บทที่ 646 เจอกันบ่อย ๆ

สำหรับคนทั่วไป มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้สองสิ่งนี้ให้เกิดประโยชน์ หอยนางรมจักรพรรดิต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะผลิตำไข่มุกออกมาได้ และยิ่งไข่มุกอยู่ในหอยนางรมนานแค่ไหน ผลผลิตที่ได้ก็จะดีเท่านั้น ซึ่งชีวิตของมนุษย์นั้นก็มีอยู่อย่างจำกัด เมื่อไข่มุกได้ที่แล้ว เจ้าของก็อาจตายไปแล้วก็ได้

หอยทากมังกรฟ้าก็เหมือนกัน แม้ว่าหอยทากจะมีประโยชน์มากขนาดนั้น แต่ก็ยังต้องใช้เวลาหลายร้อยปีกว่าที่มันจะได้สิ่งที่ดีที่สุด หากใครต้องการหอยทากมังกรฟ้าเหมือนกับเผ่านางเงือก ก็คงต้องรออีกเป็นพันปี แม้แต่เทพผู้มีพลังระดับเก้า ก็ไม่อาจชีวิตอยู่ได้ถึงขนาดนั้น ยิ่งคนธรรมดาก็ไม่ต้องพูดถึงเลย มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยด้วยซ้ำ

แต่เจ่าไห่แตกต่างกับคนเหล่านั้นมาก เขามีพลังมิติ ซึ่งขัดกับความเป็นจริง ทำให้สิ่งมีชีวิตจากทะเลทั้งสองจึงมีประโยชน์กับเขามาก มิติฟาร์มของเจ่าไห่สามารถเร่งการเติบโตของมันได้ หากเขานำเอาหอยทากมังกรเข้าไปข้างใน ก็จะใช้เวลาไม่นานเกินไปที่จะเติบโต นอกจากนี้เขายังสามารถผลิตหอยทากมังกรเพิ่มได้อีกด้วย

ยังไม่หมดเท่านั้น เจ่าไห่จะได้รับหอยนางรมจักรพรรดิด้วย ซึ่งมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องจำนวนเลย เจ่าไห่สามารถผลิตสิ่งนี้เป็นจำนวนมาได้ ซึ่งสถานการณ์มันต่างกับคนเท่าไปมาก ของที่ได้จากทะเลนี้เป็นสิ่งที่มีประโยชน์สำหรับจอมเวทย์วารีมาก มันจะทำให้การโจมตีของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นสามเท่า หากผลิตไข่มุกจำนวนมาก และส่งพวกมันให้กับจอมเวทย์วารีของทวีป พลังการต่อสู้ของทวีปก็จะเพิ่มมากขึ้น

ตามธรรมชาติแล้ว สิ่งนี้เป็นของที่มีค่ากับเผ่าเงือกมาก ๆ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถผลิตของเหล่านี้ออกมาเป็นจำนวนเยอะ ๆ ได้ แต่สำหรับเจ่าไห่แล้ว มันไม่ใช่แบบนั้นเลย หากเจ่าไห่ต้องการมากขึ้น เขาก็จะต้องมีมากขึ้นเหมือนกัน ซึ่งหอยนางรมก็จะเปลี่ยนไปเมื่อเข้าไปอยู่ในมิติ หอยนางรมอาจจะไม่ผลิตไข่มุกในทะเล แต่ในมิติฟาร์มมันจะต้องผลิตออกมาได้เร็วมากแน่ ๆ

เมื่อเห็นท่าทางของเจ่าไห่ ลั่วอิงก็รู้ว่าเจ่าไห่พอใจกับของขวัญเหล่านั้น ลั่วอิงรู้สึกขอบคุณลั่วหลัวมาก สิ่งที่ลั่วหลัวบอกกับเขา มันเป็นเรื่องที่ดีมาก

เจ่าไห่ได้รับของทั้งสิ่งอย่าง ก่อนจะหันไปหาลั่วอิงด้วยรอยยิ้ม “ข้าทำให้แม่ทัพต้องลำบากมากเลยทีเดียว ข้าชื่นชอบของเหล่านี้มากจริง ๆ แต่ตอนนี้ข้าก็อยากได้ของที่มาจากท้องทะเลที่ไม่เหมือนกับคนทั่วไปจะเป็นอะไรที่ดีมากเลย”

ลั่วอิงยิ้ม และพูดว่า “ท่านไม่ต้องคิดมากเลย ข้าได้ส่งข่าวไปแล้วให้ทุกคนเก็บสิ่งของที่ไม่เหมือนใครมาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ข้าเชื่อว่าพวกเขาจะเอาสิ่งมากมายมาที่นี่ในอีกไม่กี่วัน”

เจ่าไห่ยิ้ม และพูดว่า “งั้นข้าก็ต้องขอบคุณแม่ทัพมาก วันนี้ข้าก็วางแผนที่จะจัดการกับเผ่ามังกรทะเลแล้วเหมือนกัน ข้าอยากเห็นเหมือนกันว่ากิลแห่งความสว่าง และเผ่ามังกรทะเลจะทำอะไรต่อไป ท่านคิดยังไง?”

