บทที่ 779 ความทุกข์ยากของซูโม่
บทที่ 779 ความทุกข์ยากของซูโม่ ที่นี่ไม่มีกลางวันกลางคืนที่แน่นอน เพราะซูโม่พบว่ายิ่งเดินไปข้างหน้า ท้องฟ้าก็ยิ่งมืดลง ตอนแรกควรจะเป็นเที่ยงวัน แต่เดินไปราวครึ่งชั่วยาม ท้องฟ้าก็กลายเป็นกลางดึกโดยไม่รู้ตัว ดวงจันทร์สว่างจ้าลอยอยู่บนฟ้า ส่องแสงสีเงินอ่อนๆ ซูโม่เงยหน้ามอง ไม่ใช่จันทร์สีเลือดที่บ่งบอกถ...