ตอนที่ 14 ทำลายจุดตันเถียน!
ตอนที่ 14 ทำลายจุดตันเถียน!
เสียงคำรามดังกึกก้อง!
เมื่อเยี่ยหานใช้ท่าร้องคำรามพยัคฆ์สวรรค์ทลายทอง เสียงคำรามของสิงโตดังกระหึ่มออกมาจากลำคอกลายเป็นคลื่นเสียงที่รุนแรง พื้นที่รอบข้างบิดเบี้ยวราวกับถูกคลื่นลมกระแทกอย่างรุนแรง คลื่นเสียงที่เกิดขึ้นพุ่งกระจายออกไปทุกทิศทาง
เสียงคำรามนี้รุนแรงจนเหมือนจะฉีกขาดแก้วหูของทุกคนในที่นั้น ทำให้ผู้คนต่างพากันยกมือขึ้นปิดหูด้วยความเจ็บปวด
“นี่… นี่มันวิชาวิญญาณอะไร?”
เหล่าศิษย์ต่างเผยสีหน้าตกตะลึง
วิชานี้ดูทรงพลังยิ่งกว่า “เคล็ดเหมันต์” ของเยี่ยเทียนเก่ออย่างเห็นได้ชัด!
นั่นหมายความว่าวิชานี้ต้องเป็นวิชาวิญญาณอย่างน้อยระดับเจ็ด!
“เขาเรียนวิชาวิญญาณระดับเจ็ดนี้มาจากที่ไหน?”
อาวุโสใหญ่หรี่ตาลง สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
วิชาวิญญาณระดับเจ็ดนั้น โดยทั่วไปแล้วคนในตระกูลไม่มีสิทธิ์ฝึกฝนได้!
ตูม!
พื้นแข็งแกร่งที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเยี่ยเทียนเก่อถูกคลื่นเสียงทำลายจนเกิดรอยร้าว จากนั้นพลังคลื่นเสียงที่รุนแรงก็รวมตัวกันเป็นร่างวิญญาณสิงโตขนาดใหญ่ ร่างของมันกระโดดพุ่งไปข้างหน้าอย่างดุร้าย
ตู้ม ตู้ม!
สิงโตวิญญาณที่เกิดจากคลื่นเสียงพุ่งชนฝ่ามือน้ำแข็งจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ ราวกับมันไม่ได้มีความแข็งแกร่งใด ๆ
“เป็นไปไม่ได้ เขามีวิชาวิญญาณที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร!”
ในขณะที่ฝ่ามือเยือกแข็งถูกทำลาย เยี่ยเทียนเก่อก็ถูกพลังคลื่นเสียงกระแทกจนถอยหลังไปหลายสิบก้าวอย่างทุลักทุเล ใบหน้าเผยความตกใจสุดขีด
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะปรับพลังวิญญาณ ร่างของสิงโตวิญญาณก็พุ่งเข้ามาถึงตัวเขาแล้ว ในชั่วขณะนั้นดวงตาของเยี่ยเทียนเก่อเบิกกว้าง ภาพของสิงโตวิญญาณที่กำลังพุ่งเข้ามาสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา จากนั้นร่างของมันก็ชนเข้ากับหน้าอกของเขาอย่างรุนแรง
ปัง!
เสียงกระดูกแตกหักดังสะท้อนออกมา เมื่อหน้าอกของเยี่ยเทียนเก่อยุบลงไป เขาถูกพลังมหาศาลกระแทกจนลอยออกไปเหมือนว่าวที่สายขาด พุ่งไปกระแทกกับพื้นอย่างแรง!
ในขณะนั้นเยี่ยหานได้เตรียมการไว้แล้ว เขาย่ำเท้าลงบนพื้น พลังวิญญาณในร่างไหลเวียนอย่างรวดเร็ว ขาถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีทอง ร่างของเขาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วราวกับเสือชีตาห์ พุ่งเข้าถึงตัวเยี่ยเทียนเก่อก่อนที่เขาจะกระแทกพื้นเสียอีก น้ำเสียงเยือกเย็นดังขึ้นว่า
“เจ้าคิดจะทำลายจุดตันเถียนของข้าอย่างสกปรก เจ้าเคยคิดถึงวันนี้บ้างหรือไม่?!”
ตูม!
เยี่ยหานปล่อยหมัดที่ห่อหุ้มด้วยพลังวิญญาณสีทองออกไปอย่างดุดัน พุ่งตรงไปที่จุดตันเถียนของเยี่ยเทียนเก่อด้วยความโกรธเกรี้ยว
เสียงปะทะดังขึ้น!
“อ๊าก!”
หมัดนั้นกระแทกจุดตันเถียนของเยี่ยเทียนเก่ออย่างรุนแรง พลังมหาศาลฉีกกระชากจุดตันเถียนของเขาออก เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องไปทั่วหอฝึกฝน
ในขณะที่สายตาทุกคู่ต่างมองด้วยความตะลึง ร่างในชุดคลุมสีน้ำเงินของเยี่ยเทียนเก่อก็ถูกกระแทกลงกับพื้นอย่างรุนแรง
ตูม!
