บทที่ 5: ผู้รอดชีวิต (เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ)

กู่ซีแม้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างหลัง แต่เขาก็รีบก้มหัวลงทันที ทันใดนั้นเสียง "โครม" ดังขึ้นจากด้านหลัง ก้อนหินขนาดใหญ่เหมือนลูกตุ้มได้ฟาดเข้าใส่กลุ่มผู้คลั่งไคล้ลัทธิ

ก้อนหินนั้นน่าจะหนักเป็นตัน ไม่รู้ว่าถูกเหวี่ยงขึ้นมาได้อย่างไร พวกผู้คลั่งไคล้ลัทธิที่อยู่หน้าสุดถูกฟาดปลิวไปทันที และสิบกว่าคนก็ถูกฆ่าตายทันทีที่จุดนั้น

ในตอนนั้นเอง เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังกู่ซี

“ทางนี้, มาทางนี้!”

เมื่อกู่ซีเงยหน้าขึ้น เขาเห็นชายหนุ่มผอมโซคนหนึ่งโผล่หัวออกมาจากใกล้ๆ และกวักมือเรียกกู่ซี

กู่ซีรู้สึกสงสัยเล็กน้อย ขณะที่เขาลังเล ก็ได้ยินเสียงพวกผู้คลั่งไคล้ลัทธิกำลังเคลื่อนย้ายก้อนหินขนาดใหญ่จากด้านหลัง

กู่ซีไม่คิดมาก รีบวิ่งไปทางชายหนุ่มคนนั้นทันที

เพียงแค่สองก้าว กู่ซีก็พบว่าชายหนุ่มคนนั้นซ่อนตัวอยู่ในทางเดินเล็กๆ ด้านหลังผนัง

ถ้าเขาไม่ออกมาเรียก กู่ซีคงไม่มีทางสังเกตเห็นทางเดินนี้ได้เลย

กู่ซีไม่คิดมาก รีบวิ่งเข้าไปหาชายหนุ่มคนนั้น และชายหนุ่มก็ดึงแขนกู่ซีอย่างรวดเร็ว พาเขาเข้าไปในทางเดิน

ในขณะที่ถูกดึงไป กู่ซีสังเกตเห็นว่า แขนของชายหนุ่มนั้นผอมจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก และยังมีรอยกัดอยู่หลายแห่งบนแขน

แต่ชายหนุ่มก็ไม่แสดงท่าทีใดๆ เขายังคงนำทางไปข้างหน้า และกดปุ่มบนผนังไปด้วย

แม้ว่าเขาจะไม่หันกลับมา แต่กู่ซีก็ได้ยินเสียงที่ผนังข้างหลังเขากำลังขยับ

กู่ซีไม่แน่ใจว่านี่เกิดอะไรขึ้น จึงได้แต่ระแวดระวังและสื่อสารกับลูน่าในใจ ถ้าชายหนุ่มคิดไม่ซื่อ ก็จะสั่งให้ลูน่าจัดการทันที

พวกเขาวิ่งไปได้ราวๆ สามสิบเมตร และเลี้ยวไปไม่กี่รอบ จนกระทั่งมาถึงห้องเล็กๆ ขนาดเจ็ดถึงแปดตารางเมตร

เมื่อเข้ามาในห้อง กู่ซีก็สังเกตเห็นว่ามีชายหญิงอยู่สี่ถึงห้าคน พวกเขาทั้งหมดดูผอมแห้ง และเมื่อกู่ซีเข้ามา ทุกคนก็นั่งหมดแรงอยู่

แต่จากสายตาของพวกเขา กู่ซีกลับสังเกตเห็นความโกรธและความกระหายที่จะฆ่า

เมื่อมองดูท่าทางที่พวกเขานั่ง กู่ซีก็เปล่งเสียงอย่างแปลกใจออกมา

“พวกเจ้าไม่ใช่ว่า...”

