บทที่ 8 บันทึกและการตอบแทนของคมดาบโลหิต
บทที่ 8 บันทึกและการตอบแทนของคมดาบโลหิต
หลังจากนั่งนิ่งอยู่นาน ลู่เหยียนก็เปิดคอมพิวเตอร์ เข้าสู่เครือข่ายภายในของผู้ถือโคม และค้นหาไฟล์หนึ่งหลังจากยืนยันตัวตนแล้ว
ไฟล์ลับสุดยอด ตัวอักษรสีแดงหนา อ่านได้เฉพาะผู้มีตำแหน่งรองอธิบดีขึ้นไป
นิ้วของเขาสั่นเล็กน้อย ก่อนจะควบคุมเมาส์เพื่อเปิดไฟล์
[ข้อมูลไฟล์ของ ผู้นำมาซึ่งสุริยุปราคา · ลาโธเทป]
[หมายเลขไฟล์: X--03]
[ระดับไฟล์: การทำลายล้างโลก]
[คำอธิบาย: X--03 มักเรียกกันว่า "ผู้นำมาซึ่งสุริยุปราคา · ลาโธเทป" เป็นสิ่งมีชีวิตผิดปกติที่มาจากห้วงลึก และเชื่อว่าเป็นหนึ่งในสัตว์หลาดระดับเจ้า รูปร่างและลักษณะของมันนั้นยากที่จะเข้าใจ แต่มันเป็นที่ทราบกันดีว่ามีความสามารถในการกัดกร่อนและละลาย]
[ร่างเงาของ X--03 เคยลงมาสู่โลกเบื้องบนในช่วงเวลาสั้นๆ ซึ่งนำไปสู่เหตุการณ์ภัยพิบัติ ตามบันทึก ร่างเงาของ X--03 ทำลายเมืองทั้งเมืองในทันทีและคร่าชีวิตผู้คนไป 4.23 ล้านคน]
[ตามคำอธิบายของผู้รอดชีวิตที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลจิตเวชแล้ว ร่างเงาของ X--03 ถูกอธิบายว่าเป็นวัตถุที่บิดเบี้ยวและมืดมิดจนอธิบายไม่ได้]
[การดำรงอยู่ของ X--03 เป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่ออารยธรรมมนุษย์ ปัจจุบัน เรายังไม่ทราบที่มาและวัตถุประสงค์ของ X--03]
[ภาคผนวก-1: บันทึกเหตุการณ์การมาถึง]
[ต่อไปนี้เป็นบันทึกบางส่วนของเหตุการณ์การมาถึงของร่างเงา X--03]
[วันที่: ██/██/████ สถานที่: เซินเจิ้น]
[คำอธิบายเหตุการณ์: ร่างเงาของ X--03 ปรากฏขึ้นใจกลางเมือง เมืองทั้งเมืองถูกกัดกร่อนและละลายในทันที อาคาร มนุษย์ สัตว์ และพืชต่างถูกลบหายไปในพริบตา ผู้รอดชีวิต รายงานว่าท้องฟ้ามืดครึ้มและพวกเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงทันทีที่เห็นร่างเงาของ X--03 ร่างเงาของ X--03 ยังคงอยู่ไม่เกินสามนาที แต่มลพิษก็รุนแรงมาก]
[ภาคผนวก-2: พิธีสารการตอบสนอง]
[พิธีสารการตอบสนองมีวัตถุประสงค์เพื่อจัดการกับเหตุการณ์การมาถึงของการฉายภาพ X--03 พิธีสารประกอบด้วยการอพยพฉุกเฉิน การปิดกั้นข้อมูล และการกำจัดมลพิษหลังภัยพิบัติ ผู้ถือโคมทั้งหมดควรทำความคุ้นเคยและปฏิบัติตามคำแนะนำที่เกี่ยวข้องในพิธีสารแห่งห้วงลึก]
[สำหรับรายละเอียด โปรดไปที่เนื้อหาของโปรโตคอล]
ลู่เหยียน อ่านไฟล์ด้วยความหวาดกลัว
จากนั้น ลู่เหยียนก็เริ่มพิมพ์ข้อมูลลงในส่วนท้ายของเอกสารอย่างเงียบๆ
【ภาคผนวก -- 3: บันทึกการสังหาร】
【วันที่: ████ปี ██ เดือน ██ สถานที่: โลกคู่ขนาน】
【คำอธิบาย: ผู้ถือโคมเจียงซุ่ยรายงานว่า เย่เหริน ผู้มีความผิดปกติ สงสัยว่าได้สังหารร่างเงาของ X-03 ในห้วงลึก เหตุการณ์นี้ยังไม่ได้รับการยืนยัน】
เมื่อเอกสารเข้าสู่ขั้นตอนการอนุมัติ ลู่เหยียนถอนหายใจยาว เขาเอนหลังพิงเก้าอี้ ดวงตาเป็นประกาย
ผู้ถือโคมทั่วประเทศคงจะโกลาหลอย่างรุนแรงในวันพรุ่งนี้สินะ?
