ตอนที่ 17 พลังของกระบวนท่า
ตอนที่ 17 พลังของกระบวนท่า
“เยี่ยหาน?!”
เมื่อเห็นร่างสูงโปร่งในชุดคลุมสีเขียวที่เดินออกมาจากด้านหลังของเยี่ยหลิง หลิวหมิงและพรรคพวกต่างก็รู้สึกประหลาดใจ
เพราะพวกเขาไม่คาดคิดเลยว่า ขยะคนนี้จะกล้ามาปรากฏตัวที่นี่!
“เจ้าขยะนี่มาหาที่ตายหรือไง?”
ศิษย์ของตระกูลหลิวแสยะยิ้มเยาะเย้ยอย่างอดไม่ได้
ในเมืองเหยียนไม่มีใครไม่รู้ว่าเยี่ยหานถูกทำลายจุดตันเถียนจนกลายเป็นคนไร้ค่า แต่ตอนนี้เขากลับกล้ามาคนเดียวอย่างไม่เกรงกลัว
ฮึ ๆ ช่างกล้าหาญจริง ๆ
อย่างไรก็ตาม หลิวหมิงก้มลงมองศิษย์ตระกูลหลิวที่ล้มลงและตายไปหนึ่งคน จากนั้นเขาก็หันมองไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว
เขาขมวดคิ้วและเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อว่าการสังหารศิษย์ตระกูลหลิวนี้จะเป็นฝีมือของเยี่ยหาน
สิ่งที่หลิวหมิงกังวลก็คืออาจจะมีผู้แข็งแกร่งของตระกูลเยี่ยซ่อนตัวอยู่ในบริเวณนี้ ซึ่งทำให้เขาต้องระมัดระวังตัวมากขึ้น
“ท่านรองหัวหน้า!”
เยี่ยหลิงที่เต็มไปด้วยคราบเลือด เดินโซซัดโซเซมาหาเขา เหมือนเห็นผู้ช่วยชีวิต ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดี
“ข้าเอง...”
เยี่ยหานมองเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะกวาดสายตามองศิษย์ตระกูลเยี่ยที่เหลืออยู่ มีศิษย์หลายสิบคนล้มตายและบาดเจ็บ เป็นภาพที่น่าสลดใจอย่างยิ่ง
“ระวังตัวด้วย หลิวหมิงแข็งแกร่งมาก”
เยี่ยหลิงพยักหน้าและถอยไปอยู่ด้านหลังของเยี่ยหาน
บริเวณกองหินลาวาไม่ไกลจากที่นั้น ยังมีศพของศิษย์ตระกูลเยี่ยนอนเกลื่อนกลาด เป็นภาพที่น่าสยดสยอง
เมื่อเห็นดังนั้น แววตาของเยี่ยหานก็ไม่สามารถปิดบังความโกรธและความเย็นชาที่แฝงไปด้วยความกระหายเลือดได้
หลิวหมิงยืนอยู่บนก้อนหินขนาดใหญ่ มองลงมายังเยี่ยหานจากที่สูง แล้วส่ายศีรษะพร้อมกับแสดงสีหน้าเยาะเย้ย
“ช่างน่าหัวเราะ ข้าคิดว่าตระกูลเยี่ยคงจะเชิญกองกำลังเสริมที่แข็งแกร่งมาช่วย แต่นึกไม่ถึงว่าจะเชิญขยะอย่างเจ้ามา ดูท่าว่าเหมืองแร่แห่งนี้คงจะตกเป็นของตระกูลหลิวโดยไม่ต้องเปลืองแรงเลย”
เขาพูดด้วยท่าทีเหมือนควบคุมสถานการณ์ได้อย่างสมบูรณ์ พร้อมรอยยิ้มจาง
ศิษย์ตระกูลหลิวสองคนที่อยู่ข้างๆ คือ หลิวฉี และ หลิวหยุนไห่ มองหน้ากันและกัน ก่อนจะคำนับหลิวหมิงแล้วพูดขึ้นอย่างเหยียดหยามขณะที่จ้องมองเยี่ยหานราวกับเป็นเหยื่อ
“คุณชายหลิว การจัดการขยะคนนี้ไม่จำเป็นต้องให้ท่านลงมือเอง ปล่อยให้พวกเราสองคนจับเขามาลงโทษสักหน่อยดีไหม?”
หลิวหมิงพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ สำหรับเขาแล้วการลงมือจัดการเยี่ยหานนั้นถือว่าเป็นการลดเกียรติของตนเอง
ขยะอย่างเยี่ยหานไม่คู่ควรกับการที่เขาจะต้องลงมือเอง
บูม!
ทันทีที่ได้รับสัญญาณ ศิษย์ตระกูลหลิวสองคนที่เคยยืนขนาบข้างหลิวหมิง พุ่งตัวออกไปด้วยพลังวิญญาณห่อหุ้มร่าง ร่างหนึ่งเป็นแสงสีเขียว อีกคนเป็นแสงสีขาว พุ่งตรงเข้าหาเยี่ยหาน
ทั้งสองคนเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงสุด พุ่งเข้ามาใกล้ตัวเยี่ยหานในพริบตา
“ฮ่าฮ่า มาสู้กับพวกเราดีกว่า”
หลิวฉียิ้มเย็นชาและยื่นมือออกไปหวังจะจับตัวเยี่ยหานเป็นเชลย
“บ้าบิ่นไม่เบา!”
เมื่อเห็นศัตรูบุ่มบ่ามเข้ามาเช่นนี้เยี่ยหานแค่นเสียงเย็นในใจ จากนั้นเขาก็ย่างก้าวไปข้างหน้าด้วยแรงที่มหาศาล พลังวิญญาณในร่างกายหมุนวนออกมาเป็นลมหมุน ทำให้ก้อนหินและฝุ่นละอองรอบตัวกระจัดกระจาย
จากนั้น เขาปล่อยพลังวิญญาณออกจากฝ่ามือ ปล่อยลมหมัดอันดุดันที่ส่งเสียงหวีดหวิวออกมา
บูม!
“อะไร?!”
ลมหมัดของเยี่ยหานราวกับคมดาบที่แหลมคม พลังอันรุนแรงของมันทำให้ใบหน้าของหลิวฉีและหลิวหยุนไห่เปลี่ยนสีไปด้วยความตกใจ สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ทั้งสองคนรีบเปลี่ยนจากรุกเป็นรับอย่างรวดเร็ว ปล่อยพลังวิญญาณออกมาสร้างโล่ป้องกันรอบตัว
อย่างไรก็ตาม ด้วยระดับพลังวิญญาณเพียงแค่ระดับจิตวิญญาณขั้นหกของพวกเขา จะสามารถต้านทานพลังของเยี่ยหานได้อย่างไร!
ตูม!
ลมหมัดที่ทรงพลังของเยี่ยหานทะลวงการป้องกันของหลิวฉีอย่างง่ายดาย และกระแทกลงบนกระหม่อมของเขาอย่างแรง เสียงกะโหลกแตกดัง “กร๊อบ” ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของหลิวฉี ก่อนที่เขาจะล้มลงตายตกคาที่
“หลิว... หลิวฉี!”
หลิวหยุนไห่ที่เห็นสหายร่วมตายของเขาเสียชีวิตก็ตกใจจนขาสั่น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเยี่ยหาน
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้หนี...
เสียงกระดูกหักดัง “กร๊อบ!”
“อ๊าก!”
เยี่ยหานฟาดฝ่ามืออย่างรวดเร็วลงบนศีรษะของหลิวหยุนไห่ กะโหลกของเขาถูกบิดและฉีกออกจากร่างทันที เยี่ยหานหยิบศีรษะที่เต็มไปด้วยเลือดนั้นขึ้นมาอย่างไร้ความปรานี แล้วโยนมันลงตรงหน้าหลิวหมิง “ปุ๊” ดังขึ้นเมื่อศีรษะกลิ้งไปบนพื้น
เสียงสูดลมหายใจดังขึ้นพร้อมกัน!
