บทที่ 676: ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?
[แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ]
บทที่ 676: ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?
"ท่านสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นกับดัก ใครบางคนต้องการล่อโจรสลัดไปยังเกาะนั้นค่ะ"
หลังจากรับขวดที่เหมียวและวูล์ฟนำมา เชย์น่าก็ตรวจสอบสิ่งของภายในขวด นอกจากแผนที่บริเวณเกาะแล้ว ยังมีเข็มทิศถาวรผูกติดอยู่กับขวดด้วย
"เกาะแห่งการเฉลิมฉลองเป็นสถานบันเทิงแห่งเดียวในแกรนด์ไลน์ มีงานปาร์ตี้เฉลิมฉลองทุกวัน มีน้ำพุร้อนและร้านเสริมสวยมากมาย สาวงามจากทั่วโลกจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณในยามค่ำคืน...นี่มันเป็นกับดักงี่เง่าหรือเปล่าเนี่ย?"
เชย์น่าอ่านข้อความบนกระดาษ ผู้หญิง สมบัติ อาหาร ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะมีอยู่บนเกาะนั้น และเพียงแค่ขึ้นเกาะก็สามารถเพลิดเพลินได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีโจรสลัดที่ท้าทายอย่างชัดเจนอยู่ก่อนหน้านี้
สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องแปลกในแกรนด์ไลน์ นักล่าค่าหัวบางคนจะรวมตัวกันสร้างเกาะแห่งการเฉลิมฉลองปลอมๆ เพื่อล่อโจรสลัดไป แล้วต้อนรับพวกเขาอย่างอบอุ่น รอจนทุกคนเมาแล้วค่อยลงมือ
"เหมียว วูล์ฟ พวกเธอเจอสิ่งนี้มาจากไหน?"
ในสายตาของเชย์น่า เหยื่อล่อแบบนี้มันโง่มาก แต่ทุกปีก็ยังมีโจรสลัดจำนวนนับไม่ถ้วนติดกับ บางคนก็ไร้เดียงสา บางคนก็ไปที่เกาะเป้าหมายด้วยจุดประสงค์ในการปล้น ส่วนสุดท้ายจะเป็นยังไง ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละคนแล้ว
"ผมตกมันขึ้นมาจากทะเลครับ"
"พวกเรากำลังตกปลาอยู่ แล้วพี่ชายก็ตกได้สิ่งแปลกๆนี้ขึ้นมาค่ะ"
พี่น้องสองคนผลัดกันอธิบายสถานการณ์ แม้ว่าจะอายุเพียงสามขวบครึ่ง แต่เด็กเผ่ามิงค์ไม่ใช่เด็กธรรมดา พวกเขาสามารถล้มผู้ใหญ่ทั่วไปได้อย่างง่ายดาย
เหมียวและวูล์ฟก็เช่นกัน แม้ว่าจะยังไม่ได้รับความสามารถ แต่พวกเขาก็สืบทอดพลังบางส่วนจากพ่อแม่ พลังคลื่นพลังจิตไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพัฒนา แต่พลังสายฟ้าไม่เหมือนกัน พลังงานไฟฟ้าในตัวพวกเขาทั้งสองคนแข็งแกร่งกว่าเผ่ามิงค์ผู้ใหญ่ทั่วไป
และนี่ก็เกี่ยวข้องกับการศึกษาของแม่พวกเขาด้วย ตอนนี้ทั้งสองคนเป็นรุ่นที่สามที่หายากในกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูร แน่นอนว่าไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารการกิน แต่ทักษะการเอาชีวิตรอดบางอย่างก็ยังต้องสอนให้vp^j
การศึกษาของเซ็ตสึนะยังคงเป็นไปตามวิธีดั้งเดิมของเผ่ามิ้งค์ และในการดำรงชีวิตของเผ่ามิ้งค์ การจับปลาในสายฝนเป็นพื้นฐานการเอาชีวิตรอดของเผ่ามิ้งค์
ดังนั้น ทั้งสองคนจึงมีความสามารถในการตกปลาแล้ว แถมยังมีอัตราความสำเร็จสูงกว่าเพจวันเสียอีก บางครั้งพวกเขาก็ช็อตปลาโดยตรงเลย
"ป้าเชย์น่า ไปเกาะนี้ได้ไหมคะ? การเฉลิมฉลองดูเหมือนจะเป็นอะไรที่น่าสนใจนะคะ"
พวกเขายังอ่านหนังสือไม่ค่อยออก แต่เชย์น่าอ่านออกมาทั้งหมดแล้ว พวกเขาไม่สนใจคำบ่นของเชย์น่า แต่กลับสนใจงานปาร์ตี้แทน
"เดี๋ยวก่อน เกาะแห่งการเฉลิมฉลอง... มีเกาะนี้อยู่บนเส้นทางเดินเรือไหม?"
