ตอนที่แล้วตอนที่ 13 เม็ดยาโทสะ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 15 วิชามังกรดูดกลืน

ตอนที่ 14 ทำลายจุดตันเถียน!


ตอนที่ 14 ทำลายจุดตันเถียน!

เสียงคำรามดังกึกก้อง!

เมื่อเยี่ยหานใช้ท่าร้องคำรามพยัคฆ์สวรรค์ทลายทอง เสียงคำรามของสิงโตดังกระหึ่มออกมาจากลำคอกลายเป็นคลื่นเสียงที่รุนแรง พื้นที่รอบข้างบิดเบี้ยวราวกับถูกคลื่นลมกระแทกอย่างรุนแรง คลื่นเสียงที่เกิดขึ้นพุ่งกระจายออกไปทุกทิศทาง

เสียงคำรามนี้รุนแรงจนเหมือนจะฉีกขาดแก้วหูของทุกคนในที่นั้น ทำให้ผู้คนต่างพากันยกมือขึ้นปิดหูด้วยความเจ็บปวด

“นี่… นี่มันวิชาวิญญาณอะไร?”

เหล่าศิษย์ต่างเผยสีหน้าตกตะลึง

วิชานี้ดูทรงพลังยิ่งกว่า “เคล็ดเหมันต์” ของเยี่ยเทียนเก่ออย่างเห็นได้ชัด!

นั่นหมายความว่าวิชานี้ต้องเป็นวิชาวิญญาณอย่างน้อยระดับเจ็ด!

“เขาเรียนวิชาวิญญาณระดับเจ็ดนี้มาจากที่ไหน?”

อาวุโสใหญ่หรี่ตาลง สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

วิชาวิญญาณระดับเจ็ดนั้น โดยทั่วไปแล้วคนในตระกูลไม่มีสิทธิ์ฝึกฝนได้!

ตูม!

พื้นแข็งแกร่งที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเยี่ยเทียนเก่อถูกคลื่นเสียงทำลายจนเกิดรอยร้าว จากนั้นพลังคลื่นเสียงที่รุนแรงก็รวมตัวกันเป็นร่างวิญญาณสิงโตขนาดใหญ่ ร่างของมันกระโดดพุ่งไปข้างหน้าอย่างดุร้าย

ตู้ม ตู้ม!

สิงโตวิญญาณที่เกิดจากคลื่นเสียงพุ่งชนฝ่ามือน้ำแข็งจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ ราวกับมันไม่ได้มีความแข็งแกร่งใด ๆ

“เป็นไปไม่ได้ เขามีวิชาวิญญาณที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร!”

ในขณะที่ฝ่ามือเยือกแข็งถูกทำลาย เยี่ยเทียนเก่อก็ถูกพลังคลื่นเสียงกระแทกจนถอยหลังไปหลายสิบก้าวอย่างทุลักทุเล ใบหน้าเผยความตกใจสุดขีด

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะปรับพลังวิญญาณ ร่างของสิงโตวิญญาณก็พุ่งเข้ามาถึงตัวเขาแล้ว ในชั่วขณะนั้นดวงตาของเยี่ยเทียนเก่อเบิกกว้าง ภาพของสิงโตวิญญาณที่กำลังพุ่งเข้ามาสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา จากนั้นร่างของมันก็ชนเข้ากับหน้าอกของเขาอย่างรุนแรง

ปัง!

เสียงกระดูกแตกหักดังสะท้อนออกมา เมื่อหน้าอกของเยี่ยเทียนเก่อยุบลงไป เขาถูกพลังมหาศาลกระแทกจนลอยออกไปเหมือนว่าวที่สายขาด พุ่งไปกระแทกกับพื้นอย่างแรง!

ในขณะนั้นเยี่ยหานได้เตรียมการไว้แล้ว เขาย่ำเท้าลงบนพื้น พลังวิญญาณในร่างไหลเวียนอย่างรวดเร็ว ขาถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีทอง ร่างของเขาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วราวกับเสือชีตาห์ พุ่งเข้าถึงตัวเยี่ยเทียนเก่อก่อนที่เขาจะกระแทกพื้นเสียอีก น้ำเสียงเยือกเย็นดังขึ้นว่า

“เจ้าคิดจะทำลายจุดตันเถียนของข้าอย่างสกปรก เจ้าเคยคิดถึงวันนี้บ้างหรือไม่?!”

ตูม!

เยี่ยหานปล่อยหมัดที่ห่อหุ้มด้วยพลังวิญญาณสีทองออกไปอย่างดุดัน พุ่งตรงไปที่จุดตันเถียนของเยี่ยเทียนเก่อด้วยความโกรธเกรี้ยว

เสียงปะทะดังขึ้น!

“อ๊าก!”

หมัดนั้นกระแทกจุดตันเถียนของเยี่ยเทียนเก่ออย่างรุนแรง พลังมหาศาลฉีกกระชากจุดตันเถียนของเขาออก เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องไปทั่วหอฝึกฝน

ในขณะที่สายตาทุกคู่ต่างมองด้วยความตะลึง ร่างในชุดคลุมสีน้ำเงินของเยี่ยเทียนเก่อก็ถูกกระแทกลงกับพื้นอย่างรุนแรง

ตูม!

