บทที่ 704: แรงบันดาลใจและการปรากฏตัวอีกครั้งของยามาตะโนะโอโรจิ
[แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ]
บทที่ 704: แรงบันดาลใจและการปรากฏตัวอีกครั้งของยามาตะโนะโอโรจิ
"ท่านยามาโตะ, ฉันคิดว่าพวกนั้นอาจจะไม่ได้หวังดีก็ได้นะคะ..."
"หืม? นี่เป็นครั้งแรกในหลายวันที่ผ่านมานะที่มีคนเต็มใจส่งเสบียงมาให้เรา, แล้วพวกเขาไม่ใช่ลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมเหรอ? ฉันจำได้ว่าเรามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันนี่นา"
"ใช่ค่ะ, เพราะแบบนั้นพวกเขาถึงทำแบบนี้ไงคะ..."
สปีดไม่รู้จะพูดอะไรดี นี่เป็นประสบการณ์ที่แปลกประหลาดที่สุดในการออกทะเลของพวกเธอ ในโลกใหม่นอกจากจะมีกลุ่มโจรสลัดหลากหลายประเภทแล้ว ยังมีจักรพรรดิแห่งท้องทะเลทั้งสาม กลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมก็มีลูกเรือหลายคนที่ออกปล้นเสบียงเช่นกัน
เพียงแต่พวกเขาไม่ได้ทำในอาณาเขตของบิ๊กมัม ตอนที่พวกเธอเดินทางท่องทะเลอย่างสงบ ก็ถูกเรือโจรสลัดลำนั้นโจมตี เนื่องจากเรือของพวกเธอมีขนาดเล็ก เรือลำนั้นจึงไม่ได้ยิงปืนใหญ่ แต่เลือกที่จะต่อสู้ประชิดตัว
แต่ทันทีที่พวกเขาเข้ามาใกล้ ตะขอเกี่ยวเรือยังไม่ทันได้เหวี่ยงออกไป ก็เห็นแล้วว่าใครอยู่บนเรือ ท่าทางของคนกลุ่มนี้ก็แข็งค้างไปในทันที
กลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรกับกลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมต่างก็รู้จักกันดี พวกเขารู้จักลูกเรือระดับสูงของอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายยังเป็นลูกสาวของไคโดอีก ไม่เหมือนกับกลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมที่มีลูกเยอะแยะ กลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรมีแค่คนเดียว
และจากความเข้าใจทั่วไปของสมาชิกกลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัม ลูกของกัปตันต้องมีสถานะสูงและแข็งแกร่งมาก
ถ้าเอาความคิดของพวกเขามาคิด ถ้ามีคนอยากจะปล้นเรือของตัวเอง ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร ขอแค่สู้ไหว ก็ต้องฆ่าอีกฝ่ายก่อน ส่วนเรื่องผลที่ตามมา ค่อยไปจัดการทีหลัง
ตอนนี้พวกเขาเจอกับคนที่ไม่มีทางสู้ชนะได้ เป็นปีศาจที่ต้องให้พวกระดับสูงของอาณาจักรเท่านั้นถึงจะรับมือได้
แต่โชคดีที่พวกเขายังไม่ได้ลงมือ ใครบางคนบนเรือก็เลยฉลาดขึ้นมา เปลี่ยนการกระทำของตัวเองเป็นการช่วยเหลือกลางทะเล และส่งเสบียงทั้งหมดบนเรือให้กับยามาโตะอย่างเป็นมิตร
ด้วยท่าทีที่ "จริงใจ" ของพวกเขา เรื่องนี้ก็เลยผ่านไปได้ ยามาโตะถึงคิดว่ามีคนดีอยู่
"รออีกหน่อยแล้วกัน ที่นี่เป็นเส้นทางที่โจรสลัดที่เข้ามาในโลกใหม่ต้องผ่าน รออีกแป๊ปเดี๋ยวเราก็เจอเป้าหมายที่เหมาะสม"
มองไปที่ทะเลอันว่างเปล่า ยามาโตะก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ถ้าเธอจำไม่ผิด ครั้งก่อนที่อุลติกับเพจวันออกไป ก็เคยทำอะไรแบบนี้เหมือนกัน เหมือนจะทำตัวเป็นเหยื่อล่อด้วย
พวกเขาไม่ได้บอกรายละเอียดอะไร เพจวันก็ไม่ยอมปริปากบอกว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น ส่วนอุลติเหมือนจะเก็บเรื่องนั้นไว้เป็นความลับเล็กๆของตัวเอง แต่ยามาโตะคิดว่านี่เป็นเรื่องที่น่าจะลองทำดู
"มีใครเต็มใจที่จะเป็นเหยื่อล่อไหม?"
