แสงสว่างแห่งจิตใจ (11)
[แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ]
<เรื่องราวของอารอน ตอนที่ 44>
5. แสงสว่างแห่งจิตใจ (11)
******
อารอนลืมตาตื่นขึ้น
“....”
ทุ่งหญ้าที่อาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า
แสงแดดอบอุ่นและสว่างจ้าจนแสบตา
‘ที่นี่คือ...'
เขารู้สึกสับสนเล็กน้อย
เขาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?
ที่นี่คือความฝันหรือความจริง?
「ฟื้นแล้วสินะ」
อารอนมองไปข้างหน้า
มีเงาสีแดงยืนอยู่ตรงข้ามเขา
ทันใดนั้น ความทรงจำและสติของเขาก็กลับคืนมา
‘ใช่แล้ว’
ตอนนี้อารอนต้องตัดสินครั้งสุดท้าย
การต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับเงานั่นเพื่อตัดสินทุกสิ่ง
ตัดสินว่าใครจะอยู่ ใครจะหายไป
ความปรารถนาอันไม่สิ้นสุดของเงาที่จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ?
หรืออารอนที่ต้องการปกป้องแสงสว่างในใจ?
「พร้อมแล้วหรือยัง?」
เสียงของเงาทำให้เขาขนลุก
อารอนตัดสินใจทันที
「คงรู้แล้วสินะ ว่าต้องทำอย่างไร?」
“ฉันรู้”
อารอนตอบสั้นๆ
ในมือขวาของเขาถือหอกสีเงิน
ในมือของเงาสีแดงถือหอกสีดำ
“ใครคนหนึ่งต้องตาย ใครคนหนึ่งต้องอยู่”
「รู้ดีนี่?」
ไม่ใช่แค่ฆ่า
แต่ต้องทำให้คู่ต่อสู้หมดหนทาง แล้วกลืนกินวิญญาณของมัน
รวมความฝันเข้าด้วยกัน
นั่นเป็นวิธีเดียวที่จะพัฒนาเป็นกรรมที่สมบูรณ์
‘เขาจะต้องไม่แพ้’
เขาตั้งใจไว้แล้วตั้งแต่แรก
อารอนมีสิ่งที่ต้องทำ
ต่อสู้กับความยากลำบาก
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะยอมแพ้ต่อปีศาจแบบนั้น
วู้ม!
เงาดำปกคลุมหอกสีเงินของอารอน
อีกฝ่ายก็เช่นกัน
เงาสีแดงส่องประกายบนหอกสีดำ
“....”
ทันใดนั้น ร่างของอารอนก็หายไป
เงาอีกด้านก็เช่นกัน
ตอนนี้ร่างของทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ
ปัง!!!
คมหอกที่เต็มไปด้วยพลังแห่งกรรมปะทะกัน
คลื่นกระแทกที่แผ่ออกมาพลิกพื้นดิน
「ฮ่าฮ่าฮ่า!」
เงาสีแดงหัวเราะเสียงดัง
จากนั้นก็เป็นการปะทะที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณ
อารอนไม่หลบ
เขาตอบโต้ด้วยการแทงในจุดเดียวกัน
ปลายหอกทั้งสองปะทะกันอย่างแม่นยำ
ตึง!
แผ่นดินก็สั่นสะเทือนอีกครั้ง
「รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันชนะ?」
เงาสีแดงพูด
เสียงแหบพร่าของมันทำให้อารอนขนลุก
อารอนไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงแค่เหวี่ยงหอกออกไปข้างหน้า
คมหอกปะทะกันอีกครั้ง
ไม่มีเทคนิคใดๆ ระหว่างทั้งสอง
เพราะตั้งแต่แรก ทักษะการใช้หอกของพวกเขาก็เป็นแค่ขยะเท่านั้น
ต่างฝ่ายต่างปะทะกันด้วยพละกำลังและความเร็วล้วนๆ
「ฉันจะพิสูจน์ความแข็งแกร่งของฉัน」
“....”
「คนที่นายคิดถึง... ใช่แล้ว ฮาน อิสรัต ใช่ไหม?」
อารอนกัดฟัน
「ฉันจะฆ่ามันก่อน」
ปัง!
คมหอกปะทะกันอีกครั้ง
「ฉันจะฉีกมันเป็นชิ้นๆ จะทำให้มันแหลกเป็นจุล ฉันจะแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ามันกำลังจะตายในความฝันของฉัน หึหึหึหึ」
“หุบปาก”
ไม่มีเทคนิคใดๆ
ทั้งสองปรากฏขึ้นจากทุกทิศทุกทาง เงากับเงาปะทะกัน แล้วหายไปอีกครั้ง
ไม่มีที่ว่างสำหรับกลอุบายในการต่อสู้ของทั้งสอง
ความฝันของใครแข็งแกร่งกว่ากัน?
เพียงแค่ใช้พลังที่บริสุทธิ์เพื่อตัดสินว่าใครเหนือกว่า
「ข้าจะฆ่าพวกมันทั้งหมด เพื่อนๆ ของเจ้าในทาโอเนีย ผู้มีพระคุณของเจ้าในนิฟล์เฮม ใช่แล้ว แม้แต่เจ้านายที่เจ้าหวงแหนยิ่งกว่าชีวิต」
เงาสีแดงเยาะเย้ย
「ไม่รู้สึกขอบคุณกันหน่อยเหรอ? ด้วยการฆ่าพวกมันนั้น นายจะสามารถพิสูจน์ได้ว่าความฝันของนายนั้นบริสุทธิ์ที่สุด」
ปัง!
หอกปะทะกัน
และปะทะกันอีกครั้ง
โครม!
ทุกครั้งที่พลังกรรมปะทะกันจะเกิดการระเบิดขึ้นมา
แรงระเบิดทำให้อารอนแหลกเป็นชิ้นๆ
เลือดกระเซ็น เนื้อหนังฉีกขาด
แต่พริบตาเดียวเท่านั้น
ร่างกายของอารอนกลับมาเป็นปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ครั้งเดียวฆ่าเขาไม่ได้หรอก
ต้องตายแล้วตายหลายๆครั้งจนกว่าจะตายจริงๆ
「ฮ่าฮ่า อาฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!」
อีกฝ่ายก็เช่นกัน
เศษเสี้ยวของเงาสีแดงปลิวว่อน
เลือดและเนื้อของมันแตกเป็นเสี่ยงๆ
“แกมันกระจอก... ไม่มีทางแตะต้องพวกเขาได้หรอก”
「นายคิดว่าเป็นไปไม่ได้งั้นเหรอ?」
เงาสีแดงพูด
「นายคิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ? คิดว่ามีความฝันที่บริสุทธิ์แล้วเป็นไปไม่ได้งั้นเหรอ?」
“หุบปากซะ”
「ฉันไม่มีขีดจำกัด ถ้าพลังไม่พอ ก็แค่สะสมไปเรื่อยๆ จนกว่าจะพอ เวลาอะไรนั่นก็แค่หยุดมันก็สิ้นเรื่อง เติมเต็มมันในความเป็นนิรันดร์ก็เท่านั้น」
พลังแห่งกรรมไม่มีขีดจำกัด
ที่ผ่านมาที่พลังไม่พอ เป็นเพราะขีดจำกัดของอารอน ไม่ใช่พลังแห่งกรรม
ถ้าเขาสามารถหลุดพ้นจากกรอบของ 'อารอนที่เป็นมนุษย์' ได้ เมื่อนั้นพลังแห่งกรรมก็จะสามารถเข้าสู่ขอบเขตเหนือธรรมชาติได้
แม้แต่คำว่า 'พลังแห่งกรรม' ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ใช้อธิบายมัน
ชื่อที่แท้จริงของมันคือ นิรันดร์ (永遠)
มันเป็นพลังเหนือธรรมชาติที่เชื่อมโยงกับต้นกำเนิดของจักรวาล
มันสามารถกลายเป็นปีศาจ (魔神) ได้
ไม่ว่าจะเป็นข้อจำกัดของระบบเกมหรือการแทรกแซงของจักรวาล การดำรงอยู่ของมันสามารถปกครองได้ในนิรันดร์
พิกมีอัพ?
