บทที่ 708: การแข่งขันศิลปะการต่อสู้กลางโลกใหม่
[แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ]
บทที่ 708: การแข่งขันศิลปะการต่อสู้กลางโลกใหม่
เนื้อเรื่องนี้แทบจะไม่เกี่ยวข้องกับไคโดเลย นอกจากรูปลักษณ์และความสามารถของตัวละคร ฉากหลังของเรื่องราวถูกยัดเยียดเข้ามาอย่างไม่ลงรอย
แต่สถานการณ์ในวาโนะคุนิก็เป็นแบบนี้ โคสึกิ ฮิโยริเป็นโชกุน แต่ยกเว้นคนที่ไม่สนใจการเมืองเลย คนที่มีความตระหนักรู้ทางการเมืองแม้แต่น้อยก็สามารถสัมผัสได้ถึงสถานการณ์ในวาโนะคุนิ
ในด้านกำลัง พวกเขาไม่มีความสามารถในการต่อต้านไคโด ในนาม ตำแหน่งโชกุนของโคสึกิ ฮิโยริมีความมั่นคงอย่างยิ่ง สถานการณ์การลอบสังหารโคสึกิ โอเด้งในอดีตไม่มีทางเกิดขึ้นอีก
ทุกปี โคสึกิ ฮิโยริยังออกไปเที่ยวต่างประเทศปีละครั้ง ในฐานะผู้นำของรัฐบาลหุ่นเชิด นอกจากไม่มีอำนาจที่แท้จริงแล้ว เธอมีทุกอย่างที่ควรมี
แม้แต่คนธรรมดาเหล่านั้นก็เป็นผู้ได้รับผลประโยชน์จากการปกครองของกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูร คนเหล่านี้ต้องการโค่นล้มกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูร ตอนนี้ก็ยากที่จะได้รับการสนับสนุนจากประชาชน แม้แต่พวกหัวโบราณของตระกูลโคสึกิก็ยังหาเหตุผลที่เหมาะสมไม่ได้ในตอนนี้
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ การที่ละครใหม่ยกย่องผู้ปกครองที่แท้จริงก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย
ยิ่งไปกว่านั้น ไคโดเองก็มีความสนใจในละครอยู่บ้าง นี่ถือเป็นการเอาใจเขา และเนื่องจากบุคลิกของไคโด ทำให้นักแสดงละครต้องทำงานหนักขึ้นมาก เพราะเขามีข้อกำหนดที่สูงมากสำหรับฉากต่อสู้
เมื่อมีพาหนะใหม่ ไคโดก็ไม่ได้อยู่ในวาโนะคุนิอีกต่อไป แต่ขี่มังกรแปดหัวออกไปหาเรื่องแทน เมื่อมีพาหนะที่ดุร้ายเช่นนี้ การไม่ออกไปทำให้คนรู้จักก็ไม่สอดคล้องกับบุคลิกของเขา
มังกรแปดหัวแปลงร่างมาจากผลปีศาจ แต่ผลปีศาจเป็นเพียงเมล็ดพันธุ์ ตอนนี้มันงอกและวิวัฒนาการเป็นสิ่งมีชีวิตใหม่ เมล็ดพันธุ์สามารถนำไปคั่วและกินได้ แต่เมื่อมันกลายเป็นต้นไม้ใหญ่ คนทั่วไปก็ไม่สามารถกัดกินไม้ได้
แม้แต่การกัดเปลือกไม้ ส่วนใหญ่ก็ไม่สามารถย่อยได้
สรุปก็คือ ตอนนี้มันได้กลายเป็นโปเกมอนที่มีรูปแบบอิสระ ไม่ได้มีคุณสมบัติของผลปีศาจโอโรจิดั้งเดิมอีกต่อไป
สำหรับพฤติกรรม "โอ้อวด" ที่ไคโดออกไปข้างนอก กลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรไม่มีใครสนใจอีกต่อไป แม้ว่าจะเห็นข่าวไคโดถูกจับในหนังสือพิมพ์ก็ไม่รู้สึกตกใจมากนัก มีเพียงยามาโตะเท่านั้นที่ยังคงตื่นเต้น
ตราบใดที่ไคโดไม่อยู่ ไม่ว่าจะทำอะไรก็เป็นเรื่องดีสำหรับเธอ
ในบรรดาคนทั้งหมด มีเพียงควีนเท่านั้นที่เป็นข้อยกเว้น เมื่อเห็นไคโดขี่มังกรแปดหัวออกไป เขาอยากจะหยุดอีกฝ่าย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงเร่งความเร็วในการลงทะเบียนข้อมูลประชากรของเขา
เขามีลางสังหรณ์ว่าตัวเองต้องเจอเรื่องใหญ่เพราะไคโดไม่ช้าก็เร็ว
วันที่ไคโดไม่อยู่ทำให้หลายคนรู้สึกสบายใจ สำหรับยามาโตะ นี่เป็นช่วงเวลาแห่งอิสรภาพที่หายาก
"คุณยามาโตะ, มีธุระอะไรที่นี่หรือครับ?"
