บทที่ 125 หรูหรา ใช้พืชวิญญาณเลี้ยงสัตว์วิญญาณ
ทันทีที่เฉินโม่พูดจบ รอยยิ้มบนใบหน้าของซ่งหยุนซีก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาทันที เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเผยรอยยิ้มเสียดสีตัวเองและกล่าวว่า “ตายแล้ว ข้าก็บอกแล้วไง ว่าอยู่อย่างข้า ไม่ต้องแย่งอะไร ไม่ต้องเอาอะไร จะได้อยู่ไปนานๆ” “ตายแล้ว? ตายเมื่อไหร่? ตายยังไง? ใครเป็นคนฆ่า?!” ในเวลาแทบจะพร้อม...