โมเบียส?
นั่นเป็นแค่ของเล่นของพระเจ้าจอมปลอมที่ยังไม่สมบูรณ์
ไม่ว่าจะเป็นฮีโร่หรืออะไรก็ตาม มันก็แค่เรื่องไร้สาระและน่าสมเพช
ไม่เป็นไรแม้ว่ามิติที่เรียกว่าลัวนานจะหายไป
โลกนี้ฝังรากลึกในจิตใจของเขาแล้ว
ถ้าจำเป็น เขาก็สามารถเรียกมันออกมาจากจิตสำนึกและอยู่ในนั้นตลอดไปได้
ดังนั้น มันจึงสมบูรณ์แบบ
เงาสีแดงพร้อมที่จะพัฒนาเป็นปีศาจแล้ว
ตอนนี้มีเพียงสิ่งกีดขวางเดียวเท่านั้น มนุษย์ที่อยู่ตรงหน้ามัน
「อ่า ใช่แล้ว!」
เงาสีแดงตะโกน
「ฉันจะทำลายทุกอย่าง แม้แต่โลกนี้! แค่นั้นแหละ มีเพียงแค่นั้นที่สามารถพิสูจน์ความฝันของฉันได้! ทำลาย ทำลายมัน ทำลายอีกครั้ง! ไม่มีอะไรสามารถจำกัดความฝันได้ นั่นคือความบริสุทธิ์!」
โครม!
เงาสีแดงแตกเป็นเสี่ยงๆ
พลังแห่งกรรมที่ปกคลุมหอกของอารอนฉีกมันเป็นชิ้นๆ
「ฮ่าฮ่าฮ่า!」
มันกลับคืนสภาพเหมือนเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หอกของอารอนถูกเหวี่ยงไปข้างๆ มัน
[รวม]
[เงาแห่งสุริยัน]
ทักษะการใช้หอกพลังแห่งกรรมที่เชี่ยวชาญด้านพลังทำลายล้างและขอบเขต
พลังวิญญาณที่ปกคลุมคมหอกระเบิดอย่างต่อเนื่อง กวาดล้างเงาสีแดง
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง!
การระเบิดหลายร้อยครั้งประดับประดาบนท้องฟ้ายามเย็นราวกับดอกไม้ไฟ
เพียงแต่ว่าแสงของการระเบิดนั้นไม่ใช่สีแดงของเปลวไฟ แต่เป็นสีดำของเงา
อารอนและเงาสีแดงปะทะกันหลายครั้งบนท้องฟ้า
ปัง!
หอกสีดำถูกเหวี่ยงออกไป
ด้านขวาของศีรษะอารอนหายไปในพริบตา
เนื้อและเลือดกระเซ็น แต่ในทันที ศีรษะของเขาก็กลับมาเป็นปกติราวกับย้อนเวลากลับไปได้
เงาสีแดงก็เช่นกัน
「วิเศษมาก! ใช่แล้ว มาพิสูจน์กันว่าความฝันของใครแข็งแกร่งกว่ากัน!」
ปัง!
หอกสีดำถูดวาดขึ้นไปเป็นเส้นโค้ง
แขนขาของอารอนถูกฉีกออกทั้งเป็น
ตุบ!
ชิ้นเนื้อและก้อนเลือดที่ถูกตัดขาดร่วงลงมาด้านล่าง
‘แค่นี้…’
ยังไม่ตาย
อารอนที่ฟื้นฟูร่างกายกลับมา แทงด้วยมือข้างเดียว
โครม!
เงาสีแดงแตกกระจาย
เศษซากที่เหลือจากการถูกฉีกขาดบิดเบี้ยวเหมือนหนวดและซ่อมแซมร่างกาย
ครั้งแล้วครั้งเล่า
ต่างฝ่ายต่างฆ่ากันและกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
จนกว่าจะตาย จนกว่าจะหายไป จนกว่าจะสลายไป
ไม่มีการหนี
ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็แค่ฆ่ามันอีกครั้ง
‘อารอนจะแข็งแกร่งขึ้น’
เขาไม่อยากจะถอยอีกต่อไป เพียงเพราะไม่มีพรสวรรค์
เขาไม่อยากจะถอย เพียงเพราะอ่อนแอ
เขาไม่อยากหลบอยู่ข้างหลังคนที่แข็งแกร่งกว่า
‘ตัวเขา ตัวเขาคนนี้...’
ด้วยมือของเขา ด้วยพลังของเขา...
“ตายยยยยซะ!”
กวา-กวา-กวา-กวัก!
“ฮ่าๆๆๆ!”
ฆ่ามัน
[รวม]
[เงาแห่งจันทรา]
สำหรับการฆ่าอีกครั้ง
[รวม]
[เงาแห่งสุริยัน]
อารอนจะไม่ทิ้งร่องรอยไว้
เขาจะไม่ปล่อยให้อะไรมาขวางทางเขาอีกต่อไป
[บู้ม!]
[เงาแห่งสายน้ำ]
เทคนิคหอกที่เขาได้เรียนรู้จากอาจารย์ของเขาเผยออกและตัดเข้าไปในเงาสีแดง
พลังทั้งหมดนี้อารอนได้รับมาจากอาจารย์
เพื่อรักษาความสุขของตนเองโดยไม่ต้องพึ่งผู้อื่น
[บู้ม!]
[เงาแห่งบุปผา]
เงาเริ่มบานสะพรั่ง
วิญญาณแห่งบุปผาและสายน้ำไหลผ่านเงาสีแดงหลายสิบหรือหลายร้อยครั้ง
[บู้ม!]
[เงาแห่งอสรพิษ]
เปรี้ยง!
พลังวิญญาณที่ปลดปล่อยจากปลายหอกพุ่งเป็นเส้นซิกแซก
เกิดรูขนาดใหญ่บริเวณหัวใจของเงาสีแดง
‘เท่าไหร่ก็ได้มากเท่าที่เขาต้องการ'
หากมันต้องการเขาจะฆ่ามันให้มากเท่าที่มันต้องการ
เขาจะทุบเจ้าให้เป็นชิ้นๆ เพื่อไม่ให้เหลืออะไร
อารอนเหวี่ยงหอกของเขาออกไปอีกครั้ง
เขาเหวี่ยงอีกครั้งในขณะที่แทงมันออกไป
การตอบโต้ของชายคนนั้นทำให้เลือดกระเซ็นและกระดูกของเขาก็ฉีกเป็นระยะๆ แต่อารอนไม่รู้สึกอะไรเลย
[รวม]
[เงาสุริยันจันทรา]
อารอนทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า
ดาบหอกมีวิญญาณสถิตย์อยู่หมุนวนอย่างรุนแรง
เงาสุริยันจันทรราระเบิดพลังออกมา
อารอนเหวี่ยงมันอย่างสุดกำลังไปที่เงาสีแดงใต้เท้าของฉัน
“....”
ร่างของอารอนติดอยู่หลังจากผลกระทบจากการระเบิด
เขากระเด็นไปอีกด้านของจุดศูนย์กลางการระเบิดเหมือนเศษกระดาษ
จากนั้น เสียงระเบิดที่ดังเกินกว่าจะจินตนาการได้ก็ฉีกแก้วหูของอารอนออกจากกัน
ฟิ้ว~~~~~~~~~
สิ่งที่เขาได้ยินมีเพียงเสียงหวีดวิ้วในหู
ต้องใช้เวลาสองสามวินาทีในการฟื้นฟูแก้วหูที่ฉีกขาด
ในที่สุด ลมก็สงบลง….