**บทที่ 6 คนหนึ่งเป็นหม้าย อีกคนไม่ได้แต่งงาน**

**บทที่ 6 คนหนึ่งเป็นหม้าย อีกคนไม่ได้แต่งงาน**

เมื่อเจียงหว่านเฉิงร้องไห้โวยวายออกมา พวกผู้หญิงที่อยู่รอบๆ ต่างก็อึ้งจนพูด

ไม่ออก ชั่วขณะนั้นทุกคนล้วนตกใจและสับสน  ถึงแม้ว่าเวินต้าหลางจะอยู่ห่างไกลกับ

น้องๆ แต่ละปีเขาก็จะล่าสัตว์ได้ดีและแบ่งปันให้หมู่บ้านบ้างเป็นบางครั้ง ถ้าไปทำให้

เขาโกรธ ของดีก็คงไม่มาอีกแล้วใช่ไหม?        นอกจากนี้ ใครในหมู่บ้านนี้ที่ไม่รักษา

ชื่อเสียงบ้าง? ใครจะอยากโดนกล่าวหาว่าป้ายสีหญิงที่มีชื่อเสียงดีจนถึงแก่ควาตาย?

ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “ล้วนเป็นเพราะหม้ายหลินเฉียวเอ๋อ! นางเป็น

คนพูดใส่ร้าย จนทำให้เราทั้งหมดเข้าใจผิดเกี่ยวกับหญิงคนนี้!”  แล้วหญิงที่นำหน้า

ทั้งหมดอย่างเฉินเสิ่นเอ๋อก็เข้ามาประคองเจียงหว่านเฉิงอย่างรวดเร็ว

พูดด้วยความสุภาพว่า “คุณหญิงคงจะสับสนไป ถ้ามันเป็นการเข้าใจผิด พวกเราก็ขอ

แก้ไข ท่านไม่จำเป็นต้องทำร้ายตัวเองนะคะ“ ”ถูกต้อง ถูกต้อง! คุณหญิง อย่าได้คิด

ทำสิ่งใดไม่ดีเลย หากมีใครมากล่าวหาท่านอย่างไม่เป็นธรรม พวกเราจะจัดการให้

ท่านเอง ท่านอย่าเพิ่งทำอะไรโง่เขลานะ!” กลุ่มผู้หญิงต่างพากันปลอบใจ

เจียงหว่านเฉิง กลัวว่าเธอจะทำอะไรที่เกินเหตุ ในขณะนั้นเอง  เวินต้าหลางก็เดินเข้า

มาพร้อมกับชายวัยกลางคนจากหมู่บ้านอื่น ชายคนนั้นกับเวินต้าหลางได้แอบซุ่มดู

เหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่แรกแล้วสายตาของชายวัยกลางคนจ้องไปที่เจียงหว่านเฉิงที่

กำลังร้องไห้อย่างน่าสงสาร แล้วเขาก็หัวเราะหึๆ ออกมา“พวกเจ้านี่ทำเรื่องวุ่นวาย

จริงๆ! ดูใบหน้าของหญิงคนนี้สิ เธอมีใบหน้าอันสวยงาม ผิวพรรณอ่อนนุ่ม ดูอย่างไรก็

เป็นหญิงที่ได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดี ไฉนพวกเจ้าถึงมาใส่ร้ายเธอว่าเป็นหญิงโสเภณี

ได้!?“ ”ยิ่งไปกว่านั้น ภาพของหญิงโสเภณีนั้นข้าเคยเห็นมาแล้ว ไม่เห็นจะเหมือน

เธอเลยสักนิด พวกเจ้ามัวแต่เชื่อมโยงกันไปได้อย่างไร!?“”ช่างใจร้ายยิ่งนัก!”

หญิงที่ไร้ความผิด ถูกป้ายสีว่าเป็นโสเภณี หากเธอไม่สามารถลบล้างข้อกล่าวหาได้

ชีวิตของเธอจะพังพินาศไปตลอดชีวิต!  หลังจากถูกชายแปลกหน้าดุด่าจนสำนึกผิด

พวกผู้หญิงก็ต่างเงียบไป หญิงคนหนึ่งจำได้ว่าเขาเป็นใคร จึงร้องออกมาด้วยความ

ตกใจ “นั่นมันหมอจ้าวจากหมู่บ้านจ้าวนี่นา!”    ทุกคนต่างก็สูดลมหายใจลึกๆ ด้วย

ความตกใจ!  หมอจ้าวที่เปิดคลินิกในตัวเมือง เหตุใด จึงมาอยู่ที่นี่!? พวกเธอนึกได้ว่า

เมื่อสักครู่เจียงหว่านเฉิงใช้ไม้เท้าออกมาจากบ้าน! หรือว่า หมอคนนี้เป็นคนที่

เวินต้าหลางเชิญมาเพื่อรักษาคุณหญิง!?  ทันใดนั้น กลุ่มผู้หญิงต่างก็หน้าซีดเผือด

พวกเธอไม่กล้าที่จะสร้างปัญหาให้กับหมอ เพราะไม่มีใครรู้ว่าจะต้องเจ็บป่วยเมื่อใด

แต่ครั้งนี้พวกเธอได้สร้างความอับอายให้กับตนเอง หากเรื่องราวนี้แพร่ออกไป หัวหน้า

หมู่บ้านจะไม่ปล่อยพวกเธอไว้แน่!  เฉินเสิ่นเอ๋อรีบตบขาตนเองด้วยความร้อนใจ แล้ว

ตะโกนออกมา “แย่แล้ว! เป็นความเข้าใจผิดครั้งใหญ่จริงๆ! จับตัวหลินเฉียวเอ๋อไว้!”

หลินเฉียวเอ๋อที่อยู่ท้ายแถวกำลังพยายามหลบหนี ก็ถูกจับตัวได้ เมื่อถูกลากตัวมาข้าง

หน้า หลินเฉียวเอ๋อก็ยังพยายามแก้ตัว “ข้า…ข้าแค่พูดไปตามที่ข้าเห็น  พวกท่านต่าง

หากที่เข้าใจผิดกันไปเอง…”เฉินเสิ่นเอ๋อโมโหจนเธอตบหน้าหลินเฉียวเอ๋ออย่าง

แรง“เจ้าอย่าคิดเลยว่าเราไม่รู้เจตนาของเจ้า! เจ้าหม้ายคนเดียว กล้าคิดจะเป็นของ

เวินต้าหลาง เจ้าควรถามเขาก่อนว่าเขายอมรับเจ้าไหม!” ใบหน้าของหลินเฉียวเอ๋อ

แดงก่ำเหมือนเลือดจะหยด “ขะ…ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด! ท่านป้า ท่านพี่ โปรดไว้ชีวิตข้า

ด้วย…ข้าขอสาบาน…“ ”ปกติแล้ว ข้าก็แค่ช่วยดูแลเอ้อหยากับส่งอาหารขึ้นไปบนเขา

เท่านั้น ข้ากับเวินต้าหลางไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านี้เลย…”  แค่นั้นยังเรียกว่าไม่ได้ไป

มากกว่านี้หรือ? หม้ายคนหนึ่ง อีกคนไม่ได้แต่งงาน!การที่ชายหญิงสองคนนี้ไปมาหาสู่

กัน มันเหมือนกับการป่าวประกาศว่าหลินเฉียวเอ๋อคิดจะทำเรื่องจริงจังกับเวินต้าหลาง

แล้วใช่ไหม? เจียงหว่านเฉิงเงยหน้ามองไปที่เวินต้าหลาง แสดงสีหน้าที่ดูน่าสงสาร

อยู่ต่อไป เดิมทีเธอแค่สงสัยว่าสถานการณ์นี้จะตกลงไปที่เขาอย่างไร

เขาจะจัดการอย่างไร แต่ไม่คาดคิดว่า เมื่อเธอสบตาเข้ากับสายตาเย็นชาของเขาพอดี  อ่า... เจียงหว่านเฉิงรู้สึกเหมือนถูกจับได้ว่าแอบอ้างเป็นน้องสาว ทำให้เธอรู้สึก

