บทที่ 5 ความไม่สงบ
"คัมภีร์กระบี่กั่งจิน คัมภีร์คาถาขั้นหนึ่ง ใช้เส้นทางพิเศษในการบ่มเพาะพลังกระบี่ธาตุโลหะในจุดชีพจร เมื่อใช้งานจะรวดเร็วดั่งสายลม พลังทำลายรุนแรง"
คัมภีร์คาถาขั้นหนึ่ง ไม่คิดเลยว่าจะได้พบสมบัติดีเช่นนี้ในแสงสีขาว...
ลู่เซวียนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
ในตอนนี้ เขาสามารถใช้คาถาได้สามบท คือ คาถาลูกไฟ วิชาเสกฝนวิญญาณ และ คาถาเรียกดิน ที่เพิ่งได้รับจากแสงสีขาว ทั้งสามคาถานี้เป็นเพียงคาถาระดับพื้นฐาน ถือว่าเป็นเพียงการใช้งานพลังวิญญาณแบบหยาบ ๆ
แต่ คัมภีร์กระบี่กั่งจิน แม้จะเป็นขั้นหนึ่งที่ต่ำสุด แต่ลู่เซวียนก็พอใจอย่างมาก
ต้องรู้ว่าคัมภีร์คาถาขั้นหนึ่งนี้ แม้แต่ในหมู่ผู้ฝึกฝนขั้นฝึกปราณระดับกลางหรือสูงก็ไม่ได้เป็นของที่พบได้ทั่วไป
ลู่เซวียนยืนอยู่ที่เดิม แล้วรวมพลังวิญญาณตามเส้นทางที่ปรากฏในจิตสำนึกอย่างช้า ๆ
ทันใดนั้น กระแสพลังสีทองอ่อนยาวประมาณสามนิ้วกว้างเท่านิ้วมือพุ่งออกมาจากร่างกาย พุ่งไปยังรั้วหิน ตัดหนามสีดำออกเป็นสองส่วน
ลู่เซวียนเดินเข้าไปหยิบหนามที่ถูกตัดออกมา แอบตกใจกับพลังทำลายของกระบี่สีทองอ่อนนี้
แม้ว่าหนามสีดำจะไม่ใช่พืชวิญญาณ แต่ก็มีความเหนียวแน่น ลู่เซวียนเคยใช้ คาถาลูกไฟ ทดสอบมาก่อน ต้องเผาครึ่งค่อนวันถึงจะเผาหนามได้
เมื่อเทียบระหว่างสองคาถา คัมภีร์กระบี่กั่งจิน นั้นดูสะอาดและรวดเร็วกว่า พลังทำลายมากกว่าอย่างน้อยสองเท่า
“แค่ฝึกครั้งแรกยังใช้เวลานานเกินไป ทำให้พลังลดลงมาก”
“เมื่อมีคาถาที่ทรงพลังเช่นนี้ ต่อไปคงต้องฝึกฝนบ่อย ๆ แล้ว”
“แน่นอน ถ้าหากได้ คัมภีร์กระบี่กั่งจิน เพิ่มมาเป็นประสบการณ์เพิ่มเติมอีกก็จะยิ่งดี”
ลู่เซวียนมองหญ้าวิญญาณที่เหลืออีกสิบห้าต้นแล้วคิดในใจ
เขานำหญ้าวิญญาณที่เก็บเกี่ยวได้ใส่กล่องหยกไว้ และมีความตั้งใจจะออกไปข้างนอกอีกครั้ง
ในตอนนี้ เขามีหญ้าวิญญาณที่โตเต็มที่อยู่เก้าต้น ซึ่งหกต้นเป็นคุณภาพปกติ สามต้นเป็นคุณภาพดี
เนื่องจากกล่องหยกมีจำนวนจำกัด ไม่สามารถเก็บพืชวิญญาณเพิ่มได้อีก เขาจึงต้องรีบขายหญ้าวิญญาณเก้าต้นนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้พลังวิญญาณของหญ้าวิญญาณที่เหลือลดลง
นอกจากนี้ ที่ดินวิญญาณยังมีพื้นที่ว่างอีกมาก บวกกับหญ้าวิญญาณที่เหลือก็ใกล้จะโตเต็มที่แล้ว ลู่เซวียนวางแผนที่จะใช้หินวิญญาณที่ได้มาซื้อเมล็ดพันธุ์พืชวิญญาณเพิ่ม
หากหินวิญญาณเพียงพอ เขาก็อยากจะหาซื้อคาถาป้องกันระดับต่ำสักบทในตลาด
การปรากฏของแสงสีขาวในที่ดินวิญญาณทำให้ความสำคัญของที่ดินวิญญาณเพิ่มขึ้นมาก ลู่เซวียนกลัวว่าผู้ฝึกฝนหรือสัตว์อสูรจะลอบเข้ามาขโมยหรือทำร้ายพืชวิญญาณภายใน ทำให้ผลตอบแทนจากแสงสีขาวลดลง
เขากำชับหุ่นฟางให้เฝ้าบ้านให้ดี จากนั้นก็พกกล่องหยกที่บรรจุหญ้าวิญญาณออกจากบ้าน
ทันทีที่ออกจากประตู เขาก็บังเอิญพบกับจางหงที่เพิ่งกลับมาจากตลาด
“น้องชายลู่ จะไปไหนหรือ?”
