บทที่ 138 กลับจากดินแดนลับ หลี่ซังเซียน
“คงจะ…คงจะพอแล้วล่ะ...” เฉินโม่คิดกับตัวเอง เมื่อพิจารณาว่าตัวเขาเองคนเดียวในหนึ่งปี คงจะฆ่าหมูสองสามตัว แกะหนึ่งหรือสองตัว และไก่อีกเจ็ดแปดตัว ซึ่งน่าจะพอสำหรับการกิน ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีพืชผลจำนวนมากในแหวนเก็บของ ทั้งชิงเย่หลาน หวงหลิงเฉ่าฮวา และข้าววิญญาณกระดูกยักษ์ที่มีคุณค่าทัดเทียมกับข้าววิ...
