ตอนที่ 12 ระดับทะเลจิตวิญญาณ
ตอนที่ 12 ระดับทะเลจิตวิญญาณ
เสียงหึ่ง!
แสงสีทองพุ่งกระจายออกไปทั่วบริเวณ ม้วนคัมภีร์เล่มหนึ่งปรากฏให้เห็นเลือนราง ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสว่างราวกับดวงอาทิตย์ใหญ่ที่กำลังลอยขึ้น แขวนลอยอยู่กลางอากาศ
พลังวิญญาณที่แข็งแกร่งไหลเวียนไปมา ทำให้พื้นที่รอบข้างเหมือนถูกกระแทกด้วยคลื่นลม
“การสั่นสะเทือนนี้…”
“วิชาวิญญาณขั้นเก้า!”
เมื่อสัมผัสถึงพลังนี้ สายตาของเหล่าศิษย์ทุกคนก็เปลี่ยนเป็นเต็มไปด้วยความโลภทันที พวกเขาราวกับฝูงหมาป่าที่จ้องมองเหยื่อ ลมหายใจเริ่มร้อนแรงขึ้น
ไม่มีใครคาดคิดว่าเยี่ยหานและเยี่ยเทียนเก่อจะพบวิชาวิญญาณขั้นเก้านี้พร้อมกัน!
“วิชาวิญญาณขั้นเก้านี้อยู่ในตระกูลเยี่ยของเรามาหลายสิบปีโดยไม่มีผู้ใดฝึกฝน หากสามารถฝึกจนถึงขั้นสูงสุด พลังของมันจะทัดเทียมกับวิชาเซียนได้เลย”
อาวุโสใหญ่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ปิดบังความตื่นเต้นไว้ไม่มิด สายตาจับจ้องไปที่ม้วนคัมภีร์อย่างแน่นิ่ง
พลังที่ทัดเทียมกับวิชาเซียน!
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าคนในตระกูลด้านล่างก็เริ่มเกิดความวุ่นวายขึ้นทันที
วิชาเซียนคือวิชาชั้นสูงที่มีเพียงผู้ที่อยู่ในระดับสำนักม่วงเท่านั้นจึงจะมีสิทธิ์ฝึกฝน!
ในขณะนี้สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังสองร่างบนลานอีกครั้ง พวกเขาต่างอยากรู้ว่าในการประลองครั้งนี้ ใครกันแน่ที่จะสามารถครอบครองวิชาวิญญาณขั้นเก้านี้ได้
เยี่ยเทียนเก่อมองไปที่เยี่ยหานด้วยสายตาที่มีความประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดว่าเยี่ยหานจะพบวิชานี้เช่นกัน แต่แล้วเขาก็เผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความอาฆาต และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยัน
“เจ้าควรจะเลือกยอมแพ้เสีย วิชานี้ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะสามารถแตะต้องได้ มิฉะนั้นเจ้าจะไม่ได้เพียงแค่สูญเสียพลังฝีมือเท่านั้น”
เผชิญหน้ากับคำเย้ยหยันนั้นเยี่ยหานกลับไม่มีทีท่าที่จะโกรธเคือง เขายื่นมือออกมาและยิ้มบาง ๆ กล่าวว่า
“ข้าต่างหากที่คิดว่าเจ้าไม่มีความสามารถเพียงพอ!”
“โอ้อวดนัก!”
ดวงตาของเยี่ยเทียนเก่อแสดงประกายแห่งความโกรธ เขากำหมัดแน่น พลังวิญญาณสีฟ้าน้ำแข็งที่เปี่ยมไปด้วยความหนาวเย็นห่อหุ้มแขนทั้งสองข้างของเขาไว้ ทันใดนั้นเขาก็ก้าวออกไปหนึ่งก้าว ความเย็นเยือกแข็งที่แผ่ซ่านทำให้พื้นดินกลายเป็นน้ำแข็งทีละนิ้ว
ร่างของเขาพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับเสือชีตาห์ที่กำลังโจมตีเหยื่อ
ตูม!
หมัดสีฟ้าน้ำแข็งที่เต็มไปด้วยความเย็นเยือกพุ่งเข้าใกล้เยี่ยหานทันที พลังวิญญาณกดดันอากาศจนเกิดเสียงครืดคราดประหลาด
เยี่ยหานยังคงสงบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เขาเพียงแค่เอียงตัวไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว และในขณะที่หมัดของเยี่ยเทียนเก่อพุ่งเข้ามาใกล้ มือซ้ายของเขาก็เปล่งแสงวิญญาณออกมา พลังวิญญาณสีทองอ่อนพันอยู่ที่ปลายนิ้วเหมือนกับใบมีดคมกริบ ฟันไปที่ข้อมือของเยี่ยเทียนเก่อโดยไม่ลังเล
ความเร็วที่มากพอทำให้เกิดเงาคลื่นในอากาศ อย่างไรก็ตามเยี่ยเทียนเก่อก็ไม่ใช่คนไร้ความสามารถ เขาเปลี่ยนหมัดเป็นฝ่ามือสวนกลับไปปะทะกับเยี่ยหาน
ตู้ม!