ที่บ้านของเจียงซุ่ย
"ให้ฉันล้างจานเอง เธอทำอาหารให้ฉันแล้ว แถมยังมีบาดแผลที่มืออีก!"
เย่เหรินไม่ใช่คนชอบเอาเปรียบใคร
ถึงแม้ว่าเขาจะทำตัวน่าอายเล็กน้อยต่อหน้าเจียงซุ่ยตอนที่หิวจนแทบตายเมื่อครู่นี้
แต่ตอนนี้เขากินอิ่มแล้ว จะให้เธอมาล้างจาน เขาทำไม่ได้จริงๆ
คราวนี้เจียงซุ่ยไม่สามารถโน้มน้าวเย่เหรินได้ เธอผูกผ้ากันเปื้อนให้เขาอย่างช่วยไม่ได้ พร้อมกับเตือนเขาว่า
"งั้นก็ระวังหน่อยนะคะ"
จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงดัง 'เคร้ง!' จากในครัว
เย่เหรินโผล่หัวออกมาจากครัวด้วยความลำบากใจ
"ผมทำจานเธอแตกไปใบหนึ่ง..."
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยซื้อใหม่ก็ได้"
เจียงซุ่ยโบกมือ ไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย
เย่เหรินพยักหน้า แล้วกลับเข้าไปในครัว แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา ก็มีเสียง 'เคร้ง!' ดังขึ้นอีกครั้ง
เขาโผล่หัวออกมาอีกครั้งด้วยท่าทีอ่อนแอ
"ผม...ขอโทษนะ...เผลอทำ..."
เจียงซุ่ยยังคงยิ้ม "ไม่เป็นไรค่ะ ที่บ้านฉันมีจานเยอะ"
เย่เหรินพึมพำด้วยความรู้สึกผิด และไม่กี่นาทีต่อมา ก็มีเสียง 'เคร้ง!' ดังขึ้นอีกครั้ง
รอยยิ้มของเจียงซุ่ยหายไปในที่สุด
เธอเดินเข้าครัวด้วยสีหน้าไม่พอใจ มองเศษจานที่แตกเกลื่อนกลาดบนพื้นแล้วพูดอย่างหงุดหงิดว่า "ถ้าไม่อยากล้างจานก็ไม่เห็นต้องทุบจานฉันเลยนี่ บอกแล้วว่าเดี๋ยวฉันเก็บเอง"
เย่เหรินส่ายหัวแรงๆ เขาจ้องมองมือตัวเองอยู่นาน
"ไม่ใช่...ผมรู้สึกว่าตัวเองแปลกไป..."
แขนที่เดิมไม่มีกล้ามเนื้อ ตอนนี้กลับมีกล้ามเนื้อที่ชัดเจนขึ้นมา
เพราะนั่งทำงานในออฟฟิศนานๆ
เย่เหรินมีพุงเล็กๆ และต้นขาที่หย่อนคล้อย แต่ตอนนี้เขาเปิดเสื้อขึ้นมาดู
เจียงซุ่ยอุทานเบาๆ
ดูเหมือนว่าสำหรับผู้หญิงแล้ว ซิกซ์แพ็กจะมีเสน่ห์มากกว่าที่ผู้ชายมองตัวเองเสียอีก
แต่เย่เหรินกลับรู้สึกสับสน
ร่างกายนี้เกิดอะไรขึ้น ทำไมมันถึงไม่คุ้นเคยแบบนี้
เจียงซุ่ยหน้าแดงเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปที่ซิกซ์แพ็กของเย่เหรินอย่างชื่นชม พร้อมกับเอ่ยปากชม "ไม่นึกเลยนะว่าพอถอดเสื้อแล้วพี่จะหุ่นดีขนาดนี้"
เย่เหรินพูดไม่ออก
เขาหุ่นดีตรงไหนกัน? ก่อนหน้านี้เขาก็เป็นแค่คนอ้วนพุงพลุ้ยแท้ๆ
แล้วซิกซ์แพ็กสวยๆนี่มันโผล่มาตอนไหนกัน?
เดี๋ยวก่อนนะ...
เย่เหรินนึกอะไรขึ้นมาได้ เขานึกถึงตอนที่อยู่ในโลกภายใน แล้วใช้ดาบโลหิตสังหารร่างเงาของจอมมารแห่งห้วงลึกทั้งสองตนนั้น
เศษชิ้นส่วนร่างกายของพวกมันไม่ได้กระจัดกระจายไปทั่ว
แต่กลับถูกดาบโลหิตดูดกลืนจนหมดสิ้น
"สิ่งตอบแทนงั้นเหรอ..."
เย่เหรินยังรู้อะไรเกี่ยวกับโลกภายในและผลกระทบแปลกๆนี้น้อยมาก เขาจึงเล่าสิ่งที่คาดเดาให้เจียงซุ่ยฟังทั้งหมด
เธอจ้องมองเย่เหรินด้วยแววตาครุ่นคิด
มีกลุ่มคนที่แปลกแยกเล็กน้อย พวกเขาก็มีความสามารถพิเศษในการกำจัดสัตว์ประหลาดจากห้วงลึกและได้รับพลังตอบแทนเช่นกัน
แต่ไม่มีใครได้รับการเพิ่มพูนความแข็งแกร่งทางร่างกายที่เห็นได้ชัดเจนเหมือนเย่เหริน
อย่างไรก็ตาม การเสริมพลังจากการตอบแทนนั้นเทียบไม่ได้เลยกับความสามารถในการสังหารระดับจินตภาพของเขา เรียกได้ว่าเป็นเพียงโบนัสเล็กๆน้อยๆเท่านั้น
แต่เย่เหรินก็มีความสุขมาก
เขาจิ้มไปที่กล้ามท้องของตัวเอง “โอ้โห แข็งมาก!”
ดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ เย่เหรินรีบไปขอยืมห้องน้ำของเจียงซุ่ย จากนั้นเจียงซุ่ยก็ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่นจากห้องน้ำ
“บ้าไปแล้ว!?”
เจียงซุ่ย: “เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้นคะ?”
เย่เหรินเดินออกมาจากห้องน้ำพลางดึงกางเกงขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เจียงซุ่ยได้แต่มองด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไร แค่รู้สึกพองขึ้นมาเฉยๆ”
เย่เหรินยิ้มจนปากแทบฉีกถึงหู
ผู้ชายน่ะ เข้าใจกันอยู่แล้ว
หลังจากที่เย่เหรินทำความสะอาดห้องครัวเสร็จ เจียงซุ่ยก็อุ้มผ้าห่มผืนหนึ่งมาและพยักเพยิดไปทางเย่เหริน
“คืนนี้พี่นอนที่นี่กับฉันเถอะ ห้องพี่เต็มไปด้วยโคลนจากห้วงลึก เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะติดต่อผู้เชี่ยวชาญมาทำความสะอาด”
ร่องรอยที่พวกสัตว์ประหลาดจากห้วงลึกทิ้งไว้นั้นก็มีคุณสมบัติในการปนเปื้อน ถึงแม้เย่เหรินจะไม่ได้รับผลกระทบ แต่นอนบนโคลนก็คงรู้สึกแย่
“ผมมารบกวนเธอไหมเนี่ย?”
“ไม่หรอก ฉันจะปูเตียงให้พี่เอง ถ้าพี่ยังไม่ง่วง ฉันก็พอจะคุยเป็นเพื่อนพี่ได้นะ”
เย่เหรินจ้องมองแผ่นหลังของเจียงซุ่ยที่กำลังวุ่นวาย
แย่แล้ว ทำไมรู้สึกใจเต้นแบบนี้
เย่เหรินปฏิเสธไม่ได้จริงๆ เจียงซุ่ยดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนมากเกินไป!
