บทที่ 8 : นักรบระดับ 1!
ฉินยี่สอนฉินหยวนทุกการเคลื่อนไหวที่เขาสามารถทำได้
เพราะว่าตอนนี้เขาเชี่ยวชาญเพียงแค่ส่วนแรกของ "เคล็ดวิชาเจิ้นหวู่ฟู่โม่เจวี๋ย" ส่วนที่ 1 ฝึกฝนร่างกายเท่านั้น เพราะว่าเขาฝึกฝนได้สำเร็จแล้วหลังจากเขาฝึกฝนมาเป็นระยะเวลาสิบกว่าวัน และกำลังฝึกฝนส่วนที่สองของ "เคล็ดวิชาเจิ้นหวู่ฟู่โม่เจวี๋ย" ส่วนที่ 1 ฝึกฝนร่างกาย
เมื่อฉินหยวนเรียนรู้กระบวนท่าเคลื่อนไหวนี้ได้อย่างสมบูรณ์ ก็เป็นเวลาเช้าแล้ว
ฉินหยวนถูแขนที่ปวดเมื่อยของตนเอง และไปที่แม่น้ำกับฉินยี่เพื่อไปเก็บกรงดักปลา
ฉินยี่จะไปเก็บกรงดักปลาวันละสองครั้ง ครั้งหนึ่งในตอนเช้าตรู่และอีกครั้งหนึ่งในตอนบ่าย ทุกครั้งที่ไปเก็บเขาก็จะได้ ปลา กุ้งและปูกลับบ้านมาเป้นจำนวนมาก
หลังจากที่ฉินหยวนรู้ว่าลุงของเขาสามารถจับสัตว์น้ำได้เป็นจำนวนมาก ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง
ตอนนี้ที่บ้านของพวกเขามีปลาและกุ้งสดถูกขังไว้จำนวนมาก!
เพราะว่าฉินยี่ต้องใช้เนื้อสัตว์เป็นจำนวนมากในการฝึกฝน ซึ่งส่งผลกระทบต่อความก้าวหน้าในการฝึกฝนของเขาในระดับหนึ่ง
ฉินหยวนเดินตามฉินยี่ไปยังที่แม่น้ำด้วยความกระตือรือร้น พวกเขาทั้งสองช่วยกันยกกรงดักปลาขึ้นมา และมองดูกุ้ง ปู และปลาตัวใหญ่ที่อยู่ภายในกรงดักปลา มุมปากของพวกเขาทั้งสองยกขึ้นเล็กน้อย
ผู้ที่ไม่เคยหิวโหยจะไม่สามารถจินตนาการถึงความสุขจากการที่ได้กินอาหารอิ่มท้องได้เลย!
“เสี่ยวหยวน เก็บเรื่องนี่เป็นความลับ เช่นเดียวกับแบบฝึกหัดที่ข้าสอนเจ้าไปเมื่อวานนี้ เจ้าอย่าบอกให้ใครรู้เด็ดขาดเข้าใจหรือไม่” ฉินยี่เอ่ยเตือน
“ข้ารู้แล้วขอรับ ท่านลุง ท่านไม่ต้องกังวล!” ฉินหยวนรับปากด้วยท่างทางที่จริงจัง
ถึงแม้ว่าเขาจะดูไร้เดียงสา แต่เขาก็รู้ว่าต้องทำอย่างไร เขาเป็นคนที่ระมัดระวังตัวเอง รอบคอบ และยังเป็นคนที่ฉลาดมาก มิฉะนั้น เขาคงจะไม่สามารถฝึกฝนจนกลายเป็นนักรบระดับสองได้ภายในเวลาเพียงแค่หนึ่งปี โดยปราศจากความช่วยเหลือจากสารอาหาร
“พวกเรารีบกลับบ้านกันเถอะ เดี่ยวคนอื่นจะมาเห็นปลาที่พวกเราจับได้ก่อน มันจะยุ่งยาก”
“ตกลง!” ฉินหยวนพยักหน้า เก็บปลาและกุ้งทั้งหมดใสลงในถังที่เขาเอามา ปิดฝา แล้วหยิบขึ้นมาหนึ่งตัวแล้วออกไป
ถึงแม้ว่าตอนนี้ยังเช้าอยู่และท้องฟ้าก็ยังไม่สว่าง แต่ชาวบ้านบางส่วนก็ตื่นขึ้นมาบ้างแล้ว
ชาวบ้านธรรมดาทั่วไปไม่มีอะไรให้ทำมากนัก พวกเขาเข้านอนเร็วและตื่นแต่เช้า
แต่เมื่อพวกเขาเห็นฉินหยวนและฉินยี่ พวกเขาก็ยิ้มและพยักหน้าทักทาย
“ซานโบ เร็วเข้า!”