ฝ่ามือทั้งสองปะทะกัน พลังวิญญาณพลุ่งพล่าน เสียงทุ้มต่ำดังสะท้อนทั่วบริเวณ ทั้งสองฝ่ายต่างถอยหลังไปคนละครึ่งก้าว พื้นที่เต็มไปด้วยเศษน้ำแข็งแตกกระจาย
“เจ้าคิดจะประลองพลังวิญญาณกับข้ารึ?”
เยี่ยเทียนเก่อหัวเราะเย็นชา เขากดฝ่าเท้าลงกับพื้น พลังวิญญาณในร่างพลุ่งพล่านออกมาห่อหุ้มร่างกาย พลังที่เขาแสดงออกนั้นเกินกว่าระดับจิตวิญญาณไปมาก!
หวีด!
เมื่อพลังวิญญาณห่อหุ้มทั่วร่างกาย ความเร็วของเยี่ยเทียนเก่อก็เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน ราวกับลูกธนูที่พุ่งทะยาน ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเป็นเงาร่างเลือนลาง จนทำให้เหล่าศิษย์ที่อยู่ในที่นั้นต่างพากันตกตะลึง เขาปรากฏตัวตรงหน้าเยี่ยหานในพริบตา มือทั้งสองกำหมัดแน่นและกล่าวออกมาด้วยเสียงเข้ม
“หมัดเยือกแข็ง!”
ปัง!
เยี่ยเทียนเก่อโจมตีด้วยหมัดทั้งสองอย่างต่อเนื่อง ลมหมัดที่ห่อหุ้มด้วยพลังหนาวเย็นราวกับพายุหิมะ พุ่งเข้าใส่ศีรษะ เท้า และท้องของเยี่ยหานอย่างดุร้าย ไร้ความปรานี
พลังวิญญาณพุ่งทะลักออกมาจนกดดันเยี่ยหานให้ถอยหลังไปเรื่อย ๆ
เสียงฮือฮาดังขึ้น!
เมื่อเห็นเยี่ยเทียนเก่อโจมตีเช่นนั้น เหล่าศิษย์ในตระกูลเยี่ยต่างพากันฮือฮา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นว่าเยี่ยเทียนเก่อใช้หมัดวิญญาณขั้นห้าซึ่งเป็นวิชาที่แข็งแกร่งมาก!
“เยี่ยหานถูกกดดันจนสู้ไม่ไหวแน่ ๆ เขาคงต้านทานได้อีกไม่นานและต้องพ่ายแพ้ การที่เขาสามารถต้านทานเยี่ยเทียนเก่อได้ถึงเพียงนี้ แม้จะอยู่ในระดับจิตวิญญาณก็ถือว่าไม่ธรรมดาแล้ว”
เยี่ยหงหลิงกล่าวด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย
“ใช่แล้ว ดูท่าทางเยี่ยหานจะถูกกดดันจนถอยไม่เป็นท่า”
คนในตระกูลหลายคนพยักหน้าเห็นด้วย
อย่างไรก็ตาม เหล่าอาวุโสกลับมีท่าทีที่แตกต่างออกไป พวกเขามองออกว่าแม้เยี่ยหานจะถอยหลังไปเรื่อย ๆ แต่เขากลับไม่ได้ดูสับสนวุ่นวายเลย แถมยังดูเหมือนว่ากำลังใช้การถอยหลังเพื่อสร้างจังหวะในการโจมตีสวนกลับด้วย
ตูม ตูม ตูม!
แม้เยี่ยเทียนเก่อจะโจมตีราวกับพายุฝน แต่ในพายุหิมะนั้น ร่างของเยี่ยหานกลับมั่นคงดั่งหินผา ไม่ว่าการโจมตีของเยี่ยเทียนเก่อจะรวดเร็วและอันตรายเพียงใด เยี่ยหานก็สามารถรับมือได้อย่างง่ายดาย
ท่าทางของเขาเหมือนกับว่าเขามองเห็นทุกการโจมตีที่ซ่อนเร้นของเยี่ยเทียนเก่อได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
“เยี่ยหานรับมือศัตรูได้อย่างสงบ แม้ว่าเขาจะมีอายุเพียงสิบเจ็ดปี แต่กลับดูเหมือนเคยผ่านสมรภูมิรบมานับไม่ถ้วน เขาสามารถใช้พลังของศัตรูเพื่อตอบโต้กลับไปได้อย่างน่าทึ่ง”
อาวุโสใหญ่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตะลึง
เขาไม่คาดคิดว่าเยี่ยหานจะสามารถต่อสู้กับเยี่ยเทียนเก่อที่อยู่ในระดับทะเลจิตวิญญาณได้ถึงขนาดนี้!