ยามาโตะมองไปที่คนอื่นๆทั้งสามคน เธอตัดสินใจที่จะปล่อยเหยื่อล่อ เธอพบว่าตัวเองมีชื่อเสียงพอสมควร การเป็นเหยื่อล่ออาจจะดูโดดเด่นเกินไปหน่อย
"ฉันเป็นผู้มีพลังพิเศษ ในทะเลมันไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ค่ะ"
"ผมต้องคุมหางเสือครับ เรือลำนี้ยังเก่าอยู่ ต้องมีคนคอยดูแลตลอด"
สปีดและโซริเทียให้เหตุผลของตัวเอง การเป็นเหยื่อล่อที่นี่ไม่เป็นอันตรายอะไร แต่ระหว่างทางอาจจะเจอเรื่องแปลกๆ พลังของยามาโตะเพียงพอที่จะปกป้องพวกเธอได้ แต่ก็แค่ผลลัพธ์เท่านั้น
กระบวนการไม่แน่นอน บนเรือมีทั้งหมดสี่คน ตอนนี้เหลือแค่มิเซอก้า เธอหาข้ออ้างไม่ได้ จึงต้องทำหน้าที่เป็น "เหยื่อ" ของยามาโตะ
ยามาโตะประสบความสำเร็จ หลังจากเสียเวลาไปอีกหนึ่งวัน กลุ่มโจรสลัดใจดีก็ปรากฏตัวอีกครั้ง พวกเขามอบเสบียงให้เพียงพอสำหรับการเดินทางกลับวาโนะคุนิ แต่พวกเขาไม่โชคดีเหมือนคนของบิ๊กมัม
เนื่องจากเลือกที่จะยิงปืนใหญ่ ความฝันของพวกเขาจึงแตกสลายภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนหลังจากเข้าสู่โลกใหม่
...
มากกว่ากำหนดเวลา 10 วัน ยามาโตะและคนอื่นๆ กลับมาถึงวาโนะคุนิพร้อมกับเรือรบที่ระลึก ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าการสนับสนุนด้านโลจิสติกส์ของกลุ่มร้อยอสูรนั้นยอดเยี่ยมเพียงใด
"แฮปปี้?"
"แค่เรื่องเล็กน้อยน่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะพายุ ฉันคงกลับมาได้นานแล้ว"
ในห้องอาบน้ำของเกาะโอนิกาชิมะ ยามาโตะแช่น้ำพุร้อนอย่างสบายใจ เรือลำก่อนหน้านี้สามารถอาบน้ำฝักบัวได้ แต่ไม่มีอ่างอาบน้ำ ตอนนี้เธอทั้งตัวแช่อยู่ในน้ำร้อน ด้านหลังมีแฮปปีนาสคอยช่วยสระผมให้เธอ
บนผิวน้ำยังมีเรือลำเล็กๆลอยอยู่ บนเรือมีเครื่องดื่มและขนมที่เตรียมไว้ ต่างจากเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาอย่างสิ้นเชิง
หลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว ยามาโตะเปลี่ยนเป็นชุดที่สะอาด และไปหาอาร์เซอุสเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับความรู้สึกจากการเดินทางครั้งนี้
"รู้สึกถึงความแตกต่างไหม?"
