บทที่ 472 ช่วยงานใหญ่
บทที่ 472 ช่วยงานใหญ่
“เฮอะ, ใช่เหรอ? ตอนนี้ฉันเฉินเฉิงมาถึงขั้นนี้แล้วหรือ?” เฉินเฉิง กล่าวด้วยเสียงเย้ยหยัน แต่เมื่อลองคิดดูแล้วก็พอจะเข้าใจได้ ตอนนี้เขาก็มีคุณสมบัติที่จะกล่าวเช่นนั้นอยู่ ทั่วทั้งเมืองหรงเฉิง เขาควรจะนับว่าเป็นผู้นำในอุตสาหกรรมตัดเย็บเสื้อผ้าแล้ว
“งั้นเอาล่ะ คุณรีบไปเชิญเลย บอกว่าผมเชิญทุกคนมากินข้าว ตอนเย็นที่โรงแรมรัฐวิสาหกิจ เอ่อ มีคนประมาณสองโต๊ะไหม?”
“มี!” ผู้อำนวยการไช่ พยักหน้าตอบ “คุณเตรียมไว้สองโต๊ะก็พอ”
“ได้เลย!” เฉินเฉิงยิ้ม “จะไปเชิญเดี๋ยวนี้”
หลังจากได้รับคำตอบจากผู้อำนวยการไช่ เฉินเฉิงก็ไปเตรียมที่โรงแรมรัฐวิสาหกิจทันที
จนถึงเวลาประมาณหกโมงเย็น คนอื่นๆ ก็เริ่มทยอยมากันแล้ว
แต่เมื่อเห็นเฉินเฉิง ทุกคนต่างก็รีบยื่นมือออกมา
เพราะว่าในตอนนี้เฉินเฉิงเป็นผู้นำของอุตสาหกรรมตัดเย็บเสื้อผ้าในเมืองหรงเฉิงจริงๆ
เรียกได้ว่าเฉินเฉิงลงมือครั้งเดียว ก็ยกระดับอุตสาหกรรมตัดเย็บเสื้อผ้าของเมืองหรงเฉิงขึ้นมาได้หนึ่งระดับ ดังนั้นทุกคนจึงอยากเชื่อมความสัมพันธ์กับเฉินเฉิงเมื่อรู้ถึงโอกาสนี้
เมื่อถึงเวลาหกโมงครึ่ง คนก็มาเกือบครบแล้ว
คนมานั่งเต็มสองโต๊ะ
แต่ทุกคนที่นั่งอยู่ที่นั่นกลับมองมาที่เฉินเฉิง
เจ้าของร้าน เฉินคงไม่เชิญพวกเขามากินข้าวโดยไม่มีเหตุผลแน่ๆ
แน่นอนว่าต้องมีเรื่องอะไรบางอย่าง
และน่าจะเป็นเรื่องดีด้วย!
เฉินเฉิงมองพวกเขาแล้วพูดพร้อมรอยยิ้มว่า “ทุกคน รอแป๊บนะครับ ไช่เกอ ไปเถอะ ไปเอาของกัน”
ผู้อำนวยการไช่ มองเขาหนึ่งทีแล้วก็เดินตามออกไป
ไม่นานนัก ทั้งสองก็กลับมาพร้อมกับกล่องเสื้อผ้าสองกล่อง
“เสื้อผ้า?” คนอื่นๆ เหลือบมองดูและก็พูดอย่างประหลาดใจทันที
“ถูกต้อง เสื้อผ้า!” เฉินเฉิงหยิบออกมาสองสามชิ้น “นี่คือเสื้อผ้าที่เราออกแบบล่าสุด ดูสิ สวยไหม?”
พูดเสร็จเฉินเฉิงก็แจกเสื้อผ้าเหล่านั้นให้พวกเขาดู
ทุกคนหยิบขึ้นมาดูแล้วดูอีก สุดท้ายก็มีคนหนึ่งพูดออกมาด้วยความรู้สึกว่า “เจ้าของร้านเฉิน ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณถึงได้สั่งซื้อเยอะขนาดนี้ คุณพูดว่าการออกแบบแบบนี้ของคุณ...พวกเราใครก็เทียบไม่ได้จริงๆ ถ้าผมเป็นลูกค้า ผมก็ชอบแบบคุณแบบนี้ มันสวยเกินไปแล้ว…”
“ทุกคนก็ออกแบบได้นะ” เฉินเฉิงยิ้มและพูด
“เราจะตามทันได้ยังไงล่ะ!” มีคนหนึ่งพูดเชิงเย้ยตัวเองว่า “พวกเราเป็นคนหัวโบราณไปแล้ว เสื้อผ้าแบบนี้… ตามไม่ทันหรอก แล้วก็พวกเราไม่ใช่บริษัทออกแบบด้วย เป็นแค่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเท่านั้น ไม่มีความสามารถขนาดนั้น…”
“ดังนั้นผมถึงได้มามอบสวัสดิการให้กับทุกคนน่ะสิ!” เฉินเฉิงยิ้มตาหยีและพูด
ทุกคนชะงักไป
“เจ้าของร้านเฉิน คุณหมายความว่าอย่างไร มามอบสวัสดิการให้กับพวกเรา?”
