ตอนที่แล้วSolo Leveling: Ragnarok ตอนที่ 25
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปSolo Leveling: Ragnarok ตอนที่ 27

Solo Leveling: Ragnarok ตอนที่ 26


คำพูดนั้นทำให้สายตาของเหล่าปีศาจเต็มไปด้วยความโล�

“ราดีร์?”

“ตระกูลราดีร์งั้นเหรอ?!”

มุมปากของปีศาจยืดยาวออกพร้อมกับเสียงหัวเราะบ้าคลั่งดังขึ้น

“ไม่นึกเลยว่าจะยังมีปีศาจจากตระกูลราดีร์ที่รอดชีวิตอยู่!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า คราวนี้เราจับปลาใหญ่ได้แล้ว!”

เลือดของขุนนางปีศาจนั้นล้ำค่า

โดยเฉพาะในช่วงเวลานี้ ที่ตระกูลขุนนางทั้งหมดถูกทำลายไปหมดแล้ว เหลือเพียงปีศาจสายพันธุ์ผสมที่ยังเหลืออยู่ในมิติปีศาจ!

“อย่าให้มีช่องว่าง!”

ปีศาจเหล่านั้นพุ่งเข้าใส่เอซิล ปีศาจแห่งตระกูลราดีร์ทันที

ร่างกายของพวกมันขยายใหญ่ขึ้นอย่างมหาศาล และเล็บยาวแหลมที่ปล่อยพลังมาคิอันชั่วร้ายพุ่งเข้ามาเพื่อสังหารเอซิล

“เจ้าพวกปีศาจชั้นต่ำ เจ้ากล้าหรือ!”

เอซิลกระโดดขึ้นหลบการโจมตีทั้งหมดอย่างง่ายดาย และสะบัดหอกของเธออย่างไร้ความลังเล

แต่เหล่าปีศาจชั้นต่ำกลับหัวเราะเยาะและยังคงไล่ตามเอซิลต่อไป

“ฮ่าฮ่า โลกนี้เปลี่ยนไปมากแล้วที่จะมาจัดลำดับชั้นแบบนั้น!”

“ไม่คิดว่าจะมีวันที่เราจะได้ล่าขุนนางปีศาจ!”

“ชิ!”

เอซิลที่ตกอยู่ในสภาพเป็นฝ่ายถูกโจมตีกัดฟันด้วยความโกรธ

เธอถูกไล่ล่าจากปีศาจมากมายในมิติปีศาจมาเป็นเวลานานจนพละกำลังหมดสิ้นไปนานแล้ว

แถมยังถูกบังคับให้ถูกเรียกมายังโลกในร่างจริงของเธอ ทำให้พลังของเธอต้องถูกจำกัดไว้

วิธีที่จะปลดล็อกข้อจำกัดนี้ก็คือ “การเข้าสิง”

ปีศาจชั้นต่ำเหล่านี้เข้าสิงร่างมนุษย์และแย่งชิงร่างกายของพวกเขา และยังพัฒนาผงดาวขึ้นมาเพื่อเพิ่มพลังของพวกมันให้สูงขึ้นอีกด้วย

การต่อสู้ระหว่างขุนนางปีศาจที่อ่อนแอลงกับปีศาจชั้นต่ำที่มีพลังเพิ่มขึ้น ผลลัพธ์จึงเป็นที่แน่นอน

“ฮ่าฮ่า เลือดบริสุทธิ์ของขุนนาง! เลือดบริสุทธิ์จริงๆ!”

“พวกเราสามารถสร้างผงดาวจากเลือดบริสุทธิ์ได้!”