เชย์น่าตะโกนไปด้านข้าง ไม่มีใครอยู่บนดาดฟ้า ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาหายไป พวกเขาแค่รักษาระยะห่างที่เหมาะสมเท่านั้น ถ้ามีคำสั่ง พวกเขายังคงได้ยิน
"ไม่มีครับ หัวหน้าใหญ่ ไม่มีเกาะนี้ทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่ และเข็มบันทึกก็ไม่ได้ชี้ไปที่นั่น น่าจะเป็นเกาะบนเส้นทางเดินเรืออื่นครับ"
หลังจากข้ามรีเวิสเมาเทินแล้ว ก็จะสามารถเข้าสู่แกรนด์ไลน์ได้ แต่เส้นทางจากแกรนด์ไลน์ไปยังหมู่เกาะชาบอนดี้ไม่ใช่เส้นทางเดียว แต่มีเจ็ดเส้นทาง
เกาะต่างๆบนเส้นทางเดินเรือเหล่านี้มีแรงดึงดูดของสนามแม่เหล็กที่แรงกว่า การใช้เข็มบันทึกเพียงอย่างเดียวจะไม่ทำให้เกิดสถานการณ์ข้ามเส้น เว้นแต่จะมีเข็มคงที่พิเศษ
แผนที่ในแกรนด์ไลน์ไม่มีความหมายมากนัก เพราะหากไม่ใช้เข็มบันทึก ก็ยากที่จะระบุทิศทางได้ วันที่ฝนตกอาจทำให้หลงทางในทะเลได้ แต่แผนที่ก็ยังมีประโยชน์อยู่บ้าง
อย่างน้อยก็สามารถบอกได้ว่าเกาะถัดไปคืออะไร คนที่เพิ่งเข้าสู่แกรนด์ไลน์จะไม่มีสิ่งนี้ แต่กลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรนั้นต่างออกไป พวกเขาค้นหาสิ่งของทุกวันและมีเครื่องหมายของตัวเองบนเกาะต่างๆมากมาย
"ไม่มี... ท่านสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ต้องการเปลี่ยนเส้นทางหรือไม่คะ? ดูเหมือนว่านี่จะเป็นเกาะที่ไม่รู้จักค่ะ"
เกาะที่ไม่มีใครบันทึกไว้กลับมีความสำคัญมากกว่าสำหรับกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูร แต่นี่ไม่ใช่เส้นทางที่พวกเขาวางแผนไว้ การตัดสินใจขั้นสุดท้ายยังคงอยู่ในมือของอาร์เซอุส
"เปลี่ยนทิศทางเถอะ ถ้าเด็กสองคนนี้ต้องการไป ก็ให้พวกเขาเล่นให้สนุก ให้คนบนเรือถือว่าเป็นวันหยุดไปเลย"
การเดินทางเพื่อค้นหาแผ่นหินไม่ได้ราบรื่นเสมอไป การหาแผ่นหินเจอถือเป็นเรื่องดี หาไม่เจอก็ไม่มีทาง ทำได้แค่ค้นหาเป้าหมายต่อไป
การเดินทางนั้นน่าเบื่อ และชีวิตของโจรสลัดเหล่านี้ก็ต้องการการปรับเปลี่ยนบ้าง การมีเกาะสำหรับจัดปาร์ตี้แบบนี้ก็ไม่เลว ส่วนจะเป็นเหยื่อล่อหรือไม่ เบ็ดตกปลาที่สามารถตกอาร์เซอุสได้นั้นไม่มีอยู่จริง
"เข้าใจแล้วค่ะ”
ได้รับคำสั่งแล้ว อาร์เซอุสเริ่มเปลี่ยนทิศทาง นี่อาจเป็นกับดัก แต่ก็ไม่มีใครสนใจ พลังของเรือลำนี้ในช่วงครึ่งแรกของแกรนด์ไลน์ไม่กลัวอุบายใดๆ
เครื่องหมายของันกรโบกสะบัดไปตามลม อาร์เซอุสกำลังมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางใหม่
......