ลั่วอังคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ถ้างั้นยังไงข้าต้องรบกวนท่านด้วย อีกสองวันกองกำลังของเผ่าจะมาถึง เมื่อพวกเขามาถึง พวกเราก็เข้าโจมตีได้เลย”

เจ่าไห่พยักพนัก และพูดว่า “ดีเลย ถ้าเช่นนั้น ข้าจะโจมตีมังกรทะเลล่วงหน้าไปก่อน เมื่อกองทัพของเจ้ามาถึง ก็ค่อยตามไปได้ ตอนนี้พวกเราก็ใช้ช่วงเวลานี้ในการพักผ่อนให้เต็มที่”

ลั่วอิงพยักหน้า จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืน และโค้งคำนับเจ่าไห่ “ขอบคุณในความกรุณาอันยิ่งใหญ่ของท่านที่มีต่อเผ่าของข้า ข้าจะไม่ลืมเลย หากนายน้อยต้องการอะไรในอนาคต ข้า และเผ่าของข้าจะต้องไปช่วยเหลือนายน้อยอย่างแน่นอน”

เจ่าไห่ลุกขึ้น และหัวเราะ “ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ การที่ข้าได้มาช่วยพวกเจ้าในครั้งนี้ก็เพราะเรามีศัตรูร่วมกัน ถ้าไม่มีอะไรแล้วข้าก็ขอตัวก่อน”

ลั่งอิงพยักหน้า และพูดว่า “เช่นนั้น ข้าก็ไม่อาจขอรบกวนนายน้อยอีกแล้ว” จากนั้นเจ่าไห่มองไปที่ลั่งอิงก่อนจะหันออกไป เมื่อเจ่าไห่ออกไปแล้ว ลั่วอิงก็หันไปหาลั่วหลัว และพูดว่า “ลั่วหลัว ครั้งนี้เจ้าช่วยข้าได้เยอะเลย ดูเหมือนว่านายน้อยจะชอบของแปลก ๆ มาก เราต้องเก็บรวบรวมของให้นายน้อยให้ได้มากกว่านี้ ทะเลเป็นพื้นที่ที่แทบจะไม่มีที่สิ้นสุด เราควรหาของที่นายน้อยชอบมาให้ได้”

ลั่วอิงยิ้ม และพูดว่า “ท่านแม่ทัพก็พูดเกินไป แต่ท่านแม่ทัพ ข้าก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ทำไมเราต้องรวบรวมของเหล่านั้น เพราะการช่วยเหลือจากนายน้อยงั้นเหรอ?”

ลั่วอิงยิ้ม ก่อนจะพูดว่า “โง่จริง เจ้าไม่รู้เรื่องเลย ความพยายามทั้งหมดนี้ไม่ใช่แค่การขอบคุณนายน้อยเท่านั้น เจ้าน่าจะเคยได้ยินว่ากิลแห่งความสว่าง และมังกรทะเลได้ร่วมมือกันแล้ว ข้ากลัวว่าการมาถึงของอาณาจักรเทพจะมาถึงในอีกไม่ช้า นายน้อยเจ่าไห่เป็นพันธมิตรของคนแคระ และชนเผ่าสัตว์ป่า ข้าเชื่อว่าเขาจะต้องมีบทบาทสำคัญในการต่อสู่กับอาณาจักรเทพอย่างแน่นอน แค่นี้ก็เป็นสิ่งที่คุ้มค่ามาก ๆ แล้วสำหรับความพยายามของพวกเรา”

เมื่อถั่วหลัวได้ยินเช่นนั้น เขาก็นิ่งไปสักพักก่อนจะเข้าใจเรื่องทั้งหมด สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ก่อนจะถามว่า “ท่านแม่ทัพ อาณาจักรเทพจะเข้ารุกรานพวกเราจริง ๆ ใช่ไหม?”