[นายท่าน]

ทันใดนั้น เบร์ก็ปรากฏตัวข้างหูของซูโฮและกระซิบอย่างเงียบๆ

ซูโฮถอยหลังเล็กน้อยในช่วงที่การต่อสู้เริ่มขึ้น

“ใช่ ตอนนี้แหละ”

ซูโฮพยักหน้าและสบตากับฮันเตอร์ที่อยู่บนรถเข็น

ฮันเตอร์เหล่านั้นก็พยักหน้ากลับและค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างเงียบเชียบ

‘แม้จะเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น แต่กลับกลายเป็นโอกาสดี’

แผนการเริ่มต้นของพวกเขาคือ:

1. แทรกซึม: ซูโฮปลอมตัวเป็นปีศาจน้องเล็กโดยสวมหน้ากากอีกาและเสื้อคลุมดำเพื่อแทรกซึมเข้าไปในโรงงาน
2. สร้างความวุ่นวาย: จากนั้นซูโฮจะสร้างความวุ่นวายจากภายในเพื่อดึงดูดความสนใจของปีศาจทั้งหมดมาที่ตัวเขา
3. หลบหนี: ในขณะที่ปีศาจมัวแต่สนใจซูโฮ ฮันเตอร์ที่ทำเป็นบาดเจ็บจะช่วยปลดปล่อยผู้ถูกจับกุมในโรงงานและหลบหนีออกไป

แต่ก่อนที่ซูโฮจะเริ่มต้นสร้างความวุ่นวาย แผนการกลับพลิกผันไป

‘เราจะทำตามแผนเดิม’

ฮันเตอร์บนรถเข็น รวมถึงผู้ช่วยอิม ทุกคนล้วนมีทักษะเกี่ยวกับ “ความเร็ว”

ฟึบ!

ซูโฮและฮันเตอร์ทั้งหมดหายตัวไปพร้อมกันในทันที

และปรากฏตัวข้างผู้ถูกจับกุมที่ถูกมัดไว้ที่มุมห้อง พร้อมกับปิดปากพวกเขา

“เงียบๆ นะ”

“...!”

เมื่อพวกเขาสบตากัน ผู้ที่ถูกจับก็พยักหน้าด้วยสีหน้าหวาดกลัว

กึก!

ซูโฮดึงโซ่ที่มัดพวกเขาไว้ออกด้วยแรง

‘สำเร็จแล้ว!’

ผู้ช่วยอิมรู้สึกว่าหัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นที่อยากจะหนีออกไปในทันที

‘ตอนนี้แค่แบกคนแล้ววิ่งก็พอ!’

ขณะที่เขาแบกพลเรือนคนหนึ่งขึ้นหลัง

“อ๊ะ?”

ปีศาจชั้นต่ำที่กำลังต่อสู้กับเอซิลก็สังเกตเห็นฉากนั้น

“เจ้าน้องเล็ก ไม่ไปสู้ แต่ทำอะไรอยู่ตรงนั้น?”

ดวงตาที่มองผ่านหน้ากากอีกาของปีศาจเต็มไปด้วยความสงสัย

ซูโฮตอบกลับด้วยการตะโกน

“วิ่ง!”

ฟุ่บ!

ทันใดนั้น ร่างของฮันเตอร์ทุกคนที่แบกพลเรือนบนบ่าก็วิ่งออกไปด้วยความเร็วสูงสุด

เป้าหมายคือประตูทางออก!

“จะไปไหน!”

ปีศาจบางตัวที่กำลังต่อสู้กับเอซิลก็รีบวิ่งมาขวางทางพวกเขา

ฟิ้ว!

พลังมาคิชั่วร้ายพุ่งเข้าหาเหล่าฮันเตอร์

ในขณะนั้นเอง ซูโฮตะโกนจากด้านหลัง

“อย่าหยุด วิ่งต่อไป!”

ฮันเตอร์ทุกคนได้ยินก็เร่งความเร็วมากขึ้น

แม้ว่าการโจมตีของปีศาจจะเข้ามาใกล้พวกเขาอย่างรวดเร็วขึ้นทุกที

‘ต้องเชื่อมั่น!’

เหล่าฮันเตอร์ยังคงวิ่งต่อไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวซูโฮ

และซูโฮก็ไม่ทำให้พวกเขาผิดหวัง

"จงตื่น!"

ทันใดนั้น

[แคร์แร็ก!]

“...!”

ควับ! ควับ! ควับ!

ควับ! ควับ! ควับ!

แขนของเหล่าก็อบลินเงาที่ซูโฮได้ซ่อนตัวไว้ล่วงหน้าบริเวณทางออก พลันพุ่งขึ้นจากพื้นดินและคว้าจับขาปีศาจไว้แน่น

“นี่มัน...อะไรกัน?!”