“ถูกต้อง สวัสดิการ!” เฉินเฉิงชี้ไปที่เสื้อผ้าเหล่านั้นและพูดว่า “เสื้อผ้าเหล่านี้เป็นแบบที่ผมเคยนำไปออกบูธแต่ถูกคัดทิ้งมา แต่ผมคิดไปคิดมา ถึงแม้ว่าผมจะคัดทิ้งแบบเสื้อผ้าเหล่านี้ไปแล้ว แต่พูดตามตรง เสื้อผ้าเหล่านี้มันดีมากๆ และสวยมากๆ นักออกแบบของเราตั้งใจออกแบบเสื้อผ้าเหล่านี้อย่างมาก มันไม่ควรถูกทิ้งและไม่ได้มีโอกาสเห็นแสงแดด ดังนั้นผมตัดสินใจแล้วว่าจะให้ทุกคนทำเสื้อผ้าเหล่านี้”
ทุกคนงงงัน
ผู้อำนวยการไช่ ใจก็สั่นเล็กน้อย มองไปที่เฉินเฉิงแล้วคิดว่าเจ้านี่กำลังทำอะไรกัน
“เป็นไงบ้าง?” เฉินเฉิงยิ้มและถามพวกเขา “นี่นับว่าเป็นสวัสดิการไหม?”
“เจ้าของร้านเฉิน ไม่ว่าจะพูดอย่างไรเราก็ถือว่าเป็นคู่แข่งกัน คุณมามอบของเหล่านี้ให้กับพวกเราแบบกระทันหัน มันทำให้พวกเราไม่สบายใจเลย”
แต่ละคนต่างก็เป็นคนฉลาด ไม่มีทางเชื่อเฉินเฉิงได้ง่ายๆ
“ผมก็มีเป้าหมายแน่นอน!” เฉินเฉิงไม่ได้ปิดบังพวกเขา เพราะไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น “พวกเราถือว่าเป็นคู่แข่งกัน แต่จริงๆ แล้วผมก็อยากให้อุตสาหกรรมของพวกเราพัฒนาไปได้ดียิ่งขึ้น ผมมีเพื่อนคนหนึ่งที่ทำโรงงานทอผ้าอยู่ ถ้าเราเพิ่มขนาดการทำเสื้อผ้าให้ใหญ่ขึ้น โรงงานทอผ้าของพวกเขาก็จะได้ประโยชน์ไปด้วย ผมจึงมาทำการโปรโมทเสื้อผ้าเหล่านี้ให้กับพวกคุณตามที่เขาขอมา”
ทุกคนเข้าใจแล้ว
ผู้อำนวยการไช่ รู้สึกไร้คำพูดขึ้นมาทันที
ยังมีวิธีการแบบนี้ด้วยเหรอ?
“ทุกท่าน...” เฉินเฉิงพูดกับพวกเขาด้วยความจริงจัง “พวกคุณก็เห็นแล้ว เสื้อผ้าที่ผมนำไปออกบูธได้รับความนิยมมากแค่ไหน ต่อไปเสื้อผ้าของพวกเราจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอน ก็คือจะต้องเป็นเสื้อผ้าแบบนี้เท่านั้นถึงจะได้รับความนิยม ผมเปิดเสื้อผ้าเหล่านี้ให้กับพวกคุณ ก็เพื่อให้พวกเราสามารถทำให้ที่นี่ใหญ่และแข็งแกร่งขึ้น และในอนาคตจะได้สร้างห่วงโซ่อุตสาหกรรมที่ยิ่งใหญ่ขึ้นที่นี่ เพื่อที่เราจะได้แย่งชิงอุตสาหกรรมนี้กลับมาจากมือคนอื่นได้ทั้งหมด ผมมาช่วยพวกคุณ และก็ช่วยตัวผมเองด้วย เป็นไง มีใครสนใจไหม?”