บนต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านเหนือพระราชวังหลวงแห่งเมืองหลวงแห่งบุปผา, คิงพบยามาโตะที่กำลังเหม่อลอยอยู่บนนั้น เธอกำลังมองไปยังเส้นขอบฟ้าที่อยู่ไกลออกไปพร้อมกับดีแอนซี
ในสงครามครั้งใหญ่ที่วาโนะคุนิ ต้นไม้นี้เคยล้มลงระหว่างการต่อสู้ของไคโดและโคสึกิโอเด้ง แต่หลังจากฟื้นคืนชีพ มันก็กลับมามีสภาพเหมือนเดิมอีกครั้ง
"มาดูพระอาทิตย์ขึ้นน่ะค่ะ ได้ยินมาว่าวิวที่นี่สวยมาก ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อก่อนตอนเช้าถูกท่านพ่อฝึกหนักทุกวัน ไม่เคยมีโอกาสได้ชื่นชมพระอาทิตย์ขึ้นเลย"
"เข้าใจแล้วครับ เชิญตามสบาย ผมไม่รบกวนแล้ว"
เขาแค่รู้สึกว่ามีคนอยู่บนหลังคา เลยขึ้นมาดู ที่นี่เป็นเขตที่เขารับผิดชอบเรื่องความปลอดภัย ถ้าเป็นคุณยามาโตะ ก็ไม่ต้องกังวลอะไร
"เดี๋ยวก่อนค่ะ ลุงคิง ทำไมเป็นลุงที่ขึ้นมาล่ะ? แล้วเดรกอยู่ไหนหรอคะ?"
ความสามารถมองทะลุของเดรกเป็นประโยชน์มากในการตรวจตรา กำแพงบ้านไม่สามารถบดบังสายตาเธอได้ ปกติแค่เหลือบมอง เธอก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบนหลังคา
"เธอออกไปกับอิสึกะสักพักแล้ว เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดานะ ช่วงนี้เธอมือไม้คันยิกๆเลยล่ะครับ"
วาโนะคุนิเป็นเมืองใหญ่ ถ้าไม่ใช่คนที่อยู่ด้วยกันตลอดเวลา การที่คนสองสามคนหายไปจะไม่ทำให้คนอื่นสังเกตเห็น ถึงเดรกจะเป็นรองหัวหน้า เธอก็มีชีวิตของตัวเอง
"มีคนบุกอาณาเขตเราอีกแล้วเหรอคะ?"
"ก็มีนะครับ แต่ยังไม่ถึงขั้นต้องขอความช่วยเหลือ คราวนี้เธอไปแข่งต่างหาก"
.......
โลกใหม่, บนเกาะแห่งหนึ่ง, ตอนนี้มีผู้แข็งแกร่งจากทั่วโลกมารวมตัวกันอยู่มากมาย ถึงจะไม่ใช่ระดับท็อป แต่คนโดยเฉลี่ยที่นี่ก็แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมาก เกาะถูกแบ่งออกเป็นหลายส่วน แต่ละโซนเป็นสนามแข่งที่แตกต่างกัน
การแข่งขันศิลปะการต่อสู้โลกใหม่ เป็นกิจกรรมส่วนตัว แต่มีชื่อเสียงมากในโลกใหม่ แม้แต่ในทะเลอื่นๆก็พอได้ยินข่าว
ทุกปีจะมีนักสู้, โจรสลัด, นักล่าค่าหัว, คนธรรมดา, แม้แต่นายทหารเรือบางคนมาร่วมการต่อสู้นี้
สำหรับไคโดและยามาโตะ การแข่งแบบนี้ไม่มีความหมายแล้ว แต่สำหรับคนอื่นๆ มันยังเป็นการฝึกฝนที่ดี
"พี่เดรก ที่นี่...ไม่เป็นไรจริงๆ เหรอ?"