ปีศาจต่างตื่นตะลึง

แต่ความตกใจนั้นยังเร็วเกินไป

[คิฮิ!]

[แคเฮเฮ!]

เหล่าก็อบลินเงาเป็นพวกที่โหดเหี้ยม

พวกมันใช้มีดและเครื่องตัดเนื้อที่ถืออยู่เฉือนข้อเท้าของปีศาจโดยไม่ลังเล

“อ๊าก!”

ร่างมนุษย์ที่ปีศาจสิงอยู่นั้นอ่อนแอมาก เพียงแค่บาดแผลเล็กๆ ที่เอ็นร้อยหวายก็ทำให้พวกมันขยับตัวไม่ได้แล้ว

ขณะที่ปีศาจร้องโหยหวนและทรุดตัวลงกับพื้น

‘นี่คือโอกาส!’

เหล่าฮันเตอร์ฉวยโอกาสนั้นพุ่งผ่านพวกมันไปอย่างรวดเร็ว และในที่สุดก็สามารถหลบหนีออกจากโรงงานได้สำเร็จ

ผู้ช่วยอิมที่เป็นคนสุดท้ายที่ออกจากประตูเหล็กหันกลับไปมองซูโฮที่ยังคงอยู่ข้างหลัง

‘จะไหวแน่เหรอ?’

แค่สบตาก็รู้ได้ทันทีถึงสิ่งที่เขาต้องการจะพูด ซูโฮยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้าให้

แล้ว

ปัง!

ประตูเหล็กปิดลง

เวลาที่ใช้ในการหลบหนี 3 วินาที

เวลาที่ปีศาจฉีกทึ้งก็อบลินเงาและลุกขึ้นมาใหม่ 2 วินาที

รวมทั้งหมด 5 วินาที

ทุกอย่างเป็นไปตามแผน

‘เหลือแค่…’

ถึงตาของฉันแล้วสินะ

ซูโฮกวาดสายตามองจำนวนของปีศาจอย่างรวดเร็ว

ไม่นับปีศาจผมสีม่วงที่ถูกอัญเชิญออกมาก่อนหน้านี้

‘ทั้งหมด 9 ตัว’

ปัญหาคือแต่ละตัวมีความสามารถใกล้เคียงกับ "น้องเล็ก" ที่เขาเพิ่งเอาชนะได้เมื่อครู่นี้

แต่

‘น่าจะไหว’

ซูโฮมองลงไปที่เงาของตัวเอง

จากนั้น

"จงตื่น"

เขาเรียกกองทัพเงาที่เตรียมไว้ก่อนจะเข้ามาที่นี่ออกมา

“บรูคกี้”

…!

ทันใดนั้น เงาขนาดใหญ่ก็พุ่งขึ้นมาข้างหน้าซูโฮ

ฟุ่บ!

[บรูคกี้ Lv.1]

ระดับอัศวิน

สัตว์ประหลาดไฮยีน่ายักษ์ที่มีร่างกายเป็นไอสีดำเดือดพล่าน

นี่คือ ‘ความวุ่นวาย’ ที่ซูโฮได้วางแผนเอาไว้แต่แรก

แม้จะเปลี่ยนลำดับแผนไปบ้าง แต่ก็เป็นโอกาสที่ดียิ่งกว่าเดิมในการล่าปีศาจ

[คยาโออออ!]

เสียงคำรามของบรูคกี้ก้องไปทั่วโรงงาน

“อะ...อะไรกัน!”

ปีศาจที่กำลังโจมตีเอซิลเพื่อสังหารเธออยู่นั้นต่างพากันตกใจ

“ทำไมบรูคกี้ถึงอยู่ที่นี่?!”

“ไม่สิ มีบางอย่างต่างออกไป...?”

