตาลแดงสามอัน น้ำตาลขาวสามอัน งาดำสองอัน"

เสียงใสนุ่มดังขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้เฉินอวี่ตกใจ

เขาไม่คิดว่าถงหย่าจะมาช่วยเขาในสภาพแวดล้อมที่มีแต่น้ำมันแบบนี้

เฉินอวี่ที่ถูกเรียกชื่อก็รีบวิ่งมา

"โอ้โห ไม่เสียแรงที่เป็นคุณครู คนดีจริงๆ ยังมาช่วยผู้ปกครองนักเรียนทำงานอีก!"

เฉินอวี่รับปาท่องโก๋ไป พร้อมกับชมเชยไปด้วย

เฉินอวี่รู้สึกเขินขึ้นมาทันที "โอ้ คุณครูถง ผมต้อนรับไม่ดีแล้ว รู้สึกไม่ดีจริงๆ จะให้คุณมาช่วยงานได้ยังไงกัน?"

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันว่างอยู่แล้ว!"

พูดพลางถงหย่าก็รีบห่อปาท่องโก๋อย่างรวดเร็ว ราวกับจะบอกเฉินอวี่ว่าเธอจะไม่ทำให้ยุ่งยากแน่นอน

เฉินอวี่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร อีกอย่างเขาก็ทั้งทำปาท่องโก๋ทั้งห่อ ยุ่งจริงๆ

"คุณครูถง ถวนถวนไม่ได้ทำผิดอะไรที่โรงเรียนจริงๆ นะครับ คุณไม่ได้มาเยี่ยมบ้านใช่ไหม"

ถงหย่าชะงักไปเล็กน้อย อดด่าในใจไม่ได้ว่า 'ไอ้คนโง่'

"ก็บอกแล้วไงคะว่าฉันมาชิมปาท่องโก๋ฝีมือคุณน่ะ!"

เพื่อพิสูจน์คำพูด ถงหย่าหยิบปาท่องโก๋ไส้มันม่วงขึ้นมากัดคำหนึ่ง

รสชาติหอมหวานระเบิดในปากทันที ทำให้ดวงตาของถงหย่าเบิกกว้างขึ้น

"ว้าว อร่อยมากเลย!"

ถงหย่าไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีคนทำปาท่องโก๋ชิ้นเล็กๆ ให้อร่อยได้ขนาดนี้

ใบหน้าของเฉินอวี่ฉายแววมั่นใจมากขึ้น ถึงอย่างไรการได้รับคำชมจากสาวสวยอย่างถงหย่า ก็ย่อมทำให้หัวใจของชายหนุ่มทุกคนพองโต

(จบบท)