ลั่วอิงถอนหายใจ และพูดว่า “ตามที่ข้ารู้มา เรื่องนั้นมันจะเกิดขึ้นแน่นอน เผ่าต่าง ๆ ในทวีปนี้ต้องพบเจอกับความหายนะอย่างแน่นอน”

เจ่าไห่ไม่รู้ว่าลั่วอิง และลั่วหลัวกำลังพูดถึงเรื่องอะไร เพราะตอนนี้เขาอยู่ในมิติ เขาจ้องมองขวดสองขวดที่อยู่ในมือของเขา มองดูพวกมันด้วยความสนใจ

ขณะที่ทุกคนกำลังมองไปที่ขวดที่อยู่ในมือของเจ่าไห่ ก็มีเสียงดังจากมิติว่า “สัตว์สองตัวนี้สามารถเลี้ยงในนี้ได้” เสียงที่ได้ยินทำให้เจ่าไห่รู้สึกดีใจมาก ในขณะเดียวกันลอร่าก็จับไปที่ขวด ก่อนจะพูดว่า “พี่ไห่ ให้เจ่าฉินอี้เลี้ยงเจ้าพวกนี้เถอะ เมื่อถึงเวลา เราก็จะมีหอยทากมังกรเป็นของเราเองด้วย” หอยทากมังกรที่ลอร่าหมายถึงก็คือหอยทากที่ลั่วอิงกำลังใช้อยู่นั่นเอง

เจ่าไห่มองไปที่ลอร่าด้วยรอยยิ้ม “พี่คิดว่ามันอาจจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้น หอยทากของเผ่านางเงือนผ่านการดูแลมาหลายปี แต่เราอาจจะต้องรอดูก่อนสักสองถึงสามวัน ว่าพอมีวิธีทำอะไรได้ไหม”

ลิซซี่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก เธอหันไปหาเจ่าไห่ และพูดว่า “พี่ไห่ ไปกันเถอะ วันนี้ฉันอยากทดลองแผนการรบใหม่”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ่าไห่ก็อดหัวเราะไม่ได้ “เอาล่ะ เราจะมุ่งหน้าไปที่มังกรทะเลเพื่อฝึกฝนการจัดทัพ” จากนั้นเจ่าไห่ก็โบกมือเรียกกองทัพซอมบี้ของเขาออกมา ก่อนที่พวกมันจะเดินหน้าต่อไป

อิลลัค และคนอื่น ๆ ได้จัดทัพของพวกเขาไว้รอแล้ว พวกเขารู้ว่าเนื่องจากเจ่าไห่ได้เปรียมเมื่อวานนี้ เขาจะต้องกลับมาในวันนี้แน่นอน พวกเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่โจมตี แต่เน้นไปที่การป้องกัน

ตอนนี้พวกเขาทำได้แค่รอ หากอาวุธของกิลแห่งความสว่างมาถึงพร้อมกับเทพผู้มีพลังของเผ่ามังกร เจ่าไห่ก็คงถูกจัดการทันที สิ่งที่พวกเขาต้องทำตอนนี้ก็คือการป้องกันทุกวิธีที่สามารถทำได้

อย่างไรก็ตามอิลลัคได้สั่งให้คนของเขาดันแนวป้องกันของพวกเขาไปข้างหน้า นี่เป็นการเตรียมพร้อมสำหรับเจ่าไห่ที่กำลังจะมา พวกเขาคิดว่าเมื่อทำเช่นนี้แล้วพวกเขาจะสามารถจัดการกับเจ่าไห่ได้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ซึ่งนี่จะเป็นแบบแผนที่ทำให้เจ่าไห่ตกไปอยู่ตรงกลางของพลังเวทย์ และหลังจากนั้นพวกเขาจะถูกล้อมไปด้วยเทพผู้มีพลัง

อิลลัคที่กำลังนั่งอยู่ในเม่นทะเลขนาดใหญ่ของเขา ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ระยะไกล เขามีความรู้สึกว่าศัตรูกำลังจะมาในวันนี้ และแน่นอนเงาดำ ๆ จากระยะไกลก็เริ่มปรากฏขึ้นอย่างช้า ๆ อิลลัคสั่งให้กองทัพเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ทันที

ผู้คนในกองทัพของอิลลัคทำตามคำสั่งทันที พวกเขาได้รู้ถึงพลังอันน่ากลัวของซอมบี้แล้ว พวกเขาไม่คิดเลยว่าจะต้องมาอยู่ในสถานการณ์ที่น่ากลัวขนาดนี้

เจ่าไห่ที่กำลังนั่งอยู่ในร่างของวาฬเกล็ดใบมีด เขาจ้องไปที่จอภาพ ก่อนจะพูดว่า “ลิซซี่ เมแกน วันนี้พวกเธอสองคนอยากทดลองการรบแบบไหน”

ลิซซี่ยิ้ม และพูดว่า “ให้ฉันลองก่อน ๆ ฉันต้องการใช้แผนปีศาจเหมือนกับเมื่อวาน”

เจ่าไห่มองไปที่ลิซซี่ก่อนจะพูดว่า “ได้สิ แผนปีศาจของเธอจะจัดการกับศัตรูได้ยังไง”