“ฉินหยวน ข้าได้ยินจากลูกชายของข้ามาว่า เจ้าทดสอบได้พรสวรรค์ระดับสี่ ใชไหมไม่เลวเลย!”
ฉินหยวนเกาหัว และก็ไม่พูดอะไรออกมา เขาทำเพียงแค่ยิ้ม
“ฉินหยวน เจ้าเป็นนักรบระดับสอง และเจ้ายังมีพรสวรรค์ที่แข็งแกร่งมาก สักวันหนึ่ง เจ้าช่วยสอนเด็กตัวเหม็นๆ ของข้าที เขาฝึกศิลปะการต่อสู้มาเป็นเวลาสามปีกว่าแล้ว แต่ยังไม่มีความก้าวหน้าใดๆ เลย และยังเป็นเพียงแค่นักรบระดับหนึ่งอยู่เลยน่าเสียดายจริงๆ!”
“พูดนะมันง่าย แต่ทำมันยากมาก!”
“เจ้ากลัวเสียหน้าอย่างนั้นเหรอ?”
ชายชราที่เพิ่งพูดเมื่อกี้ตบศีรษะลูกชายของเขา จากนั้นก็นั่งบนเก้าอี้เพื่อกินอาหารเช้า ก่อนที่จะพูดออกมา "เสี่ยวหยวน หมู่บ้านของเราไม่มีปรมาจารย์มาหลายสิบปีแล้ว เจ้าเป็นความหวังของหมู่บ้านของเรา และเป็นคนเก่งที่สุด อย่าทำให้พวกเราผิดหวังนะ!"
“ฮะ? ท่านปู่ห้า ข้า…” ฉินหยวนยิ้มแห้งๆ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดี
“ลุงหวู่ พี่สะใภ้ข้าคงใกล้จะทำอาหารเสร็จแล้ว พวกข้าทั้งสองขอตัวกลับบ้านก่อน!” ฉินยี่ดึงฉินหยวนแล้ววิ่งกลับไปที่บ้าน
ชายชราที่ถูกเรียกว่าลุงหวู่ก็ตกตะลึง
ตลอดระยะเวลาครึ่งเดือนต่อจากนี้ ฉินยี่และฉินหยวน ได้แอบซ่อนตัวอยู่แต่ที่บ้านเพื่อฝึกฝน "เคล็ดวิชาเจิ้นหวู่ฟู่โม่เจวี๋ย" ส่วนที่ 1 ฝึกฝนร่างกาย
และดูเหมือนว่าฉินยี่จะมีความก้าวหน้าเป็นอย่างมาก เพราะฉินหยวนมีความรู้เกี่ยวกับการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ตอนนี้ฉินหยวนสามารถก้าวเข้าสู่การบ่มเพาะได้อย่างสมบูรณ์แล้ว เพราะว่าตอนนี้เขากลายเป็น นักรบระดับหนึ่งแล้ว
ส่วนฉินหยวนได้ฝึกฝน "เคล็ดวิชาเจิ้นหวู่ฟู่โม่เจวี๋ย" ส่วนที่ 1 ฝึกฝนร่างกาย ถึงท่าที่ 18 แล้ว!
ความแข็งแกร่งของพวกเขาทั้งสองคนเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าจากเมื่อก่อน!