ฝุ่นละอองฟุ้งกระจาย หินบนพื้นแตกกระจายจากแรงกระแทกจากร่างของเขา!

อั่ก!

เลือดสดพุ่งกระจายไปทั่วอากาศ ย้อมพื้นเป็นสีแดงฉาน

ในขณะนั้นทุกคนในตระกูลมองไปที่ร่างของเยี่ยหานด้วยความตกตะลึง และไม่อยากเชื่อสายตา

เหตุการณ์นี้ช่างน่าตื่นตะลึงยิ่งนัก!

ห่างออกไป เยี่ยเทียนเก่อนอนขดตัวอย่างทุกข์ทรมาน มือกุมท้องด้วยความเจ็บปวด ร่างของเขาดูทุลักทุเลราวกับหมาที่กำลังดิ้นรนจากความตาย

พลังวิญญาณในจุดตันเถียนของเขารั่วไหลออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับน้ำในถังที่มีรูรั่ว เพียงชั่วพริบตาก็สลายหายไปจนหมดสิ้น

“ไอ้คนอำมหิต... เจ้ากล้าทำลายจุดตันเถียนของข้า!”

ใบหน้าของเยี่ยเทียนเก่อซีดเผือดราวกับกระดาษ เขาคำรามด้วยความบ้าคลั่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

เมื่อสูญเสียพลังฝีมือไป เขาก็ไม่ต่างอะไรกับคนไร้ค่า!

“ช่างน่าขันยิ่งนัก เจ้ากล้าพูดถึงความอำมหิตด้วยหรือ? เมื่อครั้งก่อน เจ้าผนึกจุดตันเถียนของข้าด้วยพิษหยินลึกลับ เจ้าใช้วิธีที่เลวทรามยิ่งกว่าข้าเป็นร้อยเป็นพันเท่า วันนี้ข้าเพียงแค่ส่งคืนสิ่งที่เจ้าทำกับข้าอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง การที่ข้ายังเว้นชีวิตเจ้าไว้ ถือเป็นความเมตตายิ่งใหญ่แล้ว”

เยี่ยหานกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ดวงตาของเขาเปล่งประกายเย็นชา

อย่างไรก็ตาม การทำลายจุดตันเถียนของเขาเป็นสิ่งที่โหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาเสียอีก!

“เจ้า...”

แม้ว่าเยี่ยเทียนเก่อจะเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาได้ในตอนนี้

คนที่เคยถูกเขาดูถูกว่าเป็น “ของไร้ค่า” ตอนนี้กลับสามารถมองเขาด้วยสายตาเหยียดหยามจากที่สูงได้!

“เยี่ยหาน เจ้ากล้าทำร้ายลูกข้า! ข้าจะทำลายเจ้ามารน้อยนี่ให้จงได้!”

เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวดังขึ้นทันที

ตูม!

พลังวิญญาณที่น่ากลัวพุ่งมาดั่งพายุรุนแรง กดดันลงมาที่เยี่ยหานอย่างหนักหน่วง

เยี่ยหานถอยหลังไปหลายก้าวอย่างรวดเร็ว พลังวิญญาณในร่างพุ่งออกมาห่อหุ้มป้องกันตัวเขาไว้

ทันใดนั้นใบหน้าที่เยือกเย็นและน่ากลัวก็ปรากฏขึ้น พลังวิญญาณของเยี่ยเทียนปาปะทุรุนแรง ดวงตาเต็มไปด้วยความอาฆาต

ที่แขนทั้งสองข้างของเขา พลังวิญญาณสีเหลืองเข้มหมุนวนขึ้นมา แผ่คลื่นพลังหนักหน่วงออกมา

“ระดับจิตวิญญาณพิสุทธิ์ขั้นกลาง?”

เยี่ยหานสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากพลังวิญญาณที่แข็งแกร่ง ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมขึ้นทันที ในใจคิดว่าครั้งนี้คงแย่แน่

“ฮึ!”

เยี่ยเทียนปาหัวเราะเยาะด้วยเสียงเย็นชา เขากระทืบเท้าลงบนพื้น พลังไฟลุกโชนขึ้นรอบตัว ในเปลวไฟที่พวยพุ่งออกมานั้น ราวกับมีดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรงกำลังลอยขึ้นมา แสงสว่างนั้นเจิดจ้าจนไม่สามารถมองตรง ๆ ได้

แต่เมื่อมองให้ชัดเจนที่แท้ไม่ใช่ดวงอาทิตย์ แต่เป็นวิหคเพลิงที่กำลังลุกไหม้อยู่!

เสียงฮือฮาดังขึ้น!

“วิญญาณอสูรวิหคเพลิง!”

เสียงอุทานดังขึ้นจากรอบด้าน ผู้คนต่างแสดงสีหน้าทั้งตกตะลึงและตื่นเต้น

เมื่อเข้าสู่ระดับจิตวิญญาณพิสุทธิ์ ผู้ฝึกฝนต้องใช้วิญญาณอสูรในการบ่มเพาะ และยิ่งวิญญาณอสูรแข็งแกร่งมากเท่าไร พลังที่ผู้ฝึกฝนได้รับก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น!

และวิหคเพลิงที่เยี่ยเทียนปาใช้นั้น อย่างน้อยเป็นวิญญาณอสูรของอสูรระดับเจ็ด!

การใช้พลังวิญญาณของวิญญาณอสูรนี้ แม้จะเผชิญหน้ากับอาวุโสใหญ่ก็ไม่แน่ว่าจะพ่ายแพ้

“หยุดมือ!”

ในขณะที่เยี่ยหานกำลังคิดหาทางเอาตัวรอด เสียงดุดันและแหบแห้งก็พลันดังขึ้น พลังวิญญาณที่แฝงอยู่ในเสียงนั้นกวาดล้างออกมาโดยรอบ จนทำให้แรงกดดันพลังวิญญาณที่ปกคลุมหอฝึกฝนถูกกระแทกกลับไปอย่างรุนแรง เปลวไฟที่ลุกไหม้อยู่ก็พลันดับหายไปในทันที

ชายชราผู้หนึ่งก้าวออกมาช้า ๆ

เยี่ยหานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะคนที่ออกมาหยุดนั้นคืออาวุโสใหญ่!

“อาวุโสใหญ่… หรือท่านคิดจะปกป้องเจ้ามารน้อยนี่? มันทำลายจุดตันเถียนของลูกข้า ข้าจะไม่ยอมปล่อยให้มันรอดไปแน่! ข้าจะฉีกมันเป็นชิ้น ๆ!”

เยี่ยเทียนปาจ้องมองอาวุโสใหญ่ด้วยความโกรธเกรี้ยว เสียงของเขาแทบจะบีบออกมาจากฟันด้วยความเคียดแค้น

ลูกชายที่เขาทุ่มเทฝึกฝนมาอย่างยากลำบาก ถูกเยี่ยหานทำลายจนไม่เหลืออะไร!

เขาอยากจะฉีกเยี่ยหานเป็นชิ้น ๆ ให้สาสมกับความแค้นคราวนี้!

อย่างไรก็ตาม อาวุโสใหญ่ดูเหมือนจะไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเข้มงวดกล่าวว่า

“หากพลังฝีมือไม่เพียงพอก็ไม่ควรไปโทษผู้อื่น เยี่ยหานมีพรสวรรค์ในการฝึกฝนวิถีแห่งการต่อสู้อย่างโดดเด่น เขาคืออนาคตของตระกูลเยี่ยของเรา เป็นมังกรของตระกูลเยี่ยแห่งเมืองเหยียน และยังเป็นทุนที่เราจะใช้ในการกลับคืนสู่สายหลักของตระกูลเยี่ย เจ้าอยากจะทำร้ายเขา เจ้าต้องผ่านข้าไปก่อน!”

อาวุโสใหญ่ไม่ได้สนใจว่าใครจะเป็นเยี่ยหาน หรือเยี่ยเทียนเก่อสิ่งที่เขาสนใจคือผลประโยชน์ของตระกูล!

ใครก็ตามที่สามารถนำผลประโยชน์มาให้ตระกูลได้มากที่สุด เขาก็จะยืนอยู่ข้างผู้นั้น

ในตอนนี้เยี่ยหานได้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพอันน่าทึ่ง เพียงพอที่จะทำให้อาวุโสใหญ่ต้องปกป้องเขาไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม

เยี่ยหานมองไปยังสองพ่อลูกอย่างเย็นชา ในใจอดหัวเราะไม่ได้กับผลกรรมที่ตามสนองพวกเขา

ในขณะนี้ ทั้งสองคนก็คงจะได้ลิ้มรสความรู้สึกที่เขาเคยประสบมาก่อนหน้านี้!

ใบหน้าของเยี่ยเทียนปามืดครึ้มจนเหมือนจะหยดน้ำได้ ตอนนี้เมื่อมีอาวุโสใหญ่คอยปกป้อง แม้เขาจะใช้ทุกสิ่งที่มีก็ยากที่จะได้เปรียบ

“ข้าจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปง่าย ๆ แน่!”

หลังจากพิจารณาแล้วเยี่ยเทียนปาจึงยอมถอย พลังวิญญาณที่ใช้ปกคลุมวิหคเพลิงถูกถอนกลับ ร่างของวิหคเพลิงสลายเป็นลำแสงกลับเข้าสู่ร่างกาย

เขาจ้องมองไปที่เยี่ยหานด้วยสายตาที่เย็นชาเหมือนคมมีด ก่อนจะประคองเยี่ยเทียนเก่อขึ้น แล้วทั้งสองพ่อลูกก็หันหลังเดินออกจากหอฝึกฝนไป

วืบ!

ในขณะนั้นเอง วิชาวิญญาณระดับเก้าก็ค่อย ๆ ลอยลงสู่มือของเยี่ยหานท่ามกลางสายตาละโมบของทุกคน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด