บทที่ 19: ถูกขังในบ้านไม่ให้ออกไปไหน

กู้ฉีฉีรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า หัวใจของเธอเย็นเฉียบ

สิ่งที่ควรจะเกิด ก็ยังเกิดขึ้น หรือว่าจะเกิดขึ้นเร็วกว่าที่คิด?

ในชีวิตก่อน เพื่อนสนิทของเธอ เซียวหนิง เคยตั้งครรภ์ตอนเรียนมหาวิทยาลัย แล้วถูกเพื่อนร่วมชั้นเปิดโปงเรื่องนี้ จนไม่สามารถทนต่อแรงกดดันจากสังคมได้ สุดท้ายจึงกระโดดตึกฆ่าตัวตาย

เซียวหนิงเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงและมีชีวิตชีวา ฉลาด มีความกล้าหาญ และมีอารมณ์ขัน มักจะเรียกตัวเองว่า "พี่หนิง" อยู่บ่อย ๆ แต่ก้าวผิดเพียงครั้งเดียว ก็ทำให้ชีวิตเธอพังทลายเหมือนกับกู้ฉีฉีที่ถูกชะตากรรมบดขยี้อย่างไร้ความปรานี

กู้ฉีฉีเม้มริมฝีปากและกำมือที่บอบบางแน่น เมื่อเธอได้เกิดใหม่ เธอจะไม่ยอมให้เพื่อนตกอยู่ในชะตากรรมแบบนั้นเด็ดขาด

“ไม่ต้องกังวล ค่อย ๆ บอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น? ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?” กู้ฉีฉีเดินออกไปไม่กี่ก้าวแล้วถามอย่างเยือกเย็น

เมื่อกู้ฉีฉีถามออกไป เซียวหนิงกลับเงียบไป

"เขา" คือ...

ไม่ได้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขามันน่าอายเกินไป เธอไม่สามารถบอกได้!

เซียวหนิงสะอื้นแล้วพูดว่า “ยังไงก็เถอะ ฉีฉี มันเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ได้ทำตามที่เธอขอไว้ ไม่ได้เอาใบสมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัยมาให้เธอ เธอต้องโกรธฉันแน่ ๆ!”

“คนโง่ เธอยังห่วงเรื่องใบสมัครอยู่ได้ ตอนนี้เรื่องของเธอสำคัญที่สุด เธอได้กินยาคุมฉุกเฉินหรือยัง?”

“ยาคุม...อะไรนะ?”

“ก็คือยาคุมหลังมีเพศสัมพันธ์นั่นแหละ ถึงจะมีผลข้างเคียงกับร่างกายมาก แต่ในกรณีที่จำเป็นก็ต้องใช้”

“ยังเลย อือฮือ ฉันถูกขังอยู่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหนเลย ฉีฉี สามวันก่อนฉันควรจะมีรอบเดือนแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่มี แถมยังรู้สึกคลื่นไส้ด้วย เธอว่า...ฉันท้องหรือเปล่า?”

ปกติ "พี่หนิง" ที่กล้าหาญ ตอนนี้กลับกลายเป็นเด็กสาวที่หวาดกลัวและไม่รู้จะทำอย่างไรดี

กู้ฉีฉีสูดหายใจลึก แล้วพูดปลอบใจด้วยน้ำเสียงที่เป็นมืออาชีพเหมือนหมอ: “เพิ่งสามวันเอง ไม่น่าจะมีอาการตั้งครรภ์เร็วขนาดนั้น ถ้าเธอเป็นห่วงมาก ฉันจะไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้ ถ้าผลออกมาว่าท้องจริง ๆ ก็ไม่ต้องกลัว ฉันจะช่วยเธอเอง!”

น้ำเสียงที่มั่นใจของกู้ฉีฉี ทำให้เซียวหนิงรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก: “ดีเลย ฉีฉี ขอบใจมาก ฉันจะถือว่าเป็นบุญคุณครั้งใหญ่จากเธอ...”

“เธอไม่ได้เคยพูดไว้เหรอว่า เราสองคนไม่ต้องมาพูดเรื่องบุญคุณกัน?”

“ใช่แล้ว ฉันเซียวหนิงกับเธอกู้ฉีฉีเป็นเพื่อนที่พร้อมจะยอมตายเพื่อกันและกัน ไม่มีบุญคุณอะไรกันหรอก!”

“อย่างนั้นแหละ ถึงจะถูก โอเค แค่นี้ก่อนนะ รอข่าวจากฉัน”

กู้ฉีฉีวางสายโทรศัพท์ ข้างหลังเธอ กู้เสวี่ยเสวี่ยและจูเฟินยังคงพูดโน่นพูดนี่ กระตุ้นความสนใจในเรื่องซุบซิบของเพื่อน ๆ

คำพูดที่ร้ายกาจเต็มไปด้วยพิษ ยิ่งพูดยิ่งร้าย ยิ่งพูดยิ่งหยาบคาย:

“ได้ยินไหม เธอบอกว่าจะไปซื้อที่ตรวจครรภ์ แสดงว่าเธอต้องมีลูกกับพวกผู้ชายแก่แน่ ๆ...”

“เฮ้อ งั้นที่เธอไม่กลับบ้านนอนมาหลายคืน ก็เพราะไปกับผู้ชายแก่หลายคนมาหมดแล้วสินะ ถ้าเธอท้องขึ้นมาจะรู้ได้ยังไงว่าลูกใคร?”

“ฮ่า ๆ พวกเธอไม่เคยได้ยินเหรอ คำว่า ‘ลูกครึ่ง’ ไง ใช้กับกู้ฉีฉีผู้หญิงไร้ยางอายแบบนี้แหละ—อ๊า!!! เจ็บ ๆๆ...”

จูเฟินที่กำลังพูดอย่างเมามัน รู้สึกจู่ ๆ ที่แก้มซ้ายก็ปวดขึ้นมา สมองของเธอเหมือนถูกตีเบี่ยงไปทางหนึ่ง

ทันใดนั้น เธอเพิ่งรู้สึกได้ว่าได้ยินเสียง “เพี๊ยะ—เพี๊ยะ—” ดังสองครั้ง

หน้าของจูเฟินบวมขึ้นทันที

เธอเอามือจับแก้มซ้ายที่ถูกตบแล้วชี้หน้ากู้ฉีฉีอย่างโกรธแค้น: “เธอ...เธอทำร้ายคนอีกแล้ว!!!”

กู้ฉีฉีหรี่ตาลงเล็กน้อย ริมฝีปากสีชมพูของเธอยกขึ้น: “ฉันตบคนที่เป็นลูกครึ่ง คนที่ไม่มียางอายทำไมจะไม่ตบ?”

เธอพูดอย่างเฉยเมยแล้วหยิบกระดาษเช็ดฆ่าเชื้อออกมาเช็ดมือ

เช็ดเสร็จแล้ว ก็โยนลงไปบนหน้าของจูเฟิน

ราวกับว่าใบหน้าของจูเฟินสกปรกจนทำให้มือของเธอสกปรกไปด้วย

To The Next EP... in 3 2 1