"แน่นอน ไม่มีปัญหาหรอก ฉันก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนจัดงานนี้ขึ้นมา แต่คนๆนั้นมีอิทธิพลไม่น้อย ที่นี่มีกฎห้ามฆ่ากัน อย่างน้อยก็จะไม่มีคนตายในสนามแข่ง ถือว่าเป็นสถานที่ที่ดีนะ
เห็นเด็กคนนั้นไหม? เอดีโอ ปืนใหญ่ทำลายล้าง เป็นมือใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมการแข่งขันเมื่อปีที่แล้ว แต่ก็สร้างชื่อเสียงได้ไม่น้อยเลยนะ"
"คนนั้นเป็นเผ่ายาวแขนเหรอ?"
"ใช่ แต่ตอนนี้เธอไม่ต้องสนใจเขาหรอก เขาไม่เกี่ยวอะไรกับเรา เราจะไปดูการต่อสู้แบบกึ่งไร้ข้อจำกัด"
การแข่งขันศิลปะการต่อสู้กลางโลกใหม่ไม่ได้แบ่งรุ่นตามน้ำหนัก แต่แบ่งตามรูปแบบการแข่งขัน การต่อสู้แบบกึ่งไร้ข้อจำกัดก็ตามชื่อเลย มีข้อจำกัดน้อยมาก ไม่ว่าจะเป็นพลังจากผลปีศาจ ฮาคิ ชุดเกราะ ดาบ หรืออะไรก็ใช้ได้หมด
แต่ห้ามใช้อาวุธโจมตีระยะไกลอย่างปืนใหญ่ หรือระเบิดขว้าง
ยังไงก็เป็นการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ การที่คนสองคนมายืนยิงใส่กันจากระยะไกลคงไม่ดีแน่
เดรกเป็นขาประจำที่นี่ หลังจากได้พลังพิเศษมา เธอก็ครองแชมป์การต่อสู้ไร้ข้อจำกัดมาสามสมัยติดแล้ว
ในการต่อสู้ไร้ข้อจำกัด เราไม่มีทางรู้ว่าคู่ต่อสู้พกอะไรมาบ้าง อาวุธแปลกๆมากมายอาจส่งผลต่อการแข่งขัน แต่พลังมองทะลุของเธอแก้ปัญหานี้ได้พอดี
เธอพาอิสึกะมาที่นี่ก็เพื่อให้ได้สัมผัสการต่อสู้ที่หลากหลายและเพิ่มพูนประสบการณ์
การต่อสู้แบบกึ่งไร้ข้อจำกัดนี่ดุเดือดมาก เริ่มก็ตะลุมบอนกันเลย เพื่อคัดคนออกไปเยอะๆ เดรกในฐานะแชมป์เก่า ก็ดึงดูดสายตาคนได้ไม่น้อย แต่อิสึกะกลับสังเกตเห็นคนแปลก ๆ คนหนึ่ง
"พี่เดรก ดูผู้ชายคนนั้นสิ.."
"ไม่ต้องห่วงหรอก พวกที่มาเป็นกลุ่มแบบนั้นน่ะ ไม่เก่งหรอก...เดี๋ยวก่อน! นั่นมัน..."
ที่นี่ไม่ห้ามใส่ชุดเกราะ ก็เลยมีคนแต่งตัวเป็นมิชลินกันเยอะแยะ พวกนั้นก็หวังเงินรางวัลก้อนโตกันทั้งนั้น แต่ตรงหน้าอกของชุดเกราะของผู้ชายคนนั้น พวกเธอเห็นหินรูปร่างประหลาดก้อนหนึ่ง