จางหงเห็นลู่เซวียนจากที่ไกล ยิ้มทักทายอย่างเป็นมิตร
“พี่จาง ข้ากำลังจะไปเดินดูที่ตลาด”
ลู่เซวียนกล่าวทักทายจางหง
ทั้งสองพูดคุยกันเล็กน้อย ลู่เซวียนได้รู้ว่าจางหงเพิ่งกลับมาจากตลาด โดยเขาไปซื้อยันต์ป้องกันหลายใบเพื่อเตรียมตัวสำหรับการเปิดสำรวจดินแดนลับที่กำลังจะมาถึง
“น้องชายลู่ไม่คิดจะไปสำรวจดินแดนลับที่เปิดใหม่ในป่าหรอกหรือ?”
จางหงถามลู่เซวียนอีกครั้งอย่างไม่ลดละ
“ข้าซาบซึ้งในความหวังดีของพี่จาง แต่ข้าไม่สนใจเรื่องนั้น ข้าอยากเป็นนักปลูกพืชวิญญาณที่ธรรมดาและสงบสุข”
ลู่เซวียนปฏิเสธอย่างหนักแน่น
“คงช่วยไม่ได้ ข้ายังหวังว่าเราจะได้ไปด้วยกัน เพราะจากที่เรารู้จักกันมานาน น่าจะช่วยเหลือกันได้”
จางหงกล่าวอย่างเสียดาย
“ขอให้พี่จางโชคดี มีโอกาสดี ๆ และกลับมาอย่างปลอดภัย”
ลู่เซวียนยกมือคารวะ อวยพรอย่างจริงใจ
ทั้งสองกล่าวลากัน
ลู่เซวียนเดินมาที่ตลาด และพบว่าผู้ฝึกฝนที่มาที่ตลาดมากกว่าปกติ
ยันต์ป้องกันกลายเป็นของที่ได้รับความนิยม ยารักษาอาการบาดเจ็บก็เป็นของที่หาได้ยาก เมื่อปรากฏขึ้นก็มีผู้ฝึกฝนจำนวนมากแย่งซื้อ แม้ว่าราคาจะสูงกว่าปกติมาก แต่ก็ยังมีความต้องการเกินกว่าที่จะมีให้เพียงพอ
“ดูเหมือนข่าวการเปิดดินแดนลับใหม่ของตระกูลหวังจะกระจายไปทั่วตลาดหลินหยางแล้ว”
“ผู้ฝึกฝนขั้นฝึกปราณต่ำและกลางมากมายอยากมีส่วนแบ่งในนี้ ไม่รู้ว่าจะมีผู้ฝึกฝนเท่าไรที่จะได้พบโอกาส และจะมีอีกกี่คนที่กลายเป็นบันไดให้ผู้อื่น”
ลู่เซวียนรู้สึกถึงบรรยากาศที่ไม่สงบในตลาด แต่เขายังใจเย็น มองดูเงียบๆ
เขาเดินเล่นในตลาดอยู่สองสามครู่ คอยสังเกตข่าวสารรอบตัว และสอบถามผู้ฝึกฝนที่ตั้งแผงขายของ จนกระทั่งเดินเลี้ยวไปตามถนนหลายสาย จนมาถึงร้านยาที่ชื่อว่า ‘ไป่เฉ่าถัง’
เจ้าของร้านยาเป็นนักปรุงยา ซึ่งมีความต้องการวัตถุดิบในการปรุงยามาก ลู่เซวียนขายพืชวิญญาณที่เขาปลูกให้กับร้านนี้มาโดยตลอด ซึ่งร้านนี้ก็ให้ราคาที่สมเหตุสมผล
เมื่อเข้าไปในร้านยา กลิ่นสมุนไพรที่เข้มข้นก็ลอยมา ลู่เซวียนเดินเข้าไปในกระท่อมไม้ที่เขารู้จักเป็นอย่างดี
ภายในกระท่อมไม้เต็มไปด้วยสมุนไพรวิญญาณขนาดต่าง ๆ กัน เด็กชายหลายคนกำลังยุ่งอยู่กับการจัดการ
“ลู่เซวียน มาขายหญ้าวิญญาณอีกแล้วหรือ?”