"รู้สึกแล้วค่ะ ถ้าไม่มีการสนับสนุนด้านโลจิสติกส์ ชีวิตข้างนอกมันลำบากจริงๆ"
"มีแผนอะไรใหม่หรือไม่?"
"อืม... พยายามทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น แล้วจัดการพ่อไคโดโดยเร็วที่สุด อนาคตของกลุ่มร้อยอสูรไม่ควรเป็นเหมือนพวกเศษสวะในทะเล ควรมีวิธีที่เหมาะสมกับเรามากกว่านี้ค่ะ"
การเดินทางครั้งนี้ทำให้เธอได้เห็นความยากลำบากของโลกภายนอก ความคิดของเธอก็เปลี่ยนไปบ้าง แต่ก็แค่เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แต่เทียบกับความคิดในอุดมคติของเธอเมื่อก่อน นี่ก็ถือเป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่แล้ว
สำหรับคำตอบนี้ ไคโดคือคนที่ดีใจมากกว่า
แม้ว่าเป้าหมายของยามาโตะคือการโค่นล้มเขา แต่ตราบใดที่เธอยังคงมุ่งมั่นที่จะแข็งแกร่งขึ้น เขาก็พร้อมจะยอมรับ
...
อีกด้านหนึ่ง ภายในเมืองหลวงแห่งดอกไม้ของวาโนะคุนิ เต็มไปด้วยเสียงเพลงและการเต้นรำ ร่องรอยของสงครามครั้งใหญ่เมื่อหลายปีก่อนแทบจะมองไม่เห็น คุณภาพชีวิตของผู้คนก็ถือว่าไม่เลว ผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวงแห่งดอกไม้ถือเป็นชนชั้นที่มีรายได้สูงในวาโนะคุนิ พวกเขาร่ำรวยกว่าคนทั่วไป
เพียงแต่บนท้องถนนและท้องฟ้ามีโปเกมอนเพิ่มขึ้นมากมาย รวมถึงสัตว์บางชนิดที่มีสายเลือดของโปเกมอน เช่น ลูกหลานของการ์ดี
วันนี้เจ้าไคน้อยไม่ได้อยู่ในบ้านสุนัข แต่มันกำลังเดินเล่นอยู่ข้างนอก สำรวจ "อาณาจักร" ของมัน
ตอนนี้มันกำลังมุดไปมุดมาในพุ่มไม้ หาสิ่งที่น่าสนใจสำหรับมัน
หลังจากไถลลงเนินเขา ไคน้อยก็พบผลไม้แปลกๆ ผลไม้นี้มีลักษณะคล้ายสับปะรด ด้านบนมีใบหลายใบแผ่ออกไปรอบๆ ปลายใบเป็นรูปสามเหลี่ยม เหมือนหัวงูหลายหัว
เปลือกของผลไม้มีลวดลายคล้ายเกล็ด เมื่อเห็นสิ่งแปลกๆนี้ ไคน้อยก็คาบมันกลับบ้าน หลังจากแปลงร่างเป็นการ์ดี ความฉลาดของมันก็พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว มันรู้ว่าเจ้านายของมันก็กำลังตามหาสิ่งนี้อยู่
"โฮ่ง!"
โคจิโรไม่อยู่ แต่ไคน้อยกดโทรศัพท์ที่อยู่ในบ้านสุนัข ติดต่อโคจิโรได้สำเร็จ
หลังจากยืนยันว่าพบผลปีศาจผลใหม่ โคจิโรก็ส่งมอบมันทันที ผลไม้ถูกส่งต่อไปยังควีนเพื่อระบุชนิดที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้น
ควีนใช้เวลาไม่นานก็ระบุชนิดของผลไม้ได้
มันคือผลสัตว์ที่ไคโดชอบที่สุด แถมยังเป็นผลหายากมากอีกด้วย มันคือผลเฮบิเฮบิ สายพันธุ์แฟนทาสมา รูปแบบยามาตะ โนะ โอโรจิ หลังจากที่โอโรจิตายไปกว่าสิบปี ผลไม้นี้ก็ถูกพบอีกครั้งในวาโนะคุนิ
