บทที่ 53 เห็นกับตา
บทที่ 53 เห็นกับตา เมื่อดื่มไปสักพัก หลู่เจิ้งเยว่ก็เริ่มเมามากขึ้นเรื่อยๆ เขาตบไหล่ของหลู่จิ่งหวย พร้อมเรอเสียงดัง “ฮึ... เจ้าเข้าใจข้า...ฮึ เข้าใจข้ามากที่สุดจริงๆ” “มีเพื่อนอย่างเจ้า ข้าก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว” หลู่จิ่งหวยถอนหายใจเบาๆ “ข้ารู้สึกอับอายเหลือเกิน ตอนที่เจ้ามิได้อยู่ในเมืองหลวง ในช่ว...