ปีศาจรู้จักบรูคกี้เป็นอย่างดี เนื่องจากมันเคยอยู่เบื้องหลังการทำงานของกิลด์ไฮยีน่าที่ส่งคนไปให้ปีศาจใช้เป็นส่วนผสมทำผงดาว

สถานการณ์ดีขึ้นมาก

แต่ยังมีปัญหาที่ต้องจัดการ

จากประสบการณ์ที่ซูโฮเคยต่อสู้กับทั้งบรูคกี้และปีศาจ เขารู้ว่าบรูคกี้นั้นแข็งแกร่งกว่าในหนึ่งต่อหนึ่ง

แต่จำนวนปีศาจมีถึงเก้าตัว

ในสภาพนี้โอกาสชนะน้อยมาก

แต่ว่า...

ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะ?

“เบร์!”

[คีแอ๊ค!]

ตามคำเรียกของซูโฮ ร่างเล็กของเบร์ปล่อยพลังชั่วร้ายออกไปทั่วทิศ

[เบร์ใช้ ‘ทักษะ: คำสั่งโหดร้าย’]

[‘ทักษะ: คำสั่งโหดร้าย’ เพิ่มความสามารถของบรูคกี้ขึ้น 50%]

[ผลข้างเคียงของ ‘ทักษะ: คำสั่งโหดร้าย’ ทำให้บรูคกี้ติดคำสาปแห่งความบ้าคลั่ง]

[คยาอ๊า!]

บรูคกี้พุ่งเข้าใส่ปีศาจอย่างไม่ทันตั้งตัว

ตู้ม!

“อั่ก?!”

ด้วยแรงตบเหมือนไม้เบสบอลของอุ้งเท้าหน้าอันใหญ่ยักษ์ของบรูคกี้ ปีศาจถูกเหวี่ยงกระเด็นไป

และดาบคู่ของซูโฮก็พุ่งไปยังปีศาจที่ถูกฝังไว้ในกำแพงคอนกรีต

‘ฟันดาบพายุ!’

[ใช้ทักษะ ‘ฟันดาบพายุ’]

โครมมมม!

ร่างของซูโฮหมุนวนเหมือนพายุไต้ฝุ่น พุ่งเข้าหาศัตรูอย่างดุดัน

[คุณได้กำจัดปีศาจระดับต่ำแล้ว]

[คุณได้กำจัดปีศาจระดับต่ำ...]

“ฮึก... ฮึก…”

ด้วยความช่วยเหลือของซูโฮ เอซิลที่กำลังต่อสู้อย่างยากลำบากเพียงลำพังสามารถหายใจได้อย่างโล่งอก

แต่แทนที่จะรู้สึกผ่อนคลาย เอซิลกลับจ้องมองดูบรูคกี้ที่กำลังอาละวาดอย่างไม่เชื่อสายตา

“เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้น... หรือว่า...?”

[แคร์โฮ!]

โครมมมม!

สัตว์ประหลาดสีดำที่มีร่างกายใหญ่เหมือนรถถัง กำลังไล่ล่าปีศาจอย่างไม่ลดละ

จากที่เอซิลรู้ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นในโลกนี้ที่สามารถอัญเชิญสัตว์ประหลาดแบบนี้ได้

บุคคลที่ครั้งหนึ่งเคยทำลายล้างมิติปีศาจเพียงลำพัง

บุคคลที่สังหารปีศาจทั้งหมดที่ขวางทาง และสุดท้ายก็โค่นล้มบารัน เจ้าแห่งปีศาจได้

ชื่อที่ยิ่งใหญ่และน่ากลัวนั้น

“...ท่านซองจินอูอยู่ที่นี่?!”

ใบหน้าของเอซิลที่เคยแข็งกร้าวกลับสดใสขึ้นทันที

เธอเริ่มมองหาซองจินอูรอบๆ อย่างเร่งรีบ

“เขาอยู่ที่ไหน! อยู่ที่ไหน ท่านจินอู...”

และในที่สุดเธอก็เห็น

“...หา?”

แม้จะไม่ใช่ซองจินอูจริงๆ แต่

ก็เป็นใบหน้าที่คล้ายกับซองจินอูในวัยหนุ่มมาก

“เอ๊ะ?”

เอซิลเอียงศีรษะอย่างสงสัย

ในขณะนั้นเอง

[ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ]

เบร์ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเอซิลอย่างเงียบๆ

“ใครกัน... หรือว่า เบร์?!”

เอซิลประหลาดใจกับรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไปของเบร์หลังจากไม่ได้เจอกันนาน

“ทำไมตัวเล็กลงแบบนี้?”

