บทที่ 21 ฝีมือยังแย่เหมือนเดิม!

โรงพยาบาลเมืองชิงเฉิง

ห้อง ICU หมายเลข 1

บนเตียงผู้ป่วย ชายหนุ่มใบหน้าซีดเซียวเหนื่อยล้า นอนหลับตาอยู่ในสภาพนิ่งสงบ เพิ่งจะผ่าตัดเสร็จไม่ถึงสองวัน ร่างกายยังมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด แขนยาวเรียวของเขาวางอยู่ข้างลำตัว ข้อนิ้วสะอาดเรียบร้อย มีกลิ่นยาจางๆ อบอวลอยู่รอบตัว

นอกประตู มีชายฉกรรจ์สองคนเฝ้าอย่างเย็นชา ว่ากันว่าเป็นบอดี้การ์ดประจำตัวของชายคนนี้

คนไข้ที่เดินผ่านไปมาล้วนไม่กล้าหายใจดัง เพราะต่างรู้ว่าบุรุษท่านนี้มีฐานะสูงส่ง สามวันก่อนเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์จนหัวใจล้มเหลวอีกครั้ง

การผ่าตัดของบุรุษท่านนี้ ในคืนนั้นยังเป็นหัวหน้าแพทย์จูอิ๋วที่ทำการผ่าตัดด้วยตนเอง

ทว่าเมื่อลงจากเตียงผ่าตัดแล้ว ชายหนุ่มก็ไม่เคยฟื้นขึ้นมาอีกเลย

ในขณะนั้น กู้ฉีฉีเข็นรถเปลี่ยนยามายังห้อง ICU หมายเลข 1

บอดี้การ์ดเย็นชาเข้ามาขวาง "มาทำอะไร?"

“มาเปลี่ยนยา” กู้ฉีฉีสวมหน้ากากอนามัยปิดบังใบหน้า เหลือเพียงดวงตากลมโตเหมือนองุ่นดำ ตอบอย่างสุขุม

“รีบทำเร็วๆ อย่ารบกวนท่านประธานของฉัน!”

“อืม”

กู้ฉีฉีเข็นรถเข้าไปอย่างคล่องแคล่ว

เมื่อปิดประตูแล้ว เธอก็รีบหยิบชุดเครื่องมือฆ่าเชื้อจากรถเข็น แผ่เปิดออกมาซึ่งเป็นชุดมีดผ่าตัด!

เธอเปิดผ้าห่มของชายหนุ่มออก และคลี่เสื้อผู้ป่วยออก เผยให้เห็นบาดแผลที่หน้าอกซ้าย

“ฝีมือยังแย่เหมือนเดิม!” กู้ฉีฉีอดไม่ได้ที่จะดูถูกเมื่อเห็นรอยแผลจากการผ่าตัดของจูอิ๋ว

ไม่ว่าจะเป็นมุมของการกรีด ลึกแค่ไหน หรือเทคนิคการเย็บ จูอิ๋วไม่เหมาะสมที่จะเป็นหัวหน้าแผนกศัลยกรรมเลยจริงๆ

ยังสู้เธอไม่ได้ ซึ่งเป็นพยาบาลที่มีประสบการณ์การผ่าตัดจริงมาสิบปี

“ที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือ การผ่าตัดหัวใจดันทำให้เส้นประสาทแขนซ้ายของคนไข้เสียหาย จูอิ๋ว แกมันหมูตัวหนึ่ง เรียนแพทย์ไปเสียเปล่า! ไม่รู้หรือว่าเส้นประสาทหัวใจและเส้นประสาทแขนซ้ายเชื่อมต่อกันเส้นเดียวกันหรือไง? นี่แกตั้งใจจะทำให้คนไข้พิการตลอดชีวิตหรือเปล่า? ช่างเถอะ การพิการเป็นเรื่องเล็ก การผ่าตัดหัวใจห่วยขนาดนี้ ฉันว่าเขาอยู่ไม่ถึงเจ็ดวัน…”