ชายชรารูปร่างผอมบางเห็นลู่เซวียนทันที มองดูหน้าอกของเขาที่พองเต็มไปด้วยของแล้วทักทาย
“ใช่ครับ ท่านผู้ดูแลเหอ มีหญ้าวิญญาณบางส่วนโตเต็มที่ ข้าเลยเอามาขายให้ร้านท่าน”
ชายชรารูปร่างผอมบางเป็นญาติของนักปรุงยาประจำร้าน ปกติจะช่วยดูแลจัดการงานเล็กๆ น้อยๆ ในร้าน ลู่เซวียนต้องติดต่อกับเขาเพื่อขายหญ้าวิญญาณ ทั้งสองจึงค่อนข้างคุ้นเคยกันดี
“มีกี่ต้น?”
“เก้าต้น ตอนนี้ราคาหญ้าวิญญาณเท่าไหร่ต่อหนึ่งต้น?”
ลู่เซวียนหยิบกล่องหยกออกมาจากอก ถามออกไป
“ยังคงราคาเดิม สามก้อนหินวิญญาณระดับต่ำต่อต้น”
“ท่านผู้ดูแลเหอ แบบนี้ไม่ยุติธรรมนะ?”
เมื่อได้ยินคำตอบจากชายชรารูปร่างผอมบาง ลู่เซวียนรีบเก็บกล่องหยกกลับมา
“เท่าที่ข้ารู้ ช่วงนี้พืชวิญญาณของนักปลูกพืชวิญญาณหลายคนในเขตเหนือถูกแมลงรบกวน ทำให้ผลผลิตต่ำกว่าปกติ”
“ในตลาดมีข่าวแพร่สะพัดว่าตระกูลหวังในเขตกลางจะเปิดสำรวจดินแดนลับใหม่ ทำให้ราคายารักษาอาการบาดเจ็บเพิ่มขึ้นอย่างมาก”
“หญ้าวิญญาณซึ่งเป็นวัตถุดิบหลักในการปรุงยารักษาอาการบาดเจ็บ หากยังขายตามราคาปกติ ก็เหมือนเป็นการเอาเปรียบพวกเราผู้ฝึกฝนอิสระแล้ว”
“เจ้าเด็กนี่ พลังฝึกฝนไม่สูง แต่จมูกกลับไวเสียจริง”
ชายชรารูปร่างผอมบางด่าด้วยเสียงหัวเราะ ก่อนจะปรับท่าทีอย่างจริงจัง
“หนึ่งต้นสามหินวิญญาณและยี่สิบเศษหินวิญญาณ ไม่ลดราคา”
ลู่เซวียนก้มหน้าคิดสักครู่ แล้วรู้ว่านี่เป็นราคาที่ค่อนข้างยุติธรรม
“หญ้าวิญญาณคุณภาพดี ก็ราคาเดียวกันหรือ?”
“โอ?”
ชายชรารูปร่างผอมบางเงยหน้าขึ้น ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“เจ้าเด็กนี่ปลูกหญ้าวิญญาณคุณภาพดีได้แล้วหรือ? ขอข้าดูหน่อย”
วัตถุดิบคุณภาพสูงช่วยเพิ่มอัตราการประสบความสำเร็จในการปรุงยาและประสิทธิภาพของยา ทำให้นักปรุงยาชื่นชอบมาก
“ใช่แล้ว หญ้าวิญญาณคุณภาพดี”
“เจ้าหนุ่มเจ้ามีอายุน้อย ใช้ที่ดินที่พลังวิญญาณเบาบาง ยังสามารถปลูกพืชวิญญาณที่มีคุณภาพเช่นนี้ได้ นับว่าไม่ง่ายเลย”
“เช่นนี้ หญ้าวิญญาณคุณภาพดีสามต้น ข้าจะซื้อในราคาต้นละสามหินวิญญาณกับห้าสิบเศษหินวิญญาณ เจ้าคิดว่าอย่างไร?”
ลู่เซวียนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ถึงแม้จะดีขึ้นเพียงเล็กน้อย ไม่ใช่หญ้าวิญญาณคุณภาพสูงหรือสมบูรณ์แบบ แต่สามารถเพิ่มราคาต้นละสามสิบเศษหินวิญญาณ ก็ถือว่าดีมากแล้ว
เขามอบหญ้าวิญญาณทั้งเก้าต้นให้กับชายชรารูปร่างผอมบาง ชายชราตรวจสอบอย่างละเอียดโดยไม่พูดจาใด ๆ จากนั้นจึงนับหินวิญญาณแล้วส่งให้ลู่เซวียน
หญ้าวิญญาณคุณภาพปกติหกต้น หญ้าวิญญาณคุณภาพดีสามต้น รวมทั้งหมดเป็นหินวิญญาณระดับต่ำยี่สิบเก้าก้อน และเศษหินวิญญาณเจ็ดสิบชิ้น
ลู่เซวียนเก็บหินวิญญาณใส่ไว้ที่เอวอย่างระมัดระวัง รู้สึกถึงความเย็นของหินวิญญาณที่ซึมผ่านเสื้อผ้า หัวใจเขาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
(จบบท)
###