“ฮึ! แล้วจะเป็นอย่างไร? นี่เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น เยี่ยเทียนเก่อนั้นอยู่ในระดับทะเลจิตวิญญาณ พลังวิญญาณของเขานั้นเข้มข้นและแข็งแกร่งกว่าเยี่ยหานมาก หากเยี่ยเทียนเก่อโจมตีต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ เมื่อพลังวิญญาณของเยี่ยหานลดลง เขาย่อมต้องพ่ายแพ้แน่ ๆ!”
เยี่ยเทียนปากล่าวด้วยเสียงเย็นชา
อาวุโสคนอื่น ๆ ไม่ได้ตอบอะไร
“คิดจะเอาแต่หลบหลีกอย่างเดียวรึ?”
เมื่อโจมตีไปนานแต่ไม่สำเร็จ เยี่ยเทียนเก่อก็เริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียด เยี่ยหานใช้การเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วและสามารถรับมือกับการโจมตีที่รุนแรงดุจพายุของเขาได้ทั้งหมด
เวลานี้เขาก็รู้สึกโกรธขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“เจ้าคงไม่ได้คิดว่าข้ากลัวเจ้าจริง ๆ หรอกนะ? เพราะข้าเพียงแค่กำลังอุ่นเครื่องอยู่เท่านั้น!”
เยี่ยหานหลบหลีกอย่างคล่องแคล่ว จากนั้นก็เริ่มรวบรวมพลังวิญญาณ และใช้พลังจากจุดตันเถียน
ตูม!
ในชั่วพริบตา ลมหายใจของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เพียงไม่กี่อึดใจ เขาก็ทะลวงผ่านขีดจำกัดของระดับจิตวิญญาณและก้าวเข้าสู่ระดับทะเลจิตวิญญาณได้สำเร็จ!
“อะไรนะ?!”
เยี่ยเทียนเก่อมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที
วืบ!
ยังไม่ทันที่เขาจะตอบสนองเยี่ยหานก็พุ่งเข้าโจมตีอย่างรวดเร็ว ปลายนิ้วทั้งสองของเขาคมดั่งใบมีดที่ห่อหุ้มด้วยพลังวิญญาณสีทองอ่อน แทงผ่านลมหมัดเข้าไปอย่างรวดเร็ว ราวกับสายฟ้าที่พุ่งปะทะกับร่างของอีกฝ่าย
ตูม!
เสียงทุ้มต่ำดังสะท้อน ลมหมัดเยือกแข็งถูกทำลายลง เผยให้เห็นร่างที่บาดเจ็บและถอยหลังออกไป เสื้อคลุมบริเวณไหล่ของเขาถูกฉีกขาด เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผล
ในขณะนั้น เสียงฮือฮาดังกระหึ่มรอบหอฝึกฝน
“ระดับทะเลจิตวิญญาณ!”
เหล่าศิษย์ทุกคนกลืนน้ำลายอย่างตื่นตระหนก
“ไม่มีทาง! เมื่อสามวันก่อนเจ้าหมอนี่ยังอยู่ในระดับจิตวิญญาณขั้นเก้าอยู่เลย เขาจะทะลวงผ่านไปถึงระดับทะเลจิตวิญญาณได้รวดเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?!”
เยี่ยหงหลิงกัดฟันแน่นด้วยความไม่เชื่อ
แม้แต่เหล่าอาวุโสต่างก็หันมองหน้ากันด้วยสีหน้าตกตะลึง
เพียงแค่สามวันเยี่ยหานก็ทะลวงผ่านระดับอีกแล้ว!
“เจ้า!”
เยี่ยเทียนเก่อก้มมองไหล่ซ้ายของตัวเอง สีหน้าของเขามืดมนลงจนดูราวกับหยดน้ำได้
เขาเองก็ไม่คาดคิดว่า ในเวลาเพียงสามวัน ความสามารถของเยี่ยหานจะก้าวกระโดดจนถึงระดับทะเลจิตวิญญาณและตอนนี้ยังสามารถเทียบเท่ากับเขาได้อีกด้วย!