ฉินหยวนกำหมัดเบาๆ เขารู้สึกได้ถึงพลังที่พุ่งพล่านอยู่ภายในร่างกาย กล้ามเนื้อของเขาสวยงามมาก มันดูแข็งแกร่งและยืดหยุ่น และเขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน
ชื่อ : ฉินยี่ (มนุษย์)
คำแนะนำ : อายุสิบสองปี เผ่ามนุษย์
สถานะ : นักรบระดับหนึ่ง (สุขภาพดี อัพเกรดได้)
เคล็ดวิชาฝึกฝน : "เคล็ดวิชาเจิ้นหวู่ฟู่โม่เจวี๋ย" ส่วนที่ 1 ฝึกฝนร่างกาย (อัพเกรดได้)
คะแนนความโกลาหลที่เหลืออยู่ : 13 คะแนน
เมื่อวานนี้ฉินยี่ได้ทะลวงเข้าสู่ นักรบระดับที่ 1 ฉินยี่เห็นว่าเขาสามารถอัพเกรดระดับการบ่มเพาะของเขาได้!
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้อัพเกรดมันทันที แต่เลือกที่จะปรับสภาพร่างกายของเขาให้มั่นคงก่อน ก่อนที่จะตัดสิ้นใจว่าใช้คะแนนความโกลาหลอัพเกรดระดับการบ่มเพาะของตัวเองดีหรือไม่
วันนี้ฉินหยวนกำลังเดินทางไปที่สนามฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ เพื่อเข้าค่ายฝึกฝนทุกๆ ครึ่งเดือน ฉินยี่ครุ่นคิดอยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจอัพเกรด
ครั้งนี้การอัพเกรดไม่ได้ล้มเหลว
ฉินยี่รู้สึกได้ถึงความร้อนเพียงเล็กน้อยภายในร่างกายของเขา และกูเหมือนว่าจะมีกระแสน้ำอุ่นไหลไปยังจุดไป่ฮุ่ยที่อยู่บนศีรษะของเขา และค่อยๆ ไหลไปทั่วร่างกาย
ฉินยี่รู้สึกเหมือนกับได้กลับไปอยู่ในอ้อมกอดของแม่อีกครั้ง และเขาแทบจะจมอยู่กับความรู้สึกที่แสนวิเศษนี้
ไม่แปลกใจที่ทุกคนชอบฝึกฝน ความรู้สึกมันดีแบบนี้นี่เอง!
หลังจากเวลาผ่านไปประมานหนึ่งก้านธูป กระแสพลังภายในร่างกายของเขาก็กลับคืนสู่สภาพปกติ ฉินยี่ก็เริ่มฝึกฝนกระบวนท่าสิบสองท่าแรกอีกครั้ง และพบว่าคราวนี้เขาทำได้ดีมากขึ้นกว่าเดิมมาก เขารู้สึกว่าเขาสามารถฝึกฝนท่าต่อไปได้แล้ว!
ฝึกเลยก็แล้วกัน!
ฉินยี่ เริ่มฝึกฝนอีกสามครั้งติดต่อกัน จนกระทั่งเขาฝึกมาถึงท่าที่สิบหก เขาจึงรู้สึกว่าทำฝึกไม่ได้อีกต่อไป
เขาคิดว่าเขาได้เชี่ยวชาญทั้ง 36 กระบวนท่าในส่วนแรกแล้ว แต่เพราะว่าเขาขาดสมุนไพรเสริม จึงทำให้สมรรถภาพทางกายของเขาไม่เพียงพอ ซึ่งมันได้จำกัดความก้าวหน้าของเขา!
ฉินหยวนสามารถฝึกฝนจนมาถึงกระบวนท่าที่ 18 เนื่องจากเขาเป็นนักรบระดับสอง และมีศักยภาพทางร่างกายที่แข็งแกร่ง ทำให้เขาสามารถตอบสนองต่อความต้องการในการฝึกฝนได้อย่างเต็มที่
ดังนั้นสิ่งที่เขาต้องทำต่อไปคือการรวบรวมสมุนไพรอันล้ำค่าและสร้างความก้าวหน้า!
เขากำหมัดแน่น รู้สึกว่าพละกำลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสองเท่า!
ชื่อ : ฉินยี่ (มนุษย์)
คำแนะนำ : อายุสิบสองปี เผ่ามนุษย์
สถานะ : นักรบระดับหนึ่ง (สุขภาพดี)
เคล็ดวิชาฝึกฝน : "เคล็ดวิชาเจิ้นหวู่ฟู่โม่เจวี๋ย" ส่วนที่ 1 ฝึกฝนร่างกาย (ไม่สามารถอัพเกรดได้)
คะแนนความโกลาหลที่เหลืออยู่ : 3 คะแนน
ห๊ะ? ทำไมถึงยังเป็นนักรบระดับ 1 อยู่อีกล่ะ?
ข้าได้ทำการอัพเกรดไปแล้วไม่ใช่เหรอ?
ฉินยี่มองไปยังแผงข้อมูลของเขาด้วยความรู้สึกงุนงงเล็กน้อย
การอัพเกรดครั้งนี้จะอัพเกรดเพียงแค่ "เคล็ดวิชาเจิ้นหวู่ฟู่โม่เจวี๋ย" ส่วนที่ 1 ฝึกฝนร่างกาย เท่านั้น ไม่ได้อัพเกรดระดับการบ่มเพาะของเขา?
ฉินยี่ กำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และดูเหมือนว่าจะรู้สึกถึงช่องโหวของระบบ
นิ้วทองคำที่เขาตั้งชื่อว่า "ระบบความโกลาหล" สามารถดูดซับพลังงานจากสิ่งของต่างๆ ได้เช่น เหรียญหยวนคุณภาพต่ำ เพื่อเพิ่มคะแนนความโกลาหล และคะแนนความโกลาหลนี้เป็นแหล่งพลังงานสำหรับการอัพเกรดสิ่งของ
มันสามารถอัพเกรดได้ทุกอย่างได้ เช่น กรงดักปลา สมุนไพรบำรุงร่างกายดอกโคลเวอร์ระดับ 1 และผงยาฝึกฝนร่างกายที่ฉินหยวน ซื้อมามอบให้กับเขาก่อนหน้านี้ และยังสามารถอนุมาน "เคล็ดวิชาเจิ้นหวู่ฟู่โม่เจวี๋ย" ส่วนที่ 1 ฝึกฝนร่างกาย ได้อีกด้วย ตอนนี้เขารู้แล้วว่าระบบของเขายังมีอีกฟังก์ชันหนึ่งที่เขาสามารถใช้ได้
เขาสามารถอนุมานเคล็ดวิชาฝึกฝนได้ เพื่อปรับปรุงการฝึกฝนของเขาให้ดีมากขึ้น!
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ หากว่าเขาได้เรียนรู้เคล็ดวิชาบางอย่าง เขาก็ไม่จำเป็นต้องฝึกฝนจนเชี่ยวชาญ สิ่งที่เขาต้องทำก็คือหาคะแนนความโกลาหลเพื่อใช้อนุมานเคล็ดวิชานั้น เพื่อช่วยให้ตัวเองเชี่ยวชาญเคล็ดวิชานั้นได้อย่างเต็มที่
ฉินยี่ยิ้มออกมาอย่างขมขื่นเมื่อเขาเห็นว่าคะแนนความโกลาหลของเขาเหลืออยู่เพียงแค่ 3 คะแนน
คะแนนความโกลาหลเหลือน้อยมาก!
เหรียญหยวน!
อย่างไรก็ตาม หมู่บ้านยังติดเหรียญหยวนคุณภาพต่ำอีก 10 เหรียญ พรุ่งนี้ข้าคงต้องไปขอกับหัวหน้าหมู่บ้าน!
ตอนนี้ข้ายังมีเหรียญหยวนคุณภาพต่ำติดตัวอยู่อีก 5 เหรียญ และเมื่อข้าได้รับเหรียญหยวนคุณภาพต่ำจากหมู่บ้านอีก 10 เหรียญในวันพรุ่งนี้ ข้าคงต้องเก็บเอาไว้ 1 เหรียญ และใช้ทั้งหมดเพื่อเพิ่มคะแนนความโกลาหล