หลิวหมิงและพรรคพวกต่างถอยหลังไปหลายก้าว พวกเขามองศีรษะของหลิวหยุนไห่ที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง และศพของหลิวฉีที่เสียชีวิตไม่ไกลออกไป
ความหนาวเย็นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง พวกเขารู้สึกขนลุกเกรียว
“เป็นไปได้อย่างไร?”
หลิวหมิงเผยสีหน้าตกตะลึงพลางพึมพำกับตัวเอง
ผู้แข็งแกร่งระดับจิตวิญญาณขั้นหกสองคนกลับถูกเยี่ยหานสังหารในพริบตา!
ด้านข้าง เยี่ยหลิงและเยี่ยหงหลิงรวมถึงเหล่าศิษย์ตระกูลเยี่ยต่างก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสนและความกลัว
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นเยี่ยหานสังหารคนอย่างเด็ดขาดและโหดเหี้ยม ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย
หลังจากสังหารศัตรูสองคนอย่างไม่ใยดี เยี่ยหานไม่แม้แต่จะกะพริบตา เขามองหลิวหมิงด้วยแววตาเย็นชาพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“หลิวหมิง คนตระกูลหลิวของเจ้าบุกรุกเข้ามาในเหมืองแร่ของตระกูลเยี่ย ข้าไม่ว่าอะไร แต่วันนี้ไม่ว่าพวกเราจะเสียคนไปกี่คน ตระกูลหลิวของเจ้าก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิตเท่ากัน”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เหล่าศิษย์ตระกูลเยี่ยต่างก็มองไปที่กลุ่มคนของหลิวหมิงด้วยสายตาโหดเหี้ยม เพียงแค่รอคำสั่งจากเยี่ยหานก็จะพุ่งเข้าไปล้อมและสังหารทุกคน
หลิวหมิงได้สติกลับคืนมา สีหน้าของเขามืดครึ้มและยิ้มเยาะเย้ยพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“น่าประหลาดใจจริง ๆ ข้าไม่คิดเลยว่าจุดตันเถียนของเจ้าจะไม่ถูกทำลาย แต่ถ้าคิดจะสังหารข้า เยี่ยหานเจ้าคงยังไม่มีความสามารถขนาดนั้น!”
สายตาของเขาแฝงไปด้วยความเย่อหยิ่ง
หลิวหมิงอยู่ห่างจากระดับทะเลจิตวิญญาณเพียงแค่ก้าวเดียว อีกทั้งยังมีวิชาวิญญาณขั้นสูงอยู่ในครอบครองมากมาย ดังนั้นแม้ต้องเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งระดับทะเลจิตวิญญาณเขาก็มั่นใจว่าจะสามารถต่อสู้ได้โดยไม่ตกเป็นรอง
“ให้ข้าสังหารเจ้าด้วยมือตัวเองดีกว่า!”
หลิวหมิงยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วระเบิดพลังวิญญาณสีทองออกมาทั่วร่าง พลังมหาศาลนั้นสร้างลมหมุนขนาดใหญ่
ฟิ้ว!
ร่างของหลิวหมิงพุ่งออกไปด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าแลบ เห็นเพียงแค่เงาจาง ๆ วูบไหว
และแทบจะทันทีที่พริบตาเดียว หลิวหมิงก็เข้าประชิดตัวเยี่ยหาน ในขณะนั้นฝ่ามือของเขาก็ถูกห่อหุ้มด้วยพลังวิญญาณอันร้อนแรง และจากนั้นฝ่ามือของเขาก็รวมตัวกันกลายเป็นดวงอาทิตย์สีแดงขนาดใหญ่ที่แผ่พลังออกมาอย่างน่าตกใจ
“ฝ่ามือสุริยันผลาญฟ้า!”
