ตอนที่ 31 ต้าหลงถาน

เจียงห่าวไม่ได้มองดูรูปถ่ายหมู่  แต่เจียงเย่กับผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดมองดูอย่างละเอียด

ในรูป  ไม่ว่าจะเป็นหลี่ฉิน  หวังลี่  หรือหลี่เจิ้งเฟิงต่างก็ยิ้ม แต่รูปถ่ายดูแปลกๆ  มีแค่หัว ไม่มีลำตัวและคอ

และหัวไม่ได้อยู่ด้านล่างของรูป  แต่อยู่ตรงกลาง

ในรูปมีพื้นหลัง  แต่หัวทั้งสามกลับลอยอยู่ตรงกลาง  ภาพนี้ดูแปลกประหลาดมาก

ตอนนี้  เจียงเย่ไม่เข้าใจ หัวหน้าเจิ้งเห็นรูปนี้หรือเปล่า?

แต่ทำไมพอเจิ้งเจ๋อเห็นรูปนี้แล้วถึงไม่บอกลูกน้อง?

แถมยังปิดปากเงียบ?

เจียงเย่ไม่เข้าใจ  ส่วนเจียงห่าวก็อดใจไม่ไหว สุดท้ายก็มองดูรูปถ่ายหมู่

พอเห็นรูปถ่ายแปลกๆ  ตาของเจียงห่าวก็เบิกกว้าง  แต่เขาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้ง  แล้วก็ควบคุมอารมณ์เอาไว้

"เป็นรูปถ่ายหมู่  รูปนี้ดูไม่เหมือนตัดต่อ  แล้วทำไม..  ถึงดูสมจริงขนาดนี้? นี่..  เป็นรูปของคนหายทั้งสามคนหรือเปล่า?"

เจียงห่าวก็ประหลาดใจมาก  เจียงเย่ถาม  "ถ้าเป็นหัวหน้าเจิ้ง พอเห็นรูปนี้ เขาจะบอกคุณไหม?"

"แน่นอน  หัวหน้าเจิ้งเป็นหัวหน้าของเรา แต่บางครั้ง เขาก็เหมือนกับอาจารย์ของเรา  โดยเฉพาะกับมือใหม่  อย่างผม  ทุกครั้งที่สืบคดี  เขาก็จะตอบคำถามของผมอย่างละเอียด  ถ้าเขาเห็นรูปถ่ายแปลกๆ  แบบนี้  เขาก็ต้องบอก"

"งั้นคุณคิดว่าตอนที่หัวหน้าเจิ้งเปิดลิ้นชัก  เขาไม่ได้เห็นรูปนี้?  งั้นเขาจะเห็นอะไร?  แล้วคุณก็บอกว่าพอเขาเปิดลิ้นชักนี้  เขาก็โมโห  แล้วก็พาทุกคนออกไป  ใช่ไหม?"

"ใช่ครับ  พอเขาปิดลิ้นชัก  เขาก็พาพวกเราออกไปทันที"

เจียงห่าวถือรูปถ่าย  บนใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสน

เขาทำตามที่เจียงเย่บอก  จัดรูปถ่ายให้ตรง  เพื่อให้ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดมองเห็นชัดเจน

รูปถ่ายไม่ใหญ่เท่าไหร่  แค่เท่าฝ่ามือของผู้ใหญ่

หัวของคนสามคนอยู่ตรงกลาง  ทั้งสองข้างมีพื้นที่ว่าง  แต่ไม่พอที่จะใส่หัวของคนอื่น

เจิ้งเจ๋อเห็นอะไร?

ตอนนี้  เขากำลังเดินทางไปโรงพยาบาล  ยังไม่ตื่น

แต่ที่แน่ๆ  คือเจิ้งเจ๋อต้องรู้อะไรบางอย่าง  แถมคืนนี้  เขากลับมาที่นี่  ก็น่าจะมาเพื่อหาคำตอบว่าคืนวันที่  18  เขาเห็นอะไรในลิ้นชัก!

"ทำไมคืนนี้ถึงกลับมาที่นี่อีก?  แล้วพื้นหลังในรูป  คุณรู้จักไหมว่าเป็นที่ไหน?"

เจียงห่าวมองดูอย่างละเอียด  แต่สุดท้าย  เขาก็ส่ายหัว  "ผมไม่รู้ครับ  ผมไม่ใช่คนเมืองชิงโจว  แต่ดูเหมือนเป็นสถานที่กลางแจ้ง  เห็นควันไหมครับ?"

ในรูปมีควันลอยขึ้นมา

"กลางแจ้ง  ควัน  วิวสวย  ปิกนิกกลางแจ้งหรือปิ้งย่าง?  คุณเจียง  โทรหาผู้รับผิดชอบของบริษัทเทียนไห่  ถามว่า..  ก่อนวันที่  26  มีนาคม  พวกเขาเคยจัดกิจกรรมกลางแจ้งหรือเปล่า?  หรือว่า..  หลี่ฉินกับคนอีกสองคน  เคยออกไปเที่ยวด้วยกันไหม?"

เจียงเย่เตือน  เจียงห่าวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา  "โทรศัพท์ของผมโทรออกไม่ได้ครับ"

"ลองโทรดู"

เจียงห่าวพยักหน้า  ในโทรศัพท์ของเขามีเบอร์ของผู้จัดการทั่วไปของบริษัทเทียนไห่  เขาลองโทรไป  ไม่คิดว่าจะติดต่อได้

"สวัสดีครับ ผู้จัดการจิน ผมเจียงห่าวครับ  มีเรื่องจะถามหน่อยครับ"  พอโทรติด  เจียงห่าวก็พูดเข้าประเด็นทันที

"อ้อ  เจ้าหน้าที่เจียง  มีอะไรเหรอครับ?"

"ก่อนที่หลี่ฉินจะเกิดเรื่องในวันที่  26  มีนาคม  เธอ หวังลี่และหลี่เจิ้งเฟิงเคยไปเที่ยวด้วยกันไหมครับ?"

ปลายสายคิดอยู่ครู่หนึ่ง  "เรื่องนี้ผมไม่รู้  พฤติกรรมของพนักงาน ผมก็ไม่รู้ แต่ก่อนวันที่  26  มีนาคม บริษัทของเรามีกิจกรรมทีมก่อสร้างกลางแจ้ง"

"ตอนไหน?  ที่ไหนครับ?"

"เป็นต้าหลงถาน  ชานเมืองชิงโจว  วิวสวยมาก  อนุญาตให้ปิ้งย่างกลางแจ้ง  ตอนนั้น  ผมเป็นคนออกค่าอาหาร  ส่วนพนักงานก็จัดการไปที่นั่นกันเอง"

ผู้จัดการของบริษัทพูดจบ  เจียงห่าวก็ครุ่นคิด  แล้วก็มีสีหน้าตกใจ  "ต้าหลงถานเหรอครับ?  จำวันที่แน่นอนได้ไหมครับ?"

"น่าจะประมาณวันที่  17  มีนาคมครับ"

"คุณว่าไงนะ?"

"วันที่  17  มีนาคม"

"แย่แล้ว  วันที่ 17 มีนาคม หัวหน้าทีมเจิ้งก็ไปต้าหลงถาน พาภรรยาและลูกไปเที่ยว!"

เจียงห่าวตกใจ  เจียงเย่รีบค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับต้าหลงถาน  เมืองชิงโจวในอินเทอร์เน็ต

แต่ยังไม่ทันได้หาว่าที่ต้าหลงถานเคยเกิดเรื่องแปลกๆ บ้างไหม ในรูปถ่ายที่เจียงห่าวถืออยู่  ก็มีใบหน้าปรากฏขึ้นมาอีกครึ่งหนึ่ง

เจียงเย่มองเห็น เขารีบหันไป  "เจ้าหน้าที่เจียง  ยกมือถือขึ้น"

เจียงห่าวยังไม่ทันสังเกต  พอเขายกมือถือขึ้นก็มีสีหน้าตกใจ

"มีหัวเพิ่มขึ้นมา!  ดูคุ้นๆ  ทรงผมนี้ก็คุ้นๆ!"

"แย่แล้ว เป็นหัวหน้าเจิ้ง หัวหน้าเจิ้งมีทรงผมนี้!"

เจียงห่าวจำได้ ตอนนี้  เจียงเย่นึกขึ้นได้  "โทรหาตำรวจที่ไปกับคุณ ตอนนี้ ต้องไม่ให้หัวหน้าเจิ้งไปโรงพยาบาล ให้พาเขาไปวัด เร็วเข้า!"