ลิซซี่ยิ้มจาง ๆ และพูดว่า “พี่ไห่ การจัดการรูปแบบที่ศัตรูทำในวันนี้อาจจะดีมาก แต่พี่จะเห็นได้ว่ามันมีขอบ และมุมที่ชัดเจน แผนปีศาจใหม่ของฉันจะดูเหมือนปลาหมึกยักษ์หน่วยรบบนหนวดของปลาหมึกยักษ์จะโจมตีขอบ และมุมเหล่านั้น แม้ว่าสถานที่เหล่านั้นจะเต็มไปด้วยทหารชั้นยอด การเปลี่ยนตำแหน่งของพวกมัน จะไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับแม่ทัพ ทำให้เราสามารถบดขยี้ขอบเหล่านั้นได้ทีละน้อย”

จากนั้นลิซซี่ก็วาดรูปแบบของเธอยบนจอ เจ่าไห่เข้าใจว่าลิซซี่ต้องการอะไร เธอต้องการให้กองกำลังของเขาเหมือนหนวดปลาหมึก กองกำลังเหล่านี้จะคล้ายกับตะไบที่บดขนี้พวกมัน

เจ่าไห่คิดว่าแผนนี้ดูน่าสนใจทีเดียว เขาจึงพยักหน้า และโบกมือ สั่งให้เหล่าซอมบี้ทำตามแผนที่ลิซซี่ต้องการ จากนั้นเขาก็ส่งพวกมันออกไปโจมตีศัตรู

ตอนนี้อิลลัคอยู่ในจุดบัญชาการของเขา เขาจ้องมองศัตรูด้วยความใจเย็น เขาอยากรู้ว่าศัตรุได้เตรียมแผนอะไรไว้ในวันนี้ พูดตามตรงอิลลัคอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนกำลังเล่นหมากรุกกับศัตรูอยู่ ความรู้สึกนี้ติดอยู่ภายในใจของเขา

ซอมบี้ของเจ่าไห่มาถึงหน้ากองทัพของศัตรูแล้ว จากนั้นแบบแผนของซอมบี้ก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว มันงอกหนวดออกมาจำนวนมาก ซึ่งทั้งหมดกำลังมุ่งหน้าเข้าโจมตีกองทัพของอิลลัคทันที

แต่ว่าอิลลัคเป็นแม่ทัพสงครามที่มีคประสบการณ์ เขาจึงรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไร เมื่อเห็นศัตรู เขาก็สั่งทันที “เปลี่ยนแผนการรบ สร้างแผนการรบแบบลูกบอล โดยให้ฉันอยู่ตรงกลาง” จากนั้นคำสั่งของเขาก็ถูกส่งต่อไปในขณะที่แผนการรบเคลื่อนตัวช้า ๆ โดยที่อิลลัคอยู่ตรงกลาง กองกำลังของเขาเปลี่ยนไปรอบ ๆ ตัวเขา

ลิซซี่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนแผนการรบได้เร็วขนาดนี้ การจัดแผนปีศาจของเธอมีประสิทธิภาพอย่างมากต่อแผนเดิมของอิลลัค อย่างไรก็ตามตอนนี้แบบแผนของเขาไม่เหมาะอีกต่อไปอีกแล้ว

ในตอนนี้เมแกนพูดว่า “ดี พวกมันกลายเป็นลูกบอลแล้ว พี่ไห่ใช้แผนเข็มทะลุของฉันเพื่อจัดการกับพวกมัน” หลังจากที่เมแกนเห็นว่าสัตรูใช้แผนลูกบอลเหมือนเมื่อวาน เธอจึงรีบคิดหาทางจัดการกับมันทันที วิธีการที่เธอพัฒนาขึ้นก็คือ เข็มทะลุ

รูปแบบของมันก็ธรรมดา ๆ เลย เป็นเพียงแผนที่มีรูปแบบเหมือนกรวยเล็ก ๆ ที่เรียงกัน จากนั้นรูปแบบนี้จะตรงข้ามกับทิศทางของแผนลูกบอลที่กำลังหมุนอยู่ ทำให้พื้นผิวของบอลเป็นรอย และทำให้ศัตรุบางส่วนแตกออก

เจ่าไห่พยักหน้า จากนั้นเขาก็เปลี่ยนแผนของซอมบี้ทันที หนวดหดลงกลายเป็นกรวยเล็ก ๆ ปรากฏขึ้น จากนั้นมันก็ไปหยุดการเคลื่อนไหวของลูกบอลทันที

จบแล้วนะครับผม หลังจากนี้จะกลับมาอัพเรื่อย ๆ เลยนะครับ