กู้ฉีฉีบ่นพึมพำอย่างไร้คำพูด ขณะนั้นเธอฆ่าเชื้อแผลของชายหนุ่มอย่างคล่องแคล่ว แล้วยกมีดผ่าตัดขึ้น กรีดลงไปที่แผลอย่างไม่ลังเล

เลือดพุ่งออกมาเล็กน้อยทันที…

==

ปลายทางเดินด้านนอก

ชายฉกรรจ์หลายคนล้อมจูอิ๋ว, กู้ชิวซาน และกู้เม่ยเฟิง ไว้ตรงกลาง

ในตอนนี้จูอิ๋วไม่มีท่าทางดุร้ายแบบตอนที่เผชิญหน้ากับกู้ฉีฉีอีกต่อไป ตอนนี้เขาเหมือนสุนัขตัวเล็กที่กำลังโค้งคำนับ “เลขาจ้าว อาการของท่านประธานมันซับซ้อนมาก พวกเราพยายามอย่างเต็มที่แล้วจริงๆ...”

เลขาจ้าวมีสีหน้าเย็นชา “ท่านประธานไม่ฟื้นมาเป็นเวลาสามวันสามคืน แกกล้าบอกว่าเต็มที่แล้ว? ผู้เชี่ยวชาญจากจักรวรรดิในสายโทรศัพท์บอกว่าแน่ๆ ว่าเป็นเพราะการวางยาสลบของแกทำพลาด ทำให้เส้นประสาทของท่านประธานเสียหาย!”

กู้ชิวซานหันหลังให้ กู้เม่ยเฟิงรีบส่งสัญญาณให้จูอิ๋ว

จูอิ๋วรับสัญญาณทันที เขาตบหน้าผากตัวเอง “วางยาสลบ...พยาบาลที่รับผิดชอบการวางยาสลบ เดี๋ยวผมจะเรียกมาให้ท่านตรวจสอบด้วยตัวเอง!”

“แล้วทำไมไม่รีบไปตามมา!”

“แต่… กู้ท่านกรรมการ พยาบาลฝึกหัดคนนั้นก็คือกู้ฉีฉี…”

“ว่าไงนะ?” กู้ชิวซานขมวดคิ้ว “วันนั้นเธอไม่ได้อยู่เวรไม่ใช่หรือ?”

“เธอเตรียมยาเสร็จแล้วก็ออกไป” จูอิ๋วโกหก

“ฉันนึกออกแล้ว วันนั้นกู้ฉีฉีกลับบ้านเหมือนจะพูดถึงอะไรสักอย่างเกี่ยวกับยาสลบไม่รู้ว่าเตรียมถูกไหม เธอยังไปถามเสวี่ยเสวี่ยเลย” กู้เม่ยเฟิงเป็นยอดฝีมือในการโกหก พูดได้อย่างมีสีสันสมจริง

“เหลวไหล! พวกแกกล้าให้เด็กฝึกหัดมารับผิดชอบการวางยาสลบในระหว่างการผ่าตัดท่านประธาน! เตรียมตัวรับฟ้องได้เลย!” เลขาจ้าวโกรธจัด

การทำให้คนไข้ที่มีฐานะสูงส่งไม่พอใจ กู้ชิวซานก็โกรธเช่นกัน “ยังไม่รีบจับนังลูกชั่วนั่นกลับมา!”

กู้เม่ยเฟิงฉวยโอกาสยุแยง “กู้ฉีฉีไม่ได้กลับบ้านมา 3 วันแล้ว ได้ข่าวว่าไปคลุกคลีกับผู้ชายหลายคน… ตอนนี้มาคิดดู อาจเป็นเพราะกลัวเรื่องการวางยาสลบจะถูกเปิดเผย เลยไปหาผู้ชายเพื่อคลายเครียดสินะ? พี่ชิวซาน อย่าโกรธเลย…”

“ลูกชั่ว! มันลูกชั่วจริงๆ!” กู้ชิวซานตัวสั่นด้วยความโกรธ

หลังประตูห้องผู้ป่วย

กู้ฉีฉีแอบมองผ่านช่องประตู เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างชัดเจน

To The Next EP... in 3 2 1