บทที่ 47 บ้านนี้ถ้าไม่มีฉันก็ต้องกระจัดกระจาย
บทที่ 47 บ้านนี้ถ้าไม่มีฉันก็ต้องกระจัดกระจาย กลุ่มคนที่เพิ่งดูบ้าคลั่งเมื่อครู่ ตอนนี้ตาเบิกกว้าง “อ๊ากกก!!!” เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและตกใจ! “มันคือขี้นก มันคือขี้นก!” “รีบหนีไปเร็ว! ฟ้าฝนไม่ได้ตกลงมาเป็นฝน แต่มันคือฝนขี้นก! ช่วยด้วย!” คนทั้งหลายถึงกับไม่กล้าเงยหน้า รีบก้มหน้าแล้ววิ่งหนีอย่างตื่น...