ฝุ่นละอองฟุ้งกระจาย หินบนพื้นแตกกระจายจากแรงกระแทกจากร่างของเขา!
อั่ก!
เลือดสดพุ่งกระจายไปทั่วอากาศ ย้อมพื้นเป็นสีแดงฉาน
ในขณะนั้นทุกคนในตระกูลมองไปที่ร่างของเยี่ยหานด้วยความตกตะลึง และไม่อยากเชื่อสายตา
เหตุการณ์นี้ช่างน่าตื่นตะลึงยิ่งนัก!
ห่างออกไป เยี่ยเทียนเก่อนอนขดตัวอย่างทุกข์ทรมาน มือกุมท้องด้วยความเจ็บปวด ร่างของเขาดูทุลักทุเลราวกับหมาที่กำลังดิ้นรนจากความตาย
พลังวิญญาณในจุดตันเถียนของเขารั่วไหลออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับน้ำในถังที่มีรูรั่ว เพียงชั่วพริบตาก็สลายหายไปจนหมดสิ้น
“ไอ้คนอำมหิต... เจ้ากล้าทำลายจุดตันเถียนของข้า!”
ใบหน้าของเยี่ยเทียนเก่อซีดเผือดราวกับกระดาษ เขาคำรามด้วยความบ้าคลั่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น
เมื่อสูญเสียพลังฝีมือไป เขาก็ไม่ต่างอะไรกับคนไร้ค่า!
“ช่างน่าขันยิ่งนัก เจ้ากล้าพูดถึงความอำมหิตด้วยหรือ? เมื่อครั้งก่อน เจ้าผนึกจุดตันเถียนของข้าด้วยพิษหยินลึกลับ เจ้าใช้วิธีที่เลวทรามยิ่งกว่าข้าเป็นร้อยเป็นพันเท่า วันนี้ข้าเพียงแค่ส่งคืนสิ่งที่เจ้าทำกับข้าอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง การที่ข้ายังเว้นชีวิตเจ้าไว้ ถือเป็นความเมตตายิ่งใหญ่แล้ว”
เยี่ยหานกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ดวงตาของเขาเปล่งประกายเย็นชา
อย่างไรก็ตาม การทำลายจุดตันเถียนของเขาเป็นสิ่งที่โหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาเสียอีก!
“เจ้า...”
แม้ว่าเยี่ยเทียนเก่อจะเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาได้ในตอนนี้
คนที่เคยถูกเขาดูถูกว่าเป็น “ของไร้ค่า” ตอนนี้กลับสามารถมองเขาด้วยสายตาเหยียดหยามจากที่สูงได้!
“เยี่ยหาน เจ้ากล้าทำร้ายลูกข้า! ข้าจะทำลายเจ้ามารน้อยนี่ให้จงได้!”
เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวดังขึ้นทันที
ตูม!
พลังวิญญาณที่น่ากลัวพุ่งมาดั่งพายุรุนแรง กดดันลงมาที่เยี่ยหานอย่างหนักหน่วง
เยี่ยหานถอยหลังไปหลายก้าวอย่างรวดเร็ว พลังวิญญาณในร่างพุ่งออกมาห่อหุ้มป้องกันตัวเขาไว้
ทันใดนั้นใบหน้าที่เยือกเย็นและน่ากลัวก็ปรากฏขึ้น พลังวิญญาณของเยี่ยเทียนปาปะทุรุนแรง ดวงตาเต็มไปด้วยความอาฆาต
ที่แขนทั้งสองข้างของเขา พลังวิญญาณสีเหลืองเข้มหมุนวนขึ้นมา แผ่คลื่นพลังหนักหน่วงออกมา
“ระดับจิตวิญญาณพิสุทธิ์ขั้นกลาง?”
เยี่ยหานสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากพลังวิญญาณที่แข็งแกร่ง ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมขึ้นทันที ในใจคิดว่าครั้งนี้คงแย่แน่
“ฮึ!”
เยี่ยเทียนปาหัวเราะเยาะด้วยเสียงเย็นชา เขากระทืบเท้าลงบนพื้น พลังไฟลุกโชนขึ้นรอบตัว ในเปลวไฟที่พวยพุ่งออกมานั้น ราวกับมีดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรงกำลังลอยขึ้นมา แสงสว่างนั้นเจิดจ้าจนไม่สามารถมองตรง ๆ ได้
แต่เมื่อมองให้ชัดเจนที่แท้ไม่ใช่ดวงอาทิตย์ แต่เป็นวิหคเพลิงที่กำลังลุกไหม้อยู่!
เสียงฮือฮาดังขึ้น!
“วิญญาณอสูรวิหคเพลิง!”
เสียงอุทานดังขึ้นจากรอบด้าน ผู้คนต่างแสดงสีหน้าทั้งตกตะลึงและตื่นเต้น
เมื่อเข้าสู่ระดับจิตวิญญาณพิสุทธิ์ ผู้ฝึกฝนต้องใช้วิญญาณอสูรในการบ่มเพาะ และยิ่งวิญญาณอสูรแข็งแกร่งมากเท่าไร พลังที่ผู้ฝึกฝนได้รับก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น!
และวิหคเพลิงที่เยี่ยเทียนปาใช้นั้น อย่างน้อยเป็นวิญญาณอสูรของอสูรระดับเจ็ด!
การใช้พลังวิญญาณของวิญญาณอสูรนี้ แม้จะเผชิญหน้ากับอาวุโสใหญ่ก็ไม่แน่ว่าจะพ่ายแพ้
“หยุดมือ!”
ในขณะที่เยี่ยหานกำลังคิดหาทางเอาตัวรอด เสียงดุดันและแหบแห้งก็พลันดังขึ้น พลังวิญญาณที่แฝงอยู่ในเสียงนั้นกวาดล้างออกมาโดยรอบ จนทำให้แรงกดดันพลังวิญญาณที่ปกคลุมหอฝึกฝนถูกกระแทกกลับไปอย่างรุนแรง เปลวไฟที่ลุกไหม้อยู่ก็พลันดับหายไปในทันที
ชายชราผู้หนึ่งก้าวออกมาช้า ๆ
เยี่ยหานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะคนที่ออกมาหยุดนั้นคืออาวุโสใหญ่!
“อาวุโสใหญ่… หรือท่านคิดจะปกป้องเจ้ามารน้อยนี่? มันทำลายจุดตันเถียนของลูกข้า ข้าจะไม่ยอมปล่อยให้มันรอดไปแน่! ข้าจะฉีกมันเป็นชิ้น ๆ!”
เยี่ยเทียนปาจ้องมองอาวุโสใหญ่ด้วยความโกรธเกรี้ยว เสียงของเขาแทบจะบีบออกมาจากฟันด้วยความเคียดแค้น
ลูกชายที่เขาทุ่มเทฝึกฝนมาอย่างยากลำบาก ถูกเยี่ยหานทำลายจนไม่เหลืออะไร!
เขาอยากจะฉีกเยี่ยหานเป็นชิ้น ๆ ให้สาสมกับความแค้นคราวนี้!
อย่างไรก็ตาม อาวุโสใหญ่ดูเหมือนจะไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเข้มงวดกล่าวว่า
“หากพลังฝีมือไม่เพียงพอก็ไม่ควรไปโทษผู้อื่น เยี่ยหานมีพรสวรรค์ในการฝึกฝนวิถีแห่งการต่อสู้อย่างโดดเด่น เขาคืออนาคตของตระกูลเยี่ยของเรา เป็นมังกรของตระกูลเยี่ยแห่งเมืองเหยียน และยังเป็นทุนที่เราจะใช้ในการกลับคืนสู่สายหลักของตระกูลเยี่ย เจ้าอยากจะทำร้ายเขา เจ้าต้องผ่านข้าไปก่อน!”
อาวุโสใหญ่ไม่ได้สนใจว่าใครจะเป็นเยี่ยหาน หรือเยี่ยเทียนเก่อสิ่งที่เขาสนใจคือผลประโยชน์ของตระกูล!
ใครก็ตามที่สามารถนำผลประโยชน์มาให้ตระกูลได้มากที่สุด เขาก็จะยืนอยู่ข้างผู้นั้น
ในตอนนี้เยี่ยหานได้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพอันน่าทึ่ง เพียงพอที่จะทำให้อาวุโสใหญ่ต้องปกป้องเขาไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม
เยี่ยหานมองไปยังสองพ่อลูกอย่างเย็นชา ในใจอดหัวเราะไม่ได้กับผลกรรมที่ตามสนองพวกเขา
ในขณะนี้ ทั้งสองคนก็คงจะได้ลิ้มรสความรู้สึกที่เขาเคยประสบมาก่อนหน้านี้!
ใบหน้าของเยี่ยเทียนปามืดครึ้มจนเหมือนจะหยดน้ำได้ ตอนนี้เมื่อมีอาวุโสใหญ่คอยปกป้อง แม้เขาจะใช้ทุกสิ่งที่มีก็ยากที่จะได้เปรียบ
“ข้าจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปง่าย ๆ แน่!”
หลังจากพิจารณาแล้วเยี่ยเทียนปาจึงยอมถอย พลังวิญญาณที่ใช้ปกคลุมวิหคเพลิงถูกถอนกลับ ร่างของวิหคเพลิงสลายเป็นลำแสงกลับเข้าสู่ร่างกาย
เขาจ้องมองไปที่เยี่ยหานด้วยสายตาที่เย็นชาเหมือนคมมีด ก่อนจะประคองเยี่ยเทียนเก่อขึ้น แล้วทั้งสองพ่อลูกก็หันหลังเดินออกจากหอฝึกฝนไป
วืบ!
ในขณะนั้นเอง วิชาวิญญาณระดับเก้าก็ค่อย ๆ ลอยลงสู่มือของเยี่ยหานท่ามกลางสายตาละโมบของทุกคน