อับอายเขายังคงโกรธที่เธอแอบอ้างเป็นญาติหรือ?  เจียงหว่านเฉิงเริ่มรู้สึกกังวล กลัว

ว่าหมอนี่จะไม่ให้เกียรติเธอแล้วแฉความจริงออกมา แต่เวินต้าหลางกลับละสายตา

จากเธอช้าๆ “ที่นางช่วยดูแลเอ้อหยาเป็นเรื่องที่ข้าจ่ายค่าตอบแทนให้นางแล้ว อาหาร

ที่นางส่งมาให้ข้าก็ได้ส่งเนื้อสดไปตอบแทนกลับไปแล้ว ไม่ได้มีอะไรเกินกว่านั้น”

คำพูดของเวินต้าหลางทำให้ใบหน้าของหลินเฉียวเอ๋อซีดเผือดทันที เขาตัดขาดเรื่อง

ข่าวลือระหว่างเขากับหลินเฉียวเอ๋ออย่างสิ้นเชิง!ในทันใดนั้น ผู้หญิงในหมู่บ้านต่างก็

มองหลินเฉียวเอ๋อด้วยสายตาดูถูก เหยียดหยาม และเต็มไปด้วยความรังเกียจ แท้จริง

แล้วผู้หญิงคนนี้เองที่ชอบแพร่ข่าวลือไปทั่ว ทั้งที่อู่นต้าหลางไม่เคยสนใจนางเลย!

อีกทั้ง ตอนนี้ยังมีญาติสาวน้อยที่งดงามเช่นนี้มาเยือน ใครจะไปสนใจหม้ายที่เคย

แต่งงานมาแล้วอีกล่ะ? คำพูดของเวินต้าหลางเหมือนคมมีดบาดหัวใจหลินเฉียวเอ๋อ

ความเคียดแค้นภายในใจของเธอเริ่มปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง   “เพราะเจ้า…ทั้งหมดนี้

เป็นเพราะเจ้า—!”“พวกเจ้าชายหญิงอยู่ด้วยกันใต้ชายคาเดียวกัน มันจะไม่มีอะไรเกิด

ขึ้นได้อย่างไร? เรื่องนี้ไม่ต่างจากการลักลอบทำชั่วเสียแล้ว!“ ”เวินต้าหลาง มองข้าสิ!

ข้าต่างหากที่เหมาะสมกับเจ้า!”“ญาติสาวของเจ้าเดินทางมาไกล ใครจะรู้ว่าเธอยัง

บริสุทธิ์อยู่หรือไม่! อย่างน้อยรับข้าดีกว่ามารับนาง!“  ”เวินต้าหลาง! เจ้าเคยสัญญากับ

พี่ฝางว่าจะดูแลพวกเราสองแม่ลูก! ต้าหลาง—" คำพูดของหลินเฉียวเอ๋อร์ทำให้

เฉินเสิ่นเอ๋อร์และคนอื่นๆ ตกใจ พวกเขาหันไปมองหมอจ้าวอย่างลนลานและรีบให้คน

เอามือมาปิดปากของหลินเฉียวเอ๋อร์ทันที ###เธอร้องไห้อย่างน่าสงสาร ทำให้เจียง

หว่านเฉิงนึกถึงชีวิตในชาติก่อนการต่อสู้เพื่อโชคชะตาและความรักของตัวเองไม่ใช่

เรื่องผิด แต่ไม่ควรใช้วิธีการใส่ร้ายและทำร้ายคนอื่น ถ้าไม่ใช่เพราะครั้งนี้เธอรับมือ

อย่างฉลาด จะไม่ใช่ชะตากรรมที่ถูกเวินต้าหลางไล่ออกเหมือนชาติที่แล้วหรือ

ดังนั้น เธอจึงไม่ได้รู้สึกสงสารหรือเห็นใจหลินเฉียวเอ๋อร์เพียงแต่นักล่าเขาคนนั้น

ดูเหมือนใบหน้าอันเยือกเย็นของเขาจะมีความอ่อนโยนเล็กน้อย...

(จบบท) ###