“ใช่ พวกเราอยู่ข้างๆ ห้องขังของเจ้า ฉันชื่อแจ็ค แจ็คตัวเล็ก ตอนเจ้าหนีออกมา เจ้าขว้างกุญแจมาให้พวกเราด้วย”

ชายหนุ่มที่พากู่ซีเข้ามาพูดอธิบาย

“อ๋อ เป็นพวกเจ้าหรอกหรือ หนีออกมาได้ก็ดีแล้ว แต่ทำไมพวกเจ้าไม่หนีไปเลยล่ะ?”

เมื่อรู้ว่าเป็นเพื่อนร่วมชะตากรรมที่ถูกจับมาอย่างไม่มีเหตุผลเหมือนกัน กู่ซีก็รู้สึกเบาใจไปครึ่งหนึ่ง แต่เขายังคงสงสัยในตัวพวกนี้อยู่

เพราะจากที่เขาเห็น ทางเดินเล็กๆ และห้องนี้ไม่ได้ขุดขึ้นมาเองแน่ๆ

ถ้าพวกเขามีความสามารถในการสร้างกับดักเช่นนี้ พวกเขาคงหนีไปได้ตั้งนานแล้ว ไม่ต้องรอให้กู่ซีมาช่วย

“โอ้ คนที่อยากหนีก็หนีไปหมดแล้ว พวกเราที่เหลืออยู่เพราะเรารู้ความลับบางอย่าง ข้าขอถามหน่อย ท่านคงเป็นนักเวทใช่ไหม?”

แจ็คถามกู่ซีด้วยท่าทางลึกลับ

“ใช่, ข้าคือนักเวทศาสตร์แห่งความตาย”

ขณะที่กู่ซีพูด ลูน่าก็โผล่หน้าจากข้างหลังกู่ซีออกมา

ดวงตาที่ว่างเปล่าของเธอทำให้ทุกคนในห้องนี้ตกใจกลัว

โชคดีที่แจ็คตอบสนองได้ไว เขารีบพูดว่า “ท่านครับ ท่านครับ ได้โปรดอย่าทำอย่างนั้น พวกเราไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายท่าน คนพวกนี้ถูกข้าเก็บไว้เพราะพวกเรารู้ความลับบางอย่าง”

“นั่นก็เป็นเหตุผลที่พวกเขาจับพวกเรามาที่นี่”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ กู่ซีก็หรี่ตามอง เรื่องที่เขาถูกขังไว้นานขนาดนี้จนเกือบไม่สามารถทำพิธีกรรมในการเข้าทำงานได้ เขาไม่เคยลืมเรื่องนี้เลย

หลังจากที่เขาทำพิธีเข้าทำงานเสร็จ เขาก็ไม่ได้ออกจากที่นี่ทันที เพราะต้องการหาโอกาสแก้แค้น

ตอนนี้เมื่อได้ยินข่าวแบบนี้ กู่ซีก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

“เรื่องอะไร?”

“พวกมันค้นพบวิหารกระจก และพวกเราถูกใช้เป็นเครื่องสังเวยเพื่อเปิดประตูกระจก”

แจ็คพูดไปด้วยพร้อมทั้งยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ ขณะมองไปที่กู่ซี หวังว่าจะเห็นกู่ซีแสดงท่าทีตกใจ

แต่กู่ซีกลับไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับวิหารกระจกเลย

เขามาโลกนี้เพียงเพื่อทำงานเป็นนักเวทศาสตร์แห่งความตายเท่านั้น

จากประสบการณ์ที่ผ่านมา เขารู้เพียงแค่ว่าเขาต้องไปที่สุสานเพื่อเลือกวิญญาณที่เหมาะสมมาเป็นวิญญาณพันธสัญญาของเขา นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับการเข้าทำงาน

หลังจากนั้นเขาก็สามารถออกจากโลกนี้ไปได้ทันที

ดังนั้นเขาไม่เคยสนใจอ่านข้อมูลเบื้องหลังของโลกนี้เลย

สิ่งที่แจ็คพูดทั้งหมดจึงเหมือนการทำอะไรที่ไร้ประโยชน์สำหรับกู่ซี เพราะเขาไม่เข้าใจความสำคัญของข้อมูลนั้น

