ตอนที่ 5 พยัคฆ์สวรรค์คำรามทลายทอง

ตอนที่ 5 พยัคฆ์สวรรค์คำรามทลายทอง

เยี่ยหานจมอยู่ในความปีติอย่างล้นหลาม เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าด้วยโชคชะตาที่นำพาเขามา เขาจะได้ครอบครองร่างฟ้าคราม

ในโลกกว้างนี้ มีร่างกายที่พิเศษมากมาย แต่ในใต้หล้านี้ มีสามร่างกายที่เกี่ยวข้องกับการปรุงยาที่หายสาบสูญไปนานแล้ว

ร่างปฐมพลังธาตุหลอมรวม ร่างโอสถศักดิ์สิทธิ์ และร่างฟ้าคราม

และร่างฟ้าคราม ถือเป็นร่างที่ทรงพลังที่สุดในสามร่างนี้!

ว่ากันว่าผู้ที่ครอบครองร่างกายเช่นนี้ จะสามารถเพิ่มความสามารถในการปรุงยาได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ ยาที่ปรุงขึ้นมาจะมีคุณภาพและประสิทธิผลสูงกว่านักปรุงยาทั่วไปอย่างมาก ยิ่งกว่านั้น การเกิดเส้นสายยาจารึกหรือเมฆแห่งยาในขณะปรุงนั้น ถือเป็นเรื่องง่ายดาย

นี่แหละคือความพิเศษของร่างปรุงยา!

แน่นอนว่าร่างฟ้าครามนั้นเต็มไปด้วยความลึกลับ เยี่ยหานยังต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจและฝึกฝนมัน

“อีกสองวันก็ถึงวันที่ตระกูลเยี่ยจะเปิดหอฝึกฝน เยี่ยเทียนเก่อคงไม่พลาดที่จะหาทางเล่นงานข้าแน่”

ไม่นานนักเยี่ยหานก็กลับมามีสติอีกครั้ง ดวงตาของเขาแฝงด้วยประกายเย็นเยียบที่ยากจะสังเกตเห็น

ไม่ใช่ว่าเขากลัวเยี่ยเทียนเก่อ แต่เขารู้ดีว่าศัตรูตัวนี้อาจมีวิธีสกปรกบางอย่างเตรียมไว้

ดังนั้นเขาจำเป็นต้องทะลวงทะเลจิตวิญญาณให้สำเร็จก่อนหอฝึกฝนจะเปิด เพื่อเพิ่มโอกาสในการเอาชนะ

ในชาติก่อนที่เขาเป็นนักปรุงยาระดับสูง การเพิ่มพลังให้ตนเองเป็นเรื่องง่ายดาย

และหากต้องการทะลวงทะเลจิตวิญญาณภายในสองวัน เขาต้องปรุงยาสามระดับ—เม็ดยาวิญญาณลึกลับ!

“เม็ดยาวิญญาณลึกลับไม่ใช่ยาหายากนัก แต่ในเมืองเหยียนเล็ก ๆ แห่งนี้ ไม่แน่ว่าจะหาวัตถุดิบครบ”

เยี่ยหานขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความกังวล วัตถุดิบสำหรับการปรุงเม็ดยาวิญญาณลึกลับนั้นค่อนข้างหายาก

ทั้งเมืองเหยียน มีเพียงที่เดียวที่สามารถหาวัตถุดิบเหล่านี้ได้ คือตลาดเทียนเหยียนที่ถูกควบคุมโดยจวนเจ้าเมือง

แต่ตอนนี้ค่ำแล้ว จึงต้องรอจนถึงวันพรุ่งนี้จึงจะไปตลาดได้ และหวังว่าจะสามารถรวบรวมวัตถุดิบได้ครบถ้วน

เมื่อคิดได้ดังนั้น เยี่ยหานก็ระบายลมหายใจหนัก ๆ และเริ่มฝึกฝนอีกครั้ง

จนกระทั่งดึกดื่น พระจันทร์เต็มดวงลอยสูงในท้องฟ้า

ภายในลานบ้านที่ทรุดโทรม ร่างเงาหนึ่งนั่งขัดสมาธิหลับตาแน่น เขาหายใจเข้าออกเป็นวงจรสมบูรณ์ พลังวิญญาณไหลเข้าสู่จุดตันเถียน

หากสังเกตอย่างละเอียด จะเห็นว่าตันเถียนนั้นเหมือนกับมหาสมุทรดวงดาว มีแสงดาราระยิบระยับเหมือนจักรวาลอันงดงาม

และเมื่อพลังวิญญาณไหลเวียนเข้าสู่แขนขาทั้งสี่ เยี่ยหานก็เริ่มรู้สึกว่าพลังของเขากำลังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

……

วันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าร้อนระอุราวกับเปลวไฟ

แสงแดดอันร้อนระอุแผดเผาลงมาจากท้องฟ้าอย่างไร้ความปรานี ทำให้ทั้งเมืองเหยียนคล้ายถูกอบอยู่ในเตาเผา

ภายในเมือง กิ่งหลิวลู่ลงด้วยความอ่อนแรง ดูเหมือนจะหมดเรี่ยวแรงทนทานต่อความร้อน

เยี่ยหานเตรียมรถม้าไว้แต่เช้าตรู่ มุ่งหน้าไปยังตลาดเทียนเหยียนเพื่อหาวัตถุดิบในการปรุงยา

ตลาดเทียนเหยียนตั้งอยู่ใจกลางเมืองเหยียน เป็นจุดที่พลุกพล่านที่สุดของเมือง

ทุกอย่างที่จำเป็นต้องใช้ในเมืองนี้ ไม่ว่าจะเป็นวัตถุดิบทางศาสตร์โอสถ คัมภีร์ฝึกวิชา อาวุธ และอื่น ๆ ล้วนสามารถหาซื้อได้ในตลาดเทียนเหยียน

ด้วยเหตุนี้ ตลาดเทียนเหยียนจึงคึกคักอยู่เสมอ รถม้าผ่านไปมา ผู้คนสัญจรพลุกพล่าน

กึก กึก กึก...

เสียงกีบม้ากระทบพื้นถนนดังขึ้น

“ถึงตลาดเทียนเหยียนแล้วขอรับนายท่าน”

ข้ารับใช้คนหนึ่งก้มตัวลงคำนับเล็กน้อย เยี่ยหานโยนถุงหินวิญญาณให้เป็นรางวัล แล้วก้าวลงจากรถม้า

“ที่นี่คือตลาดเทียนเหยียนงั้นหรือ?”

เยี่ยหานมองไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจ ตลาดเทียนเหยียนดูเจริญรุ่งเรืองกว่าที่เขาคาดคิดไว้มาก

สองข้างทางเต็มไปด้วยแผงลอยเรียงรายยาวจนมองไม่เห็นสุดทาง ผู้คนเดินผ่านไปมาไม่ขาดสาย เสียงเรียกเชิญและเสียงต่อรองราคาดังไม่ขาดสาย

“มาแล้ว ๆ ยารวบรวมพลังลมหายใจ ลดราคาครั้งใหญ่ เม็ดละ 500 หินวิญญาณ!”

“วิชาหมัดพิฆาตภูเขาระดับสอง ขายเพียง 800 หินวิญญาณ ห้ามพลาดเด็ดขาด!”

“ดาบวิญญาณเทียนเสวียนระดับสอง เฉือนเหล็กดุจโคลน เพียง 700 หินวิญญาณเท่านั้น!”

เมื่อเข้าไปในตลาด พ่อค้าแม่ค้าหลายคนกำลังตะโกนเรียกลูกค้า เสียงดังจนดูเหมือนน้ำลายจะกระเด็นไปทั่ว

“ตลาดเทียนเหยียนนี้แม้จะดูเรียบง่าย แต่ของที่ขายกลับหลากหลายเกินคาด”

เยี่ยหานกวาดตามองผ่านแผงลอยอย่างคร่าว ๆ ด้วยความยินดี ไม่แน่ว่าเขาอาจจะสามารถรวบรวมวัตถุดิบทั้งสิบเจ็ดอย่างได้จากที่นี่

เขาเดินผ่านแผงลอยต่าง ๆ อย่างไม่รีบร้อน มองหาวัตถุดิบที่ต้องการ และไม่นานนักก็พบวัตถุดิบชิ้นแรก

“หญ้าน้ำค้างวิญญาณต้นนี้ขายเท่าไหร่?”