ความจริงแล้วทุกคนต่างก็ถูกคำพูดของเฉินเฉิงทำให้รู้สึกหวั่นไหว
อีกอย่าง ถึงแม้ว่าเฉินเฉิงจะมีจุดประสงค์ของตัวเอง แต่มันก็ไม่ได้ขัดกับการที่พวกเขาได้รับประโยชน์
ดังที่เฉินเฉิงได้กล่าวไว้ว่า เสื้อผ้าแบบนี้ต่างหากที่เป็นเทรนด์
พวกเขาออกแบบตามไม่ทัน ตอนนี้ทำได้เพียงแต่ลอกแบบ
แต่แบบที่ลอกได้ก็มีไม่มาก สูงสุดก็แค่ที่ของเฉินเฉิงเท่านั้น
แต่ดูเหมือนเฉินเฉิงจะระวังตัวจากพวกเขาไว้แต่แรกแล้ว จนถึงตอนนี้ พวกเขาแทบจะลอกแบบอะไรจากเฉินเฉิงไม่ได้เลย
ตามความรู้สึกความงามของพวกเขาเอง ก็ยังออกแบบเสื้อผ้าแบบนั้นไม่ออก พูดแล้วก็ไม่ต้องบอกว่ากังวลแค่ไหน
ตอนนี้ก็ดีแล้ว เฉินเฉิงได้ส่งมอบเสื้อผ้าที่ออกแบบเสร็จแล้วมาให้พวกเขาแล้ว แม้แต่ผ้าก็เตรียมไว้ให้แล้ว
พวกเขาแค่ต้องจ่ายเงิน อีกทั้งยังต้องไปหาลูกค้ามาซื้อสินค้าของพวกเขาเอง
เฉินเฉิงช่วยพวกเขาลดขั้นตอนไปมาก
แค่ไม่ปิดตา ก็สามารถตัดสินใจได้ถูกต้องแล้ว
“เจ้าของร้านเฉิน สิ่งที่คุณพูดก็มีเหตุผล แต่...เรื่องนี้ก็ไม่ง่ายที่จะทำสำเร็จหรอกนะ!”
เฉินเฉิงยิ้มและพูดว่า “ทุกคนไม่ต้องเกรงใจ ผมรู้ว่าใครที่มานั่งอยู่ที่นี่ ล้วนแต่มีเครือข่ายคอนเนคชันกันบ้างอยู่แล้ว พวกคุณสามารถนำเสื้อผ้าเหล่านี้ไปขายให้กับลูกค้าของพวกคุณได้เลย ตราบใดที่ลูกค้าไม่ได้ตาบอดแน่ๆ จะต้องสั่งซื้อแน่นอน ฤดูร้อนกำลังจะมาถึงแล้ว ถ้าไม่รีบหน่อย เราก็ต้องทำเสื้อผ้าฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวแล้วนะ”
ประโยคนี้ทำให้ทุกคนเริ่มกระตือรือร้นขึ้นมา
ถือว่าเป็นการขายความกังวลให้กับพวกเขา
“เจ้าของร้านเฉิน จริงๆ แล้วไม่มีเงื่อนไขอื่นอีกหรือ?”
“ก็ไม่มีเงื่อนไขอื่นแล้ว!” เฉินเฉิงยกมือและพูด “มีเงื่อนไขอย่างเดียวก็คือ หากมีคนสั่งซื้อเสื้อผ้าแบบนี้จริงๆ ให้คุณไปสั่งซื้อผ้ากับเพื่อนของผม ยังไงผ้าพวกนี้ก็ทอจากโรงงานของพวกเขาทั้งนั้น และตอนนี้ก็ไม่น่าจะมีโรงงานทอผ้าที่ทอผ้าแบบนี้ได้มากสักเท่าไหร่ ใช่ไหมล่ะ!”
“เจ้าของร้านเฉิน เค้าบอกกันว่าคุณทำธุรกิจเจ้าเล่ห์เหมือนปีศาจ คุณนี่คิดการได้ดีจริงๆ!”
“คำพูดแบบนั้นก็พูดไม่ได้ พวกเราต่างก็ได้รับประโยชน์ทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่ผมฝ่ายเดียวที่ได้ประโยชน์ พวกคุณว่าจริงไหม?”
นี่มันพูดได้ตรงความจริงเลยทีเดียว
“ได้!” ทันทีมีคนหนึ่งตอบตกลง “ยังไงก็ไม่มีอะไรจะเสีย ถ้าไม่มีใครสั่งซื้อ เราก็ไม่ได้เสียอะไรอยู่แล้ว”
“ดูสิ เจ้าของร้านคนนี้สิ เป็นคนที่เจ้าเล่ห์เหมือนปีศาจจริงๆ!” เฉินเฉิงยิ้มและพูด “นี่มันเป็นเรื่องที่ได้เปรียบกันอยู่แล้ว ถ้าจริงๆ แล้วไม่ไปใช้สิทธิ์ ก็เป็นการสูญเสียของตัวเองแล้วนะ”
ทุกคนมองหน้ากันไปมา ต่างก็พูดไม่ออกแล้ว
คุณเล่นมาท่านี้ พวกเรานอกจากจะพูดว่าคุณเก่งแล้วจะทำอะไรได้อีกล่ะ? นับถือจริงๆ!