เมื่อเห็นว่ากู่ซีไม่มีท่าทีตอบสนอง แจ็คก็คิดว่ากู่ซีคงไม่เห็นความสำคัญของข้อมูลนี้ จึงต้องอธิบายเพิ่มเติม

“ท่านครับ เรื่องมันเป็นอย่างนี้ ข้าถูกขังอยู่ที่นี่ ตอนข้าถูกจับมา ข้าอยู่ข้างๆ ช่างก่อสร้างคนหนึ่ง”

“เขาถูกขังอยู่ที่นี่แต่ยังไม่ยอมแพ้ เขาพยายามหนีออกไป”

“เขาวางแผนขุดอุโมงค์ ข้าเองก็ช่วยเขา แต่เขาทำอะไรใหญ่เกินไป จึงถูกพวกนั้นจับได้และทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส”

"ถ้าไม่ใช่เพราะข้าที่ให้เขาดื่มน้ำเป็นครั้งคราว เขาคงตายเร็วขึ้น"

"ต่อมาเขาบอกข้าว่า ขณะที่เขาขุดอุโมงค์ เขาพบก้อนอิฐบางอย่างที่แปลกไป จากการวิเคราะห์ของเขา ที่นี่น่าจะเป็นวิหารกระจกในตำนาน”

เมื่อพูดถึงวิหารกระจก แจ็คจงใจเน้นคำพูดนั้น

แต่กู่ซีไม่เข้าใจจริงๆ เขาจึงถามกลับว่า “วิหารกระจกมีอะไรแปลกตรงไหน?”

เมื่อแจ็คได้ยินคำถาม เขาก็คิดว่า มีบางเรื่องที่อธิบายยากเสียแล้ว

กู่ซีไม่รู้เรื่องพวกนี้จริงๆ

ดังนั้น แจ็คและคนอื่นๆ จึงเริ่มอธิบายให้กู่ซีฟังเกี่ยวกับวิหารกระจก

ปรากฏว่าวิหารกระจกเป็นตำนานของเมืองวิคตอเรีย

เมื่อราวสามร้อยปีก่อน เมืองวิคตอเรียยังคงเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์สจวต เจมส์ที่หนึ่งพยายามจะขึ้นครองราชบัลลังก์ จึงถวายเมืองวิคตอเรียทั้งเมืองเป็นเครื่องสังเวยให้กับสิ่งมีชีวิตลึกลับ

แต่หลังจากที่เขาขึ้นครองราชย์แล้ว เขากลับไม่อยากจะถวายเมืองวิคตอเรียไป จึงคิดแผนขึ้นมา

เขาสร้างเมืองวิคตอเรียปลอมขึ้นมา โดยสร้างเมืองขนาดเท่าของจริงโดยมีหอคอยวิคตอเรียเป็นศูนย์กลาง

จากนั้นเขาก็ถวายเมืองปลอมนี้ให้กับสิ่งมีชีวิตลึกลับนั้น และใช้กระจกเป็นสื่อกลางเพื่อขับไล่สิ่งมีชีวิตลึกลับไปยังมิติอื่นพร้อมกับเมืองปลอม

หลังจากนั้น เมืองปลอมนี้ก็กลายเป็นพื้นหลังของเรื่องเล่าผีในเมืองวิคตอเรีย

ในตำนานต่างๆ ที่เล่าขานกัน มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอน คือการเข้าไปในเมืองปลอมที่ถูกขับไล่นั้นได้ ต้องผ่านวิหารกระจก ซึ่งเป็นอาคารที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับหอคอยวิคตอเรียโดยตรง

และพวกผู้คลั่งไคล้ลัทธิในเสื้อคลุมดำเป็นสาวกของสิ่งมีชีวิตลึกลับนั้น พวกเขาจับกู่ซีและคนอื่นๆ มาเพียงเพราะมีเป้าหมายเดียว คือการเปิดประตูวิหารกระจกที่เชื่อมต่อไปยังเมืองปลอมและปลดปล่อยสิ่งมีชีวิตที่พวกเขาศรัทธาออกมา

ช่วยสนับสนุนให้ดาวเพื่อเป็นกำลังใจ

ในบทต่อๆไปด้วยน้า

 

(Next Ep..6)