บทที่ 17: ทำไมจู่ ๆ ถึงรู้สึกเป็นห่วงเขานะ?

กู้ฉีฉีแทบจะระเบิดด้วยความโกรธ

ผู้ชายคนนี้ช่างเผด็จการจนเกินจะเยียวยา

ที่ชัดเจนว่าเป็นคนลามกคือตัวเขาเองไม่ใช่เหรอ?

ทำไมกลายเป็นว่าเธอไปยั่วเขา? แถมยังต้องถูกขังอีก?

“ท่านผู้นำ เครื่องบินรบพร้อมแล้ว” รองผู้บัญชาการหลู่รายงาน

“หาคนมาคุมเธอไว้! แล้วนาย ไปกับฉัน” มกุฎราชกุมารสั่ง ก่อนจะก้าวลงจากรถ

ทุกอย่างเกิดขึ้นในเสี้ยววินาที

กู้ฉีฉีแทบจะไม่มีเวลาได้ตอบสนอง เธอก็เห็นว่าบนถนนที่กว้างใหญ่และราบเรียบ จู่ ๆ ก็มีเครื่องบินรบลงจอดฉุกเฉิน

เสียงเครื่องยนต์ของเครื่องบินรบที่ดังสนั่นทำให้ทุกอย่างฟังดูไม่ชัดเจน

ลมแรงที่พัดเข้ามาทางประตูรถทำให้กระโปรงของกู้ฉีฉีปลิวขึ้น ส่วนแสงไฟจากสปอตไลท์ที่สว่างจ้าทำให้เธอไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน

เธอเพียงแต่พอมองเห็นเงาหลังที่สูงใหญ่และแข็งแกร่งของเขา ราวกับเทพเจ้า ถูกทหารห้อมล้อมขึ้นไปบนเครื่องบินรบ เหมือนกับกำลังขึ้นไปบนสวรรค์

ฉากนี้เหมือนกับในหนังที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเธอ

นักรบที่ออกศึก นายพลที่เยือกเย็น ภารกิจที่ไม่รู้ชะตากรรม...

เธอไม่ลืมคำพูดที่รองผู้บัญชาการหลู่พูดโทรศัพท์เมื่อครู่ที่ว่า “ศัตรูโหดร้ายมาก พวกมันใช้ยาพิษและแพร่เชื้อโรคร้าย ไม่ว่าจะเป็นชายหญิงหรือเด็ก พวกมันฆ่าไม่เหลือซาก”

ในขณะที่ประตูเครื่องบินกำลังปิด ชายคนนั้นดูเหมือนจะหันมามองเธออีกครั้ง

เขามองเธอหรือ?

กลัวว่าเธอจะหนีไปหรือ?

กู้ฉีฉีเหลือบตามอง พลางเม้มปากและจ้องกลับไป—

“ไอ้เผด็จการไร้สมรรถภาพ! คุณควรจะกลับมาให้ได้นะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะหนีไปแน่ ๆ!” เธอบ่นพึมพำเบา ๆ

หือ? ทำไมพูดเหมือนกับว่าเป็นห่วงเขาอยู่ล่ะ?

กลางดึก

กู้ฉีฉีถูกพาไปที่ฐานทัพทหาร ในห้องพักหนึ่ง

ห้องพักนี้สะอาดและเรียบง่าย

นอกจากเตียงสนามแล้ว ก็ไม่มีอะไรอีกเลย!

แม้ว่าเธอจะหยิบโทรศัพท์ที่แอบเก็บไว้ขึ้นมาได้ตอนลงจากรถ แต่แบตเตอรี่ก็ถูกมกุฎราชกุมารโยนทิ้งไปแล้ว ทำให้โทรศัพท์กลายเป็นแค่ก้อนอิฐไร้ค่า

นี่มันไม่ต่างจากการติดคุกเลย

กู้ฉีฉีที่กำลังเป็นห่วง นอนอยู่บนเตียงสนาม และไม่สามารถข่มตานอนได้

เธอไม่ได้เป็นห่วงมกุฎราชกุมารเผด็จการคนนั้นหรอก ว่าการไปปฏิบัติภารกิจครั้งนี้เขาจะตายหรือเปล่า

ไม่ใช่แน่นอน!

เธอแค่...เป็นห่วงเพื่อนสนิทอย่างเซียวหนิง ว่าการขโมยใบสมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้เธอนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า? ถ้าหาเธอไม่เจอ เซียวหนิงจะเป็นห่วงไหม?

เธอยังกังวลเกี่ยวกับน้องชายของเธอ กู้เสี่ยวเป่ย ว่าจะถูกใครรังแกในสถานพักฟื้นหรือไม่? ค่าใช้จ่ายในการรักษาครั้งต่อไป จะถูกกู้เม่ยเฟิงยักยอกไปหรือเปล่า?

เธอยังนึกถึงชายโรคจิตในห้องผ่าตัดที่ลึกลับคนนั้น ว่าเขาเป็นใครกันแน่?

ทุกอย่างไม่มีคำตอบ เธอจึงต้องสงบสติอารมณ์และคิดถึงขั้นตอนต่อไป ว่าจะเลือกสมัครมหาวิทยาลัยไหน ที่จะช่วยให้เธอเปลี่ยนแปลงโชคชะตาในชีวิตนี้ได้?

เธอต้องสร้างชื่อเสียงในวงการแพทย์ และกลายเป็นอัจฉริยะด้านการแพทย์ที่เก่งที่สุด เพื่อที่จะมีโอกาสได้พบกับแพทย์ที่เก่งที่สุดในโลก และหาวิธีรักษาน้องชายของเธอให้หายขาดได้

นอกจากนี้เธอยังต้องหาเงินให้ได้มาก ๆ เพียงแต่เงินทั้งหมดนี้ เธอจะไม่ให้กับตระกูลกู้แม้แต่สตางค์แดงเดียว

ในทางกลับกัน เธอจะต้องล้มล้างตระกูลกู้ให้ได้ ทำลายแผนการของพวกเขาให้หมด และสนุกกับการเห็นพวกเขาล่มจมและคลุ้มคลั่ง

“เสี่ยวเป่ย ไม่ต้องห่วง แม้ไม่มีแม่ แต่ก็ยังมีพี่สาวอยู่”

“พี่สัญญาว่าชาตินี้จะใช้ชีวิตอย่างองอาจและหรูหรา จะไม่ยอมให้ใครมารังแกเราอีก”

กู้ฉีฉีถูกมกุฎราชกุมารกักขังไว้แบบนี้ถึงสามวันเต็ม

กู้ฉีฉีที่นับวันอย่างใจจดใจจ่อ เริ่มวิตกขึ้นเรื่อย ๆ

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการส่งใบสมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว!

ถ้าวันนี้เธอยังไม่สามารถส่งใบสมัครได้ มันก็จะสายเกินไป

เพราะโรงเรียนจะรวบรวมใบสมัครทั้งหมดและเก็บเข้าหอจดหมายเหตุลับ ส่งไปยังกระทรวงการศึกษา

แม้เธอจะหลับตาก็สามารถจินตนาการได้ว่า กู้เม่ยเฟิงและกู้เสวี่ยเสวี่ย จะต้องยุยงให้พ่อของเธอ กู้ชิวซาน กรอกใบสมัครให้เธอเข้าสถานศึกษาพยาบาลแห่งใดแห่งหนึ่งและเลือกสาขาการพยาบาล ทำให้เธอเป็นเพียงแค่พยาบาลธรรมดา ๆ คนหนึ่ง!

To The Next EP... in 3 2 1