บทที่ 43: เธอแค่พักผ่อนไม่เพียงพอ ไม่ได้กินใคร
บทที่ 43: เธอแค่พักผ่อนไม่เพียงพอ ไม่ได้กินใคร แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องเข้ามาจากช่องว่างของผ้าม่าน บรรยากาศในห้องสงบเงียบ ฉินหว่านหลับทันทีที่หัวถึงหมอน ตั้งแต่ทำงานในสังคมมา เธอไม่เคยหลับสนิทแบบนี้มาก่อน จนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้นถูกเสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะข้างเตียงปลุกให้ตื่น เธอรู้สึกเจ็บตาเกินกว่าจะลืมตา...