เยี่ยหานหยิบสมุนไพรสีม่วงต้นหนึ่งขึ้นมาถือในมือ สังเกตลักษณะภายนอกก่อนจะยกขึ้นดม

คนเฒ่าที่ขายแผงลอยเหลือบมองเยี่ยหาน เมื่อเห็นว่าเขายังอายุน้อยก็เผยรอยยิ้มโชว์ฟันเหลือง ๆ ของตน

“หญ้าน้ำค้างวิญญาณต้นนี้มีอายุถึง 500 ปี มีกลิ่นหอมเข้มข้นและยังสดใหม่ ฤทธิ์ยาก็ยังคงสมบูรณ์ดีราคา 800 หินวิญญาณ”

เมื่อได้ยินดังนั้น เยี่ยหานก็ส่ายหน้าเล็กน้อย

“หญ้าน้ำค้างวิญญาณต้นนี้สภาพยังใช้ได้อยู่ ฤทธิ์ยาน่าจะเหลืออยู่ประมาณแปดในสิบส่วน แต่ดูจากลักษณะแล้ว อายุสมุนไพรนี้ไม่น่าจะเกิน 300 ปี”

คนเฒ่าหัวเราะอย่างชื่นชมพร้อมเอ่ยว่า “สายตาไม่ธรรมดาเลย ดูเหมือนข้าจะเจอคนรู้จริงแล้ว”

ชายชราเผยสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย ไม่คาดคิดว่าเยี่ยหานที่ยังอายุน้อยกลับสามารถมองออกถึงอายุของสมุนไพรได้ในพริบตา

ความสามารถในการแยกแยะอายุของสมุนไพรจากกลิ่นเพียงอย่างเดียวเช่นนี้ ไม่ใช่สิ่งที่นักปรุงยาทั่วไปจะทำได้

“หินวิญญาณ 400 ก้อน”

เยี่ยหานยกสี่นิ้วขึ้นพร้อมกับกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น

“ตกลง!”

เมื่อเห็นว่าคู่เจรจาเป็นคนที่รู้จริง ชายชราก็ตอบรับอย่างยินดี

สมุนไพรชนิดแรก หญ้าน้ำค้างวิญญาณได้ถูกเก็บเข้ากระเป๋าของเยี่ยหานเรียบร้อย

หลังจากออกจากแผงลอย เยี่ยหานก็เดินต่อไปยังบริเวณที่มีการขายสมุนไพรโดยเฉพาะ

ในบริเวณนี้เต็มไปด้วยสมุนไพรและวัตถุวิญญาณที่หลากหลาย แผงลอยที่เรียงรายต่างปล่อยแสงวิญญาณเปล่งประกาย สมุนไพรแต่ละต้นส่งกลิ่นหอมเข้มข้น

เมื่อมองไปรอบ ๆ ยังเห็นนักปรุงยาหลายคนกำลังเลือกสมุนไพรอยู่

ในพื้นที่นี้ เยี่ยหานสามารถซื้อสมุนไพรที่จำเป็นในการปรุงเม็ดยาวิญญาณลึกลับได้หลายชนิด เช่น รากเฮอโส่วอู ผลฟื้นวิญญาณ และใบหยกม่วง รวมถึงสมุนไพรอีกสิบกว่าชนิด

แต่กลับไม่มีวี่แววของสมุนไพรอีกสองชนิดที่ยังขาดอยู่ คือ หญ้าชำระกระดูก และเถาเต่ามรกต

สมุนไพรทั้งสองชนิดนี้เป็นของหายากอย่างแท้จริง

“อ๊ะ?”

ขณะที่เยี่ยหานกำลังมองหาสมุนไพรสองชนิดสุดท้าย สายตาของเขาก็ถูกดึงดูดไปยังสิ่งหนึ่งในแผงลอยแห่งหนึ่ง

บนแผงลอยนั้น มีเศษกระดูกสัตว์ชิ้นหนึ่งวางอยู่ กระดูกสัตว์นั้นเปล่งแสงวิญญาณออกมาและขาวบริสุทธิ์ดั่งหยก

รอบ ๆ แผงลอยเต็มไปด้วยผู้คนที่ต่างมองกระดูกชิ้นนั้นด้วยความสนใจ

“ทุกท่าน เพื่อที่จะล่าพยัคฆ์สวรรค์อันดุร้ายในระดับทะเลจิตวิญญาณปลาย เราตระกูลอู่ต้องสูญเสียคนฝีมือดีไปไม่น้อย และในกระดูกสัตว์ชิ้นนี้แน่นอนว่ายังมีวิชาวิญญาณของพยัคฆ์สวรรค์แฝงอยู่!”