หลิวหมิงตะโกนต่ำในใจ ฝ่ามือของเขาที่เหมือนจะพาดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ก็ตบออกไปทันที
“วิชาวิญญาณระดับเจ็ด?”
เมื่อรู้สึกถึงพลังวิญญาณอันร้อนแรงที่พุ่งเข้ามาหา เยี่ยหานตาหรี่ลงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วด้วยการย้ายตัวออกด้านข้างเล็กน้อย ฝ่ามือสุริยันผลาญฟ้าของหลิวหมิงตบลงบนก้อนหินขนาดใหญ่แตกกระจายกลายเป็นผุยผง
เห็นได้ชัดว่าแม้หลิวหมิงจะดูถูกเยี่ยหานแต่ในความเป็นจริงแล้วเขาก็ยังคงระแวดระวัง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่เริ่มต้นด้วยการใช้วิชาที่รุนแรงที่สุด
หลังจากการโจมตีครั้งแรกพลาดเป้า หลิวหมิงก็ระเบิดพลังลุกโชนรอบตัว ฝ่ามือทั้งสองของเขาปรากฏดวงอาทิตย์ใหญ่ขึ้นสองดวงเหมือนกับวัวกระทิงที่พุ่งเข้าใส่เป้าหมาย
“ตายซะ!”
หลิวหมิงคำรามเสียงดัง เส้นผมของเขาพริ้วไหวในอากาศ ฝ่ามือของเขาที่ห่อหุ้มด้วยดวงอาทิตย์ใหญ่พุ่งเปล่งแสงสว่างจ้าออกมา
ครั้งนี้เยี่ยหานไม่ได้หลบเลี่ยง เขากลับสูดหายใจเข้าลึก ๆ ร่างกายของเขาเริ่มหมุนวนพลังวิญญาณสีดำกว่าร้อยวังวนพร้อมกัน ปล่อยพลังดูดกลืนออกมาอย่างรุนแรง
“ลองใช้เจ้าทดสอบวิชา 'มังกรดูดกลืน' ของข้าดูหน่อยแล้วกัน”
เสียงคำรามดังก้องออกมาจากจุดตันเถียนของเขา ทันใดนั้นพลังวิญญาณมหาศาลจากทุกทิศทางก็ไหลเข้ามาในร่างกายของเยี่ยหานจนร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังวิญญาณที่ล้นหลาม จากนั้นกระแสพลังที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ กระแทกออกไป
ตูม!
“ระดับ… ทะเลจิตวิญญาณขั้นกลาง?!”
ในขณะนั้น หลิวหมิงหยุดการเคลื่อนไหวทันที ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ความหวาดกลัวที่ไม่สามารถอธิบายได้เริ่มแผ่ขยายไปทั่วใจของเขา!
พลังวิญญาณในร่างกายของเยี่ยหานเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล เขาใช้พลังนั้นไหลไปสู่ฝ่ามือ ก่อนจะรวบรวมไว้ในกำปั้นอย่างแข็งแกร่ง ราวกับกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว
หมัดนี้เต็มไปด้วยพลังวิญญาณอันน่าสะพรึง!
“หลิวหมิง แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ?”
เยี่ยหานยิ้มเย็นชา จากนั้นหมัดนั้นก็พุ่งเข้ากระแทกหน้าอกของหลิวหมิงด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าแลบ
เสียง “ปัง” ดังสนั่น!
พลังของหมัดนี้เจาะทะลุร่างกายของหลิวหมิง ทิ้งรอยแผลเป็นรูเลือดไว้ที่หน้าอก
“เจ้า...”
หลิวหมิงพูดด้วยเสียงสั่นเทา มองลงไปที่แผลเป็นรูเลือดที่หน้าอกของเขา พลังชีวิตชีวิตในร่างกายของเขากำลังค่อย ๆ เลือนหายไปอย่างรวดเร็ว...