ตำแหน่งของเกาะไม่ได้อยู่ไกลมากนัก ไม่กี่วัน เกาะเขตร้อนก็ปรากฏขึ้นในสายตาของพวกเขา และในขณะที่ขึ้นฝั่ง อาร์เซอุสก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคย
ไม่ใช่กลิ่นอายของแผ่นหิน แต่เป็นกลิ่นอายของโปเกมอนที่เขาสร้างขึ้น
และในเวลานี้ อวกาศเบื้องหน้าพวกเขาก็บิดเบี้ยว รูดำปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน ดาร์คไรปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา
"ท่าน ท่านมาที่นี่ได้อย่างไรครับ?"
"บังเอิญผ่านมาเท่านั้นเอง แต่ว่าเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ข้าจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เราติดต่อกัน...คือที่ทะเลเหนือไม่ใช่หรือ? นี่ผ่านไปนานเท่าไหร่กัน เจ้าถึงได้เสร็จสิ้นการสำรวจที่นั่นแล้ว? ตอนที่ข้าสร้างเจ้า ข้าไม่น่าจะใส่คุณสมบัติอะไรแปลกๆ ให้เจ้านะ"
"เรื่องบังเอิญครับ ผมก็เพิ่งมาถึงแถวนี้ แล้วก็รู้สึกถึงพลังประหลาดบนเกาะนี้ พลังของความตาย ผมเลยคิดว่าที่นี่อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับทางเข้าสู่อีกโลกหนึ่ง แต่ผมยังไม่ทันได้ตรวจสอบ ท่านก็มาถึงแล้ว"
บังเอิญ หมายถึงตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่ามาถึงที่นี่ได้ยังไง
ระหว่างเดินทาง ดาร์คไรมักจะใช้หลุมดำเป็นทางลัด แต่สนามแม่เหล็กของโลกนี้กลับปั่นป่วน ทำให้เขาคำนวณผิดพลาดอยู่บ่อยครั้ง อย่างน้อยๆหากเป็นบนเกาะเดียวกัน เขายังพอจับทิศทางได้อยู่
"ช่างบังเอิญจริงๆ งั้นไปกันเถอะ ไปดูกันว่าสิ่งที่เจ้ารู้สึกถึงคืออะไร
เชย์น่า เจ้าพาคนอื่นๆไปทำอะไรก็ได้ตามสบายบนเกาะ เราเดินทางกันมานานแล้ว พักผ่อนที่นี่สักสองวัน ดูแลเจ้าตัวเล็กสองคนนั้นด้วยล่ะ"
"เข้าใจแล้วค่ะ เชิญตามสบายเลยนะคะ ฉันจะดูแลพวกเขาเอง"
คำพูดของอาร์เซอุสแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาไม่พบสิ่งที่ตามหา อาร์เซอุสได้มอบหมายงานให้แล้ว เธอก็แค่ทำตามก็พอ
ตามแผนที่ในขวดแก้ว บนเกาะนี้ควรจะมีอย่างอื่นอีก อาร์เซอุสกับดาร์คไรจึงมุ่งหน้าไปยังใจกลางเกาะ เชย์น่าก็พาลูกน้องบนเรือปฐมกาลเข้าไปในป่าฝนบนเกาะ