ชายร่างใหญ่คนหนึ่งกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น

ว้าว!

“พยัคฆ์สวรรค์ในระดับทะเลจิตวิญญาณ!”

“วิชาวิญญาณที่แฝงอยู่ในกระดูกสัตว์ชิ้นนี้ น่าจะมีระดับอย่างน้อยห้าขั้นหรืออาจสูงถึงหกขั้น!”

เสียงฮือฮาดังขึ้นรอบ ๆ สายตาของนักสู้หลายคนเต็มไปด้วยความปรารถนา

เยี่ยหานเองก็หยุดฝีเท้าและมองไปด้วยความสนใจเช่นกัน

ในโลกนี้กระดูกของสัตว์วิญญาณมีโอกาสที่จะบรรจุวิชาวิญญาณซึ่งมีพลังไม่ด้อยไปกว่าวิชาที่ตระกูลหรือสำนักใหญ่ครอบครอง

ยิ่งสัตว์วิญญาณมีระดับสูงเท่าไร วิชาวิญญาณที่ซ่อนอยู่ในกระดูกก็ยิ่งมีระดับสูงตามไปด้วย

เยี่ยหานสามารถมองออกในพริบตาว่ากระดูกสัตว์นี้บรรจุวิชาวิญญาณที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“ข้าขอเสนอหินวิญญาณหนึ่งพันก้อน!”

ชายชราผมขาวคนหนึ่งกล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง

“ตระกูลหลินของข้าขอเสนอหนึ่งพันสองร้อยก้อน!”

ชายหนุ่มคนหนึ่งยกมือขึ้น

“หนึ่งพันสามร้อย!”

“หนึ่งพันสี่ร้อย!”

ไม่นานนัก กระดูกสัตว์ชิ้นนี้ก็กลายเป็นเป้าหมายในการแย่งชิงของหลายกลุ่ม

“สองพันก้อน!”

เยี่ยหานยกมือขึ้นพร้อมกับเสนอราคา

ทันใดนั้น ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่เขา แต่ราคาหินวิญญาณสองพันก้อนก็ถือเป็นราคาที่สูงไม่น้อย

แม้ว่าในช่วงเวลาที่เยี่ยหานต้องสูญเสียพลังและถูกตัดขาดจากทรัพยากรในการฝึกฝนจากตระกูลเยี่ย แต่ในช่วงเวลาที่เขาเคยโดดเด่นในอดีต เขาก็ได้สะสมหินวิญญาณไว้ไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลเรื่องเงิน

รอบ ๆ เงียบสงัด ไม่มีใครยื่นราคาที่สูงกว่า กระดูกสัตว์ชิ้นนี้จึงตกเป็นของเยี่ยหานในที่สุด

“ไม่รู้ว่าภายในจะมีวิชาวิญญาณแบบไหน?”

หลังจากได้รับกระดูกสัตว์มา เยี่ยหานก็มองหาสถานที่ที่เงียบสงบเพื่อทำการเปิดกระดูกสัตว์นี้

ฟู่!

เขาใช้พลังวิญญาณจากปลายนิ้วทะลุผ่านกระดูกสัตว์ ทันใดนั้นสัญลักษณ์แสงก็ส่องประกายขึ้น และแสงสว่างสายหนึ่งพุ่งออกมาจากกระดูกสัตว์

ฟึ่บ!

แสงสว่างนั้นพุ่งเข้าสู่หว่างคิ้วของเยี่ยหานทันที ก่อนจะเปลี่ยนเป็นข้อความลึกลับมากมายในจิตของเขา

โฮก——

เสียงคำรามของสิงโตโบราณดังขึ้นในจิตใจ ขณะเดียวกันตัวอักษรสีทองก็ลอยขึ้นมาในความคิด

“ท่าร้องคำรามพยัคฆ์สวรรค์ทลายทอง”

นี่เป็นวิชาวิญญาณระดับเจ็ด!

เยี่ยหานตกตะลึงชั่วครู่ ก่อนที่สีหน้าของเขาจะเปี่ยมด้วยความยินดี

และที่น่าตื่นเต้นยิ่งกว่านั้น คือวิชานี้เป็นวิชาวิญญาณสายคลื่นเสียงที่หายากอย่างยิ่ง!