เบร์ที่เธอจำได้คือผู้ที่น่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจ เคยเป็นผู้ที่ยืนข้างซองจินอูและฆ่าศัตรูอย่างโหดเหี้ยม

แต่ตอนนี้ เบร์กลับดูน่ารักเหมือนตุ๊กตาขนาดเท่ากำปั้น

อย่างไรก็ตาม เบร์เองก็สงสัยไม่แพ้กัน

[แล้วเธอล่ะ ทำไมถึงดูอ่อนแอลงมาก เกิดอะไรขึ้น?]

“เฮ้ๆ ก็ผ่านความลำบากมานิดหน่อย”

แม้ว่าเลือดจะไหลออกจากร่างกาย เอซิลยังคงยิ้มและพูดล้อเลียน

เบร์หัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน

[ใกล้จะตายยังมีท่าทีสบายๆ เหมือนเดิมเลยนะ]

“แค่ยังไม่ตายก็พอแล้วละ เอ๊ะเฮอะ”

[ตกลงเกิดอะไรขึ้นที่มิติปีศาจกันแน่...]

ตุบ!

ยังไม่ทันที่เบร์จะพูดจบ เอซิลก็ล้มลงกับพื้น

เมื่อเห็นเบร์ ความตึงเครียดทั้งหมดของเธอก็ถูกปลดปล่อยออกไป

เอซิลนอนคว่ำลงกับพื้น ร้องครางและเรียกหาเบร์

“เบร์ ฉันรู้สึกเหมือนจะตายจริงๆ ช่วยใช้เวทฟื้นฟูให้หน่อยได้ไหม?”

[ไม่]

“อ้า ทำไมล่ะ?”

[เสียพลังเวทเปล่าๆ]

เบร์ปฏิเสธอย่างเฉียบขาด เอซิลจึงตระหนักได้ทันที

“อ๋อ นายก็อ่อนแอลงด้วยสินะ?”

[คีแอ๊ค! ฉันไม่ได้อ่อนแอ!]

เบร์ตอบโต้ด้วยความโกรธ

ในขณะที่ทั้งหมดนี้เกิดขึ้น การต่อสู้ของซูโฮยังคงดำเนินต่อไป

[คุณได้กำจัดปีศาจระดับต่ำแล้ว]

[คุณได้กำจัดปีศาจระดับต่ำแล้ว]

[บรูคกี้ได้กลืนกินวิญญาณของปีศาจ]

[บรูคกี้ได้กลืนกินวิญญาณของปีศาจ]

......

สถานการณ์ทั้งหมดเอียงเข้าข้างซูโฮอย่างสมบูรณ์แบบ

"คำสั่งโหดร้าย" ของเบร์ที่เพิ่มพลังให้บรูคกี้ถึง 50% นั้นมีอัตราการเพิ่มที่สูงกว่าผงดาวมาก

ยิ่งไปกว่านั้น ซูโฮก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นทุกครั้งที่เขากำจัดปีศาจ

[จำนวนวิญญาณปีศาจที่กลืนกิน: 3]

[จำนวนวิญญาณปีศาจที่กลืนกิน: 4]

......

[ผลของ ‘ความอยากทำลายล้าง’: เพิ่มความเสียหายทางกายภาพ [33%]]

[ผลของ ‘ความอยากทำลายล้าง’: เพิ่มความเสียหายทางกายภาพ [34%]]

......

[เลเวลเพิ่มขึ้น!]

[เลเวลเพิ่มขึ้น!]

“อั่ก!”

ตุบ!

ขณะที่ดาบของซูโฮฟันเข้าที่คอของปีศาจตัวสุดท้าย

เลเวลของเขาก็พุ่งถึงระดับ 20 พอดี

ทันใดนั้น

ติ๊ง!

[เนื่องจากเลเวลเกิน 20 คุณสามารถใช้ ‘ร้านค้า: ซื้อ’ ได้แล้ว]

“อะไรนะ?”

ซูโฮที่เห็นข้อความนั้นก็เอียงศีรษะด้วยความสงสัย

“มีระบบร้านค้าด้วยเหรอ?”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด